Το ΔουΝουΤου και το πετάλι...

Εκείνο που ξέρω ΄γω είναι πως δε φτάναν τα φράγκα και τί μου λες εσύ για ΔΟΥΝΟΥΤΟΥ και ΕΚΟΥΤΟΥ και κοινοτικά πλαίσια δεν με κόφτουν και πολύ. Εγώ ξέρω πως τέρμα το ποδήλατο τώρα με την κρίση...

Κάτι έπρεπε να κόψω από τα έξοδα, το σουπερμερκάτο δεν πάει παρακάτου, έχουμε φτάσει να τρώμε όλο όσπρια, να μην μπορείς να μπεις στο σπίτι δηλαδή άμα έχουμε φάει όλοι, και τρώμε και τέσσερεις φορές την εβδομάδα, στερεύει ο αέρας, δεν έχει τόπο να σταθείς σου λέω, νομίζεις πως έσπασε η αποχέτευση, φοβάσαι ν΄ανάψεις σπίρτο...

Μετά κόψαμε απ΄το φροντιστήριο τα παιδιά στα Νέα Ελληνικά και στην Ιστορία. Τα Νέα Ελληνικά γιατί έτσι κι΄αλλιώς δεν καταλαβαίνανε ούτε πριν ούτε μετά το φροντιστήριο εκείνονα τον ποιητή τον πωστονελένε, τον Σαράφη, που πρέπει να έπαιζε και στον ΠΑΟΚ για ένα φεγγάρι, έ, τό σταματήσαμε.
Όσο για την Ιστορία, αφού επαναλαμβάνεται, ποιός ο λόγος να τηνε διαβάζουν, θα τα βρούνε μπροστά τους...

Μετά κόψαμε το σταθερό τηλέφωνο και το γυρίσαμε στο καρτοκινητό. Δύο μήνες στη μία εταιρεία, μετά κάνει προσφορά η άλλη, πάς στην άλλη, μετά κάνει προσφορά η τρίτη, ε, τώρα έχουμε ελεύθερες κλήσεις προς τρείς αριθμούς και φροντίζουμε να κινούμαστε σε ομάδες των δύο ατόμων. Για να καταλάβεις, άμα θέλει ο Σταύρος εμένα ξέρει πως δίπλα είναι και η μάνα του. Άμα θέλω εγώ την Μαρίκα, ξέρω πως είναι μαζί και η γυναίκα μου, κατάλαβες...;

Και όπως σούλεγα, τί άλλο να κόψω, το νερό δε κόβεται το ρημάδι, παληά πήγαινε η συχωρεμένη η μάνα μου κι΄έπλενε τις βελέτζες και τις κουρελούδες στον Ιλισσό, είχε κι΄ ένα πυροσβεστικό κρουνό στο παρκάκι, δίπλα στο περίπτερο του μπαρμπα-Ανάργυρου, ε, σχεδόν κάθε βράδυ το καλοκαίρι κάναμε το ντουζάκι μας ομαδικώς, όλη η συμμορία. Τώρα όμως, πάνε αυτά, κοπήκανε.

Λέω και ΄γω, να κόψω δεν κόβω, τουλάχιστον από πού αλλού να ΄κονομήσω κανα φραγκάκι...

Γυρίζω, λοιπόν,με το ποδήλατο ένα βράδυ απ΄τη δουλειά, μπαίνω στο δωμάτιο, να ΄σου και βλέπω την Δημητρούλα να σιδερώνει.
Έχει στήσει που λές μια μάντρα ρούχα και τάχει πλακώσει στον ατμό, έπαιζε και η τηλεόραση, να μη βαριέται η δύστυχη, λέω ώπα, εδώ είμαστε Θανάση! Να ένα μεγάλο έξοδο!
Τετραμελής οικογένεια, βάλε από δύο σώβρακα και δύο κυλότες, μας κάνουν τέσσερα βρακιά τη μέρα, τέσσερεις εφτά εικοσιοχτώ τη βδομάδα, τέσσερεις εικοσιοχτώ κάνουν εκατόν δώδεκα βρακιά το μήνα, από τρία λεπτά σίδερο το καθένα, μας κάνει τρακόσα τριάντα έξι λεπτά, άρα, πεντέμιση ώρες καίνε τα χίλια πεντακόσα βατ του ατμοσίδερου το μήνα, μόνο για βρακιά!!!
Βάλε τώρα, πανωσέντονα-κατωσέντονα, πετσέτες από τρία είδη, μαξιλαροθήκες, τραπεζομάντηλα έχουμε πλαστικά ευτυχώς, βάλε μπλουζάκια, βάλε παντελόνια της δουλειάς και δες πόσο σου βγαίνει η αλλαξιά!!!

Και πώς τηνε τρώω τη φλασιά και λέω, Θανάση, να η σπαταλημένη ενέργεια από δυό μεριές!!! Μία του ποδηλάτου και μια του σιδέρου!!!

Παίρνω τηλέφωνο το φιλαράκι το Σταμάτη το ΣΕΜιτζή απ΄το στρατό και πιάνουμε το ποδήλατο, στις έντεκα η ώρα τη νύχτα αυτά που σου λέω τώρα, του βγάζουμε την πίσω ρόδα και περνάμε στα γρανάζια έναν άξονα που στην άκρη του καταλήγει σε ιμάντα, που με τη σειρά του κινεί ένα πηνίο από το μανιατό του τριαξονικού του θείου-Σπύρου, που το βάλαμε μέσα σ΄ένα κουτί με τρείς μαγνήτες από μεγάφωνα. Από ΄κει βγαίνουν δύο καλώδια, που καταλήγουν σ΄ένα συσσωρευτή με σταθεροποιητή στην έξοδο και έναν εναλλάκτη, που κάνει το ρεύμα κατάλληλο για το ατμοσίδερο. Επειδής τώρα, δεν θα μπορώ να κάνω σταθερά πετάλι όλην την ώρα, περάσαμε στην είσοδο και πέντε πυκνωτές 500άρηδες σε σειρά κι΄έτσι δεν πέφτει η τάση στο μαραφέτι της Δημητρούλας μου.

Όταν λοιπόν, έχει σίδερο η Δημητρούλα, ανεβαίνω κι΄εγώ στη σέλλα. Κ
άνουμε και συντροφιά, λέμε και καμμιά παρόλα, να θυμόμαστε πώς είμασταν νέοι και πώς ξεκινήσαμε με τρεις κι΄εξήντα, κλείνουμε και την τηλεόραση και περιορίζεται άλλο ένα έξοδο.
Άμα έχει και κανένα δύσκολο σημείο πιό τσαλακωμένο ή καμμιά τσάκιση, ανεβάζω τρίτο δίσκο με μικρό γρανάζι πίσω και πάει η ορθοπεταλιά σύννεφο! Έχω κάνει κάτι πόδια, ατσάλι!

Το σίδερο το πατεντάρησα κιόλας, το λέω φιτνεσίδερο και γελάνε και τα παιδιά... «Πού πας, Θανάση» ρωτάνε στη δουλειά, «Αφήστε, έχω προπόνηση στο φιτνεσίδερο», απαντάω και ξεκαρδιζόμαστε όλοι μαζί...

Τώρα μελετάω έναν τρόπο που βρήκε η μικρή στο ίντερνετ για να συνδέσω και τον θερμοσίφωνα, αλλά πάλι, δε μου βγαίνουν οι ώρες άμα πέφτει σίδερο και μπάνιο μαζί.

Άσε που θα ιδρώνω υπερβολικά και μετά θα θέλω μπάνιο και τότε, ποιός θα μου κάνει πετάλι.....