Ο ελληνικός φωνόγραφος
ή αλλιώς
[Τα μεγάλα τραγούδια (ελληνική μουσική)] Νο 2
Η πρώτη προσπάθεια δεν ευδοκίμησε… ελπίζω αυτή να έχει καλύτερη τύχη!
Εδώ μπορεί ο καθένας από εμάς "να παίζει" τα τραγούδια που του έχουν αφήσει ένα στίγμα,
που τον έχουν "σημαδέψει" κατά κάποιο τρόπο!
Και ως συνήθως αυτά που μένουν αξέχαστα, αυτά που μένουν στην καρδιά μας,
είναι τα γνήσια και αληθινά, είναι τα τραγούδια που μέσα τους έχουν ψυχή!
Το είδος, μας είναι αδιάφορο, καθώς μουσικά διαμάντια συναντά κανείς παντού.
Από το ρεμπέτικο και το λαϊκό μέχρι το έντεχνο,
και από το δημοτικό έως το ροκ και το χιπ χοπ,
συνέχεια ανακαλύπτουμε μουσικούς θησαυρούς, ξεχασμένους ή μη.
Η πρόσκληση είναι ανοικτή και ισχύει για όλους τους λάτρεις της καλής ελληνικής μουσικής.
Όσοι πιστοί ευπρόσδεκτοι!
Κάνω την αρχή με ένα μεγάλο τραγούδι που με μαγεύει κάθε φορά που το ακούω,
από τα παιδικά μου χρόνια έως και σήμερα,
και το οποίο αυτές τις μέρες έχει έρθει πάλι στην επικαιρότητα.
Ακρογιαλιές Δειλινά Δ.ΓΑΛΑΝΗ-Β.ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
Ελπίζω και εγώ αυτό το thread να πάει καλά και λόγο του μήνα θα ήθελα να βάλω και γω ένα από τα καλύτερα τραγούδια του αξέχαστου Νικου Παπάζογλου. Αυγουστος
Μπιθικώτσης, "Μα κατά βάθος κλαις και μ' αγαπάς".
Αφιερωμένο στον bp.
δες καθαρά..
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
Αφιερωμένο στον Filopodaros και όχι μόνο...
Χρόνια Πολλά! Δημιουργικά, με υγεία.
Ας πούμε Χρόνια πολλά στον bp πρώτα και κύρια κι έπειτα σε όλους.
Έχω επιθυμήσει απ’ τα πέρσι σφόδρα ένα πανηγύρι και θα βάλω λίγα τραγουδάκια τέτοια...κι επειδή εγώ νησιώτισσα είμαι...
...ν’ αλλάξω θέλω το σκοπό, ν’ αλλάξω τα τραγούδια, ν’ αφήσω την αγάπη μου, να βρω άλλη καινούργια...
...χορέψετε, χορέψετε! παπούτσια μη λυπάστε...
και δόστου τα κοτσάκια...
...έλα να πάμε σ’ ένα μέρος άνθρωπος να μην υπάρχει, ούτε νέος, ούτε γέρος, μόνο νάμαστε μονάχοι...
Αντίο σας!
Τι γλυκό να σ' αγαπούν και να σου το λένε!
Να σας τρατάρουμε κάτι τις;
Διαιτόμεθα. Η πρόθεσή σας μας χόρτασε αγαπητέ!
Σκάρος ήταν η νυχτερινή βοσκή των αιγοπροβάτων, τις νύχτες του τελευταίου μήνα της άνοιξης και όλο το καλοκαίρι, δηλ. τις ώρες που δρόσιζε... Διότι με τη ζέστη της ημέρας δεν μπορούσαν να βοσκήσουν αλλά στάλιζαν δηλ. έμεναν στους ίσκιους των δέντρων για δροσιά.
Γιώργος Μάγκας: Σόλο κλαρίνο. Ο Σκάρος
...ένα τέτοιο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα...
Τι να μας κάνουν οι γιατροί!
Με τέτοιους μουσικούς θησαυρούς στα σεντούκια μας,
εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφ@λες νεκροθ@φτες ...
Δίάβαζα το θέμα που ανάρτησε ο φίλος i.alli.ellatha. και πολύ μου άρεσε...
Για τις τόσο έντονες δυσκολίες αυτής της διαδρομής,
για το ότι έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου...
τις σκόνες πέτρες λάσπη
και αυτόματα μου ήρθε στο νου ο θείος Νώντας!
Όχι ότι έχει ιδιαίτερη συγγένεια με το θέμα, εκτός ίσως,
του ότι, από μόνο του είναι μια "ροκ" καταστάση...
Διαμάντω Ξυνογαλά
ήλιε ήλιε αρχηγέ
Impression, sunrise - Claude Monet
Είσαι πολύ καλή για μένα...
http://www.podilates.gr/node/31095?page=8, post 439
...να σπάσει και να κοπούν τα τέλια της κιθάρας μου...
στον χαρούμενο σκοπό των 3/4. Βαλσάκι δηλαδή...
...μεσάνυχτα βαθειά σκοτεινιασμένα...
...πικρά θα μετανοιώσεις και γρήγορα στους δρόμους θα βρεθείς...
...με γέλασε...
...καλά ξημερώματα και σήμερα...
απόψε συμπάσχουμε ... περαστικά μας!
ουπς! ξημέρωσε !!!
Σιτοχώραφο με κοράκια - Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Κοίτα με στα μάτια
...να’χεν η θάλασσα βουνά...
Ο πιτσιρικάς δεν πρέπει να έχει κλείσει τα 12 καλά καλά,
και η μουσική τον έχει συνεπάρει,
η φωνή του τραγουδιστή φαντάζει στ’ αυτιά του θεϊκή!
Είναι Μαγεμένος.
Δεν χορταίνει να ακούει…
3ο Δεκαήμερο του Αυγούστου, παραμονές της γιορτής του Αγίου...
Οι μικροπωλητές με την πραμάτεια τους παραταγμένοι στην απέναντι πλατεία.
Το Λούνα Παρκ –[με τα συγκρουόμενα, το γύρο του θανάτου, τις βαρκούλες,
και την σκοποβολή με τα δώρα]-,
έχει στηθεί στην μεγάλη αλάνα πίσω από την εκκλησία.
Θα μείνει εκεί τουλάχιστον μέχρι το τέλος του μήνα.
Από τα μεγάφωνά του, παίζουν δυνατά οι τελευταίες επιτυχίες, του νέου,
ανερχόμενου, -όχι άγνωστου-, τραγουδιστή.
Την επομένη, -και όλες τις επόμενες μέρες συνέχεια-,
ο μικρός το σκάει κρυφά από το σπίτι και κατεβαίνει στο πανηγύρι,
δεν πάει για άλλο λόγο παρά μόνο για να ακούσει τα τραγούδια
που σιγοψιθύριζε όλη τη προηγούμενη βραδιά,
μέχρι να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά τους!
- Σε μια στοίβα καλαμιές
- Κάνε κάτι να χάσω το τραίνο
- Καλοκαίρια και χειμώνες
- Δυο νύχτες μόνο - αλοίμονο - θέλω απόψε...
...που’χουν το κορμί τους ίσια...μην ορκίζεσαι...
Αρχές του ’70 στην κυπαρισσοσπαρμένη Άνδρο. Σάριζα. Μεσημέρια άπνοα. Σπάνε τα μπουκάλια στο εργοστάσιο εμφιάλωσης του περιώνυμου νερού...Η Δήμητρα Γαλάνη δεν θέλει όρκους στα ψηλά τα κυπαρίσσια...
Επίσης δεινοπαθώ με το εξής και τι ωραίο ντουέτο και τι ωραίοι στίχοι, απ’ τις θειάδες συνήθως τα σχόλια...
[εναρμονίζομαι στο κλίμα bp]
Δεν είναι ένα, είναι ολόκληρο άλμπουμ.
Από τότε που βγήκε μέχρι σήμερα.
άνθρωποι μονάχοι
Γιάννης Γαΐτης
Άρρωστη καρδιά...
Pablo Picasso: Guernica
Μια βραδιά στην Αμφιάλη
Γιάννης Τσαρούχης
Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής...
To παράπονο...
Νικόλαος Γύζης: Η Ψυχή
Ο Χάροντας [Γλυκοβραδιάζει και ο ντουνιάς]
Τώρα, που οι θεοί αποσύρθηκαν κι αυτοί.
Τώρα, που οι θνητοί βουλιάζουν όλο και πιο πολύ στους καναπέδες.
Τώρα, που την ισχύ έχουν πολιτικοί τύπου Νετανιάχου και Χαμάς.
Τώρα, που η οργή και το μίσος ξεχειλίζουν στον πλανήτη.
Τώρα, που και η τελευταία λωρίδα της Γάζας πήρε φωτιά.
Τώρα; για πες;
Πώς θα επουλώσουμε την πληγή;