Το ψαλίδι μου έκοβε χαρτιά και τα έκανε κάστρα Με προστατεύανε από την φωτιά και από τους εκάτοστε εχθρούς μου Φυλακίζανε την πριγκίπισσα με μάγια και καπνούς...
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον ταΐζω, και τον ποτίζω λέει, να μ’ ορμηνεύει
κι αυτός με τρώει και με πίνει και θεριεύει.
Τρώει και πίνει τη σοδειά μου ο Θεός και θριαμβεύει.
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον οπλίζω και του ζητάω λέει, να με στηρίζει
κι αυτός με πάει κι όσο πάει με βυθίζει
και σ’ ένα εβραίικο παζάρι με πουλάει ο Θεός και μ’ αφανίζει.
Ω αλλελούγια!
Ω αλλελούγια!
Στεφάνια και φανφάρες και σημαίες και μεγάλες στολές,
πώς να πεθάνουμε το μάθαμε καλά απ’ των σχολειών τις αυλές
μα πώς να ζούμε ούτε κουβέντα, παραδομένοι έτσι άνευ όρων
στην βασιλεία των ουρανών και των εμπόρων.
Μα εγώ έχω και μια φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει και μ’ αξιώνει και με ζεσταίνει
μέρα και νύχτα, μέρα νύχτα αναβοσβήνει ανασαίνει
και μου θυμίζει τη φωνή μου τούτη η φλόγα εδώ και με τρελαίνει.
Αχ, είναι ετούτη η φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει, μ’ ελευθερώνει και με πηγαίνει,
ένας Θεός που ούτε μιλάει ούτε κρύβει αλλά σημαίνει
μια παντοδύναμη φωτιά που αναβοσβήνει με ρυθμό και μ’ ανασταίνει.
έβλεπα το γέλιο σου κι έπαιρνα δύναμη.
Υπάρχει κάτι νέο, ο ουρανός με βλέπει,
με μία κιμωλία χαράζει τον Δεκέμβρη,
την ώρα που ακριβώς κάποιος χάνει μια στιγμή,
φεύγουν δυο πουλιά απ'την πιο ψηλή οροφή
κι είναι σαν εσύ κι εγώ να είμαστε ένα,
όταν όλα γύρω μας δείχνουν χαμένα,
σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι τα μέρη που άφηνα,
χιλιάδες χιλιόμετρα, ατέλειωτα χρυσάνθεμα…
αυτό το άτιμο σύστημα παρόρμησης που υποδαυλίζει τις μικρές μου ευτυχίες, ενώ είμαι ένα μήνα γεμάτο βυθισμένη στις ζωντανές μουσικές μπαρόκ, από χτες με ξεστράτισε στο Ρασούλη και δεν είναι τυχαίο γιατί αυτός ο λατρεμένος Μανώλης ήξερε από τραγικές χαρές και πώς να τις προσεγγίζει, τι να τις κάνει ήξερε ...
εν πάσει περιπτώσει μετά τον πραγματικά αδιανόητα υπέροχο Ορφέα του Μοντεβέρντι, στα έγκατα του Άδη χαμένο, κάπου προχτές, με γκάμπες, τσέλα, όργανο, τσέμπαλο, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο και κρουστά πραγματικά ωραία, για να μην πω για το πριόνι ... χτες είπα να εξημερώσω τα δύσκολα με δυο τρία άσματα παλιά και διαχρονικά ... θα σας τα παίξω μαζεμένα μπας και σας παρασύρω στο βύθισμα που τουλάχιστον εμένα μ' έκανε πιο μπαρόκ απ' ό,τι ένιωθα ήδη ...
παραδοσιακό από τη Σμύρνη/ Μικρά Ασία. Δεν το είχα ξανακούσει, ωραία εκτέλεση από τη Λιζέτα Καλημέρη, ενδιαφέρουσα βρήκα και αυτήν με τον Κότσιρα, που είναι από τις φωνές που αγαπώ.
Καλή Χρονιά σε όλους [η χρυσή Πρωτοχρονιά δεν αρκεί], ας κρατήσουμε αναμμένο ένα από τα κεράκια των γιορτών, ό, τι για τον καθένα είναι σημαντικό, λίγο φως στην τσέπη του παλτού, για τα παγωμένα πρωινά που βγαίνουμε αξημέρωτα στη στάση.
Ευτυχές το 2018 (2+0+1+8=11, 1+1=2) κοινώς ένα κι ένα κάνουν δύο και καλά θα κάνετε γκρινιάρηδες να βρείτε τα κορίτσια σας και να γλεντάτε όσο παίρνει ... bp σε θέλω θαρραλέο καλέ! τι είν' αυτές οι λουζεριές του Κυριακού ... κοινοτυπίεεεες!!!!
παραθέτω κι εγώ άσμα σοφό και μετρημένο περί έρωτος και καρδιακών υποθέσεων αρκετά κοινότυπο κι αυτό αλλά σωτήριο βρε αδερφέ... όλα τ' άλλα είναι απλή λεξολαγνεία ... φοβερή η φιλολογία της αδιέξοδης ερωτοτροπίας ... η Μαργαρίτα Γκωτιέ, το ματωμένο μαντηλάκι της κι ο Αρμάνδος Ντυβάλ ζούνε μόνο στα βιβλία του κυρίου Αλέξανδρου Δουμά, Θεός σχωρέστον κι αυτούς επίσης!
έχει ένα ήθος βαθιά λυρικό ακόμα και σ' αυτό το τραγούδι που έβαλες didotou, που είναι αρκετά επικό στις πρώτες του εκτελέσεις...
λατρεύω όλα όσα έχει πει με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων που δεν γνώριζα κι έμαθα ταυτόχρονα επίσης και νομίζω πως αναδεικνύει υπέροχα το ήθος του ... αν ζούσε ο Χατζηδάκις θα τον άρπαζε αμέσως ... εδώ λέει τον Κεμάλ ...
Η συγκεκριμένη ορχήστρα ξυπνάει την Κεφαλονίτισσα μέσα μου .. πολύ ωραία ορχήστρα!
συνειρμός με οδήγησε, σκέφτηκα πως δεν κυκλοφορούσε πολύ Χατζηδάκις μ' αυτόν και ψάχνοντας έπεσα πάνω στον Κεμάλ και μάλιστα ηχητικά είναι κάπως υποτονικό το βίντεο, αλλά εξαιρετικός! πιο πολύ έχει πει τραγούδια που έχει πει ο Νταλάρας όπως όμορφη και παράξενη πατρίδαπου δεν ανήκει στα τραγούδια που με τρελαίνουν, έχω ένα πρόβλημα με τον Νταλάρα ομολογώ, αλλά το παιδί το λέει τέλεια κι έχει και μια υπέροχη χορωδία πίσω του που δρα κυριολεκτικά σαν μουσικό όργανο και δεν τον καλύπτει φωνάζοντας ... ωραίες τονικότητες όλων! ... τον έχω λατρέψει!!!
τον έμαθα από φίλη που βρίσκεται στη μουσική παραγωγή και ενώ μου έχει συστήσει κι άλλους νέους, μ' αυτόν κάτι έχω πάθει ... κι όταν τον έβαλα εδώ ήταν μια στιγμή που είχα ενθουσιαστεί και τον έβαλα παντού που γράφω κατά καιρούς ... και το σπουδαιότερο άρεσε παντού ... θα τον έχω από κοντά ... (μεταξύ μας, με πληροφόρησαν πως είναι πολύ καλό παιδί σαν χαρακτήρας επιπλέον αν κι αυτό έχει μια κάποια σημασία).
Νομίζω ότι αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για να αντέξει τη ...νύχτα που θα του την πέσει από δίπλα.
Αυτό με τον Νταλάρα που λες, ναι, κι εγώ ένιωσα σαν ο Νικολάου να αναβαπτίζει όλα αυτά τα τραγούδια και να τα ξαναφέρνει στην επιφάνεια με έναν τρόπο πραγματικά πολύ γοητευτικό αλλά και πολύ πιο γεμάτο και καίριο απαλλαγμένα από μια και καλά υπερλαϊκότητα που υποτίθεται ότι έπρεπε να έχουν υποχρεωτικά. Έτσι τραγουδισμένα είναι σχεδόν άλλα τραγούδια. Για να μην πω ότι είναι άλλη μουσική.
R.I.P Beba Blanche
Μετα τον Νικο Γκαλη και το Hall of Fame του μπασκετ, ενα αλλο "πανθεον", του Κωστα Βιρβου αυτο .
Βιρβος,Μαρκοπουλος,Βελλης : Οδος Ιωνος 5
...εισαι μαγκας...
Με τι Καρδιά
Μανος Ελευθεριου-Θανος Μικρουτσικος*- θηβαιος
*Η απουσια του ηδη εμφανης. Μακαρι να βγει νικητης...
Τι να πούμε τι;
...εγώ στον ήλιο ορκίστηκα ποτέ μην τραγουδήσω,
μ' απόψε για τους φίλους μου τον όρκο θα πατήσω ...
θα πω τραγούδια θλιβερά ...
Το ψαλίδι μου έκοβε χαρτιά και τα έκανε κάστρα Με προστατεύανε από την φωτιά και από τους εκάτοστε εχθρούς μου Φυλακίζανε την πριγκίπισσα με μάγια και καπνούς...
Bloody Hawk - Κομπλεξικό
Έχω ένα Θεό
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον ταΐζω, και τον ποτίζω λέει, να μ’ ορμηνεύει
κι αυτός με τρώει και με πίνει και θεριεύει.
Τρώει και πίνει τη σοδειά μου ο Θεός και θριαμβεύει.
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον οπλίζω και του ζητάω λέει, να με στηρίζει
κι αυτός με πάει κι όσο πάει με βυθίζει
και σ’ ένα εβραίικο παζάρι με πουλάει ο Θεός και μ’ αφανίζει.
Ω αλλελούγια!
Ω αλλελούγια!
Στεφάνια και φανφάρες και σημαίες και μεγάλες στολές,
πώς να πεθάνουμε το μάθαμε καλά απ’ των σχολειών τις αυλές
μα πώς να ζούμε ούτε κουβέντα, παραδομένοι έτσι άνευ όρων
στην βασιλεία των ουρανών και των εμπόρων.
Μα εγώ έχω και μια φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει και μ’ αξιώνει και με ζεσταίνει
μέρα και νύχτα, μέρα νύχτα αναβοσβήνει ανασαίνει
και μου θυμίζει τη φωνή μου τούτη η φλόγα εδώ και με τρελαίνει.
Αχ, είναι ετούτη η φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει, μ’ ελευθερώνει και με πηγαίνει,
ένας Θεός που ούτε μιλάει ούτε κρύβει αλλά σημαίνει
μια παντοδύναμη φωτιά που αναβοσβήνει με ρυθμό και μ’ ανασταίνει.
Κώστας & Ματθαίος Τσαχουρίδης Αυτοσχεδιασμός.
έβλεπα το γέλιο σου κι έπαιρνα δύναμη.
Υπάρχει κάτι νέο, ο ουρανός με βλέπει,
με μία κιμωλία χαράζει τον Δεκέμβρη,
την ώρα που ακριβώς κάποιος χάνει μια στιγμή,
φεύγουν δυο πουλιά απ'την πιο ψηλή οροφή
κι είναι σαν εσύ κι εγώ να είμαστε ένα,
όταν όλα γύρω μας δείχνουν χαμένα,
σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι τα μέρη που άφηνα,
χιλιάδες χιλιόμετρα, ατέλειωτα χρυσάνθεμα…
Δρόμοι που αγάπησα
αυτό το άτιμο σύστημα παρόρμησης που υποδαυλίζει τις μικρές μου ευτυχίες, ενώ είμαι ένα μήνα γεμάτο βυθισμένη στις ζωντανές μουσικές μπαρόκ, από χτες με ξεστράτισε στο Ρασούλη και δεν είναι τυχαίο γιατί αυτός ο λατρεμένος Μανώλης ήξερε από τραγικές χαρές και πώς να τις προσεγγίζει, τι να τις κάνει ήξερε ...
εν πάσει περιπτώσει μετά τον πραγματικά αδιανόητα υπέροχο Ορφέα του Μοντεβέρντι, στα έγκατα του Άδη χαμένο, κάπου προχτές, με γκάμπες, τσέλα, όργανο, τσέμπαλο, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο και κρουστά πραγματικά ωραία, για να μην πω για το πριόνι ... χτες είπα να εξημερώσω τα δύσκολα με δυο τρία άσματα παλιά και διαχρονικά ... θα σας τα παίξω μαζεμένα μπας και σας παρασύρω στο βύθισμα που τουλάχιστον εμένα μ' έκανε πιο μπαρόκ απ' ό,τι ένιωθα ήδη ...
βύθισμα πρώτο
βύθισμα δεύτερο
βύθισμα τρίτο και καλύτερο γιατί είναι και σπάνιο κι ωραίο και λιτό και πολύ προσωπικό ... αχ, Ηρώδη!!!
Ζητωντας συχωρεση για την απουσια...
Ti.po.ta: ANATOLI ( Ανατολή) Feat. Sokratis Malamas
...τις πικρες μου γλεντιζω...
Από ξένο τόπο
FELIZOL & THE BOY - ΝHMA original sountrack
Πρωτότυπη μουσική για την ταινία "Νήμα" του The Boy
Artwork: Νίκος Πάστρας Mastering:
Γιάννης Χριστοδουλάτος Film: https://www.facebook.com/THREADafilm/
The Boy: https://www.facebook.com/theboyandhis...
Bandcamp: https://felizol.bandcamp.com/album/fe...
Τρακλιστ: 01.Εκπομπή 02.Αμήν 03.Μια φορά 04.Εμβατήριο 05.Παρίσι 06.Κόκκινο 07.Αεραγωγός 08.Μασάζ 09.Ψυγείο 10.Καθρέφτης 11.Τροχόσπιτο 12.Το φιλί
"Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
κι όλο στην αρχή γυρνάει
πού θα πάει θα ξεκολλήσει
κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’ αλλού θα ροβολήσει"
* "Πού είναι το μυαλό μου;"
Μανάκι μου
παραδοσιακό από τη Σμύρνη/ Μικρά Ασία. Δεν το είχα ξανακούσει, ωραία εκτέλεση από τη Λιζέτα Καλημέρη, ενδιαφέρουσα βρήκα και αυτήν με τον Κότσιρα, που είναι από τις φωνές που αγαπώ.
Καλή Χρονιά σε όλους [η χρυσή Πρωτοχρονιά δεν αρκεί], ας κρατήσουμε αναμμένο ένα από τα κεράκια των γιορτών, ό, τι για τον καθένα είναι σημαντικό, λίγο φως στην τσέπη του παλτού, για τα παγωμένα πρωινά που βγαίνουμε αξημέρωτα στη στάση.
https://www.youtube.com/watch?v=5t_PDU5RmBw
μου τον έμαθε η Ελίνα ... και όσο τον ακούω τόσο περισσότερο μ' αρέσει, επίσης μ' αρέσει και η ορχήστρα που τον συνοδεύει εξαιρετικά ...
χρόνια πολλά! καλή χρονιά σε όλους ... ακούστε τον Θοδωρή Νικολάου ...
τι είναι αυτό ...
κι ένα για βροχερούς καιρούς ...
@bp, καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία, να είσαι πάντα καλά. Δεν ξέχασα τα καλά σου λόγια, άσχετα αν δεν γράφω πια εδώ. Σ' ευχαριστώ, ειλικρινά.
https://www.youtube.com/watch?v=0Vhzr0xCWdw
Καλή Χρονιά!
Vale αγόρι μου άσε τα μελό και τα πεπρωμένα κι έλα εδώ να συζητήσουμε για τα πραγματικά μεγάλα μυστήρια της Ζωής!
graffiti στις γειτονιές της Αθήνας
Ευτυχές το 2018 (2+0+1+8=11, 1+1=2) κοινώς ένα κι ένα κάνουν δύο και καλά θα κάνετε γκρινιάρηδες να βρείτε τα κορίτσια σας και να γλεντάτε όσο παίρνει ... bp σε θέλω θαρραλέο καλέ! τι είν' αυτές οι λουζεριές του Κυριακού ... κοινοτυπίεεεες!!!!
παραθέτω κι εγώ άσμα σοφό και μετρημένο περί έρωτος και καρδιακών υποθέσεων αρκετά κοινότυπο κι αυτό αλλά σωτήριο βρε αδερφέ... όλα τ' άλλα είναι απλή λεξολαγνεία ... φοβερή η φιλολογία της αδιέξοδης ερωτοτροπίας ... η Μαργαρίτα Γκωτιέ, το ματωμένο μαντηλάκι της κι ο Αρμάνδος Ντυβάλ ζούνε μόνο στα βιβλία του κυρίου Αλέξανδρου Δουμά, Θεός σχωρέστον κι αυτούς επίσης!
Καλή χρονιά παιδιά κι από μένα. Πολύ καλός ο Θοδωρής Νικολάου. Σ'ευχαριστούμε ΡΟ που μας τον έμαθες. Δεν τον είχα ακούσει.
Να κι ένας Θεοδωράκης του:
έχει ένα ήθος βαθιά λυρικό ακόμα και σ' αυτό το τραγούδι που έβαλες didotou, που είναι αρκετά επικό στις πρώτες του εκτελέσεις...
λατρεύω όλα όσα έχει πει με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων που δεν γνώριζα κι έμαθα ταυτόχρονα επίσης και νομίζω πως αναδεικνύει υπέροχα το ήθος του ... αν ζούσε ο Χατζηδάκις θα τον άρπαζε αμέσως ... εδώ λέει τον Κεμάλ ...
Η συγκεκριμένη ορχήστρα ξυπνάει την Κεφαλονίτισσα μέσα μου .. πολύ ωραία ορχήστρα!
Ο Κεμάλ τώρα που τον πάτησα, είχε 404 προβολές.
Που τον ανακάλυψες βρε ΡΟ;
Μπράβο!
συνειρμός με οδήγησε, σκέφτηκα πως δεν κυκλοφορούσε πολύ Χατζηδάκις μ' αυτόν και ψάχνοντας έπεσα πάνω στον Κεμάλ και μάλιστα ηχητικά είναι κάπως υποτονικό το βίντεο, αλλά εξαιρετικός! πιο πολύ έχει πει τραγούδια που έχει πει ο Νταλάρας όπως όμορφη και παράξενη πατρίδα που δεν ανήκει στα τραγούδια που με τρελαίνουν, έχω ένα πρόβλημα με τον Νταλάρα ομολογώ, αλλά το παιδί το λέει τέλεια κι έχει και μια υπέροχη χορωδία πίσω του που δρα κυριολεκτικά σαν μουσικό όργανο και δεν τον καλύπτει φωνάζοντας ... ωραίες τονικότητες όλων! ... τον έχω λατρέψει!!!
τον έμαθα από φίλη που βρίσκεται στη μουσική παραγωγή και ενώ μου έχει συστήσει κι άλλους νέους, μ' αυτόν κάτι έχω πάθει ... κι όταν τον έβαλα εδώ ήταν μια στιγμή που είχα ενθουσιαστεί και τον έβαλα παντού που γράφω κατά καιρούς ... και το σπουδαιότερο άρεσε παντού ... θα τον έχω από κοντά ... (μεταξύ μας, με πληροφόρησαν πως είναι πολύ καλό παιδί σαν χαρακτήρας επιπλέον αν κι αυτό έχει μια κάποια σημασία).
Νομίζω ότι αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για να αντέξει τη ...νύχτα που θα του την πέσει από δίπλα.
Αυτό με τον Νταλάρα που λες, ναι, κι εγώ ένιωσα σαν ο Νικολάου να αναβαπτίζει όλα αυτά τα τραγούδια και να τα ξαναφέρνει στην επιφάνεια με έναν τρόπο πραγματικά πολύ γοητευτικό αλλά και πολύ πιο γεμάτο και καίριο απαλλαγμένα από μια και καλά υπερλαϊκότητα που υποτίθεται ότι έπρεπε να έχουν υποχρεωτικά. Έτσι τραγουδισμένα είναι σχεδόν άλλα τραγούδια. Για να μην πω ότι είναι άλλη μουσική.