Πεταλοφαγωμάρα 7 (Τουρ ντε Σπλατς μέρος δεύτερον)

ΕΤΑΠ 14

Η ομοβροντία λέει πως ψάχνει τα ποδήλατα για μοτεράκια μετά τους αγώνες... Μην κατέβει κανείς με ποδήλατο ηλεκτρικό δηλαδής και ενώ εσύ θα ψοφάς πάνω στην σέλα στις ορθοπεταλιές στα κοτρόνια των Πυρηναίων, δεις να σε προσπερνάει ένα σίτυ με καλαθάκι και φας το κράνος σου απ' το κακό σου... Ναι ρε φίλε, σαν το ανέκδοτο με τη βέσπα που προσπερνούσε την φεράρις, κάτι τέτοιο... Αλλά έχω μια απορία ρε φίλε, άντε και το έβαλες το μοτεράκι, την μπαταρία για 200 χιλιόμετρα ποιός θα την κουβαλάει; Εκτός κι αν δεις κανέναν πολύχρωμο με τρέηλερ σπό πίσω για να χωράν οι μπαταρίες... Τώρα βέβαια, μπορείς να βάλεις και φωτοβολτερικά πάμπερς στο κράνος, για να μαζεύεις ηλιακή ενέργεια ή τίποτις ανεμιστηράκια όλ όβερ για να μαζεύεις την αερολική ενέργεια και να έχεις και στυλ που λένε...

Αλλά επειδή αυτά δεν υπάρχουν ρε φίλε, πάμε στους πολύχρωμους που η μόνη τους ενέργεια βγαίνει από τα ποδάρια -ελπίζουμε δηλαδής- ... Ζέστη σήμερις και πάλι, τους δίναν οι χούλιγκανζ τίποτις παγούρια για να μην ψοφήσουν, γιατί σου λέει πάνω στα κοτρόνια και με τον καύσωνα θα μου μείνει αυτός και ποιόν θα υποστηρίξω μετά, άσε δηλαδής που τον έχω παίξει και στο στοίχημα... Αλλά οι πολύχρωμοι δεν τα πίνουν, τα λούζονται, όχι ρε φίλε, ρε τι τρόμπας που είσαι εσύ ρε, που το θυμήθηκες το σαμπουράν εκείνο το παλιό, που σου τσαμπούναγε στην διαφήμισις "μην το πιείτε, λουστείτε..." Οι πολύχρωμοι για άλλο λόγο δεν τα πίνουν, σου λέει "μπορεί κάποιος χτυπημένος να έχει ρίξει δηλητήριο εδώ δα...". Τι υπερβολές ρε φίλε, έναν τις προάλλες, πριν από κανα δυό χρόνια δηλαδής, τον είχαν δηλητηριάσει και τον γλιτώσαν από του χάρου την μασέλα...

Κι έτσι οι πολύχρωμοι παίρνουν τα παγούρια και λούζονται και πίνουν μονάχα όσα τους δίνει η ομάς που έχει μέσα νερό στα σίγουρα χωρίς ποντικοφάρμακα κι άλλα ισοτονικά. Αλλά τι χτυπημένοι τύποι κυκλοφορούν εκεί έξω ρε φίλε, που κατασκευάζουν φόλες δηλαδής για ότι είναι καλύτερό τους, άνθρωπος ή σκύλος, γιατί σου λέει πως η μόνη μου ελπίς να ξεκολήσω από το τίποτις που νιώθω στα εντόσθιά μου, είναι να μην αφησω τίποτις στα εξώσθιά μου. Ναι ρε φίλε, γιατί όσο υπάρχει έστω και ένας ζωντανός οργασμικός πάνω σε τούτον τον πλανήτη, ο χτυπημένος με τις φόλες θα είναι πάντα ο πιο μαλάκας ανοργασμικός...

Και μιας και σου είπα για το στοίχημα πιο πάνω, ναι ρε φίλε, υπάρχει στοίχημα για το Φράντζ', αν σου λέει ο πρώτος έχει διαφορά από τον δεύτερο στο τέρμα, 1 δευτερόπτερο, η απόδοσης είναι 1.15, αν είναι 2 δευτερόπτερα, η απόδοσις είναι 4.75, αν είναι μισή ώρα σου δίνουν κατευθείαν ένα κάστρο στο Φραντζ για να παρακολυθείς τον αγών από τα μπαλκόνια σου με το φραπεδάκι και τα όλα σου...
Ωραίο πράγμα ο τζόγος ρε φίλε, και πόσο ταιριάζει με τον αθλητισμό, είναι δηλαδής πράμματα όμοια. Ποντάρεις στο σκυλί που σου φαίνεται πιο τσαμπουκάς και περιμένεις να ξεσκίσει το αντίπαλο σκυλί για να βγάλεις κανένα φράγκο, αθλητικά αηδιώδη δηλαδής, που τόσο σημαντικά είναι για τον κόσμο... Πως είναι τα αρθρητικά ραδιόφωνα δηλαδής, αρθρητικά ρε φίλε τι αθλητικά μου τσαμπουνάς, ξέρω τι σου λέω, αφού απευθύνονται σε κάτι αργόσχολους μπάρμπες στα χωριά τίγκα στα αρθρητικά, και σου λένε "3η κατηγορία Μοζαμβίκιας, κολυκός 456, Κάτω Ζουλού - Πέρα Βουντού τελικό 12 - 4" και βλέπεις τους μπάρμπες να πετάνε τις τραγιάσκες τους στο πάτωμα και να σπαράζουν με μαύρο δάκρυ, λες και είναι οπαδοί των πέρα Βουντού από τα γεννοφάσκια τους ε, έτσι και στην ποδηλασία δηλαδής... Το θέμα είναι να πάει καλά το σκυλί, να βγάλουμε και κανα φράγκο...

Τώρα οι πολύχρωμοι βρίσκονται 23 χιλιόμετρα από το τέρμα και εχουν λέει μπροστά τους 17 χιλιόμετρα κατηφόρας, αυτά τα κάνω κι εγώ δηλαδής... Όχι ρε φίλε, δεν ξέρω με πόσα τρέχουν, αλλά η μηχανή με την κάμερα ζορίζεται να τους ακολουθήσει κι όλο πλάνα από τα ελικόπτερα μας δείχνουν... Από τα 2000 μέτρα υψόμετρον σου λέει κατεβαίνουν στα 770. Ωραίο πράγμα η κατηφόρα ρε φίλε, τους βλέπεις πως πετάνε το γόνατο προς τα έξω και πλαγιάζουν και νομίζεις πως όλο και κάποιος θα σου φύγει στην στροφή και το επόμενο πλάνο που θα δεις, θα είναι ο πολύχρωμος σε κάποιον ωκεανό να επιπλέει στους αφρούς...

Μετά την κατηφόρα που ξεπιάστηκαν έχει μια ανηφορίτσα με 10% κλίσμα, έτσι για να θυμηθούν τα παλιά, να γουστάρουν, να μην κακομάθουν δηλαδής...

7 χλμ από το τέρμα και ο Μανταδόρ ανεβαίνει τα κοτρόνια με τον Σρεκ να ξεφυσάει στον σβέρκο του, προσπαθώντας να τον πουντιάσει να ξεμπερδεύει με δαύτον που όλοι τον έχουν για φαβορίτα και οι γκρούπιτς ζητάνε μονάχα από δαύτον αυτόγραφα....

Ω! 4 χλμ από το τέρμα ο Μανταδόρ επιτίθεται νομίζοντας πως ο Σρεκ δεν αντέχει, αλλά τον ακολουθεί, πάλι ξεφυσάει στον σβέρκο του, δεν τον αφήνει σου λέω, αυτοί οι δύο έχουν ντέρτι... Όχι ντέρμπι ρε φίλε, ντέρτι, ξέρω τι σου λέω, καημός δηλαδής, το 'χουν πάρει κατάκαρδα να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο... Ο πρώτος, ο Αμπεμπαμπλόμ (σ.σ. Ριμπλόν) έχει ξεφύγει αρκετά, αλλά η μάχις η πραγματικιά είναι ανάμεσα στον Μανταδόρ και τον Σρεκ. Πάλι επίθεσις από τον Μανταδόρ αλλά ο Σρεκ δεν μασάει... Οι χούλιγκανζ έχουν μπεί μέσα στον δρόμο και κάποιοι τρέχουν στο πλάι των πολύχρωμων, ο Σρεκ περνάει μπροστά, όχι, τον πιάνει ο Μανταδόρ, να μου το θυμηθείς ρε φίλε, αυτοί οι δύο θα βγάλουν τίποτα κουμπούρια καμιά μέρα...

Τελικώς ο Αμπεμπαμπλομ βγήκε πρώτος και ο Σρεκ τερμάτισε λίγο πιο μπροστά από τον Μανταδόρ, αλλά η διαφορά μεταξύ τους παραμένει ίδια και το ντέρτι καλά κρατεί...

Υστεριόγραφο: Ναι ρε φίλε, το βρήκα το 12 το ετάπ και το έβαλα στην θέσις του, ότι και να κάνει τελικώς ο ταρίφας με τα σαμποτάτζ του, δεν μασάμε εμείς, έχουμε μπαρ -κάπ ρε φίλε.... Αλλά με το που το έβαλα, ξαφνικώς σβήστηκαν όλα τα υπόλοιπα, να μου το θυμηθείς ρε, ο ταρίφας είναι πολυμήχανος κι επομένως πολυκαυσαέριος. Κι έτσι αναγκάστηκα να ανοίξω άλλο ποστ, για να σου περιγράψω δηλαδής τα ετάπ από το 14 και κείθε. Όχι ρε φίλε, δεν ήθελα να πιάνω χώρο στο site, αλλά φαίνεται πως υπάρχει όριο στις λέξεις που μπορεί κανείς να γράψει...

ΕΤΑΠ 15

Ρωτήσανε σου λέει τον Μανταδόρ πως του φάνηκε η χτεσινή ανηφορίτσα και εκείνος απάντησε "ε, μωρέ, ψόφια πράμματα, μέχρι κι αυτός ο Σρεκ μπόρεσε και ακολούθησε"…
Αυτή είναι φαγωμάρα προκαταρκτικιά που λένε, να ανοίγει η όρεξις…

Αλλά ο Σρέκ δεν πάει καλά ρε φίλε. Και είναι κρίμας γιατί τον υποστηρίζω, είναι αδικία, γιατί ο Μανταδόρ αν τον περάσει τελικά δεν θα είναι από ικανότις. Γιατί ρε φίλε του έφυγε του φίλου Σρεκ η αλυσίδα 21 χλμ από το τέλος και όσο ο Μανταδόρ ξεχυνόταν μπροστά, ο Σρέκ έβαζε την αλυσίδα. Ναι ρε φίλε, κι όχι μόνο αυτό, αλλά την έβαλε, πήγε να ξεκινήσει και του ξαναβγήκε… Γκαντεμιά, γκαντεμιά, γκαντεμιά! Όρθιος στα πετάλια και να βρίζει, περνάει τον ένα μετά τον άλλο αλλά και πάλι πίσω είναι, 25 δευτερόπτερα πίσω, αδικία σου λέω, αλλά το παλεύει, είναι δηλαδής παθιασμένος και με φουντώνει να τον βλέπω να του βγαίνει η ψυχή…

Αλλά η διαφορά είναι τεράστια ρε φίλε και ο Μανταδόρ μπορεί να φορέσει τα καναρινιά κι από σήμερις.

Κι ανατριχιάστηκα πάλι γιατί ο πρώτος, ο Εκλέρ (σ.σ. Βεκλέρ) που είναι 4 λεπτά μπροστά γλίστρησε και παρολίγον δηλαδής να γίνει γλυκό νερατζάκι στον τοίχο. Αλλά τα κατάφερε και μάλλον θα πάρει την νίκη.

Αλλά η μάχη η πραγματικιά είπαμε πως γίνεται ανάμεσα στον Σρεκ και τον Μανταδόρ, η διαφορά μεταξύ τους είναι 31 δευτερόπτερα για τον Σρεκ, αλλά τώρα τα χάνει στο όριο… Ο Εκλέρ τερμάτισε, το ίδιο και ο Μανταδόρ και ο Σρεκ τελικώς βρέθηκε πίσω και μάλιστα 8 δευτερόπτερα…. και τα καναρινιά περάσαν στον Μανταδόρ που δεν τα κέρδισε δίκαια αλλά κωλοφαρδίστικα, στο ξαναλέω ρε φίλε, αλλά τι να κάνεις…

Αύριο μάλλον θα γίνει σφαγή γιατί ο Σρεκ πρέπει ντε και καλά να ξεζουμιστεί μπας και πάρει κανένα δευτερόπτερο, γιατί στο ατομικό χρονόπτερο είναι σαν εμένα, το πάει σεμνά και ταπεινά δηλαδής, ενώ ο Μανταδόρ το κατέχει το θέμα. Η αλυσίδα που έφυγε την ώρα που ο Σρεκ επιτεθόταν μπορεί να του κόστισε όχι μόνο τα καναρινιά, αλλά και τον ίδιο τον γύρο δηλαδής, λες και τον μουτζώσαν… Κακομοιρούλη Σρεκ...

Υ.Γ. ΧΑ! Πήγε ο Μανταδόρ να προβάρει τα καναρινιά του στο βάραθρο με τις ξανθιές, κι αντί να τον χειροκροτήσει ο λαός που είχε συγκεντρωθεί από κάτω, τον γιουχάραν, ούτε σε Έλληνα πολιτικό τέτοια γιούχα ρε φίλε, πολύ το χάρηκα, ρε στο λέω, ο λαός στο τέλος ξέρει καλύτερα και την νιώθει την αδικία κι είναι αυτό μήνυμα ελπίδας δηλαδής για όλους μας...

ΕΤΑΠ 16

Έβγαλε σου λέει βίδεο ο Μανταδόρ και το ανέβασε στο γιαουρτούμπ (σ.σ. youtube) με το οποίο εξήγησε πως είναι πολύ στεναχωρημένος δηλαδής με τα όσα έγιναν. Πιο πριν είχε δηλώσει πως αν και είχε κολλήσει την μύτη του στα πισινά του Σρεκ, δεν πήρε χαμπάρι ότι είχε προβλήματα με την αλυσίδα. Τον είδε σου λέει που έκοψε ξαφνικά και νόμιζε πως πήγε να κάνει καϊμάκι σε μια τουριστριούλα που χοροπηδούσε στα δεξά. Ναι ρε φίλε, καϊμάκι, ξέρω τι σου λέω, στις σχέσεις δηλαδής ένας άντρας προσφέρει το καϊμάκι ελπίζοντας πως η τσούπρα θα βάλει το σοροπιαστό, γιατί οι τσούπρες την ζάχαρη την έχουν στο αίμα τους, και θα γλυκαθούν και οι δυό τους…

Η ιστορία αυτή με την φαγωμάρα, έφερε μια κάποια νευρικότις και με το που ξεκίνησε το ΕΤΑΠ όλοι αρχίζουν να τρέχουν σαν τρελοί, σαν να είχαν ξεχάσει ανοιχτό το θερμοσίφουνα δηλαδής. Αφού έλεγες πως αν συνεχίσουν έτσι, δεν θα τερματίσουν με το ποδήλατο, αλλά με ασθενοφάρο, ναι ασθενοφάρο, ξέρω τι σου λέω, αυτά που κουβαλούν τους ασθενείς κι έχουν ένα φάρο στην ταράτσα που κάνει θόρυβο και προσπαθεί να περάσει γιατί το κυνηγάν οι κάγκουρες…

Κι ήταν και δύσκολο το ετάπ, 4 κοτρόνια πυρηναίικα είχαν να σκαρφαλώσουν οι πολύχρωμοι και το τρίτο το μακρύτερο είχε ύψος 2150 μ., αφού σου λέει πως η διαδρομή ήταν ακατάλληλη για υψοφοβικούς. Ε, είδαν κι απόειδαν οι πολύχρωμοι, σου λέει ας πάμε πιο σιγά, κι άφησαν μπροστά τον καουμπόης που για λόγους γοήτρου ήθελε μια κάποια νίκη πριν βγει στην σύνταξις, να 'χει να λέει μετά στα εγγόνια του.

Πιάσαν και το κουτσομπολιό μεταξύ τους, "μα τι μου λες αγαπητέ, έτσι είπε ο Μανταδόρ, ααααα, το έχασα, έβλεπα το τούρκικο εκείνη την ώρα…" και το πήγαν τόσο σιγά που νόμιζες πως έβλεπες ριπλέηζ σε αργή κίνηση. Ο Σρεκ και ο Μανταδόρ κάναν ένα πηγαδάκι και λέγαν τα δικά τους, ο Μανταδόρ του ζήτησε συγνώμη και του πρόσφερε μια αγκαλιά παγούρια με ρετσίνα ισοτονικιά να πάνε κάτου τα φαρμάκια δηλαδής, μεγαλόψυχος ο Σρεκ τον συγχώρεσε, αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν σταυρωτά και αποφάσισαν ανακοπή των εχθροπραξιών, ελπίζοντας πως σε καμιά στροφή η ρόδα του άλλου θα έβγαινε από τον δρόμο και θα έκανε ντάουνχιλ σε κανα ρέμα…

Κι όσο εμείς παρακολουθούσαμε την σούπα, οι μπροστινοί περνούσαν το τελευταίο κοτρόνι. Εκεί κόσμος και λαός ρε φίλε τους φώναζε, κι ήταν όλοι ένας κι ένας. Ποιόν να πρωτοθυμηθώ, τον τύπο που έτρεχε δίπλα από τους πολύχρωμους και πήγε να του πέσει το σορτσάκι και να ξεβρακωθεί σε παγκόσμια τηλεοοπτική μετάδοσις, έναν χτυπημένο που είχε ντυθεί μπουκάλι ή τον άλλο, που είχε φορέσει ένα ολόσωμο κίτρινο κολάν κι από πάνω ένα μαύρο βρακί και είχε γράψει στην πλάτη του το όνομα του καουμπόης; Δεν ξέρω ρε φίλε που τους βρίσκουν δαυτούς, αλλά εγώ σε αυτό το μέρος που φύονται οι χτυπημένοι πολύ θα ήθελα να πάω…

Εντωμεταξίς, ένας κακομοιρούλης βγήκε μπροστά κι άρχισε να αποκτάει και μια κάποια διαφορά και χαιρόσουν ρε φίλε, γιατί σου λέει πως αν κέρδιζε θα ήταν η πρώτη του φορά και μάλιστα σε τέτοιον αγώνα, με 4 κοτρόνια πυρηναίικα, αλλά ο καουμπόης δεν τον άφησε, το πάτησε το πετάλι και άρχισε να τον κυνηγά. Τι να σου κάνει ο κακομοιρούλης, αγριεύτηκε, λίγο είναι να σε έχει πάρει στο κυνηγητό ένας σερίφης δηλαδής, έσκασε και λίγο πριν το τέρμα είδε μια χούφτα πολύχρωμους να τον προσπερνάν σαν σταματημένο κι έμπηξε τα κλάμματα. Στο σπριντ του σπριντ στα τελικά, ο καουμπόης βρέθηκε πίσω, αλλά σηκώθηκε στα πετάλια κι άρχισε να πλησιάζει ώσπου στα τελευταία μέτρα ξανακάθισε, άσε ρε φίλε, σου λέει, έχουμε και τα αρθριτικά μας σε αυτή την ηλικία, να μας ξεκολλήσει κανένας γοφός από το πέρα δώθε…

Τρείς ώρες πιο μετά, να σου και το πεταλόν στο τέρμα, που εντωμεταξύ την είχε αράξει σε ένα ρέμα και χασμουριόταν χαριτωμένα, με τον Σρεκ και τον Μανταδόρ να τερματίζουν αγκαλίτσα κρύβοντας μέσα στα τζέρσι τους τα αλυσοπρίονα και τα βιτριόλια για να τα χρησιμοποιήσουν άλλη μέρα…

Αύριο έχει μέρα μάσας και ξάπλας και δεν θα σου κάνω την μετάδοσις την σωστή την ενημερωτικιά, αλλά θα σου γράψω κάποια πράγματα για το Φραντζ΄ που μου έχουν κάνει εντύπωσις να μαθαίνεις κι εσύ, να ξέρεις δηλαδής τι σου είναι αυτό το Φραντζ' ρε φίλε…

ΕΤΑΠ 17

Ξανατσακιστήκανε σήμερις στο Φραντζ' αυτοί οι πολύχρωμοι ρε φίλε, τι στο καλό δηλαδής, μήπως να το τρέχανε με βοηθητικιές; Πέσανε που λες, τα είπανε και τα αποφασίσανε οι όρθιοι να τους περιμένουν για να πάνε όλοι μαζί παρεούλα, αράξαν στο πεζοδρόμιο και πιάσαν το φραππεδάκι τους. Μόνο ένας δεν περίμενε, απ όλο τον πεταλόν μόνο ένας, ο Σάλτσε (σ.μ. Σάστρε). Εμ, σου λέει δηλαδής, κορόιδο είμαι εγώ να περιμένω, μια ευκαιρία έχω να κλέψω και θα την αφήσω να πάει χαμένη;
Ρε φίλε, τι να σου πω, τόσο ο Σάλτσας όσο και ο Μανταδόρ μου κάθισαν στο στομάχι, σαν τα μπιφτέκια που φτιάχνουν στα ελληνικά στρατά ρε φίλε. Ναι σου λέω, αυτά που δεν τρώγονται, παρά τα κρατάς να τα πετάξεις το βράδυ σε όποιον ροχαλίζει…
Α ρε φίλε, να μουν λέει εκεί, να ρίξω ένα περιποιημένο φάσκελο στον Σάλτσα την ώρα που θα περνούσε, να το φχαριστηθεί η ψυχίς μου…
Αλλά το πεταλόν τον πιάνει, άδικα έκλεψε δηλαδής, όπως και στην ζωή ρε φίλε, ο ψεύτης και ο κλέφτης στα πρώτα χιλιόμετρα χαίρονται…
Στο μεταξύ οι πολύχρωμοι όλο και σκαρφαλώνουν στα κοτρόνια των Πυρηναίων, χαθήκανε σου λέει μέσα στις ομίχλες μια τους βλέπεις - μια όχι. Μπροστά είναι 7 πολύχρωμοι που το παλεύουν για την πρώτη θέση, πίσω τους ο Σάλτσας που όλο χάνει χρόνο και μετά το πεταλόν.

Αμάν! 57 χιλιόμετρα από το τέρμα μια ντουζίνα πρόβατα μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο, ναι ρε φίλε, μας το δείχνουν και σε ριπλέηζ, ευτυχώς που δεν πετύχαν κανέναν πολύχρωμο από δαύτους τους 7 που είναι μπροστά. Να μου το θυμηθείς ρε φίλε, αυτά τα πρόβατα - χούλιγκανζ είναι συνεργάτες του Σάλτσα, τα βαλε να επιτεθούν μπας και καταφέρει να βγεί πρώτος…

Έφτασαν στην κορφή και φόρεσαν τα χειμωνιάτικα τους, γιατί έρχεται η κατηφόρα σου λέει και θα πουντιάσουν… Πάντως κατηφόρα και ομίχλη και ορατότις μηδέν, έτσι και φύγει κανένας στις στροφές θα προσγειωθεί στο Παρίσι κατευθείαν, θα εκστερματίσει πρόωρα δηλαδής.

Σήμερις θα γίνει η μάχης η μεγάλη, ο Σρεκ θα τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να κερδίσει λίγα δευτερόπτερα από τον Μανταδόρ και έχω μεγάλη αγωνία, να ξέρεις! Τελευταία του ευκαιρία δηλαδής, αφού είναι ο τελευταίος αγώνας στα κοτρόνια, από δω και πέρα όλο σε κάτι κάμπους θα τους βάζουν να πεταλάρουν… Αλλά το ιντερνέτ μου κάνει νερά κι όλο "μπούφερινγκ" (σ.μ. buffering) μου γράφει και κολάει, τι μπούφερινγκς ρε μπούφε που άμα μου τα κάνεις αυτά στα τελικά πριν το τέρμα θα πάρω την τρόμπα και θα σου κάνω την οθόνη σαν βιτρίνα των Μακντόλλαρς μετά από πορεία…

Ο Σάλτσας απορροφήθηκε από το πεταλόν, ε ρε φίλε να μην βρίσκεται κανείς να του πετάξει έναν κεσέ γιαούρτι στην μούρη… Μπάι μπάι ρε κουραμπιέ, τώρα βρίσκεται τελευταίος στο πεταλόν και ψόφιος από την κούραση…

Ανατριχιάζομαι όλ όβερ τώρα, μπήκαμε στα τελευταία χιλιόμετρα, κι αρχίζει η επίθεσις… Η Σέξομπαμ (σ.μ. Saxobank), η ομάς του Σρεκ που στa ξένα σημαίνει σεξοβόμβα δηλαδής, βγαίνει από το πουθενά κι αρχίζει το ματς… 16 χλμ από το τέλος, μπροστά η Σεξομπάμ, πίσω η Αστάνα Πανσταδιάλα… Μπροστά ο Σρεκ, ο Μανταδόρ έχει κολήσει την μύτη του στα πισινά του και δεν τον αφήνει να φύγει…. Μπροστά στο πεταλόν βγαίνει ο Καντσελάρας (Σέξομπαμ) να δώσει ρυθμό, αλλά δεν μπορούν να ξεκολήσουν… Το χάσαμε το ντέρτι πατριώτη και δεν το πήραμε χαμπάρι… Πονάει ο Καντσελάρας και τον παίρνει η μαύρη κατηφόρα… Ο Μανταδόρ έχει ακόμη κολημένη την μύτη του στα πισινά του Σρεκ, που ξεκινά και επιτίθεται, είναι οι δυό τους τώρα, δεν μπορεί ο Σρεκ, στους δρόμους έχουν γράψει με λευκή μπογιά Άντυ, το μικρό του Σρεκ δηλαδής… Σηκώνεται ο Άντυ, δεν μασάει ο Μανταδόρ. Ο ρυθμός είναι τρελός, πιάνουν και τον πρώτο αλλά ο Μανταδόρ είναι πάντα εκεί!
Κόσμος και λαός τριγύρω, όλοι φωνάζουν, αδρεναλίνη στα κόκκινα, ένας χούλιγκανζ επιτίθεται και βρίζει τον Μανταδόρ, οι Ισπανοί έχουν κερδίσει την μάχη της εξέδρας αλλά οι υπόλοιποι φωνάζουν για τον Άντυ, 5 χλμ για το τέλος αλλά ο Μανταδόρ δεν λέει να σκάσει, μπα που να σου βγεί η αλυσίδα να δεις την γλύκα, "Άντυ - Άντυ" φωνάζει το πλήθος, ένας χτυπημένος με τον κώλο έξω τρέχει δίπλα τους, φτού! επιτίθεται ο Μανταδόρ και τώρα πίσω ο Άντυ, τον φτάνει ξανά, πάλι μπροστά, τι αγώνας ρε φίλε, τι αγώνας! 3 χλμ, επίθεση από τον Σρεκ, έχουν αφήσει το πεταλόν τρείς εβδομάδες πίσω, ένας χτυπημένος πάει και χώνει στην μούρη του Άντυ μια σημαία βασκικιά, πάλι κάτι χτυπημένοι με τον κώλο έξω τρέχουν δίπλα από τους ποδηλάτες, τι ζώα ρε φίλε, τι ζώα… 2 χλμ τώρα και βρέχει, φτάνουν μαζί στο τέρμα, σπριντ του σπριντ, μαρκαρίζονται, βροχή κι ομίχλη, κοσμος και λαός, σπριντ του σπριντ, δεν βλέπουμε τίποτα πια, τρεχάτε ξεραδάκια μου, και τελικά κέρδισε ο Άντυ, αλλά ο Μανταδόρ δεν σπρίνταρε, σαν να λέει δηλαδής "συγνώμη".
Αλλά τι σου είναι αυτό το Φραντζ' ρε φίλε, μπορεί να φαγωθήκανε, μπορεί να ξέσπασε πόλεμος με ανακοινώσεις και κουτσομπολιά, αλλά αμέσως μετά την γραμμή του τερματισμού, πάνου στα ποδήλατα ακόμη, αγκαλιάστηκαν και ο ένας έδινε συγχαρητήρια στον άλλο.
Στο λέω δηλαδής, το Φραντζ' είναι μαγικό, μαγικό ρε φίλε… Τι συγκίνησις ήταν πάλι αυτή σήμερις!

ΕΤΑΠ 18

Ψες στο Φραντζ' έκανε τις τσάρκες του με το Ι.Χ. του ο Σαρκοζίς, αυτός που τρώει τις σάρκες των Φραντζέζων δηλαδής. Μετά το τέρμα πήγε και βρήκε τον καουμπόης που και λόγω ηλικίας έχουν κοινά ενδιαφέροντα, και πάνω που τρώγανε τα λουκούμια τους και λέγανε "Τα παλαιά τα χρόνια…" τους πετύχαν οι δημοσιογράφοι. Ο Σαρκοζίς, που είναι παπλωμάτης πολιτικός δήλωσε πως η διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι πως ο Άρμστρονγκ θα μπορούσε να γίνει πολιτικός, ο ίδιος όμως δεν θα μπορούσε να γίνει ποδηλάτης… Ο καουμπόης τον κοίταξε καλά καλά, έφτυσε τον κόρφο του τρείς φορές, έκανε δυο γύρους γύρω από τον εαυτό του, σταύρωσε τα δάχτυλα των ποδιών, χτύπησε την κούτρα του Σαρκοζίς να κάνει τοκ-τοκ και δήλωσε πως για αυτόν τώρα πια η ζωή του θα είναι μόνο οικογένεια, μπύρα και παραλιές…
Χαζός είναι ρε φίλε να γίνει πολιτικός, να είναι δηλαδής σαν τους δικούς μας τους μπουλούκους, είναι ίνδαλμα ο πολιτικός δηλαδής, μας δουλεύεις; Να τον βλέπεις με το βουβαλίσο βλέμμα και να λες "έτσι θα γίνω όταν θα μεγαλώσω;" Μπύρα οικογένεια και παραλία, αυτή είναι ζωή δηλαδής, κάτι ξέρει ο καουμπόης…

Σήμερις ο αγώνας δεν έχει τίποτις το ενδιαφέρον, ο Μανταδόρ θα φορέσει τα καναρινιά ξανά. Άσε ρε φίλε, είπαμε, ωραία αυτά τα συναισθηματικά, αν και πιστεύω πως ο Μανταδόρ τον "έριξε" τον Σρεκ και φάνηκε και ήρωας, άτιμη παπλωματία, αλλά όπως και να χει, καλύτερα να τρώγονται και να τα βρίσκουν μετά το Φραντζ', παρά να μας κάνουν το ματς σαπουνόπερα… Γιατί όπως τους έβλεπα ψες να κάνουν αγκαλίτσες, έλεγα να δεις που μέχρι να τελειώσει το Φραντζ' αυτοί οι δυό θα αραβωνιαστούν δηλαδής και ο καουμπόης θα τους κρεμάει τενεκεδάκια στο τάντεμ...

Τυπικά αύριο θα το πάρει ο Μανταδόρ που έχει ατομική χρονοχρέωσις, χρονοχρέωσις ρε φίλε, ξέρω τι σου λέω, γι' αυτό όλοι βιάζονται, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και τι σου είναι ρε φίλε αυτή η κρίσις… Στην ατομική χρονοχρέωσις λοιπόν ο Μανταδόρ είναι καλός και ο Σρεκ είναι κακός, και δεν περιμένουμε τίποτις το ενδιαφέρον. Αλλά να σου πω κάτι, για τα σιγουράκια που λένε, ο Μήτσοφ (σ.μ. Μέντσοφ) το 2009, στον τζίρο της ιταλίας ήταν σου λέει άνετος - άνετος, χτενιζόταν πάνω στο ποδήλατο και υπέγραφε αυτόγραφα και ο λαός του φώναζε "Μήτσοφ, τι μου κάνεις Μήτσοφ" κτλ, κάτι σαν τον λαγό με την χελώνα δηλαδής, σιγουράκι, δεν αγχωνόταν. Αλλά 1 χιλιόμετρο πριν το τέλος, τρώει μια τούμπα στα καντούνια που η κούρσα σούρθηκε μέχρι το τέρμα και μπήκε γκολ. Ε, εκεί λες, πάει, την έπαθε ο λαγός, αλλά ο άτιμος κατάφερε με καινούργιο ποδήλατο και την ψυχή στο στόμα, να τερματίσει εντός χρόνου και φόρεσε τελικώς τα ροζ και χοροπηδούσε στο βάραθρο, σαν την Καλομοίρα ένα πράμα. Λέω εγώ τώρα δηλαδής, μπας και ο Μανταδόρ πατήσει καμιά πεπονόφλουδα και έχει πάλι σουσπάνς, γιατί αλλιώς θα είναι λιγάκι άνοστο, να το πάρει ο Σπανιόλος που δεν έχει κερδίσει ούτε ένα ματς μέχρι σήμερον σε όλο το Φραντζ…

Για την ιστορία οι πολύχρωμοι πήγαν όλοι παρεούλα μέχρι το τέρμα, με 50 χλμ την ώρα στο ίσιωμα, σπριντ του σπριντ, τρεχάτε ξεραδάκια μου, όρμα Κάβεντις, ναι! πρώτος ο Κάβεντις που τον γουσταρίζω, πονούσαν πολύ ωραία στο τέρμα πάντως και το χάρηκε η ψυχίς μου...

ΕΤΑΠ 19 (Ατομική χρονοχρέωσις)

Σήμερις οι πολύχρωμοι φόρεσαν τα διαστημικά τους, κι εκτοξεύθηκαν στα Μπορντά, λίγο πριν το τέλος του Φραντζ'. Ο Καντσελάρας θα κερδίσει ρε φίλε, εκτός απροόπτου δηλαδής και ο Μανταδόρ θα φορέσει οριστικά πια τα καναρινιά. Ναι ρε φίλε, είναι σου λέει το τελευταίο το ματσάκι, πριν πάνε στα Παρίσια δηλαδής, στα Βριλλήσια πεδία, γιατί εκεί είναι σου λέει έθιμο να μην επιτίθεται κανείς, ματς σούπα πριν καν αρχίσει. Κι έτσι οι πολύχρωμοι την τελευταία ημέρα παίρνουν τα τσάγια τους και τα κουλουράκια, ανοίγουν την εφημερίς πάνω στα τιμόνια και τσουλάνε κουτσομπολεύοντας με 50 χλμ την ώρα για βολτούλα και κοινωνικές συνανατροπές… Συνανατροπές ρε φίλε, ξέρω τι σου τσαμπουνάω, αφού σου λέει σε αυτό το Φραντζ' περισσότερη ώρα την περάσανε ξάπλα και να σέρνονται στην άσφλατρος, παρά καβάλα στα ποδήλατα…
Ξεκίνησε ο Σρεκ, πίσω του ο Μανταδόρ, φαίνεται ήδη πως ο Μανταδόρ πάει πολύ καλύτερα, μεγάλος αθλητής - γαμώτο, γιατί ναι ρε φίλε, μπορεί να μην τον γουσταρίζω προσωπικώς αλλά η αλήθεια να λέγεται, αλλιώς να το κάνουμε βουλή εδώ δα…
Αααααααααααμάν! Ο Σρεκ σου λέει πάει 4 δευτερόπτερα πιο γλήγορα από τον Μανταδόρ! Λες ρε φίλε να γίνει η έκπληξις; Να σου θυμίσω πως ο Μανταδόρ προηγείται 8 δευτερόπτερα, αυτά που βούτηξε όταν ο Άντυς είχε προβλήματα με την αλυσίδα… Ανατριχιάστηκα όλ όβερ πάλι…. Πάμε ρε Άντυ, δωστου, όρμα τσολιά μου λουξεμβουργικέ! Φτου! Πέρασε μπροστά ο Μανταδόρ με 4 δευτερόπτερα, άντε να δούμε, άντε να δούμε… Ο Σρεκ είναι 1 δευτερόπτερο πιο γλήγορος, ε ρε ντέρτι περιοπής, πάμε Άντυ, και λέγανε πως θα χάσεις με δυο λεπτά διαφορά… Τι σου είναι αυτή η ατομική χρονοχρέωσις ρε φίλε…
Άστε τις αγκαλίτσες και τα ξενέρωτα και ορμάτε, αυτό είναι ματς!
Χάνει 6 δευτερόπτερα ο Μανταδόρ, η διαφορά η συνολικιά είναι στα 2 δευτερόπτερα, πάμε ρε Σρεκ, τρελαίνομαι ρε φίλε, ωραίο πράμα η ποδηλασία η αγωνιστικιά και δεν το πίστευα… Άμα ξαναβάλεις διαφημίσεις ρε γιαουρτοσπόρτ, θα σε γιαουρτώσω… Πάλι μείωσε ο Μανταδόρ… Στα 3 δευτερόπτερα η διαφορά… Πρέπει να το δεις για να με νιώσεις ρε φίλε, έχει αγωνία το ματσάκι, είναι σαν να έχεις δοκάρι στο 92' δηλαδής, την ώρα που κυνηγάς τα θαύμα…
Πάλι μπροστά ο Μανταδόρ, τα χάνουμε τα καναρινιά πατριώτη… Και η διαφορά αυξάνεται… Κι άλλο… Όνειρο ήταν και πάει δηλαδής… Στα 15 δευτερόπτερα στην συνολικιά, μπροστά ο Μανταδόρ, άτιμη αλυσίδα, άτιμη αλυσίδα…
Έληξε το ματς, η καναρινιά στον Μανταδόρ αλλά ο Σρεκ πάλεψε σαν θηρίο. Και να μου το θυμηθείς ρε φίλε, από τα μεθαύρια όλοι θα λένε πως ο Μανταδόρ κέρδισε εξαιτίας της αλυσίδας.

Αύριο θα σου μεταδώσω το πάρτυ στα Βριλλήσια πεδία, πάει το Φραντζ' τελείωσε, του χρόνου πάλι. Κι όσο το χάρηκα, τόσο απογοητεύτηκα στο τέλος, αλλά στο λέω και να το ξέρεις, η ποδηλασία η αγωνιστικιά κέρδισε έναν οπαδό ρε φίλε, και που ξέρεις, μπορεί αύριο να φορέσω το κράνος με τα κέρατα και την προβιά των bikings και να πάω μαζί με τους άλλους κοπανημένους να τρέχω δίπλα στους πολύχρωμους…

του μπι κοντίνου που λένε και στα Φραντζ'...