Άσε ρε φίλε, τι γκρινιάζεις, μιά χαρά πάμε....
Άγιο καλοκαίρι το φετεινό σου λέω! Ξεκινάει με τον καλύτερο τρόπο!
Κάηκε και το κατιτίς από Βαρυμπόμπη μεριά και λιγουλάκι Κρυονέρι, πού θα πάει, κάποτε θα ησυχάσουμε, δεν πάει άλλο...
Εγώ έχω μια μανία με το ποδήλατο, ξέρεις, παίρνω τα βουνά και αρμενίζω.
Λοιπόν που λες, κάθε που ανέβαινα Υμηττό, Πάρνηθα, Βασιλικά από Κρυονέρι, έβλεπα όλην αυτήν την ομορφιά και μ' έτρωγε η ανησυχία:
Τι θα γίνει έτσι και αποφασίσουν να τα κάψουνε;
Λειτουργεί η δασοπυρόσβεση;
Λες όλη τούτη την ομορφιά να μην τηνε προλάβει ο γυιός μου, τεσσεράμιση σήμερα;
Λες το καζίνο να θελήσει να μεγαλώσει και να του δοθεί καμμιά ευκαιρία;
Μα γιατί όσες φορές ανεβαίνω δεν συναντάω κανέναν δασικό ή κανέναν πυροσβέστη;
Λες ρε φίλε, να καεί...
Μπάααα, δεν θ' αφήσουν να καεί...
Και δε μου λες, άμα θέλανε δεν μπορούσαν να φτάσουν στους καταπατητές;
Και δώσ' του άγχος και να μιά καούρα στο στομάχι και να οι εφιάλτες το βράδυ σαν έπεφτα ν' αναπαυτώ...
Πήγαινα για ποδήλατο και αντί να περνάω καλά, αρρώσταινα....
Άσε που από τότε που πέρασα μπροστά από το μνημείο, που στήσανε στον εθελοντή δασοπυροσβέστη και στους δύο πυροσβέστες που καήκανε στον Καρέα ντρεπόμουν ακόμη και να κυττάξω προς τα εκεί...
Τελικά, ησύχασα, βάλανε μπροστά και τα καθαρίζουνε σιγά-σιγά, να μου φύγει κσι μένανε το άγχος, νάναι καλά οι αθρώποι...
Ναι, ναι, ξέρω τι λέω, οι ΑΘΡΩΠΟΙ και όχι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, γιατί κάτι πρέπει να τους λείπει, έστω και μόνον ένα Νι, για να μπορούν να τα κάνουν αυτά που κάνουν.
Πρέπει να υπάρχει μια δικαιολογία έστω και μόνο μέσα στο μυαλό μου για να μπορώ να εξηγήσω στον εαυτό μου το γιατί γίνεται αυτό το κάτι, που το κυττάμε όλοι μαζί και λέμε "Όχι, ρε φίλε, καίγεται;!"
Πρέπει να βρω μια δικαιολογία, να ψάξω μόνος μου και να τηνε βρω, για να μπορώ να πω αύριο στον μικρούλη μου ένα όμορφο ηλίθιο ψέμα, να σταματήσει να ρωτάει γιατί και τί και ποιός και πότε...
Ελπίζω ως τότε νάχει βγει κανένα καλό pc game που να το λένε "ΤΟ ΔΑΣΟΣ" και να του δείξω πώς να βλέπει, τουλάχιστον στην οθόνη του pc , το virtual δάσος και να μην θέλει να του κάνει κακό, μόνο να περπατάει σε virtual μονοπάτια, να μυρίζει virtual λουλούδια, να βλέπει virtual ελάφια και να κάνει virtual βόλτες στον virtual παράδεισό του, που θα κινδυνεύει μόνον από crash down και από τίποτε, τίποτε άλλο...........................................
.........................................................................................................................................................
Τετάρτη βράδυ, μόλις γύρισα από την φωτιά στο Κρυονέρι, απ' το σπίτι ενός φίλου που παρ' ολίγο να καεί.
Τα ελικόπτερα με τους απίστευτους πιλότους, οι κυριολεκτικά τρελλοί εθελοντές, οι στάχτες, τα ρέματα γυμνά από δέντρα να δείχνουν όλα τα μπάζα που περίμεναν υπομονετικά μέσα τους, τα καλώδια της ΔΕΗ που χτυπιόντουσαν σαν φίδια πάνω στον δρόμο, η απαίσια μυρωδιά, τα τηλεοπτικά κοράκια ψάχνοντας να βρουν το καλύτερο πλάνο και μέσα σ' όλα, το πιό απίστευτο: ποδηλάτες που τρέχαν πάνω-κάτω, μέσα κι' έξω στις εστίες και τρέχαν πίσω να φωνάξουν πού έχει ξαναφουντώσει, ο ένας με μια κλάρα περασμένη στο τιμόνι να θέλει καλά και σώνει να πατήσει στα καμμένα να πάει να σβήσει μια φλογίτσα για να μην φάει ένα δέντρο.
Ντράπηκα, έκανα ότι δεν έχω καμμία σχέση με το άθλημα...
..όποτε βλέπω στην ΤV να καιγεται ένα δάσος... νιώθω οτι χανω καποιες στιγμες, μερες..ίσως και χρονια απ τη ζωή μου. Την κατάσταση με τα δάση μας δε μπορει κανεις νομίζω πια να την δεί με αισιοδοξία. Οι φωτο που εχουμε με προσωπα μπροστα σε ..πραγματικό δασος .. σε λίγα χρονια θα είναι... ιστορικής αξίας.
Απ την άλλη όμως το πλάνο που μας περιγράφεις λέει πολλά! Εμένα μου λέει οτι οσο υπάρχουν ανθρωποι που πολύ απλα καναν τον κόπο να σηκωθουν απ τον καναπε.. τοτε υπαρχει ελπίδα.. να σωθει ..να αλλαξει το οτιδείποτε γύρω μας! Ενας ... ενας και σιγα σιγα θα συνειδητοποιήσουμε οτι δεν ειμαστε λιγοι ...και οτι ...όσο κι αν ακουγεται δον κιχωτικό... μπορούμε να αλλάξουμε πολλά πραγματα γυρω μας!!!
...όμως όπως λεει και ενα τραγουδι .."θελει μαγκια για ν αρνηθεις της σιγουριάς τα κυβικά"
Δον Κιχώτες θα υπάρχουν πάντα. Φοβάμαι όμως ότι σε λίγο δεν θα υπάρχουν ανεμόμυλοι για να τους πολεμήσουν...
Τίποτα δεν πρέπει να μείνει όρθιο.
Μήπως πρέπει να σκεφτούμε τα παρακάτω (από protovkareas.blogspot.com);
κάθε χρόνο, κάθε μέρα που περνά νέες βίλες ξεπροβάλλουν στις κατά τα άλλα "αναδασωτέες εκτάσεις" και όχι μόνο κανείς να μην κάνει τίποτα γι' αυτό αλλά και να νομιμοποιούνται από το ίδιο το κράτος
το ίδιο το κράτος δρα εμπρηστικά σχεδιάζοντας να κατασκευάσει στις "αναδασωτέες εκτάσεις" νέους σύγχρονους αυτοκινητόδρομους και κόμβους
το ίδιο το κράτος να προκρίνει την καταστροφή τόπων με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος προς όφελος βιομηχανικών μονάδων, όπως για παράδειγμα στα Σύβοτα και στην Πέρδικα http://www.perdika.eu/index.html ή να παρανομεί και να καταστέλλει κάθε διαμαρτυρία προκειμένου να εγκαταστήσει ΧΥΤΑ σε παντελώς ακατάλληλες περιοχές όπως στη Λευκίμμη της Κέρκυρας http://xyta-lefkimis.blogspot.com/
τα χρήματα που μαζεύτηκαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού που διέθεσε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει την "ανοικοδόμηση των πληγεισών περιοχών" της Ηλείας, της Εύβοιας, της Κορίνθου κ.λ.π. είτε "σαπίζουν" σε λογαριασμούς είτε χρησιμοποιούνται για την κάλυψη άλλων αναγκών των δήμων.
το δάσος του Καϊάφα να ισοπεδώνεται από τις μπουλντόζες της ανάπτυξης και της προστασίας ισοπεδώνοντας μαζί κάθε ελπίδα φυσικής αναγέννησής του http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=97644672. Το μέλλον μάλιστα αυτού του τόσο όμορφου και κρίσιμου για το οικοσύστημα της περιοχής δάσους είναι από καιρό προδιαγεγραμμένο (βλέπε αυτοκινητόδρομους που σχεδιάζει ο συνήθης ύποπτος το Υ...ΧΩΔΕ αλλά και άλλα αναπτυξιακά, τουριστικά σχέδια στην περιοχή).
στον ίδιο τον "Εθνικό Δρυμό" της Πάρνηθας οι εξαγγελίες περί αναδάσωσης ηχούν σαν κακόκουστο αλλά δυστυχώς τραγικό αστείο http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_2_04/04/2008_1287327 αφού ακόμα και η μισή δουλειά γίνεται ύποπτα πρόχειρα http://www.greektechforum.com/forums/showthread.php?t=15121.
οι πιστώσεις για δαπάνες μίσθωσης εναέριων μέσων δασοπυρόσβεσης περικόπτονται κατά 25% http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,dt=30.06.2008,id=79386944 εν μέσω θέρους και άρα "αντιπυρικής περιόδου" (sic).
όλοι οι ελεύθεροι χώροι που έχουν απομείνει για τον πολύπαθο λαό της Αττικής (Ελαιώνας, Βίλα Ζωγράφου, Άλσος Παγκρατίου, πάρκο Γουδή, παρκάκι Διοχάρους, αποτελούν κόκκινο πανί για τις κάθε είδους "αναπτυξιακές" δραστηριότητες του κράτους, των δήμων και των συνεταίρων τους (βλέπε ΣΔΙΤ).
Μην ντρέπεσαι ofios!
Μου θύμισες τον εαυτό μου κάθε φορά που βλέπω έναν όμορφο τόπο. Αναρωτιέμαι: αυτός πότε θα καεί; Πότε θα κατατραφεί;
Τα παιδάκια της πόλης βλέπουν 2 δέντρα και λένε: - Πάμε στο δάσος;"
Όμως δεν μας ταιριάζει η ντροπή. Μας ταιριάζει η επίγνωση. Και μετά απ' αυτήν η δράση.
Ούτε κλαματα ούτε απελπισία. Αντίθετα: Ελπίδα!