Είχα και εγώ την προηγούμενη εβδομάδα, μετά απο 6 χρόνια καθημερινής μετακίνησης, επαφή με αυτοκίνητο στην λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Συγκεκριμένα, κινούμενος όπως πάντα στην άκρη δεξιά επί της Βουλιαγμένης στο ρεύμα πρός Γλυφάδα το μεσημέρι γυρνώντας απο την δουλειά, ντυμένος όπως πάντα με τα απαραίτητα για να φαίνομαι (κίτρινο ποδηλατικό μπλουζάκι, κίτρινο backpack, κίτρινο κράνος κλπ), με ταχύτητα 35 χλμ περίπου με την κούρσα, με περνά απο αριστερά, δίπλα μου επίσης στην δεξιά λωρίδα, αυτοκίνητο και μερικά μετρά αφού με περνά αποφασίζει και κάνει απότομα δεξιά, χωρίς φλάς και χωρίς να φαίνεται εξ αρχής η πρόθεση του οδηγού ότι επιθυμεί να μπεί στον παράδρομο της Λεωφόρου. Ευτυχώς το αντιλαμβάνομαι τάχιστα και πατώντας και τα δύο φρένα ταυτόχρονα μειώθηκε η ταχύτητά μου με αποτέλεσμα να μην τραυματιστώ απο την επαφή με την πίσω δεξιά πόρτα του αυτοκινήτου πάνω στην οποία έπεσα με τον αγκώνα και εν συνεχεία με τον ώμο (λόγω της σκυφτής θέσης).
Η οδηγός και οι συνεπιβάτες της πανικοβλήθηκαν και κατέβηκαν να δούν πώς είμαι. Ευγενέστατοι και προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν αλλά δεν χρειαζόμουν τίποτα μιας και δεν έπαθα τίποτα, μάλιστα δεν έπεσα κάν. Μόνο λίγο ο αγκώνας μου και ο ώμος μου με πόναγε τις επόμενες μέρες και ακόμα με ενοχλεί λίγο ο ώμος ακόμα και τώρα. Το ποδήλατο δεν ήρθε σε επαφή με το αυτοκίνητο παρά απο την πίεση που άσκησα με το χέρι στο αριστερό χειριστήριο, προφανώς απο την πρόσκρουση, μετακινήθηκε εσωτερικά και χρειάστηκε να το επαναφέρω στη σωστή θέση.
Απο τα λίγα λεπτά κουβέντας με την συμπεθέστατη κατά τα άλλα οδηγό, δεν με είδε κάν, ντυμένο σαν καναρίνι και ενώ με πέρασε μερικά δευτερόλεπτα πρίν απο αριστερά.... Την επόμενη μέρα συνέχισα να πηγαίνω με το ποδήλατο στη δουλειά, καθώς αν έμπαινα στην διαδικασία να το σκεφτώ και να με κυριέψουν οι φόβοι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω για αρκετό καιρό.
Καλές, απροβλημάτιστες μετακινήσεις και πάντα όρθιοι παιδιά!
Τετ, 30/05/2018 - 10:29
ΑΑααχχχχχχχχχ .... αυτό το "δεν σε είδα".... ΓΓΓΚΡΡΡρρΡΡρΡΡΡΡ
Τρεις φορές μέχρι τώρα είχα "επαφή" με ΙΧ. Την μια έφταιγα εγώ, δοκίμασα να περάσω ξυστά - ανάμεσα, βρήκε ο όμως, έπεσα κάτω... Τις άλλες δύο, ήταν με γυναίκες οδηγούς που ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ. Και οι δύο, ήταν πίσω μου, με προσπέρασαν από δεξιά, και έστριψαν επάνω μου..... γιατί δεν με είδαν....
ΕΡΩΤΗΣΗ, γιατί τότε με προσπέρασαν? Γιατί δεν με εμβόλισαν από πίσω (αφού δεν με είχαν δει)?
Η 1η (μαγκίτισσα ναουμ....!!!!) μάλιστα ούτε καν σταμάτησε.... Ένα μηχανάκι την πρόλαβε στο επόμενο φανάρι, της είπε τι είχε κάνει και γύρισε να με "βρει".
Η 2η (θείτσα.... !!!!!!), με κατάλαβε, σταμάτησε, ήταν λιγάκι σοκαρισμένη, και άρχισε να με πασπατεύει "πονάτε? μήπως σπάσατε κάτι? έχετε χτυπήσει κάπου? κλπ κλπ"...
ΘΕΛΕΙ πολύ προσοχή και ΜΠΟΛΙΚΗ ΤΥΧΗ. Είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα όσων κυκλοφορούν στην άσφαλτο. Είναι άπειρες οι φορές που έχουν στρίψει μπροστά μου χωρίς φλας, την τελευταία στιγμή.... Ακόμα και ζώα οδηγοί που τρέχουν στην μεσαία λωρίδα και τελευταία στιγμή θυμήθηκαν ότι θέλουν να στρίψουν δεξιά στο στενό, οπότε περνάνε αέρα_πατέρα από μεσαία Λ -> δεξιά Λ -> δεξί στενάκι...... Αλί σε όποιον βρεθεί ανυποψίαστος ή χαλαρός στο διάβα τους.....
Διαβάζω τις εμπειρίες των NikniS και RockaRolla. Δύο φίλους που τους έχω δει να κυκλοφορούν στο δρόμο και πραγματικά… φαίνονται!!! Και φαίνονται πολύ!
Ο πρώτος γιατί φοράει πάντα ανοιχτόχρωμα και έντονα φωτεινά ρούχα και ο δεύτερος γιατί πάνω στο ποδήλατο είναι πιο ψηλός από… land rover defender με εξοπλισμό ερήμου στην οροφή!
Όποιος οδηγός τους δει μπροστά του, όπως σίγουρα ισχύει και με πολλούς άλλους φίλους, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους αντιληφθεί. Άρα, για εμένα δεν υπάρχει η δικαιολογία του «δεν σε είδα». Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από νεκρή γωνία στον καθρέφτη, αλλά όχι να σε προσπεράσει κάποιος και μετά να στρίψει.
Άρα, θεωρώ ότι κατά 99%, σε τέτοιες περιπτώσεις, φταίει η γενικότερη αφηρημάδα και αδιαφορία ή… το ότι απλά κάποιος οδηγεί και ασχολείται με το κινητό του.
Δεν είχα ποτέ επαφή με αυτοκίνητο, αλλά είναι πάρα πολλές φορές που την γλύτωσα στο τσακ και πάντα γιατί προέβλεψα τι πάει να γίνει πριν αυτό γίνει και ήμουν επιφυλακτικός σε υπερβολικό βαθμό. Στην Αθήνα δεν έβγαινα ποτέ με το ποδήλατο σε κεντρικούς δρόμους, αλλά μόνο σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας σε γειτονιές. Στην Γερμανία χρησιμοποιώ τους ποδηλατόδρομους όσο περισσότερο γίνεται, ωστόσο ακόμα και έτσι σε ιδανικές συνθήκες έχει συμβεί αρκετές φορές να πάει να πέσει αυτοκίνητο επάνω μου, ή να πέσω εγώ σε αυτό. Έχω παρατηρήσει πως οι οδηγοί αυτοκινήτων απλά δεν μας βλέπουν και δεν νομίζω πως το κάνουν επίτηδες γιατί μας αγνοούν, απλά δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στον δρόμο.
Προχτές καθώς κινούμουν με την κούρσα σε άδειο αστικό δρόμο διπλής κατεύθυνσης με όριο 30χλμ/ω, και χωρίς να έχω κάποιο αυτοκίνητο μπροστά μου ή πίσω μου, ξαφνικά βγήκε να ξεπαρκάρει μερικά μέτρα μπροστά μου αυτοκίνητο από το ρεύμα μου, γυρνώντας εντελώς κάθετα στον δρόμο με σκοπό να κάνει αναστροφή προς το αντίθετο ρεύμα. Τον αντιλαμβάνομαι μόλις ξεμιτίζει και πλακώνομαι στα φρένα και σταματάω μισό μετρο από αυτόν ενώ έχει ήδη φέρει το αυτοκίνητο κάθετα προς τον δρόμο. Βρίσκομαι δίπλα του ακίνητος ισορροπόντας στο ποδήλατο ενώ αυτός κάνει στην συνέχεια μανούβρα όπισθεν και ακόμα δεν με έχει αντιληφθεί. Αν είχα επιχειρήσει εντομεταξύ να περάσω από πίσω του για να φύγω μπροστά όσο ήταν κάθετα στον δρόμο, θα με είχε σίγουρα χτυπήσει κατά την όπισθεν. Μόλις ξεκινάει πάλι μπροστά για να στρίψει ωστε να μπει στο αντίθετο ρεύμα, τότε με αντιλαμβάνεται με την άκρη του ματιού του και σηκώνει το χέρι για συγνώμη.
Πριν μερικές εβδομάδες σε διαστάυρωση επίσης σε δρόμο χαμηλής κυκλοφορίας, όπου είχα προτεραιότητα και οι άλλοι Στοπ, καθώς έμπαινα στην διασταύρωση, βρισκόταν ένα αυτοκίνητο που περίμενε στα ξεξιά μου και ένα στα αριστερά μου ελέγχοντας τον δρόμο. Το αυτοκίνητο στα αριστερά μου, μια τεράστια Mercedes με έναν παπού οδηγό, ξεκινάει να διασχίσει την διασταύρωση ακριβώς την στιγμή που έμπαινα εγώ σε αυτή με προτεραιότητα και με κάποια σχετική ταχύτητα. Όσο πλησίαζα φρενάροντας καθώς τον είχα αντιληφθεί, συνέχιζε αυτός να έρχεται καταπάνω μου. Κάνω έλιγμό φωνάζοντας για να τον αποφύγω και ο παππούς κοκαλώνει το αυτοκίνητο πραγματικά την τελευταία στιγμή πριν την σύγκρουση. Αν δεν είχε πατήσει εκεί το φρένο δεν θα με είχε σώσει ούτε ο ελιγμός μου.
Αυτά είναι καθημερινά περιστατικά που συμβαίνουν. Το συμπέρασμα είναι πως ως ποδηλάτες στους δρόμους πρέπει να είμαστε συνεχώς 100% προσηλωμένοι, να μην παίρνουμε κανένα ρίσκο σε ότι κάνουμε, και να είμαστε προετοιμαζμένοι για το οτιδήποτε κουλό από το οποιοδήποτε αυτοκίνητο γύρω μας, ώστε να μπορούμε να προβλέψουμε και να αποφύγουμε αυτό που σίγουρα θα γίνει κάποια στιγμή σε ανυποψίστο χρόνο και πολύ εύκολα μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο αν δεν το προλάβουμε.
Ειδικά το, "ειμαι δεξια λωρίδα, αμάξι με προσπερνάει απο αριστερά, και κοκαλώνει να στρίψει δεξιά με μανούβρα αλα σκανδιναβικό φλικ" είναι καθημερινό φαινόμενο.
Ή το άλλο, που έρχονται οδηγοί "πατημένοι" και μου βαράνε κόρνες από απόσταση, για να πάω στις μπαριέρες (;) ή να πέσω δέξια όπου βρώ αρκεί να περάσουν απο πάνω μου;
Και αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο, που κινούνται όλοι στη ΛΕΑ, παράνομα, με κινητούμπα στο ένα χέρι, τσιγάρο στο άλλο, και, α; είσαι και εσύ εδώ; γιατι δε πάς σπίτι σου ή να πάρεις αμάξι όπως όλος ο κόσμος;
Με το συμπάθειο, αλλα στην Ελλάδα έχουμε στερητικά σύνδρομα, να δείξουμε, να φανούμε, να μαστε κάφροι. Όχι να πάμε στη δουλειά μας. Να δείξουμε οτι δεν είμαστε αυτό που είμαστε, αλλά έχουμε λεφτά εμεις!!! Εμ βέβαια. Κοτζάμ μερσεντέ και πόρσα.
Οδηγάω μηχανάκι και μηχανή από το '79 και ποδήλατο στην πόλη από το '04.
Όλα αυτά που λέτε παιδιά είναι απλά ρουτίνα.
Και επειδή οδηγάω και αμάξι σας λεώ το εξής: δεν υπάρχει το "δεν σε είδα".
Λένε ψέματα.
Και το τραγικό είναι ότι λένε ψέματα και στον εαυτό τους!
Δηλαδή μπαίνουν στο ρόλο του "αχ! δε σε είδα!"
Και το λένε ελαφριά. Όχι πολύ σοβαρά. Σαν να είναι κάτι αυτονόητο. Προφανές.
Είναι η εύκολη δικαιολογία.
Και με αμάξι να τρακάρουν πάλι "δε σε είδα θα πουν".
...
Το λέω γιατί αυτά με τη μηχανή γίνονται σε όλες τις λωρίδες. Όχι μόνο στη δεξιά.
...
Οδηγάμε με το θυμικό σαν παιδιά δυστυχώς.
Και οι δικαιολογίες που δίνουμε είναι παιδικές. Δυστυχώς.
Δεν οδηγάμε σαν υπεύθυνοι ενήλικες.
Οδηγάμε με γνώμονα φόβους, θυμούς, οργές, βιασύνες, παρορμητικές φλασιές κλπ.
Αυτά όλα τα εγγράφουμε στο μυαλό μας και πορευόμαστε με αυτά ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ.
Με πιθανό τραγικό αποτέλεσμα βέβαια, που δεν το θέλουμε, να χαλαστούμε εντελώς από την οδήγηση στους δρόμους και να παίρνουμε μόνο ΜΜΜ.
Α και δεν είναι μόνο γυναίκες αγόρια!
Κάτι ταξιτζήδες να δεις!
Κάτι νταλικέρηδες να δεις! Κάτι Τριπολιτσώται να δεις! 85 χιλιόμετρα στις 2350!
Κάτι παλικάρια κάγκουρες σαν τα κρύα τα νερά να δεις!
Άστα. Μη βγάζουμε σεξισμό τόσο εύκολα.
Ας τον κρατήσουμε για εκεί που χρειάζεται. (Αν χρειάζεται σε κανέναν κάτι τέτοιο).
Το ξαναλέω: Το ότι οι άλλοι θα σου την μπούν το γράφουμε με κεφαλεία στο μυαλό μας και πάμε μ' αυτό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
...
Το κείμενο που μόλις έγραψα με έβαλε να σκεφτώ ποιά θα ήταν η ενήικη οδήγηση αλλά και ποιά θα ήταν η ενήλικη δικαιολογία όταν γίνει το "χώσιμο" και το "μπάσιμο".
Ε λοιπόν η ενήλικη οδήγηση είναι εκείνη που γίνεται με την επίγνωση ότι χειρίζεσαι ένα επικίνδυνο εργαλείο (στα όρια του να μπορεί να θεωρηθεί και όπλο) που μπορεί να σκοτώσει εσένα, το παιδί σου που το έχεις μαζί, έναν άγνωστό σου συμπολίτη σου, με τον οποίο δεν έχει ςκανένα προηγούμενο ή να φήσει ανάπηρους όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Και ποιά θα ήταν η ενήλικη δικαιολογία;
Κατά τη γνώμη μου θα βαζσιζόταν στην αλήθεια. (αφού έκανες το χώσιμο, να το αποδεχτείς):
Να πεις δηλαδή κάτι σαν αυτό: "Φίλε έκανα λάθος.
Υπολόγισα ότι προλαβαίνω να σε περάσω και να στρίψω δεξιά μετά, αλλά δεν υπολόγησα σωστά. Σου ζητώ συγγνώμη.
Θα προσπαθήσω να μου γίνει μάθημα αυτό που μόλις σου έκανα και ελπίζω να μην το ξανακάνω"
Η απάντηση σε αυτό είναι μία και ασφής. Δε σε ρώτησα αν με είδες, ούτε αν δε με είδες, δε με νοιάζει τι είδες, ούτε τι δεν είδες, ο ΚΟΚ είναι αυτός που είναι, δεν έχει σημασία αν σού αρέσει ή όχι, κι αν τον παραβιάσεις θα έχεις συνέπειες. Τελεία. Τόσο απλό είναι. Πιο απλό δε γίνεται.
Δεν είναι θέμα μονο ΚΟΚ. Είναι θέμα σέβομαι μια ανθρώπινη ζωή. Καταλαβαίνω οτι όταν οδηγώ, υπάρχουν και άλλοι στο δρόμο, και δεν είμαι μονο (το) ΕΓΩ. Και μιας που τα πιάσαμε όλα, μερικές φορές και εμεις ως ποδηλάτες και ως πεζοί, κάνουμε ταρζανιές, δεκτό οτι τις προκαλούν πολλές φορές και η έλειψη χώρου και πρόνοιας για το ποδήλατο, αλλα σαν ποσοστό, το βρίσκεις πολύ λιγότερο σε ποδηλάτη, (την αδιαφορία).
didotou, δεν ειναι σεξισμός, είναι μια παρατήρηση, και εαν θες με λύπη, διοτί προσπαθώ να μην μπαίνω σε στερεότυπα.
Φίλε s-p3ci4L-K δεκτό για το σεξισμό, εφόσον δεν υπάρχει.
Απλά και τα δικά μου παρατηρήσεις είναι και μου έχουν τύχει ένα σωρό άντρες οδηγοί που κάνανε ένα σωρό μ@@@ες και μετά αντε να τα μαζέψεις.
Αλλά δε λέω ότι μόνο οι άντρες είναι οι πιο επικίνδυνοι.
Επίσης αμα σε "γδάρει" άντρας παίζει και να πλακωθείτε κιόλας. Τ' αφήνουμε αυτό.
...
Αυτά που λες "για μας" όμως έχεις δίκιο απόλυτο.
Γι αυτό και γω έγραψα στο πρώτο πληθυντικό, ότι "οδηγούμε σαν παιδιά και όχι σαν ενήλικες".
Αυτό που λές για τους άντρες είναι σωστό, και πολλές φορες, πολλοί, όταν δουν γυναίκα βγάζουν ιδιαίτερα παραπάνω ζήλο από ότι εαν διαπληκτιζόντουσαν με άντρα, εκει θα κάναν και τις πάπιες.
Και σαφώς ΟΛΟΙ οδηγουνε και προκλητικά και επικύνδυνα. Αν θες πιαστηκα απο το αρθρό που λέειι το "δεν τον είδα¨ ή δεν τον κατάλαβα. Και ανέφερα το προσωπικό μου περιστατικό, και οτι σα ποσοστό έχω δει μια συμπεριφορά στις γυναικες οδηγους που δεν την βλέπω τοσο σε άντρες. Οι αντρες έχουμε και εμεις τα δικα μας τα κακα.
Τι ωραια θα ταν να οδηγουσαν όλοι με συνεση και να μη βιαζοντουσαν, σα να πηγαιναν μια βόλτα;
Αν οδηγάς ποδήλατο με το σκεπτικό τι λέει ο ΚΟΚ την έχεις βάψει άσχημα. Η ψυχολογία του ποδηλάτη δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η ίδια με την ψυχολογία του οδηγού αυτοκινήτου. Όταν ποδηλατούμε στην πόλη και γενικότερα σε δημόσιους δρόμους, πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε πρωτεραιότητα, ότι εμείς κινούμαστε σωστά και το αυτοκίνητο λάθος, ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας κλπ. Ο ποδηλάτης δυστυχώς πρέπει να είναι συμιβασμένος με το γεγονός πως είναι ο αδύναμος κρίκος, να παραμερίζει τους εγωισμούς και να συμπεριφέρεται πάντα σαν να φταίει ο ίδιος σε περίπτωση ατυχήματος ώστε να κάνει ότι είναι δυνατό ο ίδιος για να το αποφύγει. Γιατί αν δεν το αποφύγει τότε είναι πολύ πιθανό να είναι πολύ αργα για να δεκδικήσει το δίκιο του.
Και αυτά τα γάφω όχι έχοντας στο μυαλό τον κάφρο τσαμπουκά Έλληνα οδηγό. Τα γράφω έχοντας στο μυαλό τον Γερμανό οδηγό που έχει πολύ διαφορετική συνείδηση και παιδεία σε σχέση με το ποδήλατο ως μέσο, που το σέβεται και που οδηγεί σε ένα περιβάλλον πολύ πιο φιλικό για τα ποδήλατα σε σχέση με τις συνθήκες των ελληνικών δρόμων. Ακόμα και έτσι όμως η ψυχολογία του ποδηλάτη πρέπει να είναι η ίδια αν θέλει να επιβιώσει.
Είναι ακριβώς έτσι για την ψυχολογία του ποδηλάτη. Δεν ήθελα να πω ότι πρέπει να οδηγάς με τον ΚΟΚ στο μυαλό, σαφώς είσαι ο πιο ευάλωτος και πρέπει να έχεις συντηρητική λογική. Αυτό για τον ΚΟΚ το ανέφερα ως λογική αντίδρασης στον απερίσκεπτο οδηγό. Ποτέ δεν οδηγώ με τον ΚΟΚ στο μυαλό, κι αυτό έχει γίνει πια ένστικτο, επιβίωσης, κάθε ποδηλάτης νομίζω ότι μετά από χρόνια στο δρόμο το καταλαβαίνει και το κάνει αυτόματα. Η επίκληση του ΚΟΚ είναι πράξη άμυνας απέναντι σε αυτόν που ενώ έχει την υποχρέωση να σε σεβαστεί, δεν σε σέβεται. Και αυτή είναι πραγματικά και η λογική του ΚΟΚ σε τελική ανάλυση, ο σκοπός του είναι να δίνει όπλο στον αμυνόμενο, απλά εκμεταλλευόμαστε διαθέσιμο εργαλείο.
νομίζω ότι γράφτηκαν σωστά (απλά) πράγματα. Ας γράψω ένα τελευταίο....
.... νομίζω ότι όσοι κυκλοφορούμε με ποδήλατο δεν το κάνουμε για να φτάσουμε ΓΡΗΓΟΡΑ εκεί που πάμε. Το κάνουμε κατά 90% για άλλους, πολλούς άλλους λόγους, παρά για αυτήν καθαυτή την ταχύτητα που μας προσφέρει το ποδήλατο. Οπότε, λαμβάνοντας υπόψη αυτό, καθώς και ότι (α) είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος στο οδόστρωμα, και (β) δύσκολα θα βρούμε εκεί έξω κάποιον να μας υπερασπιτεί / να μας δικαιώσει σε περίπτωση που γίνει η στραβή και έχουμε "δίκιο"..... νομίζω ότι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ πρέπει να οδηγούμε συνέχεια με αμυντική διάθεση και με τα μάτια μας να παίζουν ολόγυρα και στους 3 άξονες.
Πάντα στις δύσκολες καταστάσεις, που βλέπω να στρίβουν μπροστά μου, να με περνούν ξυστά στο εκατοστό, να φρενάρουν τελευταία στιγμή πίσω μου γιατί σταμάτησα στο κόκκινο και δεν πέρασα αέρα-πατέρα, να καβαλάνε διπλή διαχωριστική και να μου ρχονται από απέναντι σφάιρα κλπ κλπ κλπ έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις ότι αν με χτυπήσουν, και ζήσω να το "ζήσω", το πιθανότερο είναι να φύγουν, και ότι αν δεν φύγουν, το πιθανότερο είναι να μην έχουν καν ασφάλιση.... ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ δηλαδή..... !!!!
.
.
.
.
.
.
και αφού γράψαμε για τα οχήματα, ας ξανα-μανα-επαν-αναφέρουμε ότι παρόμοια προσοχή χρειάζεται και με τους πεζούς. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι διαθέτουμε υδραυλικά δισκόφρενα με 4πίστονες δαγκάνες, και μπορούμε να σταματήσουμε άνετα στα 10 εκατοστά βρέχει-χιονίζει.... Οπότε ... άνετα διασχίζουνε το δρόμο, από όποιο σημείο τους βολεύει, μπροστά από το ποδήλατο που περνάει κανονικά, ή πετέγονται στο δρόμο για να περάσουν το εμπόδιο του πεζοδρομίου χωρίς φυσικά να κοιτάξουν έστω και στο ελάχιστο πίσω τους..... Όλα τα οχήματα άλλωστε υποχρεούνται να κινούνται στο μέσο της λωρίδας...... άρα και τα ποδήλατα θα πρέπει να κινούνται εκεί στη μέση.... ώστε να αφήνουν χώρο στους πεζούς που κατεβαίνουν στο οδόστρωμα .... Άσχετο αν μετά ο πεζός γίνει οδηγός ΙΧ και θέλει να περάσει τον ποδηλάτη που βρίσκεται στη μέση της λωρίδας - μπροστά του και τον καθυστερεί....!!!!
Τα ξέρετε, τα ζείτε, τα ζούμε, τα γράφουμε συχνά-πυκνά, έτσι για να λέμε τον καημό μας, αποτέλεσμα δεν βγαίνει..... παρα μόνο διαβάζουμε αποπάνω και άρθρα για τους "κακούς ποδηλάτες που κάνουν του κεφαλιού τους όλη την ώρα"..!!!!!!!
... άιντε παλικάρια, είθε ο αέρας να βρίσκεται στην πλάτη μας και μέσα στις σαμπρέλες μας και τα οχήματα να μας περνάνε στους 50 πόντους απόσταση......!!
νομίζω ότι γράφτηκαν σωστά (απλά) πράγματα. Ας γράψω ένα τελευταίο....
.... νομίζω ότι όσοι κυκλοφορούμε με ποδήλατο δεν το κάνουμε για να φτάσουμε ΓΡΗΓΟΡΑ εκεί που πάμε. Το κάνουμε κατά 90% για άλλους, πολλούς άλλους λόγους, παρά για αυτήν καθαυτή την ταχύτητα που μας προσφέρει το ποδήλατο. Οπότε, λαμβάνοντας υπόψη αυτό, καθώς και ότι (α) είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος στο οδόστρωμα, και (β) δύσκολα θα βρούμε εκεί έξω κάποιον να μας υπερασπιτεί / να μας δικαιώσει σε περίπτωση που γίνει η στραβή και έχουμε "δίκιο"..... νομίζω ότι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ πρέπει να οδηγούμε συνέχεια με αμυντική διάθεση και με τα μάτια μας να παίζουν ολόγυρα και στους 3 άξονες.
Πάντα στις δύσκολες καταστάσεις, που βλέπω να στρίβουν μπροστά μου, να με περνούν ξυστά στο εκατοστό, να φρενάρουν τελευταία στιγμή πίσω μου γιατί σταμάτησα στο κόκκινο και δεν πέρασα αέρα-πατέρα, να καβαλάνε διπλή διαχωριστική και να μου ρχονται από απέναντι σφάιρα κλπ κλπ κλπ έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις ότι αν με χτυπήσουν, και ζήσω να το "ζήσω", το πιθανότερο είναι να φύγουν, και ότι αν δεν φύγουν, το πιθανότερο είναι να μην έχουν καν ασφάλιση.... ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ δηλαδή..... !!!!
.
.
.
.
.
.
και αφού γράψαμε για τα οχήματα, ας ξανα-μανα-επαν-αναφέρουμε ότι παρόμοια προσοχή χρειάζεται και με τους πεζούς. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι διαθέτουμε υδραυλικά δισκόφρενα με 4πίστονες δαγκάνες, και μπορούμε να σταματήσουμε άνετα στα 10 εκατοστά βρέχει-χιονίζει.... Οπότε ... άνετα διασχίζουνε το δρόμο, από όποιο σημείο τους βολεύει, μπροστά από το ποδήλατο που περνάει κανονικά, ή πετέγονται στο δρόμο για να περάσουν το εμπόδιο του πεζοδρομίου χωρίς φυσικά να κοιτάξουν έστω και στο ελάχιστο πίσω τους..... Όλα τα οχήματα άλλωστε υποχρεούνται να κινούνται στο μέσο της λωρίδας...... άρα και τα ποδήλατα θα πρέπει να κινούνται εκεί στη μέση.... ώστε να αφήνουν χώρο στους πεζούς που κατεβαίνουν στο οδόστρωμα .... Άσχετο αν μετά ο πεζός γίνει οδηγός ΙΧ και θέλει να περάσει τον ποδηλάτη που βρίσκεται στη μέση της λωρίδας - μπροστά του και τον καθυστερεί....!!!!
Τα ξέρετε, τα ζείτε, τα ζούμε, τα γράφουμε συχνά-πυκνά, έτσι για να λέμε τον καημό μας, αποτέλεσμα δεν βγαίνει..... παρα μόνο διαβάζουμε αποπάνω και άρθρα για τους "κακούς ποδηλάτες που κάνουν του κεφαλιού τους όλη την ώρα"..!!!!!!!
... άιντε παλικάρια, είθε ο αέρας να βρίσκεται στην πλάτη μας και μέσα στις σαμπρέλες μας και τα οχήματα να μας περνάνε στους 50 πόντους απόσταση......!!
Οδηγάω μηχανάκι και μηχανή από το '79 και ποδήλατο στην πόλη από το '04.
Όλα αυτά που λέτε παιδιά είναι απλά ρουτίνα.
Και επειδή οδηγάω και αμάξι σας λεώ το εξής: δεν υπάρχει το "δεν σε είδα".
Λένε ψέματα.
Και το τραγικό είναι ότι λένε ψέματα και στον εαυτό τους!
Δηλαδή μπαίνουν στο ρόλο του "αχ! δε σε είδα!"
Και το λένε ελαφριά. Όχι πολύ σοβαρά. Σαν να είναι κάτι αυτονόητο. Προφανές.
Είναι η εύκολη δικαιολογία.
Και με αμάξι να τρακάρουν πάλι "δε σε είδα θα πουν".
...
Το λέω γιατί αυτά με τη μηχανή γίνονται σε όλες τις λωρίδες. Όχι μόνο στη δεξιά.
...
Οδηγάμε με το θυμικό σαν παιδιά δυστυχώς.
Και οι δικαιολογίες που δίνουμε είναι παιδικές. Δυστυχώς.
Δεν οδηγάμε σαν υπεύθυνοι ενήλικες.
Οδηγάμε με γνώμονα φόβους, θυμούς, οργές, βιασύνες, παρορμητικές φλασιές κλπ.
Αυτά όλα τα εγγράφουμε στο μυαλό μας και πορευόμαστε με αυτά ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ.
Με πιθανό τραγικό αποτέλεσμα βέβαια, που δεν το θέλουμε, να χαλαστούμε εντελώς από την οδήγηση στους δρόμους και να παίρνουμε μόνο ΜΜΜ.
Α και δεν είναι μόνο γυναίκες αγόρια!
Κάτι ταξιτζήδες να δεις!
Κάτι νταλικέρηδες να δεις!Κάτι Τριπολιτσώται να δεις! 85 χιλιόμετρα στις 2350!
Κάτι παλικάρια κάγκουρες σαν τα κρύα τα νερά να δεις!
Άστα. Μη βγάζουμε σεξισμό τόσο εύκολα.
Ας τον κρατήσουμε για εκεί που χρειάζεται. (Αν χρειάζεται σε κανέναν κάτι τέτοιο).
Το ξαναλέω: Το ότι οι άλλοι θα σου την μπούν το γράφουμε με κεφαλεία στο μυαλό μας και πάμε μ' αυτό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
...
Εμένα έπεσε πάνω μια μηχανή ξαφνικά ενώ ειμουνα στην Κηφησσιας ξαφνικα ακούω ένα γρουν νοιωθω το τράνταγμα και βλέπω ένα κίτρινο κράνος στον δεξί μου ώμο. Ένα χέρι ευτυχώς με γραπωσε από τον ώμο και έτσι συρθηκαμε μαζι για λίγα μέτρα με εμένα πλαγιασμενο πάνω στο ποδήλατο μου και τον μηχανοβιο τσιμπούρι από πίσω, τουλάχιστον δεν έφυγα ανεξέλεγκτα, ο τύπος με κράτησε τελευταία στιγμή, ψιλό τσακ νωρις φάση, με το ένα χέρι στη μηχανή και με το άλλο κρατούσε τον ποδηλατη. Δεν με είδες με φώτα κράνος ; (19:00 Ιούνιος 2016) η απάντηση του σε είδα από πιο πίσω αλλά πας πολύ σιγά και με κάτι προσπεράσεις που έκανα ξαφνικά βρέθηκες μπροστά μου. Ίσως να έκανα και εγώ λάθος που βρέθηκα στην δεξιά λωρίδα έτοιμος να μπω στην ανισόπεδη διάβαση στο ύψος της Κατεχάκη, Ισως έπρεπε να βρίσκομαι δεξιά περνοντας από τη πρεσβεία του Ισραήλ, η αλήθεια είναι οτι σπάνια περνάω από κάτω ήταν η τρίτη και φαρμακερη φορά που το έκανα. Πάντως με είδε αλλά τελικά πήγαινα πολύ αργά για αυτόν; Για αυτό το δρόμο; Πάντως μου πλήρωσε τον τροχό και το φτερό, πέρασε ο ίδιος από το ποδηλαταδικο και το πλήρωσε. Μπορεί και ο τροχός μου μονοπάτος αλουμινένιος να με έσωσε γιατί τσαλακώσει τελείως. Το ποδήλατο το κλειδωσα με το πέταλο στη Κηφησσιας για ένα βράδυ, το ατσαλένιο μου κουρσακι που τώρα το έχω μονοταχυτο με κόντρα. Προσοχή παιδιά και πάντα δεξιά στο δρόμο δηλαδή. Στις μεγάλες λεωφόρους, πάμε πολύ αργά για όλους αυτούς, η ανησυχία που έχω όταν το φανάρι γινεται κόκκινο και πρέπει να σταματήσω, άλλο θέμα, γενικά έχω ανασφάλεια για το τι συμβαίνει πίσω, και στο αμάξι όλο στους καθρέπτες ειμαι. Στο ποδήλατο μου τη σπάνε οι καθρέπτες ειδικά στην κουρσα. Τελικά δεν έπαθα τίποτα κάτι εκδορές στον αστράγαλο μικρό κάψιμο στον αγκώνα και στο γόνατο, μόνο η ωραία βερμούδα μου καταστράφηκε, μετά πήγα για χορό swing και charleston!!!
Πολλά είναι τα προβλήματα και οι αιτίες που οδηγούν σε αδικοχαμένους ποδηλάτες. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκινήσει σοβαρά και στην Ελλάδα η δημιουργία κανονικού δικτύου ποδηλατοδρόμων.
Σε επίσκεψη που έκανα στην Ολλανδία πριν τρία χρονια δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είδα.
Μια φορα ειχα στενη επαφη με αυτοκινητο, κατεβαινοντας την Κηφισιας στο υψος του ΟΤΕ λιγο πριν το δαχτυλιδι εκει που φαρδαινει ο δρομος καθως κατεβαινα με 40+ νοιωθω να με κοπαναει αμαξι που με προσπερναγε απο αριστερα, ευτυχως πηγαινα γρηγορα και η διαφορα ταχυτητας μας δεν ηταν μεγαλη οποτε δεν με εριξε, αλλα χεστηκα, μου επιασε και λιγο το παπουτσι μεταξυ ροδας και φτερου. Το ωραιο ειναι οτι δεν φρεναρε η τιποτα τετοιο, μετα το ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ κααατι καταλαβε και σταματησε. Γυρναω να κοιταξω, 80 χρονων παππους πιο χεσμενος απο εμενα, μα δεν σε ειδα κτλ, ουτε να τον βρισω δεν ειχα διαθεση, ρωταγε κιολας αν ειμαι καλα αν χτυπησα.
Το προβλημα ξεκιναει απο το οτι θεωρειται ΔΙΙΚΑΙΩΜΑ το να κουμανταρεις ενα ματσο λαμαρινες εναμιση τονο με τετοιες ταχυτητες ανεξαρτητου ηλικιας, ψυχολογικης καταστασης, ικανοτητας κτλ ενω θα επρεπε να ειναι προνομιο. Προφανως ο συγκεκριμενος δεν επρεπε να οδηγει αλλα πως να του παρουμε το διπλωμα, του στερουμε θεμελιωδες δικαιωμα αν ειναι δυνατον, ας τον να σκοτωσει καμια δεκαρια ποδηλατες και μοτοσικλετιστες και βλεπουμε, μην ειμαστε και φασιστες, ακου να μην μπορει να οδηγησει ο ανθρωπος.
Μια φορα ειχα στενη επαφη με αυτοκινητο, κατεβαινοντας την Κηφισιας στο υψος του ΟΤΕ λιγο πριν το δαχτυλιδι εκει που φαρδαινει ο δρομος καθως κατεβαινα με 40+ νοιωθω να με κοπαναει αμαξι που με προσπερναγε απο αριστερα, ευτυχως πηγαινα γρηγορα και η διαφορα ταχυτητας μας δεν ηταν μεγαλη οποτε δεν με εριξε, αλλα χεστηκα, μου επιασε και λιγο το παπουτσι μεταξυ ροδας και φτερου. Το ωραιο ειναι οτι δεν φρεναρε η τιποτα τετοιο, μετα το ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ κααατι καταλαβε και σταματησε. Γυρναω να κοιταξω, 80 χρονων παππους πιο χεσμενος απο εμενα, μα δεν σε ειδα κτλ, ουτε να τον βρισω δεν ειχα διαθεση, ρωταγε κιολας αν ειμαι καλα αν χτυπησα.
Εαν δεν ειδε και εσενα εμεις δεν εχουμε καμμια ελπιδα. Μιλαμε για τον Γοντζιλα πανω σε ποδηλατο. Να τα λες και αυτα.Για να μην σε ειδε ο ανθρωπος πολυ απλα ειναι τυφλος
Το προβλημα ξεκιναει απο το οτι θεωρειται ΔΙΙΚΑΙΩΜΑ το να κουμανταρεις ενα ματσο λαμαρινες εναμιση τονο με τετοιες ταχυτητες ανεξαρτητου ηλικιας, ψυχολογικης καταστασης, ικανοτητας κτλ ενω θα επρεπε να ειναι προνομιο. Προφανως ο συγκεκριμενος δεν επρεπε να οδηγει αλλα πως να του παρουμε το διπλωμα, του στερουμε θεμελιωδες δικαιωμα αν ειναι δυνατον, ας τον να σκοτωσει καμια δεκαρια ποδηλατες και μοτοσικλετιστες και βλεπουμε, μην ειμαστε και φασιστες, ακου να μην μπορει να οδηγησει ο ανθρωπος.
Ο συγκεκριμένος δεν έπρεπε να οδηγεί αλλά δεν έχει και εναλλακτικές.
Γιατί δεν υπάρχουν τακτικά κυκλικά δρομολόγια λεωφορείων για να εξυπηρετήσουν τους ηλικιωμένους ανθρώπους στις καθημερινές τους μικρές μετακινήσεις, γιατί τις ηλεκτρονικές κάρτες στις οποίες έχουν έκπτωση πρέπει να πάνε να τις επαναφορτίσουν μόνον στους σταθμούς του μετρό αν αυτοί οι σταθμοι είναι κοντά τους, γιατί δεν έχουν οι περισσότεροι χρήματα για να αγοράζουν πεντάδες εισιτηρίων, και σίγουρα όχι για να παίρνουν ταξί, γιατί οι στάσεις των λεωφορείων είναι τοποθετημένες αραιά και ετσί πρέπει να περπατήσουν για να πάνε στα σπίτια τους ενώ οι περισσότεροι απλά δεν μπορούν λόγο ηλικίας και γιατί ο πληθυσμός που έχει μείνει σε αυτή την χώρα είναι ως επί το πλείστον ηλικιωμένος.
Ο ηλικιωμένος που σε χτύπησε λοιπόν επειδή δεν βρίσκεται σε γεροντική άνοια ακόμα, θα διεκδικήσει την άδεια οδήγησης του, ως τον μόνο τρόπο μετακίνησης του, αφού αφ' ενός μεν δεν γνωρίζει κάποιον άλλον τρόπο να μετακινηθεί και αφετέρου δε, ξέρει ότι ακόμα και αν διεκδικήσει κάτι διαφορετικό αυτό θα εφαρμοστεί όταν πλέον εκείνος θα έχει πεθάνει.
Πρόσεξε. Εγώ δεν σου λέω ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι έχουν τις ικανότητε να οδηγούν με ασφάλεια. Σου λέω απλά ότι δεν έχουν εναλλακτικές και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ακόμα τόσο ηλικιωμένοι για να κλειστούν μέσα στα σπίτια τους. Και κάποιοι από αυτούς έχουν ακόμα "υποχρεώσεις". Να πάρουν τα εγγόνια από το σχολείο, να μαγειρέψουν ( άρα να ψωνίσουν) να πάνε να πληρώσουν τους λογαριασμούς ( να πάνε σε τράπεζες και εφορίες ) κτλ.
Τοπικά δρομολόγια τα οποία δεν μπορούν να τα κάνουν παρά μόνον με τα αυτοκίνητα τους, όπως και αν μπορούν να τα οδηγήσουν αυτά.
.............. Πρόσεξε. Εγώ δεν σου λέω ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι έχουν τις ικανότητε να οδηγούν με ασφάλεια. Σου λέω απλά ότι δεν έχουν εναλλακτικές και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ακόμα τόσο ηλικιωμένοι για να κλειστούν μέσα στα σπίτια τους. Και κάποιοι από αυτούς έχουν ακόμα "υποχρεώσεις". Να πάρουν τα εγγόνια από το σχολείο, να μαγειρέψουν ( άρα να ψωνίσουν) να πάνε να πληρώσουν τους λογαριασμούς ( να πάνε σε τράπεζες και εφορίες ) κτλ...Τοπικά δρομολόγια τα οποία δεν μπορούν να τα κάνουν παρά μόνον με τα αυτοκίνητα τους, όπως και αν μπορούν να τα οδηγήσουν αυτά....
Οπότε, πρέπει σώνει-και-καλά να στοιβάζονται πρωί-πρωί σε δρόμους και ΜΜΜ, τότε που όλος ο κόσμος πρπει να πάει στη δουλειά του? Ο λογαριασμός και τα ψώνια και ο καφές και η βόλτα δεν μπορούν να γίνουν κάποια άλλη ώρα? όχι? εκεί πάνω στον πρωίνό πόλεμο? όχι? εκεί πάνω στην ώρα αιχμής?
Δεν είναι μόνο θέμα "να εξυπηρετήσουν τους γύρω τους / να μην συμβάλλουν στο πρόβλημα αλλά στην λύση του", είναι ΚΑΙ θέμα ασφάλειας και μη-ταλαιπωρείας ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ. Όλοι οι παπούδες και οι γιαγιάδες, εκεί στοιβαγμένο στο τρόλευ, πρωί-πρωί που όλοι θέλουν να πάνε ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.... Και απαιτούν και θέση να κάτσουν. Και θέλουν και να μην στριμόχνωνται. Και διαμαρτύρονται και γιατί καθυστέρησε το τρόλευ!!!!!!!! ΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ. Όταν οι δρόμοι θα έχουν χαλαρώσει, όταν ο κόσμος θα έχει πάει στη δουλειά του, όταν ΔΕΝ ΘΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙΣ.
Ο Έλληνας δεν έχει μάθει να περπατάει. Έχει μάθει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να πάρει μια λαμαρίνα με 154 δόσεις, μετά να ξανακάνει το σκατό του παξιμάδι για να πληρώνει ασφάλειες και τέλη και σερβις και καύσιμα.... ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. Οπότε, και όταν γεράσει πάλι τα ίδια θα κάνει. Άλλωστε πρέπει να κάνει πραγματική απόσβεση στο ΙΧ που πήρε πριν 23 χρόνια με 154 δόσεις (μόλις πέρυσι το εξόφλησε!!!!!).
Αν δεν σέβεσαι ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, δεν θα σεβαστείς ποτέ και κανέναν άλλο. Αν έχεις μάθει ότι έχεις ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και καμμία υποχρέωση, καμία ευθύνη για το οτιδήποτε, καμία συνέπεια για την κάθε μ@λ@κία που κάνεις... τέτοιος θα είσια μέχρι να δείς τα ραδίκια ανάποδα.
Άμα μιλάμε για αστική μετακίνηση, και δη για Αθήνα το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Ισως για μικρες διαδρομές τύπου 3-5 χλμ εντός κέντρου ή εντος ιδίου δήμου ή περιοχής το προβλήμα να μην ειναι μεγάλο, αλλα για καποιον που θελει να μετακινηθει 20+ χλμ την ημέρα, και απο βασικούς και κεντρικούς οδικούς άξονες, νομίζω το ΄θέμα είναι εμφανές.
Πέρα από τα προβλήματα συμπεριφοράς που πολύ σωστα τονίζουν όλοι, ειναι η κακη δόμηση και η προτεραιότητα στη μετακίνηση με το ιδιωτικό αυτοκίνητο, η παντελής έλλειψη σωστού δικτύου ΜΜΜ και ένα σωρο άλλα προβλήματα.
Η λύση είναι επανασχεδιασμός των ΜΜΜ, με περισσότερα και πολλά δρομολόγια, η έμφαση στη μετακίνηση με τα πόδια, άρα πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, και ο περισορισμός του αυτοκινήτου, για περιιπτώσεις που πραγματαικα χρειάζεται, ταξίδι ή μια επείγουσα περίπτωση (ή και καθόλου), άρα ο περιορισμός των λωρίδων αυτοκινήτου (ιδιωτικού στη πόλη).
Ρε συ Wicca ομως στην τελικη δεν με ενδιαφερει, αμα δεν μπορει να οδηγησει να μην οδηγησει, το πως θα κανει τις δουλειες του ειναι αλλη ιστορια, εγω να μην πεθανω θελω. Επισης το αμαξι δεν ειναι τζαμπα. Μην σου πω οτι αμα συνυπολογισεις οτι η μηνιαια μειωμενη που δικαιουται κοστιζει 15 ευρω τον μηνα του ερχεται πολυ πιο φτηνα απο το να παρει το αυτοκινητο του.
kktsol wrote:
Εαν δεν ειδε και εσενα εμεις δεν εχουμε καμμια ελπιδα. Μιλαμε για τον Γοντζιλα πανω σε ποδηλατο. Να τα λες και αυτα.Για να μην σε ειδε ο ανθρωπος πολυ απλα ειναι τυφλος
Οπότε, πρέπει σώνει-και-καλά να στοιβάζονται πρωί-πρωί σε δρόμους και ΜΜΜ, τότε που όλος ο κόσμος πρπει να πάει στη δουλειά του? Ο λογαριασμός και τα ψώνια και ο καφές και η βόλτα δεν μπορούν να γίνουν κάποια άλλη ώρα? όχι? εκεί πάνω στον πρωίνό πόλεμο? όχι? εκεί πάνω στην ώρα αιχμής?
Δεν είναι μόνο θέμα "να εξυπηρετήσουν τους γύρω τους / να μην συμβάλλουν στο πρόβλημα αλλά στην λύση του", είναι ΚΑΙ θέμα ασφάλειας και μη-ταλαιπωρείας ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ. Όλοι οι παπούδες και οι γιαγιάδες, εκεί στοιβαγμένο στο τρόλευ, πρωί-πρωί που όλοι θέλουν να πάνε ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.... Και απαιτούν και θέση να κάτσουν. Και θέλουν και να μην στριμόχνωνται. Και διαμαρτύρονται και γιατί καθυστέρησε το τρόλευ!!!!!!!! ΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ. Όταν οι δρόμοι θα έχουν χαλαρώσει, όταν ο κόσμος θα έχει πάει στη δουλειά του, όταν ΔΕΝ ΘΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙΣ.
Ο Έλληνας δεν έχει μάθει να περπατάει. Έχει μάθει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να πάρει μια λαμαρίνα με 154 δόσεις, μετά να ξανακάνει το σκατό του παξιμάδι για να πληρώνει ασφάλειες και τέλη και σερβις και καύσιμα.... ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. Οπότε, και όταν γεράσει πάλι τα ίδια θα κάνει. Άλλωστε πρέπει να κάνει πραγματική απόσβεση στο ΙΧ που πήρε πριν 23 χρόνια με 154 δόσεις (μόλις πέρυσι το εξόφλησε!!!!!).
Αν δεν σέβεσαι ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, δεν θα σεβαστείς ποτέ και κανέναν άλλο. Αν έχεις μάθει ότι έχεις ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και καμμία υποχρέωση, καμία ευθύνη για το οτιδήποτε, καμία συνέπεια για την κάθε μ@λ@κία που κάνεις... τέτοιος θα είσια μέχρι να δείς τα ραδίκια ανάποδα.
Δεν μπορείς να επιβαλλεις στους άλλους την ώρα που θα βγουν από το σπίτι τους με βάση την ηλικία τους ή τον τύπο της εργασίας τους. Άμα θέλουν να βγουν από το σπίτι τους το πρωί, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αυτό.
Εκείνο που μπορείς να διεκδικήσεις είναι καλύτερες και πιο οργανωμένες αστικές συγκοινωνίες ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν με αυτές εκείνοι που δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν με ασφάλεια.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζεις ότι η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει όλους όσοι είναι κάτω των 25 και όλους όσοι είναι άνω των 70! Γιατί και τα πιτσιρίκαι επικίνδυνοι οδηγοί είναι btw!
Από εκεί και πέρα το που και πόσο περπατάν οι Έλληνες είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα προς συζήτηση. Πολλοί αποφεύγουν να περπατήσουν γιατί δεν έχουν ασφαλή πεζοδρόμια για να το κάνουν αυτό, διότι αυτά είναι κατειλημμένα από οτιδήποτε βάλει ο νους σου. Από παρκαρισμένα οχήματα, από τραπεζοκαθίσματα, από περίπτερα σε μέγεθος πολυκαταστήματος, από γλάστρες, σκουπίδια, μπάζα κτλ.
Οπότε ακόμα και εκείνοι που φιλοτιμούνται να πάνε να κάνουν τα ψώνια τους με τα πόδια, βλαστημάνε την ώρα και την στιγμή που αποφάσισαν να το κάνουν αυτό, μιας και πρέπει φορτωμένοι με τσάντες ή με καροτσάκια της λαϊκής να κάνουν παρκούρ στα κατειλλημμένα πεζοδρόμια.
Εφόσον δεν υπάρχουν λοιπόν υποδομές και εναλλακτικές εννοείται ότι ο πληθυσμός αυτής της χώρας θα προτιμήσει να μετακινηθεί με αυτό που ξέρει και που τον έχουν μάθει να εμπιστεύεται, και που δεν είναι η χλωρίνη κλινέξ!
Ρε συ Wicca ομως στην τελικη δεν με ενδιαφερει, αμα δεν μπορει να οδηγησει να μην οδηγησει, το πως θα κανει τις δουλειες του ειναι αλλη ιστορια, εγω να μην πεθανω θελω. Επισης το αμαξι δεν ειναι τζαμπα. Μην σου πω οτι αμα συνυπολογισεις οτι η μηνιαια μειωμενη που δικαιουται κοστιζει 15 ευρω τον μηνα του ερχεται πολυ πιο φτηνα απο το να παρει το αυτοκινητο του.
Κακώς. Θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει αν θέλεις να ενδιαφερθεί και ο κάθε άλλος για το δικό σου πρόβλημα.
'Όταν δεν βλέπουμε και την άλλη πλευρά και λέμε απλά οτι δεν μας ενδιαφέρει- ας λύσει το πρόβλημα κάποιος άλλος- τότε απλά μεταχρονολογούμε σε έναν αόριστο τόπο και χρόνο την λύση του προβλήματος.
Αν δεν θες τους ηλικιωμένους και ως εκ τούτου ανίκανους να οδηγήσουν με ασφάλεια οδηγούς, στον δρόμο, τότε θα πρέπει να διεκδικήσεις τις εναλλακτικές τους. Αν τις έχουν να είσαι σίγουρος ότι θα τις προτιμήσουν γιατί και για τους ηλικιωμένους ανθρώπους η οδήγηση είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Διότι δεν έχουν καλή όραση, διότι πονάνε τα πόδια τους και τα χέρια τους, διότι αγχώνονται κτλ και ως εκ τούτου προτιμούν να οδηγεί κάποιος άλλος.
Μισο λεπτο, μιλας για δυο διαφορετικα πραγματα. Αλλο το πως θα βγει ενας ανθρωπος απο το σπιτι του και αλλο αν ειναι ικανος να οδηγησει. Αν δεν ειναι ικανος σταματαει η καθε κουβεντα (εκει παει το "δεν με ενδιαφερει"), μηπως να δωσουμε και σε ανθρωπους με προβληματα ορασης το δικαιωμα να οδηγανε γιατι και για αυτους ειναι εξαιρετικα δυσκολη (ακομα πιο δυσκολη για την ακριβεια) η μετακινηση με ΜΜΜ? Αμα ο αλλος βγαινοντας στον δρομο κινδυνευει να σκοτωσει η να σκοτωθει να μην βγει, δεν νομιζω οτι λεω κατι παραλογο. Το αν οι εναλλακτικες ειναι καλες (που για εμενα δεν ειναι ιδανικες αλλα ειναι αρκετα ικανοποιητικες, τα ΜΜΜ εχουν καλη καλυψη και τα 15 ευρω τον μηνα ειναι αστειο ποσον συγκρινομενο με βενζινες, ασφαλιστικες κτλ) ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο, και αθλιες να ειναι δεν σημαινει οτι πρεπει να επιτρεπεται να κουμανταρει κατι εν δυναμει δολοφονικο ενας ανθρωπος που δεν ειναι ικανος πλεον να το χειριζεται και να αντιδραει σε απροοπτα.
Συγγνώμη, γιατί έχω χάσει τη μπάλα... Υποστηρίζουμε πως, αφού δεν υπάρχουν συχνότερες και άνετες συγκοινωνίες, έχει δικαίωμα ο κάθε μειωμενης ορασης, μειωμενης αντίληψης, μειωμένων αντανακλαστικών άνθρωπος, όποιας ηλικίας, (τοσο ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ), να πάρει ενα τιμόνι και πόσα κιλά λαμαρίνας και όποιον πάρει ο χάρος, γιατι "έλα μωρε, δεν έχει εναλλακτική?"....
Συγγνώμη, γιατί έχω χάσει τη μπάλα... Υποστηρίζουμε πως, αφού δεν υπάρχουν συχνότερες και άνετες συγκοινωνίες, έχει δικαίωμα ο κάθε μειωμενης ορασης, μειωμενης αντίληψης, μειωμένων αντανακλαστικών άνθρωπος, όποιας ηλικίας, (τοσο ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ), να πάρει ενα τιμόνι και πόσα κιλά λαμαρίνας και όποιον πάρει ο χάρος, γιατι "έλα μωρε, δεν έχει εναλλακτική?"....
Έτσι φαίνεται.
Γιατί τα έχουμε μπερδέψει όλα, τα έχουμε κάνει έναν αχταρμά, βρισκόμαστε σε σύγχυση και δεν μπορούμε να βάλουμε προτεραιότητες για να δούμε τι προέχει και τι έπεται.
Συγγνώμη, γιατί έχω χάσει τη μπάλα... Υποστηρίζουμε πως, αφού δεν υπάρχουν συχνότερες και άνετες συγκοινωνίες, έχει δικαίωμα ο κάθε μειωμενης ορασης, μειωμενης αντίληψης, μειωμένων αντανακλαστικών άνθρωπος, όποιας ηλικίας, (τοσο ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ), να πάρει ενα τιμόνι και πόσα κιλά λαμαρίνας και όποιον πάρει ο χάρος, γιατι "έλα μωρε, δεν έχει εναλλακτική?"....
Έχει κανείς από εσάς υπόψιν του το πόσο εύκολα μπορούν να ανανεώσουν τα διπλώματα τους οι ηλικιωμένοι οδηγοί; Μάλλον δεν έχετε ιδέα πόσο εύκολο είναι.
Στον πατέρα μου που ήταν 80 χρονών του ανανέωσαν την άδεια με μία απλή επίσκεψη στον οφθαλμίατρο. Χρειάστηκε να του "χαλάσουμε" το αυτοκίνητο για να το παρατήσει γιατί και εμείς δεν τον εμπιστευόμασταν πια στον δρόμο. Και όταν του το "χαλάσαμε" έπαθε κατάθλιψη γιατί έλεγε ότι δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Και δεν μπορούσε γιατί για να πάει στην στάση έπρεπε να περπατήσει δύο χιλιόμετρα, και εκεί να στηθεί για μία ώρα μέχρι να έρθει το λεωφορείο που κάνει το κυκλικό δρομολόγιο προς και από το μετρό και να ακυρώσει τις τοπικές μετακινήσεις του γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει φυσικά κανένα τοπικό κυκλικό δρομολόγιο που να καλύπτει αυτές τις διαδρομές στην περιοχή.
Αυτό που λέω είναι ότι το κυκλοφοριακό σύστημα αυτής της χώρας είναι δομημένο έτσι ώστε να υποστηρίζει τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο. Ακόμα και αν οι οδηγοί δεν θέλουν να οδηγούν πια.
Όταν ο κάθε ηλικιωμένος ΔΕΝ έχει άλλες εναλλακτικές και το να ανανεώσει την άδεια του είναι μίας ώρας αναμονή στον οφθαλμίατρο, ε θα πάει να ανανεώσει την άδεια του.
Και επειδή θα είναι και 80 χρονών, δεν θα απαιτήσει να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες γιατί απλά δεν έχει την όρεξη να το κάνει αυτό πια.
Και παρόλο που κάποιοι από εσάς μπορεί να νομίζετε ότι αυτό δεν σας αφορά, σας διαβεβαιώνω ότι θα έρθει κάποια στιγμή που και εσείς δεν θα είσαστε σε θέση να κάνετε ποδήλατο, και επειδή ζείτε στην χώρα αυτή που ζουμε όλοι, θα πάτε και εσείς με την "πεπατημένη" με την οποία διαφωνείτε, αν φυσικά δεν κάνουμε τώρα κάποια κίνηση ώστε να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες.
Δεν αρκεί να κατηγορούμε τους άλλους γιατί παίρνουν τα αυτοκίνητα τους, όταν εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικούμε τις εναλλακτικές που θα έκαναν τους περισσότερους να τα παρατήσουν.
Ότι ζούμε πλέον σε μία χώρα ηλικιωμένων και στα προσεχώς ηλικιωμένων για τους γνωστούς λόγους. ( δεν θα επεκταθώ σε αυτούς γιατί είναι θέμα για άλλη συζήτηση).
Οι προσεχώς ηλικιωμένοι είμαστε εμείς. Οι δική μας γενεά γιατί αυτοί που έπονται, καθώς οι επόμενες γενεές από τις δικές μας, την έχουν κάνει ήδη από την χώρα με ελαφρά πηδηματάκια.
Εκείνοι για τους οποίους παραπονιέστε τώρα, θα είσαστε εσείς σε ένα μάλλον σύντομο χρονικό διάστημα.
Είχα και εγώ την προηγούμενη εβδομάδα, μετά απο 6 χρόνια καθημερινής μετακίνησης, επαφή με αυτοκίνητο στην λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Συγκεκριμένα, κινούμενος όπως πάντα στην άκρη δεξιά επί της Βουλιαγμένης στο ρεύμα πρός Γλυφάδα το μεσημέρι γυρνώντας απο την δουλειά, ντυμένος όπως πάντα με τα απαραίτητα για να φαίνομαι (κίτρινο ποδηλατικό μπλουζάκι, κίτρινο backpack, κίτρινο κράνος κλπ), με ταχύτητα 35 χλμ περίπου με την κούρσα, με περνά απο αριστερά, δίπλα μου επίσης στην δεξιά λωρίδα, αυτοκίνητο και μερικά μετρά αφού με περνά αποφασίζει και κάνει απότομα δεξιά, χωρίς φλάς και χωρίς να φαίνεται εξ αρχής η πρόθεση του οδηγού ότι επιθυμεί να μπεί στον παράδρομο της Λεωφόρου. Ευτυχώς το αντιλαμβάνομαι τάχιστα και πατώντας και τα δύο φρένα ταυτόχρονα μειώθηκε η ταχύτητά μου με αποτέλεσμα να μην τραυματιστώ απο την επαφή με την πίσω δεξιά πόρτα του αυτοκινήτου πάνω στην οποία έπεσα με τον αγκώνα και εν συνεχεία με τον ώμο (λόγω της σκυφτής θέσης).
Η οδηγός και οι συνεπιβάτες της πανικοβλήθηκαν και κατέβηκαν να δούν πώς είμαι. Ευγενέστατοι και προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν αλλά δεν χρειαζόμουν τίποτα μιας και δεν έπαθα τίποτα, μάλιστα δεν έπεσα κάν. Μόνο λίγο ο αγκώνας μου και ο ώμος μου με πόναγε τις επόμενες μέρες και ακόμα με ενοχλεί λίγο ο ώμος ακόμα και τώρα. Το ποδήλατο δεν ήρθε σε επαφή με το αυτοκίνητο παρά απο την πίεση που άσκησα με το χέρι στο αριστερό χειριστήριο, προφανώς απο την πρόσκρουση, μετακινήθηκε εσωτερικά και χρειάστηκε να το επαναφέρω στη σωστή θέση.
Απο τα λίγα λεπτά κουβέντας με την συμπεθέστατη κατά τα άλλα οδηγό, δεν με είδε κάν, ντυμένο σαν καναρίνι και ενώ με πέρασε μερικά δευτερόλεπτα πρίν απο αριστερά.... Την επόμενη μέρα συνέχισα να πηγαίνω με το ποδήλατο στη δουλειά, καθώς αν έμπαινα στην διαδικασία να το σκεφτώ και να με κυριέψουν οι φόβοι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω για αρκετό καιρό.
Καλές, απροβλημάτιστες μετακινήσεις και πάντα όρθιοι παιδιά!
Τρεις φορές μέχρι τώρα είχα "επαφή" με ΙΧ. Την μια έφταιγα εγώ, δοκίμασα να περάσω ξυστά - ανάμεσα, βρήκε ο όμως, έπεσα κάτω... Τις άλλες δύο, ήταν με γυναίκες οδηγούς που ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ. Και οι δύο, ήταν πίσω μου, με προσπέρασαν από δεξιά, και έστριψαν επάνω μου..... γιατί δεν με είδαν....
ΕΡΩΤΗΣΗ, γιατί τότε με προσπέρασαν? Γιατί δεν με εμβόλισαν από πίσω (αφού δεν με είχαν δει)?
Η 1η (μαγκίτισσα ναουμ....!!!!) μάλιστα ούτε καν σταμάτησε.... Ένα μηχανάκι την πρόλαβε στο επόμενο φανάρι, της είπε τι είχε κάνει και γύρισε να με "βρει".
Η 2η (θείτσα.... !!!!!!), με κατάλαβε, σταμάτησε, ήταν λιγάκι σοκαρισμένη, και άρχισε να με πασπατεύει "πονάτε? μήπως σπάσατε κάτι? έχετε χτυπήσει κάπου? κλπ κλπ"...
ΘΕΛΕΙ πολύ προσοχή και ΜΠΟΛΙΚΗ ΤΥΧΗ. Είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα όσων κυκλοφορούν στην άσφαλτο. Είναι άπειρες οι φορές που έχουν στρίψει μπροστά μου χωρίς φλας, την τελευταία στιγμή.... Ακόμα και ζώα οδηγοί που τρέχουν στην μεσαία λωρίδα και τελευταία στιγμή θυμήθηκαν ότι θέλουν να στρίψουν δεξιά στο στενό, οπότε περνάνε αέρα_πατέρα από μεσαία Λ -> δεξιά Λ -> δεξί στενάκι...... Αλί σε όποιον βρεθεί ανυποψίαστος ή χαλαρός στο διάβα τους.....
Διαβάζω τις εμπειρίες των NikniS και RockaRolla. Δύο φίλους που τους έχω δει να κυκλοφορούν στο δρόμο και πραγματικά… φαίνονται!!! Και φαίνονται πολύ!
Ο πρώτος γιατί φοράει πάντα ανοιχτόχρωμα και έντονα φωτεινά ρούχα και ο δεύτερος γιατί πάνω στο ποδήλατο είναι πιο ψηλός από… land rover defender με εξοπλισμό ερήμου στην οροφή!
Όποιος οδηγός τους δει μπροστά του, όπως σίγουρα ισχύει και με πολλούς άλλους φίλους, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους αντιληφθεί. Άρα, για εμένα δεν υπάρχει η δικαιολογία του «δεν σε είδα». Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από νεκρή γωνία στον καθρέφτη, αλλά όχι να σε προσπεράσει κάποιος και μετά να στρίψει.
Άρα, θεωρώ ότι κατά 99%, σε τέτοιες περιπτώσεις, φταίει η γενικότερη αφηρημάδα και αδιαφορία ή… το ότι απλά κάποιος οδηγεί και ασχολείται με το κινητό του.
Δεν είχα ποτέ επαφή με αυτοκίνητο, αλλά είναι πάρα πολλές φορές που την γλύτωσα στο τσακ και πάντα γιατί προέβλεψα τι πάει να γίνει πριν αυτό γίνει και ήμουν επιφυλακτικός σε υπερβολικό βαθμό. Στην Αθήνα δεν έβγαινα ποτέ με το ποδήλατο σε κεντρικούς δρόμους, αλλά μόνο σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας σε γειτονιές. Στην Γερμανία χρησιμοποιώ τους ποδηλατόδρομους όσο περισσότερο γίνεται, ωστόσο ακόμα και έτσι σε ιδανικές συνθήκες έχει συμβεί αρκετές φορές να πάει να πέσει αυτοκίνητο επάνω μου, ή να πέσω εγώ σε αυτό. Έχω παρατηρήσει πως οι οδηγοί αυτοκινήτων απλά δεν μας βλέπουν και δεν νομίζω πως το κάνουν επίτηδες γιατί μας αγνοούν, απλά δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στον δρόμο.
Προχτές καθώς κινούμουν με την κούρσα σε άδειο αστικό δρόμο διπλής κατεύθυνσης με όριο 30χλμ/ω, και χωρίς να έχω κάποιο αυτοκίνητο μπροστά μου ή πίσω μου, ξαφνικά βγήκε να ξεπαρκάρει μερικά μέτρα μπροστά μου αυτοκίνητο από το ρεύμα μου, γυρνώντας εντελώς κάθετα στον δρόμο με σκοπό να κάνει αναστροφή προς το αντίθετο ρεύμα. Τον αντιλαμβάνομαι μόλις ξεμιτίζει και πλακώνομαι στα φρένα και σταματάω μισό μετρο από αυτόν ενώ έχει ήδη φέρει το αυτοκίνητο κάθετα προς τον δρόμο. Βρίσκομαι δίπλα του ακίνητος ισορροπόντας στο ποδήλατο ενώ αυτός κάνει στην συνέχεια μανούβρα όπισθεν και ακόμα δεν με έχει αντιληφθεί. Αν είχα επιχειρήσει εντομεταξύ να περάσω από πίσω του για να φύγω μπροστά όσο ήταν κάθετα στον δρόμο, θα με είχε σίγουρα χτυπήσει κατά την όπισθεν. Μόλις ξεκινάει πάλι μπροστά για να στρίψει ωστε να μπει στο αντίθετο ρεύμα, τότε με αντιλαμβάνεται με την άκρη του ματιού του και σηκώνει το χέρι για συγνώμη.
Πριν μερικές εβδομάδες σε διαστάυρωση επίσης σε δρόμο χαμηλής κυκλοφορίας, όπου είχα προτεραιότητα και οι άλλοι Στοπ, καθώς έμπαινα στην διασταύρωση, βρισκόταν ένα αυτοκίνητο που περίμενε στα ξεξιά μου και ένα στα αριστερά μου ελέγχοντας τον δρόμο. Το αυτοκίνητο στα αριστερά μου, μια τεράστια Mercedes με έναν παπού οδηγό, ξεκινάει να διασχίσει την διασταύρωση ακριβώς την στιγμή που έμπαινα εγώ σε αυτή με προτεραιότητα και με κάποια σχετική ταχύτητα. Όσο πλησίαζα φρενάροντας καθώς τον είχα αντιληφθεί, συνέχιζε αυτός να έρχεται καταπάνω μου. Κάνω έλιγμό φωνάζοντας για να τον αποφύγω και ο παππούς κοκαλώνει το αυτοκίνητο πραγματικά την τελευταία στιγμή πριν την σύγκρουση. Αν δεν είχε πατήσει εκεί το φρένο δεν θα με είχε σώσει ούτε ο ελιγμός μου.
Αυτά είναι καθημερινά περιστατικά που συμβαίνουν. Το συμπέρασμα είναι πως ως ποδηλάτες στους δρόμους πρέπει να είμαστε συνεχώς 100% προσηλωμένοι, να μην παίρνουμε κανένα ρίσκο σε ότι κάνουμε, και να είμαστε προετοιμαζμένοι για το οτιδήποτε κουλό από το οποιοδήποτε αυτοκίνητο γύρω μας, ώστε να μπορούμε να προβλέψουμε και να αποφύγουμε αυτό που σίγουρα θα γίνει κάποια στιγμή σε ανυποψίστο χρόνο και πολύ εύκολα μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο αν δεν το προλάβουμε.
Ειδικά το, "ειμαι δεξια λωρίδα, αμάξι με προσπερνάει απο αριστερά, και κοκαλώνει να στρίψει δεξιά με μανούβρα αλα σκανδιναβικό φλικ" είναι καθημερινό φαινόμενο.
Ή το άλλο, που έρχονται οδηγοί "πατημένοι" και μου βαράνε κόρνες από απόσταση, για να πάω στις μπαριέρες (;) ή να πέσω δέξια όπου βρώ αρκεί να περάσουν απο πάνω μου;
Και αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο, που κινούνται όλοι στη ΛΕΑ, παράνομα, με κινητούμπα στο ένα χέρι, τσιγάρο στο άλλο, και, α; είσαι και εσύ εδώ; γιατι δε πάς σπίτι σου ή να πάρεις αμάξι όπως όλος ο κόσμος;
Με το συμπάθειο, αλλα στην Ελλάδα έχουμε στερητικά σύνδρομα, να δείξουμε, να φανούμε, να μαστε κάφροι. Όχι να πάμε στη δουλειά μας. Να δείξουμε οτι δεν είμαστε αυτό που είμαστε, αλλά έχουμε λεφτά εμεις!!! Εμ βέβαια. Κοτζάμ μερσεντέ και πόρσα.
Οδηγάω μηχανάκι και μηχανή από το '79 και ποδήλατο στην πόλη από το '04.
Όλα αυτά που λέτε παιδιά είναι απλά ρουτίνα.
Και επειδή οδηγάω και αμάξι σας λεώ το εξής: δεν υπάρχει το "δεν σε είδα".
Λένε ψέματα.
Και το τραγικό είναι ότι λένε ψέματα και στον εαυτό τους!
Δηλαδή μπαίνουν στο ρόλο του "αχ! δε σε είδα!"
Και το λένε ελαφριά. Όχι πολύ σοβαρά. Σαν να είναι κάτι αυτονόητο. Προφανές.
Είναι η εύκολη δικαιολογία.
Και με αμάξι να τρακάρουν πάλι "δε σε είδα θα πουν".
...
Το λέω γιατί αυτά με τη μηχανή γίνονται σε όλες τις λωρίδες. Όχι μόνο στη δεξιά.
...
Οδηγάμε με το θυμικό σαν παιδιά δυστυχώς.
Και οι δικαιολογίες που δίνουμε είναι παιδικές. Δυστυχώς.
Δεν οδηγάμε σαν υπεύθυνοι ενήλικες.
Οδηγάμε με γνώμονα φόβους, θυμούς, οργές, βιασύνες, παρορμητικές φλασιές κλπ.
Αυτά όλα τα εγγράφουμε στο μυαλό μας και πορευόμαστε με αυτά ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ.
Με πιθανό τραγικό αποτέλεσμα βέβαια, που δεν το θέλουμε, να χαλαστούμε εντελώς από την οδήγηση στους δρόμους και να παίρνουμε μόνο ΜΜΜ.
Α και δεν είναι μόνο γυναίκες αγόρια!
Κάτι ταξιτζήδες να δεις!
Κάτι νταλικέρηδες να δεις!
Κάτι Τριπολιτσώται να δεις! 85 χιλιόμετρα στις 2350!
Κάτι παλικάρια κάγκουρες σαν τα κρύα τα νερά να δεις!
Άστα. Μη βγάζουμε σεξισμό τόσο εύκολα.
Ας τον κρατήσουμε για εκεί που χρειάζεται. (Αν χρειάζεται σε κανέναν κάτι τέτοιο).
Το ξαναλέω: Το ότι οι άλλοι θα σου την μπούν το γράφουμε με κεφαλεία στο μυαλό μας και πάμε μ' αυτό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
...
Το κείμενο που μόλις έγραψα με έβαλε να σκεφτώ ποιά θα ήταν η ενήικη οδήγηση αλλά και ποιά θα ήταν η ενήλικη δικαιολογία όταν γίνει το "χώσιμο" και το "μπάσιμο".
Ε λοιπόν η ενήλικη οδήγηση είναι εκείνη που γίνεται με την επίγνωση ότι χειρίζεσαι ένα επικίνδυνο εργαλείο (στα όρια του να μπορεί να θεωρηθεί και όπλο) που μπορεί να σκοτώσει εσένα, το παιδί σου που το έχεις μαζί, έναν άγνωστό σου συμπολίτη σου, με τον οποίο δεν έχει ςκανένα προηγούμενο ή να φήσει ανάπηρους όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Και ποιά θα ήταν η ενήλικη δικαιολογία;
Κατά τη γνώμη μου θα βαζσιζόταν στην αλήθεια. (αφού έκανες το χώσιμο, να το αποδεχτείς):
Να πεις δηλαδή κάτι σαν αυτό:
"Φίλε έκανα λάθος.
Υπολόγισα ότι προλαβαίνω να σε περάσω και να στρίψω δεξιά μετά, αλλά δεν υπολόγησα σωστά.
Σου ζητώ συγγνώμη.
Θα προσπαθήσω να μου γίνει μάθημα αυτό που μόλις σου έκανα και ελπίζω να μην το ξανακάνω"
Η απάντηση σε αυτό είναι μία και ασφής. Δε σε ρώτησα αν με είδες, ούτε αν δε με είδες, δε με νοιάζει τι είδες, ούτε τι δεν είδες, ο ΚΟΚ είναι αυτός που είναι, δεν έχει σημασία αν σού αρέσει ή όχι, κι αν τον παραβιάσεις θα έχεις συνέπειες. Τελεία. Τόσο απλό είναι. Πιο απλό δε γίνεται.
Δεν είναι θέμα μονο ΚΟΚ. Είναι θέμα σέβομαι μια ανθρώπινη ζωή. Καταλαβαίνω οτι όταν οδηγώ, υπάρχουν και άλλοι στο δρόμο, και δεν είμαι μονο (το) ΕΓΩ. Και μιας που τα πιάσαμε όλα, μερικές φορές και εμεις ως ποδηλάτες και ως πεζοί, κάνουμε ταρζανιές, δεκτό οτι τις προκαλούν πολλές φορές και η έλειψη χώρου και πρόνοιας για το ποδήλατο, αλλα σαν ποσοστό, το βρίσκεις πολύ λιγότερο σε ποδηλάτη, (την αδιαφορία).
didotou, δεν ειναι σεξισμός, είναι μια παρατήρηση, και εαν θες με λύπη, διοτί προσπαθώ να μην μπαίνω σε στερεότυπα.
Φίλε s-p3ci4L-K δεκτό για το σεξισμό, εφόσον δεν υπάρχει.
Απλά και τα δικά μου παρατηρήσεις είναι και μου έχουν τύχει ένα σωρό άντρες οδηγοί που κάνανε ένα σωρό μ@@@ες και μετά αντε να τα μαζέψεις.
Αλλά δε λέω ότι μόνο οι άντρες είναι οι πιο επικίνδυνοι.
Επίσης αμα σε "γδάρει" άντρας παίζει και να πλακωθείτε κιόλας. Τ' αφήνουμε αυτό.
...
Αυτά που λες "για μας" όμως έχεις δίκιο απόλυτο.
Γι αυτό και γω έγραψα στο πρώτο πληθυντικό, ότι "οδηγούμε σαν παιδιά και όχι σαν ενήλικες".
Αυτό που λές για τους άντρες είναι σωστό, και πολλές φορες, πολλοί, όταν δουν γυναίκα βγάζουν ιδιαίτερα παραπάνω ζήλο από ότι εαν διαπληκτιζόντουσαν με άντρα, εκει θα κάναν και τις πάπιες.
Και σαφώς ΟΛΟΙ οδηγουνε και προκλητικά και επικύνδυνα. Αν θες πιαστηκα απο το αρθρό που λέειι το "δεν τον είδα¨ ή δεν τον κατάλαβα. Και ανέφερα το προσωπικό μου περιστατικό, και οτι σα ποσοστό έχω δει μια συμπεριφορά στις γυναικες οδηγους που δεν την βλέπω τοσο σε άντρες. Οι αντρες έχουμε και εμεις τα δικα μας τα κακα.
Τι ωραια θα ταν να οδηγουσαν όλοι με συνεση και να μη βιαζοντουσαν, σα να πηγαιναν μια βόλτα;
Αν οδηγάς ποδήλατο με το σκεπτικό τι λέει ο ΚΟΚ την έχεις βάψει άσχημα. Η ψυχολογία του ποδηλάτη δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η ίδια με την ψυχολογία του οδηγού αυτοκινήτου. Όταν ποδηλατούμε στην πόλη και γενικότερα σε δημόσιους δρόμους, πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε πρωτεραιότητα, ότι εμείς κινούμαστε σωστά και το αυτοκίνητο λάθος, ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας κλπ. Ο ποδηλάτης δυστυχώς πρέπει να είναι συμιβασμένος με το γεγονός πως είναι ο αδύναμος κρίκος, να παραμερίζει τους εγωισμούς και να συμπεριφέρεται πάντα σαν να φταίει ο ίδιος σε περίπτωση ατυχήματος ώστε να κάνει ότι είναι δυνατό ο ίδιος για να το αποφύγει. Γιατί αν δεν το αποφύγει τότε είναι πολύ πιθανό να είναι πολύ αργα για να δεκδικήσει το δίκιο του.
Και αυτά τα γάφω όχι έχοντας στο μυαλό τον κάφρο τσαμπουκά Έλληνα οδηγό. Τα γράφω έχοντας στο μυαλό τον Γερμανό οδηγό που έχει πολύ διαφορετική συνείδηση και παιδεία σε σχέση με το ποδήλατο ως μέσο, που το σέβεται και που οδηγεί σε ένα περιβάλλον πολύ πιο φιλικό για τα ποδήλατα σε σχέση με τις συνθήκες των ελληνικών δρόμων. Ακόμα και έτσι όμως η ψυχολογία του ποδηλάτη πρέπει να είναι η ίδια αν θέλει να επιβιώσει.
Είναι ακριβώς έτσι για την ψυχολογία του ποδηλάτη. Δεν ήθελα να πω ότι πρέπει να οδηγάς με τον ΚΟΚ στο μυαλό, σαφώς είσαι ο πιο ευάλωτος και πρέπει να έχεις συντηρητική λογική. Αυτό για τον ΚΟΚ το ανέφερα ως λογική αντίδρασης στον απερίσκεπτο οδηγό. Ποτέ δεν οδηγώ με τον ΚΟΚ στο μυαλό, κι αυτό έχει γίνει πια ένστικτο, επιβίωσης, κάθε ποδηλάτης νομίζω ότι μετά από χρόνια στο δρόμο το καταλαβαίνει και το κάνει αυτόματα. Η επίκληση του ΚΟΚ είναι πράξη άμυνας απέναντι σε αυτόν που ενώ έχει την υποχρέωση να σε σεβαστεί, δεν σε σέβεται. Και αυτή είναι πραγματικά και η λογική του ΚΟΚ σε τελική ανάλυση, ο σκοπός του είναι να δίνει όπλο στον αμυνόμενο, απλά εκμεταλλευόμαστε διαθέσιμο εργαλείο.
νομίζω ότι γράφτηκαν σωστά (απλά) πράγματα. Ας γράψω ένα τελευταίο....
.... νομίζω ότι όσοι κυκλοφορούμε με ποδήλατο δεν το κάνουμε για να φτάσουμε ΓΡΗΓΟΡΑ εκεί που πάμε. Το κάνουμε κατά 90% για άλλους, πολλούς άλλους λόγους, παρά για αυτήν καθαυτή την ταχύτητα που μας προσφέρει το ποδήλατο. Οπότε, λαμβάνοντας υπόψη αυτό, καθώς και ότι (α) είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος στο οδόστρωμα, και (β) δύσκολα θα βρούμε εκεί έξω κάποιον να μας υπερασπιτεί / να μας δικαιώσει σε περίπτωση που γίνει η στραβή και έχουμε "δίκιο"..... νομίζω ότι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ πρέπει να οδηγούμε συνέχεια με αμυντική διάθεση και με τα μάτια μας να παίζουν ολόγυρα και στους 3 άξονες.
Πάντα στις δύσκολες καταστάσεις, που βλέπω να στρίβουν μπροστά μου, να με περνούν ξυστά στο εκατοστό, να φρενάρουν τελευταία στιγμή πίσω μου γιατί σταμάτησα στο κόκκινο και δεν πέρασα αέρα-πατέρα, να καβαλάνε διπλή διαχωριστική και να μου ρχονται από απέναντι σφάιρα κλπ κλπ κλπ έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις ότι αν με χτυπήσουν, και ζήσω να το "ζήσω", το πιθανότερο είναι να φύγουν, και ότι αν δεν φύγουν, το πιθανότερο είναι να μην έχουν καν ασφάλιση.... ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ δηλαδή..... !!!!
.
.
.
.
.
.
και αφού γράψαμε για τα οχήματα, ας ξανα-μανα-επαν-αναφέρουμε ότι παρόμοια προσοχή χρειάζεται και με τους πεζούς. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι διαθέτουμε υδραυλικά δισκόφρενα με 4πίστονες δαγκάνες, και μπορούμε να σταματήσουμε άνετα στα 10 εκατοστά βρέχει-χιονίζει.... Οπότε ... άνετα διασχίζουνε το δρόμο, από όποιο σημείο τους βολεύει, μπροστά από το ποδήλατο που περνάει κανονικά, ή πετέγονται στο δρόμο για να περάσουν το εμπόδιο του πεζοδρομίου χωρίς φυσικά να κοιτάξουν έστω και στο ελάχιστο πίσω τους..... Όλα τα οχήματα άλλωστε υποχρεούνται να κινούνται στο μέσο της λωρίδας...... άρα και τα ποδήλατα θα πρέπει να κινούνται εκεί στη μέση.... ώστε να αφήνουν χώρο στους πεζούς που κατεβαίνουν στο οδόστρωμα .... Άσχετο αν μετά ο πεζός γίνει οδηγός ΙΧ και θέλει να περάσει τον ποδηλάτη που βρίσκεται στη μέση της λωρίδας - μπροστά του και τον καθυστερεί....!!!!
Τα ξέρετε, τα ζείτε, τα ζούμε, τα γράφουμε συχνά-πυκνά, έτσι για να λέμε τον καημό μας, αποτέλεσμα δεν βγαίνει..... παρα μόνο διαβάζουμε αποπάνω και άρθρα για τους "κακούς ποδηλάτες που κάνουν του κεφαλιού τους όλη την ώρα"..!!!!!!!
... άιντε παλικάρια, είθε ο αέρας να βρίσκεται στην πλάτη μας και μέσα στις σαμπρέλες μας και τα οχήματα να μας περνάνε στους 50 πόντους απόσταση......!!
Απλά για να ξαναδιαβαστεί
Εμένα έπεσε πάνω μια μηχανή ξαφνικά ενώ ειμουνα στην Κηφησσιας ξαφνικα ακούω ένα γρουν νοιωθω το τράνταγμα και βλέπω ένα κίτρινο κράνος στον δεξί μου ώμο. Ένα χέρι ευτυχώς με γραπωσε από τον ώμο και έτσι συρθηκαμε μαζι για λίγα μέτρα με εμένα πλαγιασμενο πάνω στο ποδήλατο μου και τον μηχανοβιο τσιμπούρι από πίσω, τουλάχιστον δεν έφυγα ανεξέλεγκτα, ο τύπος με κράτησε τελευταία στιγμή, ψιλό τσακ νωρις φάση, με το ένα χέρι στη μηχανή και με το άλλο κρατούσε τον ποδηλατη. Δεν με είδες με φώτα κράνος ; (19:00 Ιούνιος 2016) η απάντηση του σε είδα από πιο πίσω αλλά πας πολύ σιγά και με κάτι προσπεράσεις που έκανα ξαφνικά βρέθηκες μπροστά μου. Ίσως να έκανα και εγώ λάθος που βρέθηκα στην δεξιά λωρίδα έτοιμος να μπω στην ανισόπεδη διάβαση στο ύψος της Κατεχάκη, Ισως έπρεπε να βρίσκομαι δεξιά περνοντας από τη πρεσβεία του Ισραήλ, η αλήθεια είναι οτι σπάνια περνάω από κάτω ήταν η τρίτη και φαρμακερη φορά που το έκανα. Πάντως με είδε αλλά τελικά πήγαινα πολύ αργά για αυτόν; Για αυτό το δρόμο; Πάντως μου πλήρωσε τον τροχό και το φτερό, πέρασε ο ίδιος από το ποδηλαταδικο και το πλήρωσε. Μπορεί και ο τροχός μου μονοπάτος αλουμινένιος να με έσωσε γιατί τσαλακώσει τελείως. Το ποδήλατο το κλειδωσα με το πέταλο στη Κηφησσιας για ένα βράδυ, το ατσαλένιο μου κουρσακι που τώρα το έχω μονοταχυτο με κόντρα. Προσοχή παιδιά και πάντα δεξιά στο δρόμο δηλαδή. Στις μεγάλες λεωφόρους, πάμε πολύ αργά για όλους αυτούς, η ανησυχία που έχω όταν το φανάρι γινεται κόκκινο και πρέπει να σταματήσω, άλλο θέμα, γενικά έχω ανασφάλεια για το τι συμβαίνει πίσω, και στο αμάξι όλο στους καθρέπτες ειμαι. Στο ποδήλατο μου τη σπάνε οι καθρέπτες ειδικά στην κουρσα. Τελικά δεν έπαθα τίποτα κάτι εκδορές στον αστράγαλο μικρό κάψιμο στον αγκώνα και στο γόνατο, μόνο η ωραία βερμούδα μου καταστράφηκε, μετά πήγα για χορό swing και charleston!!!
Πολλά είναι τα προβλήματα και οι αιτίες που οδηγούν σε αδικοχαμένους ποδηλάτες. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκινήσει σοβαρά και στην Ελλάδα η δημιουργία κανονικού δικτύου ποδηλατοδρόμων.
Σε επίσκεψη που έκανα στην Ολλανδία πριν τρία χρονια δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είδα.
Μια φορα ειχα στενη επαφη με αυτοκινητο, κατεβαινοντας την Κηφισιας στο υψος του ΟΤΕ λιγο πριν το δαχτυλιδι εκει που φαρδαινει ο δρομος καθως κατεβαινα με 40+ νοιωθω να με κοπαναει αμαξι που με προσπερναγε απο αριστερα, ευτυχως πηγαινα γρηγορα και η διαφορα ταχυτητας μας δεν ηταν μεγαλη οποτε δεν με εριξε, αλλα χεστηκα, μου επιασε και λιγο το παπουτσι μεταξυ ροδας και φτερου. Το ωραιο ειναι οτι δεν φρεναρε η τιποτα τετοιο, μετα το ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ κααατι καταλαβε και σταματησε. Γυρναω να κοιταξω, 80 χρονων παππους πιο χεσμενος απο εμενα, μα δεν σε ειδα κτλ, ουτε να τον βρισω δεν ειχα διαθεση, ρωταγε κιολας αν ειμαι καλα αν χτυπησα.
Το προβλημα ξεκιναει απο το οτι θεωρειται ΔΙΙΚΑΙΩΜΑ το να κουμανταρεις ενα ματσο λαμαρινες εναμιση τονο με τετοιες ταχυτητες ανεξαρτητου ηλικιας, ψυχολογικης καταστασης, ικανοτητας κτλ ενω θα επρεπε να ειναι προνομιο. Προφανως ο συγκεκριμενος δεν επρεπε να οδηγει αλλα πως να του παρουμε το διπλωμα, του στερουμε θεμελιωδες δικαιωμα αν ειναι δυνατον, ας τον να σκοτωσει καμια δεκαρια ποδηλατες και μοτοσικλετιστες και βλεπουμε, μην ειμαστε και φασιστες, ακου να μην μπορει να οδηγησει ο ανθρωπος.
Ο συγκεκριμένος δεν έπρεπε να οδηγεί αλλά δεν έχει και εναλλακτικές.
Γιατί δεν υπάρχουν τακτικά κυκλικά δρομολόγια λεωφορείων για να εξυπηρετήσουν τους ηλικιωμένους ανθρώπους στις καθημερινές τους μικρές μετακινήσεις, γιατί τις ηλεκτρονικές κάρτες στις οποίες έχουν έκπτωση πρέπει να πάνε να τις επαναφορτίσουν μόνον στους σταθμούς του μετρό αν αυτοί οι σταθμοι είναι κοντά τους, γιατί δεν έχουν οι περισσότεροι χρήματα για να αγοράζουν πεντάδες εισιτηρίων, και σίγουρα όχι για να παίρνουν ταξί, γιατί οι στάσεις των λεωφορείων είναι τοποθετημένες αραιά και ετσί πρέπει να περπατήσουν για να πάνε στα σπίτια τους ενώ οι περισσότεροι απλά δεν μπορούν λόγο ηλικίας και γιατί ο πληθυσμός που έχει μείνει σε αυτή την χώρα είναι ως επί το πλείστον ηλικιωμένος.
Ο ηλικιωμένος που σε χτύπησε λοιπόν επειδή δεν βρίσκεται σε γεροντική άνοια ακόμα, θα διεκδικήσει την άδεια οδήγησης του, ως τον μόνο τρόπο μετακίνησης του, αφού αφ' ενός μεν δεν γνωρίζει κάποιον άλλον τρόπο να μετακινηθεί και αφετέρου δε, ξέρει ότι ακόμα και αν διεκδικήσει κάτι διαφορετικό αυτό θα εφαρμοστεί όταν πλέον εκείνος θα έχει πεθάνει.
Πρόσεξε. Εγώ δεν σου λέω ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι έχουν τις ικανότητε να οδηγούν με ασφάλεια. Σου λέω απλά ότι δεν έχουν εναλλακτικές και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ακόμα τόσο ηλικιωμένοι για να κλειστούν μέσα στα σπίτια τους. Και κάποιοι από αυτούς έχουν ακόμα "υποχρεώσεις". Να πάρουν τα εγγόνια από το σχολείο, να μαγειρέψουν ( άρα να ψωνίσουν) να πάνε να πληρώσουν τους λογαριασμούς ( να πάνε σε τράπεζες και εφορίες ) κτλ.
Τοπικά δρομολόγια τα οποία δεν μπορούν να τα κάνουν παρά μόνον με τα αυτοκίνητα τους, όπως και αν μπορούν να τα οδηγήσουν αυτά.
Οπότε, πρέπει σώνει-και-καλά να στοιβάζονται πρωί-πρωί σε δρόμους και ΜΜΜ, τότε που όλος ο κόσμος πρπει να πάει στη δουλειά του? Ο λογαριασμός και τα ψώνια και ο καφές και η βόλτα δεν μπορούν να γίνουν κάποια άλλη ώρα? όχι? εκεί πάνω στον πρωίνό πόλεμο? όχι? εκεί πάνω στην ώρα αιχμής?
Δεν είναι μόνο θέμα "να εξυπηρετήσουν τους γύρω τους / να μην συμβάλλουν στο πρόβλημα αλλά στην λύση του", είναι ΚΑΙ θέμα ασφάλειας και μη-ταλαιπωρείας ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ. Όλοι οι παπούδες και οι γιαγιάδες, εκεί στοιβαγμένο στο τρόλευ, πρωί-πρωί που όλοι θέλουν να πάνε ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.... Και απαιτούν και θέση να κάτσουν. Και θέλουν και να μην στριμόχνωνται. Και διαμαρτύρονται και γιατί καθυστέρησε το τρόλευ!!!!!!!! ΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ. Όταν οι δρόμοι θα έχουν χαλαρώσει, όταν ο κόσμος θα έχει πάει στη δουλειά του, όταν ΔΕΝ ΘΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙΣ.
Ο Έλληνας δεν έχει μάθει να περπατάει. Έχει μάθει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να πάρει μια λαμαρίνα με 154 δόσεις, μετά να ξανακάνει το σκατό του παξιμάδι για να πληρώνει ασφάλειες και τέλη και σερβις και καύσιμα.... ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. Οπότε, και όταν γεράσει πάλι τα ίδια θα κάνει. Άλλωστε πρέπει να κάνει πραγματική απόσβεση στο ΙΧ που πήρε πριν 23 χρόνια με 154 δόσεις (μόλις πέρυσι το εξόφλησε!!!!!).
Αν δεν σέβεσαι ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, δεν θα σεβαστείς ποτέ και κανέναν άλλο. Αν έχεις μάθει ότι έχεις ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και καμμία υποχρέωση, καμία ευθύνη για το οτιδήποτε, καμία συνέπεια για την κάθε μ@λ@κία που κάνεις... τέτοιος θα είσια μέχρι να δείς τα ραδίκια ανάποδα.
Άμα μιλάμε για αστική μετακίνηση, και δη για Αθήνα το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Ισως για μικρες διαδρομές τύπου 3-5 χλμ εντός κέντρου ή εντος ιδίου δήμου ή περιοχής το προβλήμα να μην ειναι μεγάλο, αλλα για καποιον που θελει να μετακινηθει 20+ χλμ την ημέρα, και απο βασικούς και κεντρικούς οδικούς άξονες, νομίζω το ΄θέμα είναι εμφανές.
Πέρα από τα προβλήματα συμπεριφοράς που πολύ σωστα τονίζουν όλοι, ειναι η κακη δόμηση και η προτεραιότητα στη μετακίνηση με το ιδιωτικό αυτοκίνητο, η παντελής έλλειψη σωστού δικτύου ΜΜΜ και ένα σωρο άλλα προβλήματα.
Η λύση είναι επανασχεδιασμός των ΜΜΜ, με περισσότερα και πολλά δρομολόγια, η έμφαση στη μετακίνηση με τα πόδια, άρα πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, και ο περισορισμός του αυτοκινήτου, για περιιπτώσεις που πραγματαικα χρειάζεται, ταξίδι ή μια επείγουσα περίπτωση (ή και καθόλου), άρα ο περιορισμός των λωρίδων αυτοκινήτου (ιδιωτικού στη πόλη).
Ρε συ Wicca ομως στην τελικη δεν με ενδιαφερει, αμα δεν μπορει να οδηγησει να μην οδηγησει, το πως θα κανει τις δουλειες του ειναι αλλη ιστορια, εγω να μην πεθανω θελω. Επισης το αμαξι δεν ειναι τζαμπα. Μην σου πω οτι αμα συνυπολογισεις οτι η μηνιαια μειωμενη που δικαιουται κοστιζει 15 ευρω τον μηνα του ερχεται πολυ πιο φτηνα απο το να παρει το αυτοκινητο του.
Φαντασου δλδ :P
Δεν μπορείς να επιβαλλεις στους άλλους την ώρα που θα βγουν από το σπίτι τους με βάση την ηλικία τους ή τον τύπο της εργασίας τους. Άμα θέλουν να βγουν από το σπίτι τους το πρωί, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αυτό.
Εκείνο που μπορείς να διεκδικήσεις είναι καλύτερες και πιο οργανωμένες αστικές συγκοινωνίες ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν με αυτές εκείνοι που δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν με ασφάλεια.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζεις ότι η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει όλους όσοι είναι κάτω των 25 και όλους όσοι είναι άνω των 70! Γιατί και τα πιτσιρίκαι επικίνδυνοι οδηγοί είναι btw!
Από εκεί και πέρα το που και πόσο περπατάν οι Έλληνες είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα προς συζήτηση. Πολλοί αποφεύγουν να περπατήσουν γιατί δεν έχουν ασφαλή πεζοδρόμια για να το κάνουν αυτό, διότι αυτά είναι κατειλημμένα από οτιδήποτε βάλει ο νους σου. Από παρκαρισμένα οχήματα, από τραπεζοκαθίσματα, από περίπτερα σε μέγεθος πολυκαταστήματος, από γλάστρες, σκουπίδια, μπάζα κτλ.
Οπότε ακόμα και εκείνοι που φιλοτιμούνται να πάνε να κάνουν τα ψώνια τους με τα πόδια, βλαστημάνε την ώρα και την στιγμή που αποφάσισαν να το κάνουν αυτό, μιας και πρέπει φορτωμένοι με τσάντες ή με καροτσάκια της λαϊκής να κάνουν παρκούρ στα κατειλλημμένα πεζοδρόμια.
Εφόσον δεν υπάρχουν λοιπόν υποδομές και εναλλακτικές εννοείται ότι ο πληθυσμός αυτής της χώρας θα προτιμήσει να μετακινηθεί με αυτό που ξέρει και που τον έχουν μάθει να εμπιστεύεται, και που δεν είναι η χλωρίνη κλινέξ!
Κακώς. Θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει αν θέλεις να ενδιαφερθεί και ο κάθε άλλος για το δικό σου πρόβλημα.
'Όταν δεν βλέπουμε και την άλλη πλευρά και λέμε απλά οτι δεν μας ενδιαφέρει- ας λύσει το πρόβλημα κάποιος άλλος- τότε απλά μεταχρονολογούμε σε έναν αόριστο τόπο και χρόνο την λύση του προβλήματος.
Αν δεν θες τους ηλικιωμένους και ως εκ τούτου ανίκανους να οδηγήσουν με ασφάλεια οδηγούς, στον δρόμο, τότε θα πρέπει να διεκδικήσεις τις εναλλακτικές τους. Αν τις έχουν να είσαι σίγουρος ότι θα τις προτιμήσουν γιατί και για τους ηλικιωμένους ανθρώπους η οδήγηση είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Διότι δεν έχουν καλή όραση, διότι πονάνε τα πόδια τους και τα χέρια τους, διότι αγχώνονται κτλ και ως εκ τούτου προτιμούν να οδηγεί κάποιος άλλος.
Μισο λεπτο, μιλας για δυο διαφορετικα πραγματα. Αλλο το πως θα βγει ενας ανθρωπος απο το σπιτι του και αλλο αν ειναι ικανος να οδηγησει. Αν δεν ειναι ικανος σταματαει η καθε κουβεντα (εκει παει το "δεν με ενδιαφερει"), μηπως να δωσουμε και σε ανθρωπους με προβληματα ορασης το δικαιωμα να οδηγανε γιατι και για αυτους ειναι εξαιρετικα δυσκολη (ακομα πιο δυσκολη για την ακριβεια) η μετακινηση με ΜΜΜ? Αμα ο αλλος βγαινοντας στον δρομο κινδυνευει να σκοτωσει η να σκοτωθει να μην βγει, δεν νομιζω οτι λεω κατι παραλογο. Το αν οι εναλλακτικες ειναι καλες (που για εμενα δεν ειναι ιδανικες αλλα ειναι αρκετα ικανοποιητικες, τα ΜΜΜ εχουν καλη καλυψη και τα 15 ευρω τον μηνα ειναι αστειο ποσον συγκρινομενο με βενζινες, ασφαλιστικες κτλ) ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο, και αθλιες να ειναι δεν σημαινει οτι πρεπει να επιτρεπεται να κουμανταρει κατι εν δυναμει δολοφονικο ενας ανθρωπος που δεν ειναι ικανος πλεον να το χειριζεται και να αντιδραει σε απροοπτα.
Συγγνώμη, γιατί έχω χάσει τη μπάλα... Υποστηρίζουμε πως, αφού δεν υπάρχουν συχνότερες και άνετες συγκοινωνίες, έχει δικαίωμα ο κάθε μειωμενης ορασης, μειωμενης αντίληψης, μειωμένων αντανακλαστικών άνθρωπος, όποιας ηλικίας, (τοσο ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ), να πάρει ενα τιμόνι και πόσα κιλά λαμαρίνας και όποιον πάρει ο χάρος, γιατι "έλα μωρε, δεν έχει εναλλακτική?"....
Έτσι φαίνεται.
Γιατί τα έχουμε μπερδέψει όλα, τα έχουμε κάνει έναν αχταρμά, βρισκόμαστε σε σύγχυση και δεν μπορούμε να βάλουμε προτεραιότητες για να δούμε τι προέχει και τι έπεται.
Έχει κανείς από εσάς υπόψιν του το πόσο εύκολα μπορούν να ανανεώσουν τα διπλώματα τους οι ηλικιωμένοι οδηγοί; Μάλλον δεν έχετε ιδέα πόσο εύκολο είναι.
Στον πατέρα μου που ήταν 80 χρονών του ανανέωσαν την άδεια με μία απλή επίσκεψη στον οφθαλμίατρο. Χρειάστηκε να του "χαλάσουμε" το αυτοκίνητο για να το παρατήσει γιατί και εμείς δεν τον εμπιστευόμασταν πια στον δρόμο. Και όταν του το "χαλάσαμε" έπαθε κατάθλιψη γιατί έλεγε ότι δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Και δεν μπορούσε γιατί για να πάει στην στάση έπρεπε να περπατήσει δύο χιλιόμετρα, και εκεί να στηθεί για μία ώρα μέχρι να έρθει το λεωφορείο που κάνει το κυκλικό δρομολόγιο προς και από το μετρό και να ακυρώσει τις τοπικές μετακινήσεις του γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει φυσικά κανένα τοπικό κυκλικό δρομολόγιο που να καλύπτει αυτές τις διαδρομές στην περιοχή.
Αυτό που λέω είναι ότι το κυκλοφοριακό σύστημα αυτής της χώρας είναι δομημένο έτσι ώστε να υποστηρίζει τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο. Ακόμα και αν οι οδηγοί δεν θέλουν να οδηγούν πια.
Όταν ο κάθε ηλικιωμένος ΔΕΝ έχει άλλες εναλλακτικές και το να ανανεώσει την άδεια του είναι μίας ώρας αναμονή στον οφθαλμίατρο, ε θα πάει να ανανεώσει την άδεια του.
Και επειδή θα είναι και 80 χρονών, δεν θα απαιτήσει να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες γιατί απλά δεν έχει την όρεξη να το κάνει αυτό πια.
Και παρόλο που κάποιοι από εσάς μπορεί να νομίζετε ότι αυτό δεν σας αφορά, σας διαβεβαιώνω ότι θα έρθει κάποια στιγμή που και εσείς δεν θα είσαστε σε θέση να κάνετε ποδήλατο, και επειδή ζείτε στην χώρα αυτή που ζουμε όλοι, θα πάτε και εσείς με την "πεπατημένη" με την οποία διαφωνείτε, αν φυσικά δεν κάνουμε τώρα κάποια κίνηση ώστε να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες.
Δεν αρκεί να κατηγορούμε τους άλλους γιατί παίρνουν τα αυτοκίνητα τους, όταν εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικούμε τις εναλλακτικές που θα έκαναν τους περισσότερους να τα παρατήσουν.
Ότι ζούμε πλέον σε μία χώρα ηλικιωμένων και στα προσεχώς ηλικιωμένων για τους γνωστούς λόγους. ( δεν θα επεκταθώ σε αυτούς γιατί είναι θέμα για άλλη συζήτηση).
Οι προσεχώς ηλικιωμένοι είμαστε εμείς. Οι δική μας γενεά γιατί αυτοί που έπονται, καθώς οι επόμενες γενεές από τις δικές μας, την έχουν κάνει ήδη από την χώρα με ελαφρά πηδηματάκια.
Εκείνοι για τους οποίους παραπονιέστε τώρα, θα είσαστε εσείς σε ένα μάλλον σύντομο χρονικό διάστημα.