Σαββατόβραδο και το πρώτο του ουααα έκανε τη μάνα του να κλάψει. Από χαρά έκλαψε η Γεωργίτσα, και ο Μπάμπης έκλαψε από μέσα του. Καθόσον οι άντρες δεν κλαίνε πόσο μάλλον να είναι και οικοδόμοι. Και να σου τα κεράσματα στο γήπεδο και στον καφενέ ο Μπάμπης και περηφάνια πολύ την είχε που θα άφηνε στρωμένη δουλειά στον Κωστάκη του.
Μεγάλωσε ο μπόμπιρας αλλα του είχε μείνει κουσούρι εκ γενετής και οι καρποί του ήτανε λιγάκι χαλαροί, η μεσούλα του χαλαρή επίσης και η φωνούλα του τραγουδιστή. Δικαιολογιότανε ο Μπάμπης και έλεγε στους φίλους ότι το παιδί μιλάει λιγάκι τραγουδιστά καθόσον Κερκυραίοι στην καταγωγή τιμάμε και το μέρος. Για τους καρπούς και τη μεσούλα δικαιολογία δεν είχε και ποιούσε τη νύσσα. Και στην οικοδομή τον πήρε τον Κωστή ο πατέρας του να τον κάνει άντρα και στις γυναίκες τον πήγε και το όνειρο γκρεμίστηκε. Ρε μπας και το παιδί μου βγήκε ντιγκιντάγκας έλεγε μέσα του ο Μπάμπης και σκίζονταν τα φυλλοκάρδια του.
Αγόρασε το λοιπόν ο Κωστής ένα ποδήλατο και άρχισε να κάνει θελήματα στη γειτονιά να βοηθήσει στα οικονομικά στο σπίτι γιατί ταλέντα για τους καρπούς του δεν είχε. Ούτε κομμωτής, ούτε τίποτα. Και να σου όλη μέρα στη γύρα με το ποδήλατο και να τον γιουχάρει η μαρίδα στις γειτονιές και η μάνα του να κλαίει με μαύρο δάκρυ που έβλεπε τον Μπάμπη να μαραζώνει και να τσακώνεται στο καφενείο.
- Κωστάκη μου πρέπει να φύγεις αγόρι μου
- Τζάζεψες μανούλα; Και που να πάω;
- Στην Αμέρικα πουλάκι μου στον θειό σου τον Αποστόλη. Τα έχουμε μιλήσει.
Και καθόσον παιδί με φιλότιμο ο Κωστής μπάρκαρε για την Αμέρικα για μια καλύτερη τύχη για να δουλέψει στο Ρεστοράν του Αποστόλη. Πήρε και το ποδήλατο μαζί γιατι τα` αγαπούσε πολύ το ποδήλατο ο Κωστής και του έβαλε και τα έξτρα ναύλα και η μάνα μη το κακοκαρδίσει τι παιδί.
Στο ρεστοράν δεν δούλεψε παρά μοναχά για λίγο γιατί ήτανε κομματάκι άγαρμπος και κάνα δύο φορές έλουσε τους πελάτες με φαγητό. Άρχισε το λοιπόν ο Κωστής να κάνει θελήματα με το ποδήλατο, delivery το λέγανε στο Αμέρικα και πιάστηκε το παιδάκι και κονόμησε. Και τ` όνομα τα` άλλαξε και έγινε Κοκός και εταιρία δικιά του άνοιξε και στέλνει το δολάριο στο Ελλάδα με τη σέσουλα και χαίρεται και ο πατέρας. Και αγάπη μεγάλη βρήκε στην αγκαλιά του Τόμι και πρώτη σειρά στη μεγάλη παρέλαση στο gay pride και τιμάει και το Greek community ο μάγκας!
Να σου πω την αλήθεια τη πρώτη σου ιστορία ήταν "λίγο" extreme θα έλεγα...μέσα απο τις καινούργιες σου όμως κατάλαβα οτι για να δώσεις έμφαση στο χαρακτήρα του ΓΑΙΔΟΥΡΙΟΥ,έπρεπε να βάλεις ενα τέτοιο λεξιλόγιο.
Απο οτι βλέπω κάθε μέρα έχεις και μια καινούργια ιστορία,πως την έχεις δει τη δουλειά,
10 ΜΙΚΡΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ?? κάθε μέρα και μια αυτοτελή ιστορία??
Πάντος σε όλα σου τα διηγήματα "χτυπάς κέντρο"
Καλή συνέχεια.
Φιλε δεν θεώρησα ποτέ extreme τον γάιδαρο. Να μη σου πω οτι και λίγα έγραψα. Τα γαϊδούρια ζούν ανάμεσα μας και παίζουνε τη ζωή μας κωρόνα - γράμματα στο δρόμο. Όσοι κινούνται με ποδήλατο το έχουνε ζήσει στο πετσί τους. Εσύ προσωπικά πόσα παράσημα έχεις απο δαύτους; Εγώ ιστοριούλες σκαρώνω με χαρακτήρες. Στη περίπτωση του γαϊδουριού εσκεμένα δεν έχω βάλει όνομα. Γιατί αυτά τα όντα είναι κατηγορία. Πίστεψε με οτι αν έγραφα όπως σκέφτονται θα είχαν κοκκινήσει και οι πατούσες σου.
Ο τίτλος που ίσως θα έδινα εγω ίσως να ήταν >. Όπως την κάνω και όπως μου την κάνουν. Πιστεύω δε οτι σε όλους τους χαρακτήρες ο καθεένας μας βρίσκει και ενα κομμάτι του κακού ή του καλού του εαυτού. Όσο μπορώ και όσο μου το επιτρέπει ο χρόνος μου θα γράφω. Όπως ξέρω και όπως μπορώ. Σ ευχαριστώ για το comment. Ξέρεις φίλε τα comments αυτή την υπηρεσία προσφέρουν. Όταν γράφεις κάτι και έχεις ένα τέτοιο ξέρεις οτι δεν γράφεις στον βρόντο. Ξέρεις οτι κάποιον προβλημάτισες ή χάρισες ένα χαμόγελο σε κάποιον άλλο ή στο τέλος - τέλος ρε αδερφέ κάποιος έχει διαφορετική γνώμη με εσένα. Τα πάντα καλοδεχούμενα. Πολλά φιλιά! Σπύρος.
RESPECT!!!!!!
οι ιστορίες σου- και οι τρεις- με καλύτερη την πρώτη, το λεξιλόγιο είναι το "αυθεντικό"
Αν μου επιτρέπετε, η τρίτη ιστορία θέλει ανάπτυξη, μεγάλωσέ τη και θα γίνει συναρπαστική. Περιμένω με ανυπομονησία και άλλα κείμενά σου, γράφεις πολύ ωραία.
Χωρίς πολλά λόγια νομίζω πως πρέπει να έχεις μια δική σου στήλη στο site, να βάζεις τις ιστορίες σου και να τις βρίσκουμε και εμείς εύκολα. Γιατί καλά ως τώρα είναι τρεις και τις βρίσκουμε αμέσως. Αν όμως συνεχίσεις έτσι τι θα κάνουμε σε ένα μήνα;