Αν στη ζωή μας αυτό που έχει υπέρτατη σημασία είναι η ύπαρξη των κατ’ ιδίαν σχέσεων, ναι εδώ έχουμε φτάσει, να διακυβεύονται οι κατ’ ιδίαν σχέσεις...δράττομαι της ευκαιρίας του θανάτου ενός ακόμα σημαντικού ανθρώπου απ’ το χώρο του βιβλίου, ναι του βιβλίου από χαρτί και κείμενο, με ή χωρίς εικόνες, σε σχήμα κώδικα, έτσι όπως πρωτοδιαμορφώθηκε εκεί παλιά, τον 3ο μχ αιώνα...αναφέρομαι στον Κώστα Νικολάκη...
Ας φανταστείτε αγαπημένοι, τον ψηλό αυτό άντρα να σαρώνει με το καρότσι του γεμάτο σπάνια βιβλία, αλλά και σύγχρονα την πόλη σε διάφορα σημεία κατά καιρούς, ώσπου τον έκλεισαν στη γωνιά που ως σήμερα υπάρχει στην Πλ. Βικτωρίας. Εποχές που οι βιβλιοφάγοι ακουμπούσαν σε πωλητές βιβλίων με ΓΝΩΣΗ βαθιά του αντικειμένου τους...η αγορά ενός βιβλίου δεν ήταν μόνο η επιλογή του και η καταβολή του αντιτίμου του. Ήταν βαθιά επικοινωνία κι ανταλλαγή πληροφοριών κι απ’ τις δυό μεριές...ήταν ένας ιδιότυπος δεσμός ανάμεσα στον αναγνώστη και τον πωλητή, επίσης αναγνώστη...
Ας σκεφτούμε το βάρος αυτής της επαφής, τώρα εδώ, που γράφω όλα αυτά, σ’ ένα μέσον κατ’ εξοχήν ανώνυμης επικοινωνίας...εγώ του παλιού κόσμου, επιχειρώ να το κάνω εργαλείο άμεσης επικοινωνίας πληροφοριών για τη βαθιά ανθρώπινη επικοινωνία...
Μου χάρισε ο provider του κινητού μου μια συσκευή τρομακτικά μεγάλη, απ’ αυτές που λειτουργούν με την αφή, δεν υπάρχουν πια άλλες σύγχρονες, όταν την πήρα στα χέρια μου έκανα ένα σωρό λάθη...έστελνα μηνύματα σε ανθρώπους χωρίς περιεχόμενο στην προσπάθειά μου να το καταλάβω πώς λειτουργεί...το ψαχνα από δω τό ψαχνα από κει, βρήκα και κάτι που κανένα κινητό μου ως τώρα δεν το είχε...ΦΟΡΗΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ...
Την ανοίγω και πέφτω πάνω σε μια κανονική βιτρίνα βιβλιοπωλείου. Διαλέγω ένα βιβλίο κι εμφανίζεται στην οθόνη το εξώφυλλό του. Κλικ και να η σελίδα τίτλου, κλικ η επόμενη, κλικ κι άλλη, κλικ και ξεκινά το κυρίως κείμενο...Κι όλα αυτά στο δωμάτιό μου , στο τραίνο, στο αεροπλάνο, στο πλοίο, στη μέση του δρόμου ίσως...κρατώντας μόνο ένα κινητό κάπως πιο μεγάλο απ’ αυτά που ήξερα, με την μεγάλη οθόνη του που αποκαλύπτει με αγγίγματα και συρσίματα της ράγας του δακτύλου έναν απέραντο κόσμο...Υπέροχο σκέφτομαι, ΑΛΛΑ όλα αυτά ΜΟΝΗ ΜΟΥ ο μόνος διάλογος που περιέβαλλε όλα αυτά ήταν με τον υπάλληλο υποκαταστήματος, συγκεκριμένης αλυσίδας καταστημάτων της γειτονιάς μου, που γνωρίζω χρόνια τώρα και περιποιείται τη σχέση μου με το κινητό και σταθερό τηλέφωνο το ιντερνετ κλπ...Κι αυτό όμως αγαπημένοι δική μου επιλογή είναι. Δηλαδή να τα κάνω όλα αυτά με ανθρώπους που με γνωρίζουν και τους γνωρίζω...θα μπορούσα να τα κάνω οπουδήποτε με γνώμονα το πόσο οικονομικό είναι αυτό που κάνω, με γνώμονα απλά να κάνω τη δουλειά μου...
Πέθανε λοιπόν και ο Κώστας Νικολάκης...
Μα τι πάθανε όλοι; Συνενοημένοι είναι; Στήνουν της παρέες της άλλης ζωής, αφού εδώ τα πράγματα γίνονται άλλα απ’ αυτά που πίστευαν και πολέμησαν μια ολόκληρη ζωή; Ο άλλος Κωστής κι ο Λεωνίδας κι ο Κώστας υπηρετούσαν μια πίστη δική τους, έρχονταν σε αντίθεση μ’ ό,τι συνέβαινε γι’ αυτή την πίστη όλη τους τη ζωή...Οι αρχές τους ήταν το κίνητρο κι έπρεπε να τις υπηρετούν πάσει θυσία ό,τι κι αν μηχανευόταν το εκάστοτε σύστημα για να τους εμποδίσει...
Μέσα απ’ την προσωπική επικοινωνία. Αυτό που λέμε μάτι με μάτι, χέρι με χέρι, χνώτο με χνώτο...Έτσι γινόταν η σύγκρουση, έτσι γινόταν η επικοινωνία...
Εύχομαι όταν θάρθει η δική μου στιγμή της αποχώρησης απ’ αυτό τον κόσμο, να πάω γλυκά να ακουμπήσω κι εγώ την ενέργειά μου όπου αυτοί είναι, σ’ αυτόν τον κόσμο της άμεσης κι ουσιαστικής επαφής...
Ω, τα χώματα που τους σκέπασαν να είναι πλούσια κι αφράτα και υγρά, να φιλοξενήσουν και ν’ αφομοιώσουν τα ταλαιπωρημένα τους σώματα...
Σε λίγο παίρνω κι εγώ τη σύνταξή μου, νιώθω υπέρτατη τιμή που αυτή προέρχεται ανάμεσα στα άλλα ταμεία που εντάχτηκα σ’ όλη μου τη ζωή από τα εικοσιδύο μου χρόνια και στο Ταμείο Ασφάλισης Τυπογράφων...Ανήκω κι εγώ σ’ αυτόν τον κόσμο του χειρόνακτος βιβλίου. Υπηρέτησα όλη του την γκάμα κι από διάφορα πόστα...Άλλαζα αυτά τα πόστα σαν διψασμένη...να χωθώ σε όλες του τις πτυχές αν ήταν δυνατόν...στις οικονομικές του υπηρεσίες, στις παραγωγικές του διαδικασίες, στην αισθητική του, στην αρχαιότητά του, στη εκαστική δημιουργία του, στην ίδια του την ιστορία τέλος με το μεταπτυχιακό μου...υπέροχος κόσμος, υπέροχοι άνθρωποι, αξέχαστοι όλοι...τώρα που αναπόφευκτα γίνεται ένας απολογισμός, για να ορισθεί όχι η αποχώρηση και η απομόνωση απ’ αυτό τον κόσμο, αλλά το νέο πόστο υπηρεσίας του, πάλι κόντρα στις επιταγές του συστήματος που θέλει τους συνταξιούχους αδρανείς και ει δυνατόν πεθαμένους.
Ήδη εξοπλίζομαι με την καινούργια γνώση για να την επενδύσω στο καινούργιο μου πόστο...επενδύω τις ισχνές μου οικονομίες, πληγμένη απ’ την κρίση που περνάμε όλοι, σ’ αυτό, ακριβώς όπως έκανα σε όλη μου τη ζωή...
Ως το τέλος μαθητεία, δράση, επικοινωνία μέσα απ’ τη δημιουργία...άμεση και ουσιαστική επικοινωνία...όσο το σώμα αντέχει την ανησυχία του πνεύματος, γιατί δυστυχώς μ’ αυτό μάχεται ο μεγάλος άνθρωπος...Το πνεύμα τρέχει εξοπλισμένο όλο και περισσότερο, όσο το πνεύμα εξοπλίζεται οι ταχύτητές του εντείνονται κι έχει δυο αντιμαχόμενες δυνάμεις απέναντί του. Τις έχει συνέχεια και σε αύξουσα πρόοδο. Η μια είναι ο χρόνος που δεν φτάνει ποτέ. Η άλλη είναι το φθαρτό σώμα. Και τα δυό κρατάνε μιαν αντίστροφη πορεία, σαν να θέλουν να φρενάρουν τις υπέρμετρες κι ατίθασες ανατάσεις του πνεύματος...Αυτή είναι μια συνεχόμενη αλλαγή των ισορροπιών...
Αυτό είναι ΖΩΗ...
Δεν θέλω να αδικήσω το υπόλοιπο κείμενο αλλά η παράθεση νομίζω οτι τα λέει όλα... Πάει και η τελευταία γενιά.. ( η προηγούμενη με Τσαρούχηδες, Χατζιδάκιδες κλπ έχει ήδη φύγει, τώρα φεύγουν και οι "νεότεροι")...
Λόγω λάθους που εμφάνισε και προφανώς αλλαγής της σύνδεσης παραθέτω την νέα:
.
..
...
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΝΙΚΟΛΑΚΗ
το λινκ άλλαξε, παραθέτω το καινούργιο...
Διπλοποστάρισμα γιατί νόμιζα δεν έπιασε το πρώτο...εγκατέστησα το Μαβερικς και μου φεύγει λίγο η δράση...συγνωμιζιόν μεζ ανφάν...
κορίτσια το διαδίκτυο είναι ίσως ο μοναδικός δημόσιος ελεύθερος χώρος που έχει απομείνει αυτή τη στιγμή, στις σύγχρονες κοινωνίες μας.. πίσω από τις οθόνες, όπως και στην καθημερινή ζωή ..υπάρχουν πραγματικά πρόσωπα... πολλά από τα οποία, αν όχι τα περισσότερα θέλουν το κακό σας... γιαυτό και προτείνουμε να κάνετε γκρουπθέραπι με τον άγιο πέτρο καλύτερα... παρα online.. μόνο με γνώση επιβιώνεις ... με την ουσιαστική σημασία της λέξης.. πραγματική γνώση...
..that you are Ainastre!
Απο που ειναι το κειμενο? Ετσι οπως τα λενε τα χακεροπαιδα ειναι και ακομα πιο δυσκολα αμα λαχει μιας και αναφερεται στην "κορυφη του παγοβουνου" που να πιασουμε και το deep web..
Παρολα αυτα ενας ανθρωπος με θεληση για μαθηση σε φαση της ζωης του που θα μπορουσε να ειναι απλα αφοριστικος για το καινουργιο, με ενθουσιασμο-τον πιο δυνατο μηχανισμο επιτυχιας-, κατ' εμε δε θα επρεπε ουτε να αποτρεπεται ουτε να τρομοκρατειται απο την κοφτερη πλευρα του "μαχαιριου"
Συνεχισε Royal Oak να ζεις σα παιδι, νομιζω το αξιζεις.
Ainastre μοιρασου τη γνωση χωρις κρυμμενο ιδιον συμφερον, it feels gooood!!
σωστή... αυτή είναι η πηγή... καλό διαβασμα :)
Μεγάλωσα με παιδιά. Οι δικοί μου ήταν πάντα παιδιά. Κάνανε τα πάντα με τη χαρά ενός παιδιού. Ίσως γιατί μας βρήκαν ουκ ολίγες τραγωδίες και ήξεραν να γλεντούν όμορφα, όπως και να θυμώνουν όμορφα, να αισθάνονται ελεύθερα κι όμορφα.
Άρα αυτό το έχω μέσα στο είναι μου και γονιδιακά και κληρονομικά κι επίκτητα...
Έχω την ευτυχία να ζει η μαμά μου. Άρα παραμένω παιδί.
Δεν έκανα παιδιά εκ πεποιθήσεως αυτό ήταν ένας συντελεστής που βοήθησε αν και δεν είναι απαραίτητα ανασταλτική η ύπαρξη παιδιών στη ζωή μιας γυναίκας (βλέπε τη μαμά μου).
Σήμερα κατέβηκα προς το σπίτι μας, με εξαιρετικό ενθουσιασμό μου έδειξε τα ρούχα της για την Άνοιξη που ήρθε κι έχουμε και γάμο στη γειτονιά, άρα να σκεφτούμε τι δώρα μπορούμε να κάνουμε και τι ωραία ρούχα θα φορέσουμε για καλή εμφάνιση...
Επίσης καινούργια λουλούδια στα παρτεράκια της, κάτασπρα κεντιδάκια παντού ακόμα και στα τραπέζια του μπαλκονιού, καινούργια μαξιλαράκια στις καρέκλες του, της ανανέωσαν και το δίπλωμα του αυτοκινήτου και είναι πανευτυχής, που ξανάρχισε να πηγαίνει στους συγγενείς της, κάνει σχέδια πώς θα πάει στο γιατρό τον πρώτο της ξάδελφο που είναι άρρωστος και έρχεται απ’ την Άνδρο και κάνει θεραπείες...
Η μαμά μου που είναι μόλις 44 κιλά και το σώμα της τείνει να γείρει...
Τα κάνει όλα τέλεια κι εγώ τρέμω απ’ το φόβο μου κάθε φορά που κάνει κάτι έξω απ’ την ηλικία της και την υγεία της...Τι χαζή που είμαι...Η μαμά μου, ο φάρος για μένα και για τις φίλες μου ακόμα. Ο φάρος για τους λιγοστούς συγγενείς της, για τους γείτονες, για όλους εκτός της αδελφής που ακόμα συναγωνίζονται ποιά είναι πιο καλοκρατημένη, ποιά είναι καλύτερη σε όλα, οι δυο ζηλιαρόγατες που θα γίνουν οι θηλυκές μαθουσάλες.
Τεράστια αγάπη δε αμφίδρομη προς εμένα. Κοιτάνε πως χτενίζομαι, τι φορώ, ακόμα και στο ατημέλητό μου με το ποδήλατο, καθώς με βλέπουν, είναι ενθουσιασμένες και οι έπαινοι πάνε κι έρχονται όπως όταν ήμουνα μικρή, επιπέδου είσαι η πιο όμορφη, είσαι η πιο έξυπνη ή να είσαι έτσι κι αλλιώς και δεκάδες δρόμοι και παράθυρα ανοιχτά στο διάβα μου πάντα...Συγνώμη που μιλώ έτσι αλλά δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στην παιδικότητά μου. Όλη η οικογένεια έτσι ήταν...
Όσο για το διαδίκτυο πιστεύω κι αυτό που πιστεύω για τη ζωή γενικά. Να είμαστε παντού ο εαυτός μας, χωρίς φτιασίδια και φιοριτούρες και παιχνίδια. Και δύσπιστοι να είναι οι άλλοι σ’ αυτή την πραγματικότητα κάποια στιγμή θα έρθει που θα τη δούνε.
Επίσης ακόμα κι αν το υλικό που δημοσιεύω εδώ ή και στο fb που με προσκάλεσαν πρίν λίγα χρόνια οι φίλοι μου οι ποδηλάτες πάλι, το πάρουν οι κακεντρεχείς και το κάνουν ο,τιδήποτε, νομίζω ότι με τίποτα δεν θα τρωθεί η εικόνα μου, γιατί με ξέρουν όλοι κι αν είναι κάτι που δεν τρέμω είναι ο διασυρμός...κανείς δεν θα τον πιστέψει.
Κανείς στο σπίτι μου δεν ήταν τσιγγούνης στα αισθήματα αλλά και στα υλικά αποκτήματα. Ξέρανε να μοιράζονται και πάντα λέγανε για τους τσιγγούνηδες και βλοσυρούς, να ένας κακός άνθρωπος...
Δεν έχω να χάσω τίποτα Ainastros, δεν είχα σκοπό να σχολιάσω το ποστάρισμά σου, η Ζωαρίστρια με παρέσυρε...Είμαι εξαιρετικά χορτασμένη. Είχα τεράστιες καταστροφές στη ζωή μου, αλλά και δώρα που με κρατάνε ακόμα όρθια...Ξέρω όμως, ό,τι μου δίνεται, να το παίρνω με τεράστια ευγνωμοσύνη...και να προσπαθώ να το γυρίσω πίσω στο πολλαπλάσιο με τις δυνάμεις που έχω πάντα...κι αυτό είναι όλο...
Κατά τα άλλα σ’ αυτούς του χαλεπούς καιρούς, καλή καρδιά...Αν το καταφέρουμε έχει καλά...Αλλιώς στην άλλη ζωή...
συνιστώ να βάλετε στη συσκευή για αιθέρια έλαια τον εξής συνδυασμό: τριαντάφυλλο, βανίλια, λιβάνι και περγαμόντο...
το τελευταίο δίνει τη χάρη της αντίθεσης στα γλυκά και μεθυστικά των άλλων τριών...
κι ένα φλυτζάνι τσάϊ του βουνού απ’ το Μαίναλο, φασκόμηλο απ’ τα διάραχα της Άνδρου, λίγο γάλα και λίγο μέλι...κανείς δεν θέλει κάτι άλλο πολύπλοκο να ησυχάσει τις αγωνίες της μέρας...
καλό ύπνο φίλοι...
Ρίχνω πολύ γέλιο όταν διαβάζω από άτομα τύπου Αίναστρου κοκοριλίκια περί γνώσης του διαδικτύου, ειδικά όταν το "μανιφέστο" τους είναι από αυτά που μπορεί να ψαρέψει κάποιος σωρηδόν σε όποιο κωλό σόσιαλ μίντια υπάρχει εύκαιρο.
Αυτός ο παντογνώστης του διαδικτύου που θα τους "διασύρει" όλους τώρα λέμε,
δεν ξέρει ούτε ποιανών την πόρτα χτυπάει κάθε φορά.
Έτσι την τελευταία φορά που πήγε να "διασύρει" ( τρομάρα του ) κόσμο, πήγε και χτύπησε την πόρτα ακριβώς αυτών που τον ενοχλούσαν, τους "έδωσε" (χα χα χα χα sorry δεν μπορώ να μην γελάω), στον ίδιο τους τον εαυτό!!
Είναι τόσο μακρυά νυχτωμένος σε ότι αφορά τέτοια θέματα, και τελεί υπό τέτοια πλήρη άγνοια που έχει γίνει ρεζίλι εντελώς αλλά δεν το έχει καταλάβει κιόλας. Επειδή όμως είναι και του δόγματός ότι στους τυφλούς ο μονόφθαλμος κυριαρχεί, έρχεται εδώ και πουλάει μούρη στην Royal που ούτε που ασχολείται μαζί του, ( γιατί που αλλού να αντιγράψει τις μπούρδες που βρήκε στα social media και να τον πάρουν και στα σοβαρά), έτσι ....για να επιβεβαιώσει το διαδικτυακό υπερεγώ του.
Όλα αυτά βέβαια μέχρι να τα πάρουν κρανίο τίποτα πραγματικά γνώστες, και να μην του μείνει ούτε ο δίσκος από τον σέρβερ που φιλοξενεί το χαζο site του, έτσι ώστε να μπει μετά οριστικά και αμετάκλητα σε blacklist στα data centers καθ' άπασαν την υφήλιον.
άλλο πράγμα η ελευθερία και άλλο η ασυδοσία ... δεν κατέχεις.. είσαι υποχρεωμένη να πληρώνεις άλλους για να σου φτιάχνουν τα site ..γιατί πραγματικά έχεις άγνοια και μαύρα μεσάνυκτα....
προς το πάρον είναι ευκαιρία να μάθεις τι εστί και τι μπορείς να κάνεις ή να πάθεις στο διαδίκτυο από τους καλύτερους .....πρώτα ενημερώσου και μετά λύσσαξε εδώ...ή ξεκίνα τις πίπες και τις προσευχές για να κατέβει..
royal το ότι νιώθεις παιδί δεν σημαίνει ότι πρεπει να έχεις και την αφέλεια του.. και να εμπιστευεσαι τον υπολογιστή σου σε ξένα χέρια.. ή τα προσωπικά σου στοιχεία στο διαδίκτυο..
Ε αυτά διάβαζε τα εσύ που έχεις εμμονές.
Εμάς γιατί μας τα πρήζεις εδώ για να μας προειδοποιήσεις τάχα, για τους κινδύνους του www;;; Έχουν καμία σχέση αυτά που λες εδώ με "το Κώστα Νικολάκη και τις ανθρώπινες σχέσεις;"; Σου ειπε η Royal ότι θέλει να την σώσεις;
Τα υπόλοιπα είναι αποκυήματα της εμμονής σου. Ούτε έχω πληρώσει ποτέ και κανέναν για να μου ανεβάσει sites, ούτε καν υπήρξε ποτέ αυτό, κάτι με το οποίο βιοποριζόμουν.
)
( οι φήμες όμως οργιάζουν.. τσσσσσ
Οπότε μπορείς να λες ότι μπούρδες θέλεις, μόνο που αν τις λες σε άτομα που τα βλέπω τακτικά για καφέ και μπυρίτσα, απλά γίνεσαι ρόμπα.
σας διαβάζω...
ΜΗΠΩΣ, λέω μήπως, μήπως ν’ αφήσουμε το νήμα ήσυχο στο αντικείμενό του και να μην βγάζουμε τα απωθημένα μας έτσι ξεροσφύρι;
Κρίμα για τον Νικολάκη, δηλαδή και για όλους μας...πολύ κρίμα!
μόνο offtopic δεν είναι η παρέμβαση μου ... αυτές είναι οι καινουριες σχέσεις γνώσης και επικοινωνίας μεταξύ συγχρονων ανθρώπων... που και σήμερα προσπαθούν να ελεγχθουν και να κατευθυνθούν...χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες..κριμα που δεν ανοίγετε τα μάτια σας να τα δείτε... λόγω της εμπάθειας και των προκαταλήψεών σας...