Σημείωση: το κείμενο περιέχει ορισμένες έως αρκετές απρεπείς εκφράσεις. Μην προχωρήσετε στην ανάγνωση εάν νομίζετε ότι θα προσβληθείτε.
«Ε, αφού σου λέω δεν μπορώ να συνεχίσω!»
«Μα ρε Συλβί, είναι δυνατόν να σταματάς τα γυρίσματα γιατί άρχισες το ποδήλατο!»
«Αφού πονάει, όμως!»
«Μα πώς πονάει ρε Συλβί, έμπειρη επαγγελματίας με τόσα χιλιόμετρα στο κοντέρ, δεν σε πόνεσαν άλλες κι΄άλλες γυμναστικές επιδείξεις και σε πόνεσε το ποδήλατο! Και στο κάτω-κάτω παράτα το άμα είναι να σου χαλάσει την επαγγελματική σου σταδιοδρομία! Ή κάνε λιγότερα χιλιόμετρα!»
«Ά, δε γίνεται! Πρέπει να χάσω κιλά, να αυξήσω την αεροβική μου ικανότης και να βελτιώσω τον δείκτη μάζας σώματου!»
«Άμα τον πετύχω τον μαλαγάνα τον γιατρό που μου χαλάει τη δουλειά θα τονε σαπίσω τον παληοκερατά! Μιά χαρά είναι βρε Συλβί, τα κιλάκια σου, για εδώ που κάνουμε τις ταινιούλες μας μια χαρά αφρατούλα είσαι! Και ΄κεινα τ΄άλλα τί τα θες...Πώς μπορείς να βελτιώσεις κάτι που δεν καταλαβαίνεις;;;»
«Θ΄αφήσεις τον γιατρό ήσυχο και θα κόψεις το Συλβί! Πόπη με λένε! Και το αν είμαι χαζή, τόσο καιρό που γύριζα τσόντες μιά χαρά σού΄πεφτα και δε σ΄ένοιαζε που κονόμαγες πάνω στο @@@@@ μου, τώρα σ΄έπιασε η καούρα για τη διανοητική μου κατάσταση!»
«Μα βρε Συλβί...»
«Πόπη είπα!»
«Μα δεν μπορείς να κάνεις καριέρα με τέτοιο όνομα βρε Ποπάκι! Υπάρχει πορνοστάρ που να τηνε λένε Ποπάκι;;;....Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, Ποπάκι με πωπάκι δεν έχει διαφορά και κάνει και καλό συσχετισμό, αλλά, τώρα που σ΄έμαθε ο κόσμος σαν Συλβί, γιατί να το χαλάσουμε;»
«Χαλασμένο είναι έτσι κι΄αλλιώς! Δεν γυρίζω άλλες τσόντες! Τέρμα και τελείωσε!»
«Που να χέσω το ποδήλατο και τον εφευρέτη του! Καλά, δεν μπορείς να κάνεις τρέξιμο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων; Πετάς στα σκουπίδια τόσα χρόνια και τέτοιο όνομα! Τόσες γνωριμίες!»
«Ποιό όνομα βρε Μπάμπη; «Συλβί η δίπορτη» με ανέβαζες στους τίτλους των ταινιών, «Συλβί η αχόρταγη» με κατέβαζες!!! Όνομα να σου πετύχει!!! Και ποιοί με ξέρανε; Οι απόφοιτοι των μπουρδέλων, οι πουτανολάτρες και ο Στελλάρας ο Παπάρας με ξέρανε και με νοματίζανε !!! Και όοοολα τα πάρτυ και τα ρεβεγιόν πάααααντα καταλήγανε σε παρτούζες !!! Φοβερές γνωριμίες για την εξέλιξή μου, τί να σου πω!!!»
«Μα τσόντες γύριζες βρε Πόπη μου, ποιοί ήθελες να σε γνωρίζουν, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και οι καλόγριες οι Ουρσουλίνες;»
«Έ, να η αφορμή! Σταματάω τις τσόντες!"
«Μα για το ποδήλατο!!!»
‘Πονάει βρε Μπάμπη, δε καταλαβαίνεις , πονάει ! Δεν μπορώ να κάνω ποδήλατο άμα έχω γύρισμα!»
«Να ρωτήσουμε βρε Συλβάκι, μήπως υπάρχει καμμιά άλλη σέλλα πιό μαλακιά, να μη σου κάνει βαβά το απαυτό σου, να δώσουμε μιά λύση!»
«Δεν έχει άλλη λύση! Έχω φουλ σασπένσιον και μέχρι εκεί είναι οι αντοχές μου!»
«Τ΄είναι πάλι τούτο, βρε Ποπάκι μου, το φουσασπένσιον που σε βρήκε! Για δεν τόλεγες νωρίτερα;;;Τόσους αφροδισιολόγους ξέρουμε θα το γιάνουν, δε μπορεί, επιστημοναίοι άνθρωποι!»
«Είναι ποδηλατικό και δεν είναι αφροδίσιο, ρε Μπάμπη ηλίθιε!»
«Άμα είναι ποδηλατικό κόφ΄τον λαιμό σου και ΄συ και το ποδήλατο...»
«Ά, και πάνω που άρχισα να νομίζω ότι νοιάζεσαι για εμένα και όχι για τα φραγκάκια που σου κονόμαγα...»
«Μα βρε Συλβάκι μου, εσύ ΄σαι κωλομαθημένη, ε, συγγνώμη καλομαθημένη ήθελα να πώ, θες τα λούσα σου, τα γλέντια σου, τα φρου-φρου και τ΄αρώματά σου, πώς θα τα βγάλεις πέρα, τί θα τρώς;;;»
«Μπά! Σου κόπηκε η ανάσα για το τί θ΄απογίνω, Μπάμπη; Δεν θέλω να παίζω πιά σε τσόντες! Θέλω να κατεβαίνω σε φριράϊντ και σε ποδηλατοπορείες !»
«Μα βρε Συλβάκι, τί να κάνεις εσύ εκεί στα χαμηλά που θα κατεβαίνεις, εσύ΄σαι πλασμένη για τα ψηλά!»
«Ναι! Ο ένας να με κρατάει και ο άλλος να με αυτώνει! Άσε με ρε Μπάμπη! Τέλος, φινίτο, δη έντ, τέλειωσα με τη λίγδα! Και να μη σε νοιάζει τί θα τρώω, σάμπως τόσο καιρό που έβλεπες τί έτρωγα σ΄ένοιαζε...»
«Ά! Τώρα το κατάλαβα! Έχεις γνωρίσει κανέναν γκόμενο από τους Οικολόγους Έγχρωμους και σ΄έχει πιάσει!»
«Δε θέλω να δω γκόμενο για τα επόμενα τετρακόσια χρόνια, Μπάμπη ηλίθιε...Θέλω να γυρίσω πίσω-πίσω-πίσω στα παιδικά μου τα χρόνια και να ξαναρχίσω απ΄την αρχή! Βούλωσε, λοιπόν, τον βόθρο σου και παράτα με!!!»
«Δε θα σε πετύχω μωρή πουτάνα, θα σε πετύχω!! Θα στο σπάσω το γαμωποδήλατο!!!»
«Έλα αν τολμάς, ρε παλιοχλεχλέ! Έλα και θα σου σπάσω το κεφάλι με το πέταλο, ρε Μπάμπη μπάμια!!! Αν τολμάς εμφανίσου!!!»
«.............»
«Κι΄αν γυρίζαμε μια τσόντα με ποδηλάτες....;;;»
Βρε το φουσασπένσιον τι σου κάνει.... Άψογος όπως πάντα!
θενκς!!!
Ωραίο το καινούργιο φιδάκι... με 'γειά!!!
Οσο δε για το κείμενο... σε ξέρω ένα σκασμό χρόνια και ακομά απορώ που τα βρίσκεις βρε αθεόφοβε!!!
Μπράβω σου!
......θα το κοινοποιούσες στο site φαντάζομαι.
Μπράβο κι από μένα, ευχάριστο κείμενο να σου φτιάχνει το κέφι
Αγαπητό φίδι
Η ιστορία σου μπάζει από παντού. Που βρήκε δουλειά η Πώπη σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία; Μήπως ξεκίνησαν οι διορισμοί σε "έγχρωμα" υπουργεία; Το πηδήλατο πού το βρήκε; Μήπως το "απαλλοτρίωσε" (αν είναι αριστερή) ή το "ιδιωτικοποίησε" (για να αυξήσει την παραγωγικότητά του - και τα ωφέλη της "ελληνικής" οικονομίας - αν είναι με τους άλλους); Εγώ είμαι αγόρι (μεν) αλλά δεν ήξερα ότι πονάει το ποδήλατο (άντε να πονάει η πρώτη φορά...). Επίσης, χωρίς να αμφισβητώ τις γνώσεις και την ευφυία σου (άλλωστε η ιστορία σου με τις γυναίκες είναι από την ΑΡΧΗ πασίγνωστη), νομίζω ότι στο χώρο (αυτό) της σόουμπιζ δεν ρέει ελληνικό αίμα(!).
Όμως αυτό που με τρομοκρατεί είναι μη βγει ο μ@@@.. ο Μπάμπης και βαράει τα ποδήλατά μας (όσων τουλάχιστον έχουν ποδήλατα "γυναικεία", χωρίς τη μπάρα - ή σπαστά) για να τιμωρήσει την Πώπη...
(πλιζ ράιτ α μπέτερ σίκουελ, θενκς)