Τα ποδήλατα της εκδίκησης

Ποτέ δεν σταμάτησα να σκέφτομαι την πατρίδα μου και κάθε στιγμή αυτής της εκστρατείας πίστευα ακράδαντα πως ήταν για το καλό της όλες οι θυσίες που κάναμε. Ο Φύρερ ήταν για εμάς ο ηγέτης, αλλά, πέρα απ΄αυτόν η Μεγάλη Γερμανία ήταν ο στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί.
Στο ενδιάμεσο της πορείας αυτής οι απώλειες τόσο σε έμψυχο, όσο και σε άψχυο υλικό ήταν απολύτως δικαιολογημένες.

Βρέθηκα για πρώτη φορά στην Πολωνία όταν ξεκίναγε η μεγάλη επίθεση και τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση του να πατάς, να κυριεύεις τα χώματα κάποιου άλλου, να κάνεις δική σου μια πατρίδα που παύει να είναι πατρίδα για κάποιον άλλον. Αυτός, μετά σέρνεται εμπρός σου όπως κανένας Γερμανός δεν θα σερνόταν μπροστά σε κανέναν κατακτητή και τότε νιώθεις πως είχες απόλυτο δίκιο που έκανες δική σου μια πατρίδα με ανάξια τέκνα.

Έμεινα για καιρό στην Πολωνία, στο έφιππο τάγμα της 14ης Στρατιάς υπό τον Wilhelm List μέχρι που προάχθηκα σε δεκανέα και ανέλαβα την τροφοδοσία του συντάγματος. Τα άλογα έπαψαν να μας χρησιμεύουν μετά από λίγο και η ταξιαρχία όπου ανήκε το σύνταγμά μου παρέλαβε γερμανικής κατασκευής ημιερπυστριοφόρα λίγο μετά την επίθεση στην Ελλάδα.

Τον Σεπτέμβριο του 1943 βρεθήκαμε σε μιαν άκρη αυτού του τόπου, στη Μεσσηνία και συγκεκριμένα στο Δώριο όπου το κινητό τάγμα μας, στερούμενο διοιηκητικής μέριμνας, αναγκαζόταν να προμηθεύεται τρόφιμα από τα τριγύρω χωριά. Αν και ο τόπος ήταν πλούσιος, τα χωριά, οι οικισμοί για την ακρίβεια, ήταν άθλιοι και καμμία σχέση δεν είχαν με τα γερμανικά χωριά της πατρίδας μας. Οι κάτοικοι παρ’ όλ΄αυτά , πρέπει να το παραδεχτώ, καμμία δεν έκαναν προσπάθεια να μας γίνουν αρεστοί, αντιθέτως αντάρτικες ομάδες μας παρενοχλούσαν σε κάθε ευκαιρία.

Είχαμε σαφείς οδηγίες να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας ειδικά στα μέρη που περιφέρονταν ομάδες ανταρτών και αυτό δεν μπορούσε να γίνει παρά μόνον με μικρές εποχούμενες ομάδες με ποδήλατα NSU Fahrrad τα οποία μας είχαν συνοδέψει από την Πολωνία, πάντα πιστά στους στόχους του τρίτου ράιχ. Ο φόβος για ενέδρες ήταν μηδαμινός δεδομένου ότι, η γύρω περιοχή ήταν γεμάτη από τα στρατεύματά μας και οποιαδήποτε ενέργεια θα τιμωρούνταν σκληρά.

Το πρωινό του συμβάντος που περιγράφω, μια ηλιόλουστη Σεπτεμβριάτικη ημέρα, πήραμε τα NSU μας και ανεβήκαμε γυρίζοντας αργά τα πετάλια κάτω από τον φθινοπωριάτικο ήλιο και όχι χωρίς κόπο, μέχρι το χωριό Αετός. Ο Matthias Gravenreuth, ο μόνος ελληνομαθής της συντροφιάς, μας ενημέρωσε για την σημασία του ονόματος και χαρήκαμε, θεωρώντας το ένα ευοίωνο σημάδι το να πιούμε το κρασί μας επάνω σε έναν Αετό, έστω σε μια ταβέρνα του!

Σε όλα ανεξαιρέτως τα χωριά μπορείς να βρεις αυτά τα χαμηλά, ρυπαρά οικήματα όπου οι ντόπιοι άρρενες συνηθίζουν να περνούν την ώρα τους κυρίως πίνοντας και συζητώντας. Τα φαγητά τους, όταν υπήρχε κάτι για φαγητό, ήταν καλομαγειρεμένα και νόστιμα. Πώς θα τόλμαγαν άλλωστε να σκεφτούν να σερβίρουν κακής ποιότητας φαγητό σε Γερμανούς στρατιώτες.

Είχαμε μόλις τελειώσει το φαγητό και για να είμαι ειλικρινής είχαμε σκεφτεί να κοιμηθούμε εκ περιτροπής σε μια κοντινή συστάδα λεύκες όταν, για να γλυτώσουμε την αυριανή ανάβαση, κάποιος έρριξε την ιδέα να χωριστούμε στα δύο και η μία ομάδα να κάνει μια επισκεψη σε ένα άλλο κοντινο χωριό, που λεγόταν Μαλίκι.

Αυτοί ήταν και οι τυχεροί της υπόθεσης γιατί λίγο μετά την αναχώρησή τους εμείς που μείναμε πίσω δεχτήκαμε επίθεση από ολιγομελή αντάρτικη ομάδα και μάλιστα, ο πρώτος πυροβολισμός ήταν από περίστροφο και χτύπησε κατάστηθα τον άτυχο Curt Scherenberg ο οποίος σωριάστηκε μπροστά μας νεκρός πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε στην άνανδρη αυτήν επίθεση απ΄όπου μόνον εγώ και ο Gottlieb Fröhlich καταφέραμε να διαφύγουμε αφήνοντας πίσω μας τρεις νεκρούς, δύο τραυματίες και επτά αιχμαλώτους, οι οποίοι απ΄ό,τι μάθαμε μεταφέρθηκαν στην συνέχεια μαζί με τα ποδήλατά τους στο κοντινό χωριό Σελλά.

Θυμάμαι πως έβλεπα το χωριό να καίγεται μετά από έναν επιτυχημένο βομβαρδισμό από τέσσερις Γερμανικές πυροβολαρχίες που ξεκίνησε την επόμενη μόλις μέρα στις επτά το πρωί και ένιωθα μέσα μου εκείνη την ψυχρή χαρά, που είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε ταπεινό αίσθημα εκδίκησης και περισσότερο εκφράζει την κυριαρχία μιας υπέρτερης δύναμης επάνω σε εκφυλισμένους απογόνους μιας κάποτε ένδοξης φυλής. Φανταζόμουν, βλέποντας τα οκτώ άρματα που συμμετείχαν στην επίθεση, το χωριό να αναστηλώνεται, να ξαναχτίζεται, μόνο που τώρα αυτοί που έμεναν στα σπίτια ήταν γερμανοί, παιδιά μιας ανώτερης φυλής, που θα εξάγνιζαν τον τόπο απλώς και μόνον με την παρουσία τους, δείχνοντας στους ντόπιους τις πραγματικές αξίες του να ζεις σαν άρειος και βάζοντάς τους στην φυσική τους θέση, εκείνη του υποχειρίου.

Θυμάμαι πως όσο πεταλάριζα με μιαν ανεξάντλητη δύναμη στον κακοτράχαλο δρόμο που οδηγεί από τον Αετό στον κεντρικό δρόμο περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή το NSU να σπάει σε χίλια κομμάτια ή καμμιά σφαίρα να με τινάξει βίαια από την σέλλα μου, προσευχόμουν από μέσα μου, από κάπου βαθειά, από κάπου που δεν ακούγεται όσο κι΄αν θες καμμιά φωνή, προσευχόμουν να γίνει να συρθούν στα πόδια μου όλοι αυτοί, να μετανιώσουν για τον εξευτελισμό που με υπέβαλαν, να υποχωρώ εγώ ο γερμανός στρατιώτης εμπρός σε μια αγέλη άγριων, αγράμματων και ακαλλιέργητων χωρικών που κράδαιναν αρχαία manliher στα χέρια τους.

Αρκετές σφαίρες σφύριξαν πλάι μου και μέτραγα κάθε μια τους σαν αριθμούς στημένους εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα κι΄έτσι έγινε, οι θεοί της γερμανίας έδωσαν και πραγματώθηκε η θέλησή μου. Αυτή την φορά ανέβηκα μέχρις εκεί επάνω σε άρμα, ήμουν ένας από εκείνους που έστησαν στον τοίχο της εκκλησίας καμμιά τριανταριά άνδρες για να τους πάρουν πληροφορίες. Τριγύρω οφείλω να ομολογήσω ότι, ορισμένοι ξεπέρασαν τα όρια κλωτσώντας και πατώντας κάτω ακόμη και γέρους, αλλά, ο πόλεμος διέπεται από τον νόμο του ισχυρού και ο ισχυρός δικαιούται να επιβάλλει την θέλησή του με κάθε τρόπο.

Όταν τελειώσαμε δεν υπήρχε τίποτε όρθιο από τον Αετό και λυπήθηκα πραγματικά για το όνομα του χωριού που σβήσαμε από τον χάρτη.
Οι σύντροφοι που χάθηκαν έμειναν στο νου μας σαν ήρωες που ταξίδεψαν μακρυά από τα χώματα της Γερμανίας με ιερό σκοπό να προσαρτήσουν όλα όσα δικαιούνταν σαν γνήσιοι άρειοι. Η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι και δεν πραγματώθηκαν τα σχέδια του Φύρερ μας.

Δεν μετάνιωσα ποτέ για όσα έκανα στον Αετό. Πόλεμος πατήρ πάντων, έλεγε ένας δικός τους, ο Ηράκλειτος νομίζω. Ο Matthias Gravenreuth μου φώναζε εξαγριωμένος πως ο Ηράκλειτος μιλούσε για τον πόλεμο των στοιχείων, μα συνήθιζα να του απαντώ με το λογοπαίγνιο πως δεν έχει κανένα στοιχείο γι' αυτό! Ήταν ένας φίλος και άξιος σύντροφος, ίσως όχι τόσο πιστός στο ράιχ, αλλά, λυπήθηκα πραγματικά που άφησε την πνοή του εκείνο το μεσημέρι σε κείνη την μακρινή άκρη της Ελλάδας.

Με το τέλος του πολέμου έκανα οικογένεια και έχω πλέον δύο γιούς και τέσσερα εγγόνια. Οι δύο εγγονοί μου μάλιστα, τρέχουν με την ποδηλατική ομάδα της Κολωνίας. Πηγαίνω αραιά και πού και τους βλέπω στην πίστα να τρέχουν σκυφτοί επάνω στα γυριστά τιμόνια και βλέπω τον εαυτό μου να πεταλάρει επάνω στο βαρύ NSU Fahrrad σε εκείνη την τρομερή κατηφόρα με τις σφαίρες των ανταρτών στο κατόπι και λέω πως θάθελα κάποτε να γύρναγα από εκεί, να δω. Φοβάμαι όμως πως οι ντόπιοι θα διακρίνουν στο βλέμμα μου την υπερηφάνια και όχι την ταπείνωση που υποτίθεται πως θάπρεπε να νιώθουν όλοι οι Γερμανοί σήμερα.

Δεν ντρέπομαι, αλλά και δεν αντέχω να πάω μέχρις εκεί και να αναγκαστώ να κρύβω τα ασιθήματά μου.
Παρατηρώ όμως με χαρά όλη την Ευρώπη να έχει κάνει ξανά, έστω και αργά, μια στροφή στις υπέρτατες αξίες του Τρίτου Ράιχ, βλέπω νέους να μιλάνε για την υπεροχή της φυλής μας και να λάμπει το πρόσωπό τους, βλέπω, δυστυχώς μόνον έξω από την Γερμανία, να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του το φασιστικό κίνημα και μια χαρά πλημμυρίζει τα στήθη μου! Περιμένω τις εκλογές στο κοινοβούλιο της Ευρώπης, περιμένω να δω την δύναμή μας να συσπειρώνεται μέχρι την μέρα που δεν θα χρειάζονται πλέον εκλογές στο ευρωκοινοβούλιο!

Και, θα με πείτε γέρο-ονειροπόλο, αλλά, ονειρεύομαι εκείνην την μέρα, που θα μπορέσω να φωνάξω ελεύθερα από τις κερκίδες του ποδηλατοδρομίου στα εγγόνια μου “Τρέξτε! Τρέξτε σαν να σας κυνηγάνε αντάρτες! Τρέξτε για να μπορέσετε να πάρετε την εκδίκησή σας! Τρέξτε κι' αργά ή γρήγορα όλη η Ευρώπη θα βρεθεί να σέρνεται στα πόδια σας!”