Ομολογώ πως γράφω τούτο το κείμενο συναισθηματικά φορτισμένος.
Βλέπετε έφτασε και σε μένα η «έκτακτη εισφορά». Ήδη τα βγάζω πέρα πολύ δύσκολα οικονομικά.
Δεν κρύβω πως το εγχείρημα που ανέφερα σε άλλο σημείο του φόρουμ περί της μετάβασής μου στη δουλειά με το ποδήλατο είχε και ως ένα από τα σημεία εκκίνησης το «ας γλυτώσω το 2,80 που κοστίζει το πήγαινε-έλα με το τραίνο». Ακόμα και ένα τόσο μικρό ποσό σκέφτομαι αν θέλω ή μπορώ να το δώσω ή όχι.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που το Κράτος (εν κράτει) μου ζητά να του αποδώσω ένα ποσό που σε καμία περίπτωση δεν έχω, το ίδιο καθυστερεί από τον περασμένο Μάρτιο να μου δώσει αυτά που μου χρωστάει για υπηρεσίες που του έχω προσφέρει. Οι υπηρεσίες αυτές αφορούν διδακτικό έργο ως ωρομίσθιου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Λοιπόν κύριοι κρατούντες και ποτέ οι ίδιοι υποφέροντες, έχω να σας πω τα εξής:
Νοιώθω περήφανος για το έργο που προσέφερα στους φοιτητές μου. Για την αγάπη και την τιμή που μου έδειξαν. Για την κοπελίτσα αυτή που ήρθε τρέχοντας να με βρει γεμάτη από χαρά για να μου πει «κύριε, με τη βοήθεια και την έμπνευση που μας δώσατε έγραψα 8,5 στη θεωρία, σας ευχαριστώ πολύ». Νοιώθω ότι «μάτωσα» μέσα στην αίθουσα κύριοι για να προσφέρω ΕΡΓΟ και αυτό το έργο το αμοίβετε με 500 ψωροευρώ το μήνα καθυστερημένα επί μήνες και ταυτόχρονα μου ζητάτε να σας δώσω κι άλλα. Φυσικά δεν έχω άλλη επιλογή πέρα από την καταβολή των επί πλέον χρημάτων που μου ζητάτε.
Μπορώ όμως ταυτόχρονα να εκφράσω την αγανάκτησή μου. Την πίκρα μου. Τη στενοχώρια μου. Τη λύπη μου για τα όνειρα που μοιάζουν χαμένα. Όνειρα που κάναμε ως αφελείς που ήμασταν.
Ελπίζω κύριοι πως το επόμενο «μέτρο» που θα πάρετε να μην είναι η υποχρεωτική κατανάλωση της βενζίνης ώστε να μην χάνετε έσοδα από το φόρο της κατανάλωσής της. Ελπίζω πως θα με αφήσετε να κινούμαι με το ποδήλατό μου.
Δύο χρόνια μετά τη συγγραφή του αρχικού κειμένου και με βάση τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, σε θυμήθηκα φίλε Αίναστρε. Θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει τότε...
Εχθές με πήρε τηλέφωνο ο καθηγητής (ο κανονικός και όχι εγώ, γιατί εγώ δεν είμαι καθηγητής όπως νόμιζες) και μου είπε πως φέτος η κατάσταση έχει ως εξής:
- Προσλαμβάνεται μόνο ένας (από τους μέχρι πέρυσι 4 της ομάδας).
- Πληρώνεται τα μισά λεφτά από όσα έπαιρνε πέρσι (υπερδιπλάσιες ώρες μαθήματος, ίδια λεφτά).
- Πληρώνεται όποτε έχουμε, όποτε κι αν είναι αυτό.
- Πρέπει να είναι διαθέσιμος τις ώρες που χρειάζονται και οι οποίες «κόβουν» στη μέση την εβδομάδα. Άρα, σχεδόν αδύνατο να κάνει και δεύτερη δουλειά. Γιατί με αυτή δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου, πολύ περισσότερο όταν έχεις οικογένεια.
Θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτός ο «ένας», αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτώ. Έτσι, μετά από 17 χρόνια σκληρής δουλειάς (κι όποιος αμφιβάλει γι' αυτό, ειλικρινά στα @@ μου), αναγκάζομαι να αφήσω ένα χώρο που νοιώθω σαν το δεύτερο σπίτι μου και δεκάδες φοιτητές-φίλους.
.
.
.
Θυμήθηκα αυτό που μου είχες γράψει φίλε Αίναστρε περί «θεσούλας» και «σύνταξης» και δύο χρόνια τώρα γελάω...πικρά...
welcome to the club πες στον φίλο σου..ή welcome to reality ή πες του να πάρει ποδήλατο για να ξεχαστεί.. ή να μπει στο φόρουμ για γκρουπθέραπι.. τα άλλα έχουν βρωμιάρα βία μέσα τους...
Ο «φίλος» μου που λες, είμαι εγώ.
Και δεν υπάρχει κανένα γκρουπ θέραπυ ικανό να θεραπεύσει τη θλίψη της κατεστραμμένης Παιδείας. Όχι φυσικά γιατί πλέον δεν θα ανήκω σε αυτή εγώ. Αλλά γιατί η ποιότητά της βρίσκεται στον πάτο. Ένας δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά των τεσσάρων και 300 δεν χωράνε εκεί που κανονικά χωράνε 100.
Αυτοί οι «αποπάνω» όμως θέλουν ο ένας να κάνει τη δουλειά των τεσσάρων και οι 300 να χωρέσουν με οποιοδήποτε τρόπο εκεί που κανονικά χωράνε οι 100.
αισθανομαι ηδη ντροπη κι ας μην εχω συμφΑει με τους 157±
Καλη Δυναμη
Σε ευχαριστώ πολύ.
Θεωρούσα και θεωρώ πως το φόρουμ των ποδηλατών δεν είναι μόνο για συζητήσεις τεχνικού ενδιαφέροντος και ανεύρεση ποδηλατοβόλτας. Έχει ΚΑΙ κοινωνικό χαρακτήρα. Με βάση το σκεπτικό αυτό θα γράψω κάτι τελευταίο.
Μετά από 16 χρόνια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν θα εργαστώ σε αυτή. Μπορεί ακόμα και σε περίοδο κρίσης να βρω από κάπου τα χρήματα που έπαιρνα εκεί. Άλλωστε πάντοτε ήταν λίγα σε σχέση και με τις ώρες απασχόλησης και κυρίως με τον όγκο δουλειάς.
Αυτό που δεν θα βρω αλλού είναι η «επένδυση» (είδες τι λέξεις χρησιμοποιώ;) χρόνου και συναισθήματος που έχω ρίξει εκεί μέσα. Κάθε χρόνο να λες με τους συναδέλφους «τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιωθούν τα πράγματα» και να το κάνουμε. Η φιλία με τους φοιτητές, ακόμα και οι τσακωμοί μαζί τους γιατί άνθρωποι είμαστε όλοι και έχουμε και τις αδυναμίες μας. Στο τέλος κάθε εξαμήνου να μη μένουν ούτε η κούραση, ούτε οι όποιοι εκνευρισμοί, αλλά τα χαμόγελα.
Όλα τούτα πάνε φέτος και ποιος ξέρει αν θα τα ξαναβρώ κάπου. Ελπίζω η τρόικα να είναι ικανοποιημένη που «γλύτωσε» το δημόσιο από το τρομακτικό ποσό των 500 ευρώ το μήνα που έπαιρνα με καθυστέρηση 3 μηνών. Αυτό έχει σημασία, η οικονομία! Την ΠΑΙΔΕΙΑ ποιος τη γ@μεί μωρέ...(τελευταίο σχόλιο γεμάτο ειρωνεία και πίκρα).
Ούτως ή άλλως έρχονται άγριες θύελλες, κοίτα να μείνεις όρθιος με νέες ιδέες, ετοιμάσου για μάχες, και να θυμάσαι πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
Μήπως έχει κανείς καμιά ιδέα για το ΤΙ να ψηφίσουμε την επόμενη φορά?
η παιδεία είναι ο πρώτος στόχος για κάθε φασιστικό καθεστώς..
όσα λιγοτερα γνωρίζουν οι πολίτες τόσο το καλύτερο ... και αυτό περιορίζεται με περισσότερη δημοκρατία .. εδώ και χρόνια υπάρχει η τεχνογνωσία και τα εργαλεία για να εφαρμοστεί στο τώρα. και όχι μόνο αυτό..υπάρχουν και αλλα ηλεκτρονικά δίκτυα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως τα atm... δεν χρειάζεται πια παιδιά να μαζεύετai ο κόσμος στις πλατείες..
jofo0187 δημοκρατία δεν είναι το "δίκιο" της πλεοψηφίας ή οι κάλπες όπως λανθασμένα νομίζετε και διακηρύσσουν όλοι οι ανιστόρητοι και τα καθεστωτικά παπαγαλάκια ...
... αυτο μου φανηκε καπως ενδιαφερον,Ε.ΠΑ.Μ. ,αν και αρστερο μου φαινεται το μοναδικο σοβαρο ,απο το λιγο που το εχω παρακολουθησει αν ξερει καποιος περισσοτερα ας μας διαφωτησει...