Είναι περασμένα μεσάνυχτα...μόλις παρακολούθησα στο internet ένα ντοκιμαντέρ για την Αθήνα. Μάλλον τα πράγματα ειδικά στο κέντρο της πόλης μας ειναι χειρότερα από όσο πίστευα.
Μεγάλωσα στο Μεταξουργείο και στην Κυψέλη και ποτέ δεν φοβόμουνα να την περπατήσω αυτή την πόλη. Μικρό παιδί ακόμα, 14 ετών, και κατέβαινα από Πατήσια - Μεταξουργείο μέσω Πατησίων και πλ. Βάθης. Τώρα μερικές φορές το παραδέχομαι, φοβάμαι στο δρόμο. Ίσως να μην είναι μόνο η αύξηση της εγκληματικότητας, ίσως να είναι και τα πολλά αμάξια, ο κόσμος που κοιτάει πιο περίεργα. Δεν κάνω αρκετό ποδήλατο εδώ και 1 χρόνο περίπου και σήμερα που έκανα λίγο πετάλι ένιωθα ανασφάλεια ακόμα και σε δρόμους που παλιότερα περνούσα κάθε μέρα.
Αν και δεν έχω δίπλωμα οδήγησης, ούτε στην οικογένεια μου είχαμε ποτέ αμάξι, άρχισα πλέον να νιώθω οικεία με την εικόνα των αυτοκινήτων στα πεζοδρόμια. Μένω πλέον λίγο πιο μακριά από το κέντρο (Ν. Ηράκλειο). Ειδικά και με τια απεργίες τώρα στα ΜΜΜ με έχει πιάσει απελπισία. Προσπαθώ να τελειώσω και τις σπουδές μου...όλα γυρίζουν μέσα στο μυαλό μου...σπουδές, οικονομική κρίση, ανεργία, απεργίες. αυτοκίνητα, άγχος για εμένα και την οικογένεια μου.
Από το 2006-2009 ασχολήθηκα αρκετά ενεργά με την ομάδα των Ποδηλατ-ισσ-ών και σήμερα, απόψε δηλαδή...να σκέφτομαι αν δεν φύγω τελικά από αυτή την πόλη, από αυτή τη χώρα, όταν δηλαδή καταφέρω να τελειώσω τις σπουδές μου, να συνεχίσω να προσπαθώ να την κάνω κάπως καλύτερη. Ακόμα χαμογελάω όταν βλέπω ποδηλάτη στο δρόμο, γιατί ξέρω ότι, ειδικά μέσω του site και των ποδηλατοπορειών, η ομάδα έβαλε και αυτή το λιθαράκι της για βλέπουμε, αν όχι χιλιάδες, σίγουρα πολύ περισσότερα ποδήλατα στους δρόμεις της πόλης μας. Ίσως ήρθε πάλι η ώρα να βοθήσω και εγώ πάλι την ομάδα, όσο μπορώ δηλαδή. Νιώθω ότι τώρα μαζί και με άλλες ομάδες που δραστηριοποιούνται στην πόλη (Atenistas, Freeday) μπορούμε να κάνουμε την πόλη μας καλύτερη. Και αυτό ίσως είναι εύκολο τώρα που έχουμε πιάσει πάτο. Είναι σαν να τραβάς μια λευκή γραμμή σε έναν κατάμαυρο τοίχο...δεν υπάρχει περίπτωση να μην την δει κάποιος!
Είναι αργάμισυ. Αργά και ήμισυ της ώρας κατ' ακρίβεια.
Και γι αυτό το κάναμε αργάμισυ.
Τώρα, τι να πει κανείς.
Ας αναλάβω εγώ να ενημερώσω λίγο την κοινότητα.
Skywalker.
Εξαφανισμένος εδώ και καιρό....
... αλλά το podilates.gr και το ποδηλατικό "κίνημα" στην Αθήνα κάπως έτσι ξεκίνησε, από κάποιους όπως ο Skywalker και η παρέα του.
Μιλάμε για εποχές που στο CMR εμφανίζονταν καμιά 20αρια και κάναμε πάρτυ ("ουάου, πόσοι πολλοί ήρθαμε... τέλεια" και τέτοια...).
Μιλάμε για εποχές που στο δρόμο συναντούσες 2-3 ποδηλάτες την εβδομάδα.
τους εξής 2-3 : τη Μάρτζυ, τον Γιάννη, τον Ηλία και τον Νίκο.... (τους συγκεκριμένους 2-3....χεχε).
Μιλάμε για εποχές που οι ποδηλατοπορείες υπήρχαν σαν σκέψη μόνο, και που κάτι σαν το "freeday" θα ακουγόταν σαν ανέκδοτο "που δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ στην Ελλάδα....."...
και κλείνω: Skywalker άσε τα σάπια και ξεκίνα να οργώνεις την Αττική.
Αλλιώς θα έρθω από εκεί και θα σου ξεφουσκώσω την αλυσίδα....
Γεια σου Βαγγέλη
Πολύ χαίρομαι που σε διαβάζω
Δ.
Πέτρο και Δημήτρη, thanx για τα καλά λόγια. Με ταλαιπώρησαν κάτι εγχειρήσεις και δεν έκανα ποδήλατο πέρσυ (Πέτρο για αυτό χάθηκα και από τις κουρσάδες).
Αν και έχω αρκετό διάβασμα θα προσπαθήσω πάλι να συμμετέχω όσο μπορώ.
και εγω εχω χαθει τελείως απο τις συνελέυσεις λόγω μαστερ και δουλειας..
Καποια στιγμή όμως θα επανέλθουμε!
Περαστικά !
και να ξέρεις πως αυτές τις σκέψεις τις κάνω και εγώ και όλοι μας.
Ο προβληματισμός ειναι διάχυτος πλέον.
Το θέμα είναι να δημιουργούμε μεσα απο τον προβληματισμό και μέσα απο την κρίση να βγαίνουν όμορφα συλλογικά πράγματα
ενα γεια και απο μενα ..
Θυμάμαι που σε κούρασα μετά από κουρσάδικη βόλτα και γύρισες με το τραμ, χεχε! Αλλά πρώτα απ'όλα η υγεία και άκου αυτά που λέει ο Rockarolla
Ποτέ δεν είναι αργά...