Ήπιε μια γουλιά νερό και καβάλησε το ποδήλατό του. Κάθισε στη σέλα. Τελικά ήταν πιο αναπαυτικά από ότι περίμενε. Ίσως γιατί ή σέλα ήταν πιο φαρδιά από αυτές που ήξερε.
Έπιασε με τα δυό του χέρια το τιμόνι.
Ανέβασε το δεξί πετάλι με το κουντουπιέ μέχρι τις 45 μοίρες περίπου και πάτησε δυνατά επάνω του. Το αριστερό πόδι ακολούθησε υπάκουα.
Άρχισε να πεταλάρει στην αρχή αργά και στην συνέχεια πιο γρήγορα, πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα.
Έκλεισε τα μάτια και συνέχισε…
Ο πρώτος ήχος που άκουσε ήταν ένα επίμονο μπιπ μπιπ μπιπ. Άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε το κοντέρ. 180 σφυγμοί το δευτερόλεπτο έγραφε. ALARM!!! Αρκετά για την ώρα.
Κατέβηκε από το ποδήλατο και πήγε να κάνει ένα ντους.
ΤΙ ειρωνεία! Έπρεπε να διανύσει πολλές δεκάδες εικονικά χιλιόμετρα στο στατικό του ποδήλατο και να χάσει τουλάχιστον 15 κιλά. Τόσα είχε πάρει από τότε που απαρνήθηκε την παλιά του αγ'απη. Tόσα έπρεπε να χάσει για να τον συγχωρέσει για την απιστία του και να του επιτρέψει να την ξαναγγίξει.
Η παλιά του αγάπη, το παλιό του mongoose, τον περίμενε πιστά στην αποθήκη...
πολύ ωραίο..
Τι λέτε να την ονομάσουμε στήλη για "συναισθηματικούς λύτες"??
Η πρώτη φορά ήταν η πιό δύσκολη. Πώς να πείσεις τον εαυτό σου μετά από τόσα χρόνια παύσης να ξεκολλήσει από τα άλλα...αθλήματα (τηλεόραση, playstation κ.λπ.) και να μπει στην διαδικασία να ιδρώσει...
Παρ' όλ' αυτά επέμεινε.
Κάθε φορά που έλεγε ν' ανέβει επάνω στο στατικό, ένας μικροσκοπικός, μοχθηρός, κακόψυχος εαυτούλης διαμαρτυρόταν από τα βάθη του μυαλού του: "πού θα πας τώρα, να! κάτσε να δεις CSI, να! κάτσε να παίξεις Hitman!Θα ιδρώσεις, δεν είναι η ηλικία σου για τέτοια!"
Τον έσπρωχνε με δύναμη στο πλάι και ξεκίναγε.
Τα κατάφερε;;;;
που χάραξε ο φίδης... Ο φίλος σου ακολουθεί !!! Γίναμε λογοτέχνες εδώ μέσα !! Ευτυχώ που έχω και τις κασέτες με Σαλαμπάση και Άντσελα από τα παλιά. Πάω να τ' ακούσω, για να 'ρθω στα ίσα μου
Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι αγαθό πολιτισμένων ανθρώπων.
Έχεις δικαίωμα στην επιλογή.
Οι περισσότεροι κρίνουν χωρίς να δημιουργούν και το σημαντικότερο χωρίς να κρίνονται. Για να κρίνεις χρειάζεσαι κριτήρια, για να αποκτήσεις κριτήρια χρειάζεσαι όμως θέση που πηγάζει απο αξίες. Για να αποκτήσεις όμως αξίες πρέπει να προυπάρχουν αρχές. Παραπίσω δεν έχει. Τις αρχές τις προμηθευόμαστε απο το μαγαζάκι που λέγεται οικογένεια.
Η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας και διαμορφώνει πολίτες. Οι πολίτες παράγουν πολιτισμό. Λοιπόν εγώ προτιμό τον πολιτισμό της σύνθεσης και όχι του αφορισμού. Ο Vlachos, o ofios, εγώ και μερικοί άλλοι εκθέτουμε τον εαυτό μας δημιουργώντας. Θα ήταν προτιμότερο να κριθούμε απο δημιουργούς. Ίσως γιατί η γνώμη του κάθε ενός απο εμάς χαρακτηρίζεται απο το ειδικό του βάρος του ποιοί είμαστε και τι κάνουμε. Τίποτα δεν είναι κακό απο μόνο του!
Vlacho σε ευχαριστώ για τον χρόνο που χρειάστηκες για να μοιραστείς αυτή την υπέροχη ιστοριούλα μαζί μας....
Ξέρεις κάτι, επειδή τον strouf τον "γνωρίζω" αυτόν και τις παρεμβάσεις του εδώ μέσα, δεν νομίζω πως λέει κάτι σαν προσβολή, αν και δεν κατάλαβα το νόημα. Πάντως, τουλάχιστον από εμένα, δεν τίθεται θέμα παρεξήγησης, ακόμη κι' αν είχε σαν στόχο να θίξει, πράγμα που, ξαναλέω, δεν πιστεύω. Γράφοντας, ο καθένας, υπογράφει σιωπηρά και τον λόγο και τον αντίλογο.
'Ισως τελικά καμια φορά να παιρνω τα πράγματα πιο σοβαρά απ οτι στα αλήθεια είναι. Δεν τον γνωρίζω τον strouf αλλά εκτιμώ το οτι ο Vlachos μπήκε στον κόπο να γράψει και να το μοιραστεί μαζί μας. Αν ο Strouf κάνει απλά χιούμορ δεν τρέχει τίποτα γιατί το κείμενο που έγραψα δεν τον αφορά. Απλά επειδή όπως λέω δεν τον γνωρίζω δεν μπορώ και να το ξέρω.
σου λέω, ο strouf δεν είναι τέτοιος κι' ας τον ξέρω μόνον ιντερνετικώς.
Απλώς, το ξερό κείμενο δεν μπορεί να βγάλει την χροιά του λογου.
No problemo...
Πολύ μου άρεσε η ιστοριούλα σου. Το ποδήλατο σου πάντα περιμένει πιστά όπου και να το βάλεις :-)
Και θα ήθελα να προσθέσω πως αν και εκ πεποιθήσεως αφρατούλα και ζουμπουρλού Κωσταντινοπολίτισα όπως είμαι, το δικό μου ποδηλατάκι δεν μου έθεσε ποτέ όρούς αδυνατίσματος!! Μάλλον αντιλαμβανόνταν ότι θα το ΄χάσει το στοίχημα!! χι χι χι!!! Με περίμενε και με περιμέν ει πάντα στην βεραντούλα, έτοιμο να ξεπορτίσει με την πρώτη ευκαριία και πρέπει να πώ ότι είναι πιο πιστή φιλενάδα ακόμα κι από την σκύλα μου που το βλέπει ως τον Νο 1 ανταγωνιστή κι αν μπορούσε θα του έσκαγε ευχαρίστως τα λάστιχα!!!
Βέβαια αυτό το ....η παλιά του αγάπη, μου θύμισε άλλες ποδηλατοαγάπες και συγκινήθηκα όμως πιστεύω ότι και με αυτό το καινούριο μου ideal ποδηλατάκι θα τα βρούμε μια χαρά με μα εξίσου ανευ όρων αγάπη!!
μόνο χρονικά (ελπίζω) ξεκαθαρίζω πως το προηγούμενο σχόλιό μου ήταν καθαρά χιουμοριστικό.Ίσως λίγο άνοστο, και καθώς η γραφή δεν αποτυπώνει πλήρως τον τόνο της φωνής και τη διάθεση... με παρεξηγήσατε !!
Δηλώνω φαν των κειμένων που γράφετε και ζηλεύω που δεν μπορώ να σας μιμηθώ. Κρατάω το γερμανοπολύγωνο στο χέρι, ευκολότερα από το μολύβι!
'Οπως και να 'χει ευχαριστώ τον Όφιο για την στήριξή του.