Πόλη

Ελεθεροτυπία, 29/3/2009
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

«Υστερα από δύο μήνες ευτυχισμένης ποδηλατοζωής, ήρθε η στιγμή να βιώσω και αυτή την πλευρά της ζωής ενός ποδηλάτη... Το κλαίω από χθες, λοιπόν, το Ideal μου, το οποίο είχα αφήσει δεμένο για κάνα δίωρο κοντά στο μετρό "Ευαγγελισμός". Το έψαξα χωρίς τύχη στη Μενάνδρου, παριστάνοντας τον κλεπταποδόχο...».

Μία ακόμη απεγνωσμένη «έκκληση» και μέσω Διαδικτύου για ένα κλεμμένο ποδήλατο. Οι κλοπές στο λεκανοπέδιο έχουν αυξηθεί δραματικά. Η «μεγάλη σφαγή» γίνεται στους σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς και μπορεί κανείς να αναζητήσει το ποδήλατό του στους δρόμους πίσω από το δημαρχείο, όπου καθημερινά, το μεσημέρι, πωλούνται ποδήλατα σε τιμή ευκαιρίας. Αρκεί να έχει αρκετό θάρρος...

*Η γραμματέας του Συλλόγου Φίλων του Ποδηλάτου, Λυδία Χατζηαλεξίου, μας ενημερώνει ότι έχουμε και «μαζικές κλοπές ποδηλάτων, ένδειξη ότι υπάρχουν οργανωμένα κυκλώματα, τα οποία διοχετεύουν τα ποδήλατα σε άλλες πόλεις».

*Ο Αντ. Μπρούμας, μέλος της ομάδας «Ποδηλάτες-ποδηλάτισσες», αντιτείνει ότι η αύξηση των κλοπών δεν πρέπει να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τη μετακίνηση με ποδήλατο. Αλλωστε, υποστηρίζει, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να σώσουν το ποδήλατό τους, αν το δέσουν σωστά. Συρματόσχοινα και αλυσίδες αποδεικνύονται τελείως ακατάλληλα και εξαιρετικά εύκολο εμπόδιο για τους «ενδιαφερόμενους».

*«Οι πιθανότητες κλοπής ποδηλάτου μειώνονται δραματικά έως και εξαφανίζονται με τη χρήση ενός πετάλου ή μιας χοντρής αλυσίδας, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται σε μηχανές», μας εξηγεί ο Αντ. Μπρούμας. Και προσθέτει:

«Βοηθάει επίσης η προσοχή στις ώρες και στους τόπους όπου αφήνει κάποιος το ποδήλατο. Αν γίνεται μία τέτοια χρήση χωρίς να αλλάζουν συνήθειες, ο ποδηλάτης δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κλοπές συμβαίνουν κυρίως σε ανθρώπους που τώρα αρχίζουν να κάνουν χρήση ποδηλάτου».

Ελέυθερος Τύπος, 26/3/2009
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βασιλάκη Χριστίνα

Πώς γίνεται το παράνομο εμπόριο, τι λένε ποδηλάτες και επιχειρηματίες

«Πόσο θες γι’ αυτό;», ρώτησα, αναγνωρίζοντας το κλεμμένο μου ποδήλατο ανάμεσα σε δεκάδες άλλα. «180», είπε αυτός, κάνοντας ταυτόχρονα μια βόλτα γύρω μου. «Μπα… πολλά είναι», είπα. «Είναι καλό», απάντησε. «Οχι και τόσο. Ξέρω από ποδήλατα», επέμεινα και προχώρησα, ρίχνοντας τάχα μια ματιά και στα υπόλοιπα. «Ε… φίλε… έλα… 100». Χαλάλι τα 100 ευρώ. Επιτέλους το είχα πάλι στα χέρια μου. Απομακρύνθηκα όσο το δυνατόν γρηγορότερα από την περιοχή. Ενας όχλος είχε καταλάβει δρόμους και πεζοδρόμια.Τσακωμοί, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ακόμη και απειλές για μαχαιρώματα εκτυλίσσονταν μπροστά μου στα λίγα λεπτά που μου πήρε για να φτάσω στην Ομόνοια.
Μετανάστες και τοξικομανείς επιδίδονταν με ζήλο σ’ ένα παράνομο εμπόριο, με φόντο το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Εκτός από την ήδη γνωστή διακίνηση ναρκωτικών, στην πιάτσα της Μενάνδρου εδώ και αρκετό καιρό εκτυλίσσεται σε μεγάλο βαθμό εμπόριο κλεμμένων ποδηλάτων.

«Η κλοπή ποδηλάτων έχει γίνει κυριολεκτικά μάστιγα στην Αθήνα», σημειώνει ο Φίλιππος από το σύλλογο «ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ». «Τελευταία, όλο και περισσότεροι Αθηναίοι προτιμούν το ποδήλατο. Ξοδεύουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν ένα καλό και ανθεκτικό ποδήλατο, δεν επενδύουν όμως σε σωστό εξοπλισμό για τη φύλαξή τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσο πιο δημοφιλές γίνεται το ποδήλατο τόσο αυξάνονται οι κλοπές».