Πολιτική

THE NEW YORK TIMES

Democracy’s Cradle, Rocking the World

By MARK MAZOWER

Published: June 29, 2011

YESTERDAY, the whole world was watching Greece as its Parliament voted to pass a divisive package of austerity measures that could have critical ramifications for the global financial system. It may come as a surprise that this tiny tip of the Balkan Peninsula could command such attention. We usually think of Greece as the home of Plato and Pericles, its real importance lying deep in antiquity. But this is hardly the first time that to understand Europe’s future, you need to turn away from the big powers at the center of the continent and look closely at what is happening in Athens. For the past 200 years, Greece has been at the forefront of Europe’s evolution.

In the 1820s, as it waged a war of independence against the Ottoman Empire, Greece became an early symbol of escape from the prison house of empire. For philhellenes, its resurrection represented the noblest of causes. “In the great morning of the world,” Shelley wrote in “Hellas,” his poem about the country’s struggle for independence, “Freedom’s splendor burst and shone!” Victory would mean liberty’s triumph not only over the Turks but also over all those dynasts who had kept so many Europeans enslaved. Germans, Italians, Poles and Americans flocked to fight under the Greek blue and white for the sake of democracy. And within a decade, the country won its freedom.

Over the next century, the radically new combination of constitutional democracy and ethnic nationalism that Greece embodied spread across the continent, culminating in “the peace to end all peace” at the end of the First World War, when the Ottoman, Hapsburg and Russian empires disintegrated and were replaced by nation-states.

(work in progress, δεν είναι έτοιμο ακόμα, απλά θεώρησα ότι έχει μια αξία όσο είναι σχετικά επίκαιρο)

Πλησιάζει η ώρα, και τώρα, αντί να είμαι όλος στο παρόν, για κάποιον περίεργο λόγο, με έχει πιάσει η νοσταλγία και τριγυρίζω το κουβάρι στο κεφάλι μου. Ψάχνοντας για μια άκρη στο νήμα, ψάχνοντας την αρχή, ίσως είναι απλώς η ζωή μου που περνάει μπροστά από τα μάτια μου σαν ένα περίεργο είδος σινεμά. Έχει κανένας ποπ-κορν; Ίσως φταίει ότι φοβάμαι λίγο... Σε λίγο όλα θα παίζονται... Πλησιάζει η ώρα 0

Ίσως...
Ίσως να φταίει που μεγάλωσα τη δεκαετία του '70. Δεν ξέρω... Ίσως το ότι πρόλαβα να αναπνεύσω λίγο από τον επαναστατικό άνεμο που έπνεε τα τέλη της δεκαετίας του 60, αρχές των 70, ήμουν άλλωστε παιδί του 1968. Πάντα αισθανόμουν μια υπερηφάνεια για αυτό, κι ας μου ήταν δύσκολο να την εξηγήσω.

Ίσως το ότι μεγάλωσα βλέποντας Ντιουκς (The Dukes of Hazzard), αν το καλοσκεφτώ, μετά από τόσα χρόνια, μια απλοϊκή σειρά, απλά ήταν εκπληκτικό το πόσα πράγματα είχε πιάσει σωστά. Οι καλοί ήταν οι παράνομοι, ο κακός ο Δήμαρχος και ο Σερίφης το τσιράκι του. Ήταν ακόμα τα χρόνια πρωτού, οι χρηματοδοτήσεις από το πεντάγωνο, τη CIA και δεν ξέρω ακόμα ποιες άλλες ύποπτες πηγές αρχίσουν να καθορίζουν την ατζέντα του τι προβάλλεται και τι όχι, ακόμα πιο βασικά, τι γυρίζεται και τι όχι. Ήταν τότε που οι φτηνές αμερικάνικες παραγωγές κατέκλυσαν το σύμπαν (ναι ένας λόγος που ήταν φτηνές ήταν το γεγονός της μεγάλης εσωτερικής αγοράς, έβγαζαν ήδη αρκετά λεφτά προτού ξεκινήσουν να τις πουλάνε έξω, αλλά δεν ήταν ο μόνος, αν πλήρωναν όλες τις σκηνές με τα πολεμικά ελικόπτερα και τα αεροπλάνα, δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να βγάλουν τα λεφτά τους).

γειά σας, χαίρετε

σας παρακαλώ να με διορθώστε, αφού τα βλέπω μόνον απ´έξω και δεν καταλαβαίνω αμέσως τι τρέχει, εντάξει;

αφ´ό,τι κατάλαβα, ο νεποτισμός που τρέφει τις οικογένειες στην εξουσίσαση και παραλύει τον κόσμο ακόμη δεν υποκατατέθηκε, σωστά;

γιαύτο η οικονομία πνύγεται πρίν συνέλθει;

και, άν κοιτάξτε πέρα από την Ελλάδα· ξέρετε πόσο σημαντική είνα ο ρόλος της μέσα στην ευρωπαϊκή ενότητα;

ό,τι και να γίνει· σας εύχομαι καλή επιτυχία

η χαρούμενη φιλέλλην τρικυκλομανής