Ε, πάψε πια να μιλάς για το ποδήλατο!

- Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς για ποδήλατα.
- Μάλιστα, απλά θα κάνω ποδήλατο και δεν θα μιλάω γι αυτό!
- Υπάρχουν κι άλλα πράγματα εκτός από το ποδήλατο ξέρεις... Η ζωή έχει δυσκολίες, ανηφόρες...
- Κι είναι σοφός αυτός που επιλέγει το κατάλληλο γρανάζι για τις ανέβει...
- Μην τα ισοπεδώνεις όλα! Η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή! Κι ο κόσμος, αυτός ο κόσμος δεν είναι επίπεδος!
- Γι αυτό το ποδήλατό μου έχει αναρτήσεις...
- Σου λέω πως πρέπει να προσγειωθείς. Με τα όνειρα δεν καταφέρνεις τίποτα, χρειάζεται δουλειά! Πρέπει να πατάς γερά στα πόδια σου, κι όχι να πετάς στα σύννεφα!
- Θα βάλω σχαράκια στα πετάλια και θα ψηλώσω τη σέλα για να τα πετύχω και τα δύο...
- Ακόμα κι αν δεν σου αρέσει, η αλήθεια είναι οτι κι εγώ, κι εσύ και όλοι, είμαστε γρανάζια αυτής της κοινωνίας... Έχουμε συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Γιατί όταν εμείς, ναι, εμείς τα γρανάζια, δουλεύουμε όπως πρέπει...
- Η αλυσίδα μένει στη θέση της για να μας θυμίζει ποιοί είμαστε...
- Δεν μπορείς να διαφέρεις, κατάλαβέ με! Είσαι ένας όπως όλοι...
- Που μια μέρα αποφάσισε πως οι λαμαρίνες δεν του πάνε, όπως στους “όλους”...
- Σοβαρέψου! Ο δρόμος της ζωής είναι μονόδρομος! Δεν το βλέπεις;
- Βλέπω όμως και το πεζοδρόμιο που δε βλέπεις εσύ!
- Τα εμπόδια στην ζωή σου δεν λύνονται κάνοντας ποδήλατο!
- Μπορείς πάντα να προσπεράσεις τις λακκούβες αν έχεις φόρα... Απλά θα πονέσει ο κώλος σου...
- Ώχου! Μα το πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο δεν θα φύγει! Και αύριο εκεί θα είναι!
- Το ίδιο και η εμπειρία μου, που θα στρίψει το τιμόνι για να τις αποφύγει.
- Θα σταματήσεις να μιλάς για το ποδήλατο; Το ποδήλατο θα σου δώσει να φας;
- Όχι η δουλειά θα μου δώσει να φάω..
- Επιτέλους! Είδες, μπράβο, το έπιασες το νόημα! Η δουλειά, όχι το ποδήλατο!
- Και στη δουλειά πως θα πάω χωρίς ποδήλατο;
- Επιλέγεις κάτι τόσο σαθρό, που φτάνει μια βροχή για να το παρατήσεις...
- Επιλέγω ακόμα και με βροχή να μην το παρατήσω. Και στη ζωή ο αγώνας, μόνο σαθρός δεν είναι...
- Μπορεί τώρα να χλευάζεις, αλλά θα έρθει μια μέρα που θα με καταλάβεις. Που θα θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο πίσω αλλά...
- Μα το ποδήλατο είναι όχημα που γυρνά τον χρόνο πίσω. Αλλιώς, πως θα με ξαναέκανε παιδί;
- Κάθε μου προσπάθεια είναι σαν να πέφτει στον τοίχο!
- Πάρε ποδήλατο! Πας πιο αργά και έχεις τον χρόνο να δεις τους τοίχους!
- Τι καταλαβαίνεις πια όταν είσαι ιδρωμένος και κουρασμένος, τη στιγμή που οι υπόλοιποι, μέσα στα αυτοκίνητά τους...
- Μετράω τις δυνάμεις μου και μαθαίνω ποιός είμαι...
- Κι όταν οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείψουν;
- Θα κάνω την ίδια διαδρομή την επόμενη μέρα και τη μέρα μετά από αυτή... Θα κάνω τη διαδρομή, αποτυγχάνωντας συνέχεια, μέχρι το σώμα μου να προσαρμοστεί και να τα καταφέρει.
- Στο ποδήλατό σου είσαι μόνος! Δεν υπάρχει χώρος για άλλον. Είσαι μόνος!
- Έχω δει λεωφορεία να έχουν 50 ανθρώπους μόνους. Και πόλεις με 5 εκατομύρια ανθρώπους μόνους.
- Νομίζω πως δεν κατάφερα να σε πείσω. Κάνε ότι θες. Πίστευε ακόμα κι οτι με το ποδήλατο θα φτάσεις ως τ' αστέρια, δικαίωμα σου...
- Στ' αστέρια μπορεί να μη φτάσω, μπορεί να σταματήσω μετά από λίγα μέτρα ανηφόρας. Αλλά μέχρι εκεί θα πάω με τον δικό μου κόπο. Γιατί είμαι εγώ η μηχανή που με κινεί να ταξιδεύω...