Φρόντιζαν να ανηφορίζουν πάντα προς το παληό πολυβολείο γύρω στις οκτώμιση, έτσι, που μόλις ο ήλιος έσκαγε μύτη ανάμεσα στα δυό βουνά, να τον βλέπουνε να λούζει την πλαγιά στο φως του, να ρίχνει εκείνα τα φωτεινά βέλη ανάμεσα στις λόχμες και τα κλαδιά των δέντρων.
Ήταν οκτώ και είκοσι και θέλανε μια ακόμη απότομη στροφή και εκατό μέτρα ήπιας ανηφόρας για να θαυμάσουν τον μεγάλο βασιλιά να δείχνει το πρόσωπό του.
Πράγματι, στις οκτώ και μισή ακριβώς ο ήλιος ήταν εκεί και ξεκινώντας από ένα πολύ δυνατό μικρό φετάκι φωτός άρχισε να μεγαλώνει και να αδειάζει το ατελείωτο φώς του τριγύρω, ένα θαύμα, μια πανδαισία...
Όλοι τους θέλανε να τον θαυμάσουν και όντως, είχαν σχεδιάσει την βόλτα επί τούτου, αλλά......... κανένας τους δεν κατάφερε να τραβήξει τα μάτια του, ούτε σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, αλλά ούτε και καμμία άλλη στιγμή από την αρχή της βόλτας, από τον πισινούλη της Γωγώς, που στρουμπουλούλης και τουρλωτός, είχε θρονιαστεί στην αξιομακάριστη σέλλα και χαμογελούσε μια δεξιά και μια αριστερά, σα να τους έπαιζε «κούκου-τσα!!!» σε κάθε πεταλιά της Γωγώς, η οποία, νιώθω την ανάγκη να σας εξομολογηθώ, δεν ήταν και τόοοοοοοοσο καλή ποδηλάτισσα για να βρίσκεται πάντα μπροστά, αλλά, κατά μια σατανική συγκυρία τύχαινε τις μέρες που ήταν η Γωγώ μαζί να έχουν όλοι κι’ από κάτι: άλλος ένα τράβηγμα, άλλος ένα χτύπημα, άλλος ένα τσούξιμο στο γόνατο, άλλος υπερμεγέθη παρανυχίδα, κάτι τέλος πάντων για να επαληθεύεται πως «ό,τι έχει κανείς καλό είναι», αρκεί να έχει μια καλή δικαιολογία για να έχει φόρα-μόστρα το πωπαρίνι της Γωγώς.
Δεν τολμώ να σας κρύψω ότι, στις μεταξύ τους συζητήσεις, η Γωγώ ήταν σαν να μην υπάρχει, δεν την έπιανε κανείς στο στόμα του και αν έμπαινε ποτέ στην κουβέντα τους, ήταν σαν να μην έχει κώλο, ήταν η πρώτη άκωλη ποδηλάτισσα στην ιστορία.
Πρέπει επίσης, να υπογραμμίσω ότι, δεν δικαιολογείσθε να μην έχετε καταλάβει τον λόγο, που η Γωγώ απουσίαζε από τις συζητήσεις παρά την εξέχουσα, μεταφορικά και πραγματικά, σημασία που είχε η παρουσία της, μιας και αντί να καλυτερεύει τις επιδόσεις της ομάδας, τις χειροτέρευε: ήταν όλοι τους παντρεμένοι και δεν βάζω θαυμαστικό, η εξήγηση είναι αυτοϋπογραμμιζόμενη και αυτοθέλητα ταπεινούμενη.
Δράττομαι της ευκαιρίας δε, να επανέλθω στο θέμα της ελλειπούς φαντασίας σας αγαπητοί μου πεταλέρποντες και να αναφέρω ότι, η Γωγώ ήταν μόλις δεκαεπτά ετών, πολύ κοντά στην σεπτή ηλικία που μερικοί από τους άτυχους αυτούς τέως ποδηλάτες και νυν ακόλουθους της Γωγώς, είχαν κόρες. Αυτό τα λέει όλα, νομίζω.
Ώσπου μια μέρα η Γωγώ, και ο πωπός της πρωτίστως, έφεραν στην παρέα τον Θανασάκη.
Το καλό κι’ ευγενικό παιδί προσπαθούσε να ακούσει έστω μια καλημέρα να βγαίνει από τόσα στόματα και αντί γι’ αυτό, ήταν σίγουρος πως κάπου στο βάθος, μεταξύ βρυχηθμών και μουγκρητών, πρέπει να πήρε το αυτί του και ένα «δε μας χέζεις ρε μ#λ#κ#», δεν πίστεψε όμως πως τόσο σοβαροί και ώριμοι άνθρωποι θα είχαν οποιοδήποτε λόγο να τον σιχτιρίσουν πρωί-πρωί και μάλιστα, δίχως καμμιάν αιτία.
Και τότε έγινε το θαύμα: ο ήλιος βγήκε στις οκτώ και μισή και συνάντησε στην γνωστή στροφή μόνον την Γωγώ και τον Θανασάκη να αγκομαχούν ο ένας δίπλα στον άλλον και όχι για καλό, απλώς, για να καταφέρουν να ακολουθήσουν αυτά «τα τέρατα της ποδηλασίας, που τίποτε δεν έδειχνε πως είχαν μέσα τους τόσες, μα τόσες δυνάμεις σ’ αυτήν την ηλικία».
Τάδε έφη Θανασάκης.
πάντα πίστευα βαθιά μέσα μου ότι οι άντρες είναι βαθύτατα υποκριτές και φαλοκράτες
ίσως τελικά να μην είναι τυχαίο που στα διάφορα ποδηλατικά φόρουμ (όχι μόνο εδώ) και συναντήσεις βρίσκονται κατά κανόνα μόνο άντρες
Δεν είναι φαλλοκρατικό, αντίθετα είναι πολύ φυσικό να θαυμάζει ένας άντρας τον πισινούλη της κάθε Γωγώς .
Αν είσαι υποκριτής είσαι και με και χωρίς ποδήλατο.
Αν είσαι μαλάκας, είσαι και με και χωρίς ποδήλατο.
Το ότι ποδηλατούμε, το ότι έχουμε κάποια οικολογική συνείδηση και ευαισθησία, το ότι χρησιμοποιούμε εναλλακτικό τρόπο μετακίνησής στην πόλη, το οτι αθλούμαστε, δε μας κάνει αυτόματα γαμώ τα άτομα. Έχω δει ποδηλάτες ωραίους τύπους, έχω δει και μεγάλους μαλάκες. Γιατί απορείς όμως?
Είναι τελικά τόσο ξεχωριστά και τόσο απελευθερωμένα από τις συνήθεις συμπεριφορές και πρακτικές τα μέλη μιας ποδηλατικής κοινότητας?
Καταλαβαίνω πολύ καλά τα λόγια σου. Αλλά το να φτάσεις να μην εκτιμάς και να μισείς το μισό πληθυσμό της γης λόγω των διαφόρων και πολλών ανισοτήτων δε θα καταφέρεις τίποτα. Το ζήτημα των συμπεριφορών είναι κοινό και από κοινού αντιμετωπίζεται. Δεν είναι λύση η έχθρα μεταξύ ανδρών και γυναικών, άποψη χρόνια τώρα ξεπερασμένη, αναποτελεσματική και βαθιά συντηρητική.
Με εκτίμηση Γιώργος
όπως έλεγε και ο Moorcock κάποτε: "Το να γράφεις για βασιλιάδες και βασίλισσες δεν σημαίνει ότι είσαι και βασιλικός" και είχε δίκιο...
Παρόλο που τη θεματολογία του μπορείς να την κατηγορήσεις ως φαλοκρατική, τελικά έτσι όπως τελειώνει για μένα οι μ.. της υπόθεσης φαίνονται να είναι όλοι αυτοί οι τύποι...
Υ.Γ σε αυτό το ποδηλατικό φόρουμ (τουλάχιστον, δεν ξέρω για τα άλλα) υπάρχουν αρκετές γυναίκες.
Στις συναντήσεις μιας και δεν έρχεται ο ofios (έτσι νομίζω τουλάχιστον) μπορείς να δοκιμάσεις να έρθεις για να δεις από μόνη σου
...αλλά και αυτοί οι τύποι την γογο και ίσως και την καθε γογό δεν την αντιμετώπιζαν σαν
ανθρωπο με ποδηλατικό ταλέντο σκέψεις εγκέφαλο κλπ
αλλά την αντιμετώπισαν ως έναν σκέτο πισινό!
επιπλέον το ύφος μου ήταν και λίγο "στην πλάκα"
Στα σοβαρά τώρα, πιστεύω ότι όταν μία κοινωνία οπισθοδρομεί και καταπιέζεται
αυτό φαίνεται και στη συμπεριφορά τους απέναντι στις γυναίκες
πιο καταπιεσμένες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από πιο άσχημη συμπεριφορά
νομίζω μία ασχημη συμπεριφορά είναι και να να αντιμετωπίζεται μία γυναίκα
ως "αντικείμενο" ή τ'ελος παντων ωε μέσο ικανοποίησης τνω σεξουαλικών επιθυμιών
και ως μέσο αναπαραγωγής
αυτοί η τύποι ήταν υποκριτές γιατί ποτέ μεταξύ τους δεν παραδεχονταν γιατί κανανε ποδήλατομε τη γωγω
ασε δε που φέρθηκαν άσχημα στον τυπάκο
και τέλος ως φαλοκρατη και υποκριτή δεν χαρακτήρισα τον όφιο
αλλά αυτούς τους τύπους ;) !
Τέλος, στη συνέλευση δεν έχω την πολυτελεια να έρχομαι
Σίγουρα και σε μένα αν βρισκόταν ένας τέτοιος ποπάκος μπροστά μου, ναι παραδέχομαι το οπτικό μου πεδίο θα συρρικνωνόταν δραματικά αλλά αυτό είναι νομίζω αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε άντρα μια που στο μάτι νόμος δεν υπάρχει..
Νόμος (άγραφος πάντα) υπάρχει στη συμπεριφορά ως προς το άτομο, (και εκεί θα συμφωνήσω με τη tzamilia) που φέρει την "πανσέληνο", όπου άλλοι το αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινο ον, και άλλοι ως "σκεύος ηδονής"
BTW ωραίο το αφήγημα και ρεαλιστικότατο!!
διαβασα το ποστ σου tzamilla και ειπα να συμφωνησω περι φαλλοκρατισμου κλπ.Μετα διαβασα την ιστορια.Νομιζω οτι πιο πολυ επαιζε μια αντιθεση αναμεσα στην Γωγω νεα,με χαριτωμενο κωλαρακι που κουνιοταν μπροστα στους ωριμους-αν θες,"πουρο-γερους"..οι τελευταιοι ηταν αθληταραδες,αλλωστε σ αυτο πονταραν για να νιωθουν νεοι όμως η Γωγω ήταν -νεα.Γι αυτους ηταν ο απαγορευμενος καρπος της καθε βολτας απειρη ποδηλατισσα,απειρη συνομιλητρια αλλα η φρεσκαδα της ελιξηριο ζωης..
και φυσικα ο Θανασακης απολυτα μισητος αφου ηταν συνομιληκος(μαλλον) και μπορουσε να την εχει.
αυτα τα ειδε η ρομαντικη ψυχη μου.Τωρα αν το διαβασω αυριο μπορει να χωνω και γω μπινελικια:)
Να καταστήσω σαφές ότι, πρόκειται για μια ιστορία και δεν συνέβη ποτέ, πουθενά αλλού εκτός από το (πείτε το όπως θέλετε) μυαλό μου.
Επίσης, χειρότερο από το να είσαι φαλλοκράτης, θεωρώ το να προσποιείσαι ότι δεν είσαι, την στιγμή που στο υποσυνείδητό σου την κάθε Γωγώ την έχεις κάνει κομμάτια.
Και τα στριπτιτζάδικα είναι γεμάτα από τέτοιους μη φαλλοκράτες...
@ofios
Για άλλη μια φορά με πρόφαση το χιούμορ λες τα πράγματα με το όνομα τους. Ωραίος....