την πολύ καλησπέρα μου ..
Κυριακή. Η ώρα είναι 06:00 το πρωί και ο καφές, μου κάνει παρέα.
«Τι να βάλω; » αναρωτιέμαι «τι να φορέσω;; τι θα μπορούσε να είναι άνετο, με πολλές τσέπες, και φυσικά λίίγο φαρδύ ώστε να έχω πλήρη ελευθερία κινήσεων;; για να δούμε ..»
Σκέπτομαι ένα σορτσάκι, στρατιωτικό (ως συνήθως), και φυσικά θα βάλω και ένα «φλισάκι» (*fleese - για το κρύο, εάν φυσικά κάνει κρύο) και το αδιάβροχο. Τουλάχιστον το πάνω μήπως και βρέξει. Να βάλω και ένα «έξτρα» μπουκάλι νερό, και φυσικά να μην ξεχάσω να βάλω και ένα μικρό φαρμακείο (από αυτά τα μικρά, με δύο γάζες και ένα «μπεταντίν»). Έξω θα αφήσω τα γάντια (καλοκαιρινά τρυπητά μηχανής) και το κράνος (ποδηλάτου).
Είμαι τόσο ενθουσιασμένος. Μια γουλιά καφεδάκι ακόμη και ένας βαθύς αναστεναγμός ικανοποίησης.. «Επιτέλους θα κάνω ποδήλατο .. και μάλιστα, όχι μόνο θα κάνω ποδήλατο αλλά θα κάνω και δύο εκπλήξεις με αυτό. Η μία θα είναι να πάω και να πιώ καφεδάκι, αγκαλίτσες και φιλάκια με το κοριτσάκι μου και η άλλη, να ξεσηκώσω δύο φιλαράκια και μία φίλη. Χαχαχαχα θα τρελαθούνε όταν με δούνε .. δεν θα το πιστεύουνε ότι έφτασα ως εκεί.»
Note: (το κοριτσάκι μου κατοικεί Γλυκά Νερά, και τα παιδιά Ραφήνα .. απόσταση από την Αγία Βαρβάρα .. βάλτε με το νου σας τι πίστεψε ότι μπορεί να κάνει ο «Σούπερ-Παππούς»)
Τηλέφωνο στον πρωινό φίλο και γείτονα, Βάχω αλλά τίποτις. Μάλλον κοιμάται ακόμη. Δεν πειράζει θα ξαναπάρω λίγο πιο μετά. Ετοιμάζω τα πράγματα και σκέπτομαι όλα αυτά τα παιδιά τα οποία θα βρίσκονται σε αυτή την ποδηλατοβόλτα .. χμμ ίσως να συναντήσω και εγώ κάποια από αυτά στον δρόμο μου. Φορτώνομαι την τσάντα μου, βάζω κρανάκι, αφήνω τα γάντια στην σχάρα και κατεβαίνω τα σκαλιά παραμάσχαλα με το νέο μου ποδήλατο. Μετά από ένα μικρό γύρισμα του κλειδιού, η πόρτα ανοίγει αφήνοντας να περάσει το φως της απίστευτα όμορφης ημέρας.
Άλλη μια κλίση στον Βάχω αλλά πάλι «τίποτις». Έτσι ο παππούς ξεκινά και κατεβαίνει μόνος την μεγάλη κατηφόρα του σπιτιού και .. να τος στην Ιερά Οδό. Η αρχική ιδέα είναι λοιπόν αυτή η απίστευτα «εύκολη» διαδρομή. Ο δρόμος δεν έχει σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα. «Τι ωραία. Θα είναι μια πραγματικά πολύ καλή βόλτα.» Θηβών, γέφυρα και αριστερά για Λεωφ. Αθηνών ή πιο γνωστή ως «Καβάλας». Από εκεί για πλατεία Καραϊσκάκη, μετά Λεωφ. Αλεξάνδρας, από εκεί Μεσογείων, Πεντάγωνο (ή Εθνικής Αμύνης), και από εκεί μόνο λίγα χιλιόμετρα με χωρίζουν από το κοριτσάκι μου. Μπαίνοντας στην Λεωφ. Μαραθώνος θα μείνει κατάπληκτη.» χαμογελώ περνώντας δρόμους γεμάτους λακκούβες αλλά δεν πτοούμε. «θα τα καταφέρεις .. εδώ με το ΒΜΧ σου πήγατε μέχρι το Πόρτο-Ράφτη όταν ήσουν πιτσιρικάκι. Αχ αυτά τα νιάτα .. τελικά όντως δεν ξεχνιέται το ποδήλατο. Τι ωραίες εποχές και αυτές του 1980!»
Ξαφνικά ένα «μπίίίΠΠ», μια βρισιά, μια μούτζα και μια μικρή ενόχληση στα πόδια, με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. «Έλα βιαστικέ», σκέπτομαι. Ας είναι. Δεν θα μου χαλάσεις την μέρα. Έχω κάνει τόσα σχέδια για σήμερα! Και .. ώχ τι έχουμε εδώ; Δεν έχω καλά φτάσει έως την αερογέφυρα της Λεωφ. Αθηνών που έχω μάλλον μια μικρή κράμπα στο πόδι .. «νόου πρόμπλεμ» .. θα πατήσω πάνω στα πετάλια και θα τεντώσω τα πόδια μου, έτσι θα γίνουν καλά, σκέπτομαι. Και μιας και στέγνωσαν και τα χείλη μου θα σταματήσω, να πιω και λίγο νερό. «ααα τι ωραία που είναι να τεντώνεσαι. Ωπ! εδώ έχει μια σκιά .. εδώ θα πιω νερό». Και εκεί γίνεται το πρώτο λαθάκι (κάτ’ εμέ φυσικά διότι έως τώρα μπορεί να έχω κάνει πάρα πολλά και να μην τα έχω εντοπίσει). Τι το ήθελα να σταματήσω; Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να περπατήσω.
Αλλά είπαμε .. σήμερα θα κάνω ΤΗΝ προσπάθεια. Πρέπει να ξανά «αντέξω». Να τα καταφέρω. Τα πόδια μου πονάνε αλλά όχι τόσο όσο να σταματήσω. Μην γίνομαι «μαμόθρεπτο». Θα προσπαθήσω και ας ξεχάσω τις «εκπλήξεις» μου. Σταματώ για λίγα λεπτά στην σκιά και απολαμβάνω το νερό μου. Όμως παρατηρώ ότι το πίσω φώς μου κουνιέται κάπως και .. «μπλίνγκ». Μόλις έπεσε. «οκ δεν πειράζει! Είπαμε σήμερα τίποτε δεν θα μας χαλάσει .. έχω να κάνω εκπλήξεις. Πρέπει να προσπαθήσω. Οκ .. ο πόνος γίνεται όλο και πιο έντονος αλλά με λίγη ξεκούραση, εδώ στην σκιά όλα θα πάνε καλά. Προφανώς είμαι αγύμναστος. Μάλλον δεν θα πάμε Ραφήνα, ούτε Γλυκά Νερά, αλλά ας πάμε τουλάχιστον έως την εργασία (Πολυτεχνείο) .. δεν μπορεί. Θα τα καταφέρω.
Έφτασα με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία έως το Πολυτεχνείο. Τόση, που μπορώ να σας πω ότι, δεν μπορούσα σχεδόν να ανασάνω. Δίψαγα τόσο πολύ, που σχεδόν κατέβασα μονομιάς το μπουκάλι αλουμινίου που είχα στο ποδήλατο. Η Καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή και είχα τρέμουλα στα πόδια μου, το οποία μάλιστα δεν αισθανόμουν .. κάθισα να ξεκουραστώ, λουσμένος από τον ιδρώτα και ανασαίνοντας όλο και πιο «ήρεμα» προσπαθούσα να καταλάβω το πότε ακριβώς άρχισε όλο αυτό και το πότε θα με άφηνε. Απλά ήτανε έντονο μόλις σταμάτησα να ποδηλατώ. Φυσικά δεν υπήρχε όχι μόνο τα Γλυκά Νερά στο πρόγραμμα αλλά ούτε και η Ραφήνα.
Επέστρεψα κουρασμένος με μία φανερή απογοήτευση, σιγά σιγά έως το «Μπαρουτάδικο» (Ιερά Οδός) και από εκεί, περπατώντας πια, έφτασα σπίτι. Αναρωτιόμουν τι την ήθελα την τσάντα, τα αδιάβροχα, τα φλισάκια, τα φαρμακεία, τα Γλυκά Νερά και τις Ραφήνες!!
Σήμερα που σας γράφω είμαι πιασμένος. Το Σάββατο που μας έρχεται θα κάνω βόλτα μέχρι το Παλατάκι (Αιγάλεω) και πολύ μου είναι!
Αυτά από έναν «ονειροπαρμένο» παππού!
Καλή μας νύχτα!
Ποσα χλμ εχεις κανει συνολικα μεχρι τωρα με το ποδηλατο??
Απ οτι καταλαβα δεν γνωριζεις τις αντοχες σου, μεχρι που μπορεις να φτασεις και υποψιαζομαι οτι ειναι η πρωτη αποπειρα για μακρινη βολτα!
Αντε να εχεις κανει λιγες κοντινες να συμφιλιωθεις το ποδηλατακι σου.
Αν ισχυει αυτο τοτε εισαι super παππους που εφτασες μεχρι το πολυτεχνειο και με λιγη εξασκηση ακομη θα πας και Ραφηνα αρκετα συντομα και θα γουσταρεις κιολας!!!
Άντε,μέχρι τα σαράντα κάτι γίνεται,μετά υπάρχει θέμα.
Εάν είσαι στο μετά, τότε και πάλι καλά έκανες,σωστός.
Καλές πεταλιές.
Αφυδατώθηκες.
Όταν κάνεις ποδήλατο πρέπει να πίνεις νερό πριν καν διψάσεις. Για αυτό και το παγούρι είναι πάνω στον σκελετό. Αλλιώς αργά ή γρηγορότερα, ανάλογα τον οργανισμό, θα έχεις τα συμπτώματα που είχες σε αυτή την βόλτα.
Αυτό που έπαθες είναι επικίνδυνο. (δεν στο λέω για να σε τρομάξω.. Εσύ μας τρομάζεις όταν περιγράφεις αυτό που έγινε :) )
Όταν φτάσεις να έχεις ταχυπαλμία και να μη νιώθεις τα πόδια σου, σημαίνει ότι έχεις φτάσει ήδη στα όριά σου.
Ξεκουράσου αυτές τις μέρες, φάε καλά και πήγαινε και πάρε από ένα φαρμακείο ηλεκτρολύτες, ( κάτι φακελάκια σκόνη είναι που τα διαλύεις στο νερό και βοηθάνε αν έχεις αφυδατωθεί).
Επίσης πρέπει να τρως πριν καν πεινάσεις. Και όταν λέμε να τρως, να τρως καλά. Τροφές που σου δίνουν άμεσα ενέργεια και τροφές που "σκάνε" παρακάτω. Καμία βόλτα δεν βγαίνει με ένα καφεδάκι μόνο πόσω μάλλον με τα χιλιόμετρα που ήθελες να κάνεις.
Πρέπει να τρως κάτι ελαφρύ το πρωί, για να έχεις ενέργεια, και μετά να τσιμπήσεις κάτι στον δρόμο και μετά πάλι να φας κάτι. Αν σε πάρει από κάτω, είναι πλέον αργά για να επανέλθεις. Πρέπει μετά να σταματήσεις να φας κανονικά να χωνέψεις να ξεκουραστείς και μετά να συνεχίσεις.. ( δηλαδή χαιρετίσματα).
Τώρα το πιάσιμο είναι μες στο πρόγραμμα και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και αν "έχεις" την απόσταση που θες να κάνεις και είσαι κομπλέ από "καύσιμα" (νερό, φαί κτλ). Αυτό δεν πρέπει να σε ανησυχεί, σε λίγες μέρες περνάει, και άμα κάνεις και διατάσεις περνάει πιο γρήγορα.
Αυτά από εμένα..
Καλές πεταλιές :)
Καλημέρα παιδιά ..
kynhgos77 > είναι η πρώτη μου βόλτα και με ποδήλατο μεν, αλλά και με ΤΟ ποδήλατο δε. Και μια χαρά υποψιάζεσαι .. ούτε κοντινές δεν έχω. Μακάρι να αντέξω αλλά θα το προσπαθήσω.
Vale 46 > «Βάλε» δεν είμαι και πολύ μακριά από τον αριθμό του «Βαλεντίνο Ρόσσι» που έχεις. Παρά 3 χρονάκια τον φτάνω (43).
Wicca > θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σου. Τώρα παίζει ξεκούραση. Το Σάββατο θα είναι η δεύτερη βόλτα αλλά, δίπλα από το σπιτάκι μου! Για να μην ξαναπάθω ότι έπαθα.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους σας για τις συμβουλές σας. Μόλις κάνατε έναν άνθρωπο (έστω και παππού) λίίίγο πιο σοφό.
με την σειρά μου, σας εύχομαι Καλές Πεταλιές και σε εσάς!
Παππούς (JimBar)
καλημέρα jimBar.
Σωστός ο παππούς.Τα παιδιά που το κατέχουν θα σου πουν τα ωραία,εγώ θα σου πω τα άλλα,για το γέλιο της αρκούδας.
Η wicca σου είπε τα σωστά και απαραίτητα.
Η αρχή του Vale ήταν έτσι και χειρότερα / ένα θα σου πω,στην αρχή έκανα 1(όχι 2 ή 3)ένα τετράγωνο και έκλαιγε το σύμπαν μαζί μου.
Η αρχή του Vale ήταν: με λάθος ποδήλατο,με λάθος ρυθμό,με λάθος όλα,μα όλα.Δεν ήξερα που πάω και που πατώ.Τι να σου πω;Ότι είχα και τον καφέ μαζί μου;/και αυτό έκανα/κλωτσιές και καράτε ο Vale.
Είχα στραβώσει άσχημα/όταν βρήκα τα βασικά(μόνο τα βασικά)ήταν που ανακάλυψα την Αμερική(και με ιντερνετικά σκονάκια/γειά σου ρε θείο Plannet!).
Το δεύτερο βήμα ήταν όταν άρχισαν τα χιλόμετρα(όχι πολλά αλλά ήταν καθημερινά),τότε από το πουθενά,εκεί που έλεγα ότι το είχα χαλαρά,τσουπ,από το πουθενά, ένα φιλαράκι με "αργό" ποδηλατάκι (παππούς κι αυτός)άρχισε να με κερνάει τσάι(πίσω ο Vale/τι έγινε ρε σεις;Aφού τον έχω για πλάκα,τι έγινε;/ξανά και ξανά,τσαγάκι ο Vale).
Τελικά του ήπια το αίμα με καλαμάκι/άρχοντας ο Vale.
Το τρίτο επίπεδο(εδώ παίρνεις και κανονάκι),ρυθμό οκ,ψυχολογία οκ,ταχύτητα(τελικές και άλλα κόλπα του καράτε)οκ.Από αντοχή;Άστα,εδώ υπάρχει θέμα.
Ακόμα το ψάχνω,άλλα όλα χαλαρά,όχι μεγάλα πράγματα/όμως όλα καλά και χαλαρά.
Δύο χρονάκια (ο ένας χρόνος ήταν για φάπες)και όλα καλά/ένα σου λέω/θα γουστάρεις σαν τρελός(στανταράκι αυτό/πας ταμείο).
Σημ. Το νούμερο του doctor / το νούμερο της αποκάλυψης.
Φίλε JimBar καταρχήν σιγά μην είμαστε παππούδες. Τώρα είναι που διανύουμε την... δεύτερη νιότη μας (και εγώ 43).
Μη κάνεις τέτοια λάθη κατευθείαν μεγάλες αποστάσεις. Εγώ τον πρώτο καιρό που (ξανα)ασχολήθηκα με την ποδηλασία ερχόμουν από το σπίτι στη δουλειά (6 χιλιόμετρα) και είχα πιαστεί μέχρι στα ... δάχτυλα. Σιγά σιγά συνηθίζεις και δε σου φτάνουν τα χιλιόμετρα που θα κάνεις. Τώρα μετά από 1μιση χρόνο που πρωτοξεκίνησα κάνω πολύ περισσότερα χιλιόμετρα τελείως ΑΝΕΤΑ.
καλώς ήρθες στο κλάμπ
ααααα και έχουμε και ίδιο ποδήλατο (ideal optimus)
Δοκίμασε να έρθεις και σε καμία μαζική ποδηλατόβολτα. Βοηθάει το να έχεις παρέα! Ε και 20 να ήσουν πάντως αν είχες χρόνια να κάνεις ποδήλατο και ξεκινούσες έτσι απότομα τα ίδια συμπτώματα θα είχες.
Πάμε από την αρχή:
- ο χαρακτηρισμός "παππούς" είναι ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ. Δεν σχολιάζω κάτι παραπάνω.
- είμαι 101% σίγουρος ότι στην αρχή βρήκες κατηφόρα, ξεκίνησες με ΛΑΘΟΣ ρυθμό, συνέχισες έτσι και απλά ΚΑΗΚΕΣ. Όταν έχουμε πολλά χλμ μπροστά μας, ξεκινάμε ΑΡΓΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ. Τα πόδια να στροφάρουν ΕΥΚΟΛΑ, με σχετικά γρήγορο ρυθμό και μαλακό πετάλι. Αν μπουκώσουν με το "καλημέρα" πάει στράφι ΟΛΗ η βόλτα. Ισχύει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
- νέο ποδήλατο, σίγουρο όχι στημένο ΟΠΩΣ πρέπει για το σώμα σου ΤΩΡΑ / στην φάση που είσαι. Μπορεί να είναι στημένο ΣΩΣΤΑ για όπως θα έχει συνηθίσει το σώμα σου μετά από 500 χλμ...... αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ όχι για τώρα που ξεκινάς με δαύτο. Άρα πρώτα μικρές "διερευνητικές" βόλτες, ώστε να "παίξεις" λίγο με τις ρυθμίσεις, να δεις τι βολεύει, τι ενοχλεί, τι δυσκολεύει, αλλαγή - δοκιμή και φοτυ και από την αρχή.ΜΕΤΑ θα έρθουν οι μεγάλες βόλτες.
- εξοπλισμός / περιττό βάρος. Βόλτα πας, σε κατοικημένη περιοχή. Δεν χρειάζεται να πάρεις σάκο εκστρατείας.
Κράνος + νερό + φαγητό + εργαλεία + αντιηλιακό. ΤΕΛΟΣ.
Όταν με το καλό έρθει η ώρα να βγείς για Σπάρτη, πάρε τα υπόλοιπα....
- φαγητό / νερό: ΤΡΩΜΕ πριν πεινάσουμε, ΠΙΝΟΥΜΕ πριν διψάσουμε.... από λίγο και συχνά. Αν ο οργανισμός φτάσει να σου πει "έλιωσα, θέλω νερό"... το έχεις χάσει το παιχνίδι. Επίσης, τώρα το καλοκαίρι που λιώνουμε στον ιδρώτα... το σκέτο νεράκι ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ (στις πολύωρες βόλτες). Θέλεις αναπλήρωση ηλεκτρολυτών. Όχι απαραίτητα το ετοιματζίδικο έγχρωμο ζαχαρόνερο που πουλάνε, μπορείς να φτιάξεις το δικό σου ισοτονικό.
- ακούμε το σώμα μας. Αν αρχίσουν να χτυπάνε τα "καμπανάκια" προσπαθούμε να δούμε τι φταίει, κάνουμε κάτι.... δεν περιμένουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας "και μετά βλέπουμε...".
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ενημερώνεσαι, βγαίνεις "δοκιμαστικές", ρυθμίζεις, ΞΑΝΑΔΟΚΙΜΑΖΕΙΣ.
Σύντομα, πριν σε πάρει από κάτω.
..
..
..
(όταν πρωτο-"ξανα"-ξεκίνησα το ποδήλατο ως ενήλικός, το 2001 - 2002, την ημέρα που έφερα "καβάλα" το ποδήλατο από το κατάστημα στο σπίτι νόμισα ότι θα πεθάνω.... δεν υπήρχε σημείο πάνω μου που να μην πονάει και να μην ιδρώνει, δεν υπήρχε φλέβα που να μην την νιώθω να χτυπάει ταμπούρλο.... Πλέον αν το κοντεράκι δεν γράψει 60χλμ θεωρώ ότι ουσιαστικά ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ποδήλατο)
Vale 46> τουλάχιστον τώρα δεν νιώθω μόνος.
Gefer> καλησπέρα και καλώς ήρθες στο «κλάμπ» (club) των σαράντα «πλάς» (40+). Είναι πράγματι ένα πολύ ωραίο ποδήλατο, άλλα μάλλον θα κοιτάξω για «δρόμου» (road), αν τελικά το πάρει ο μικρός (ο ιός της κοπέλας μου).
lefkal> ευχαριστώ πολύ για την ποδηλατοβόλτα, αλλά θα σας καθυστερούσα παλικάρι μου αν ερχόμουν μαζί σας και ίσως να μην την χαιρόσασταν. Όμως, μόλις βελτιωθώ, θα σας έρθω.
RockaRolla> σεβαστό το να μην σχολιάσεις το «παππούς» αλλά, να γνωρίζεις παλικάρι μου, ότι είμαι παππούς!! Πάμε παρακάτω. «Ρόκα» όντως βρήκα κατηφόρα. Έχεις απόλυτο δίκαιο σε αυτό παλικάρι μου. «διερευνητικές» βόλτες .. χμμ για να σκεφτώ. Για να διερευνήσω κάτι, δεν θα πρέπει να έχω την «βάση» ως γνώση;; άρα εδώ δεν κατέχω. Υποτίθεται ότι μου το φτιάξανε εκεί. Με βάλανε πάνω, πάταγα κάτω με το μπροστινό του πέλματος («μύτες» ποδιών), μετά βάλανε ένα «σίδερο» στην πίσω ρόδα και υποτίθεται φτιάξανε το τιμόνι και αυτό ήτανε το «στήσιμό» του ποδηλάτου μου. Δεν γνωρίζω αν το «σετάρανε» σωστά. Το μόνο που γνωρίζω, είναι ότι έκανα μια προσπάθεια αλλά πλέον έμαθα ότι από εδώ και πέρα, θα κάνω πιο κοντινές αποστάσεις.
Αν όμως σε φέρει ο δρόμος σου προς Αιγάλεω (Παλατάκι) πολύ ευχαρίστως να το δεις και εσύ και να μου πεις, αν όντως το φτιάξανε η, αν στην ουσία απλά με κοροϊδέψανε! Όσο για τα εξήντα (60 km) χιλιόμετρα, και μόνο που το διάβασα, δεν σε κρύβω παλικάρι μου, ότι με πονάνε ήδη τα πόδια μου.
Όσο γι’ αυτό που είπε η Wicca για τους ηλεκτρολύτες, η αγορά τους θα γίνει αύριο το πρωί.
Σας ευχαριστώ όλους σας και σας προσκαλώ για καφεδάκι-γνωριμία και κουβεντούλα το Σάββατο το πρωί (ορίστε εσείς την ώρα που θέλετε/μπορείτε, και κάνουμε παρεούλα την μικρή αυτή διαδρομή από από το «πράκτικερ» (Praktiker – Ιερά Οδός) στο Παλατάκι (Αιγάλεω).
Όποια/ος μπορεί και θέλει, είναι καλοδεχούμενη/ος.
Καλές πεταλιές παιδιά!
Οταν πηρα το ποδηλατο πριν 10 χρονια περιπου, και ενω ειχα να κανω κατι χρονια, πηγα με το αμαξι με φιλο στους θρακομακεδονες και απο εκει με τα ποδηλατα μεχρι βαρυμπομπη. Διπλα δηλαδη! 24 χρονων ημασταν και οι δυο.
Αποτελεσμα? Το ξανακουμπησα μετα απο 6 μηνες και ο φιλος μου το πουλησε μετα απο μια βδομαδα. Τωρα 34 χρονων αυτη η διαδρομη ειναι αστεια.
Ειναι σαν να εχεις να κανεις πους απς χρονια και ξαφνικα να πεις, κατσε να πεσω να παρω καμια 40αρια να ξεπιαστω.
... αν κρίνω από την φωτο στο αβαταρ σου... παίζει να είμαι μεγαλύτερός σου... (εκτός αν είναι από το μαθητικό σου άλμπουμ... αλλά και πάλι ΕΓΧΡΩΜΗ την βλέπω... μπα ποιό μεγάλος πρέπει να είμαι ....
)
Το ότι σε έστησαν επάνω στο ποδήλατο είναι απλά η αρχή.
Μετά το καβαλάς και βγαίνεις έξω. Βλέπεις ΤΙ ΣΕ ΖΟΡΙΖΕΙ και προχωράς σε διορθωτικές κινήσεις.
Η θεωρία λέει "Α", αλλά το σώμα σου ΣΗΜΕΡΑ λέει "Β" και σε 5 μήνες / μετά από 500χλμ θα λέει "Γ"....
...δοκιμή και σφάλμα.... και φτου και από την αρχή.
Α, ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ πάντα.... όχι απότομα πράγματα.... πχ το ύψος της σέλας μπορεί να αλλάξει το πολύ ΕΝΑΝ ΠΟΝΤΟ. Δοκιμάζεις σε 1-2 βόλτες, βλέπεις αν έχει θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα και συνεχίζεις.
Επίσης ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ 3-4 παράγοντες (πχ ύψος / κλίση / μπρος - πίσω) γιατί δεν θα ξέρουμε τι δούλεψε "θετικά" και τι "αρνητικά".
Καλησπέρα φίλε και γείτονα
Ξεκίνησα πριν 2 μήνες ποδήλατο (κι εγώ 40 είμαι) και την πρώτη μέρα νόμιζα ότι θα μείνω πάνω στην άσφαλτο μετά από τρια τετράγωνα... όταν γύρναγα πίσω που ήταν δε ανηφόρα δε σου λέω τίποτα.
Τώρα μετά από επιμονή και προσπάθεια 2 μηνών κάνω άνετα 10-12 χλμ σε 50-60 λεπτά (και πάντα στο γυρισμό έχω 5-6χλμ ανηφόρα...μένω στο λόφο αξιωματικών).
Παρόλα αυτά που έχω κατακτήσει αυτούς τους δυο μήνες ξαφνικά τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα ότι ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ !!!
Δυο τυχαίοι ποδηλάτες με είδαν στο δρόμο μου έδωσαν τις πρώτες συμβουλές και μετά έψαξα στο διαδύκτιο και ... σας βρήκα !!!
Διαβάζω από προχτές ασταμάτητα ότι βρω μπροστά μου και προσπαθώ να μάθω όσο περισσότερα μπορώ.
Καλή αρχή σε όλους εμάς τους νέους και καλή συνέχεια σε όλους μας
...ίδια φάση, για 1η φορά πριν αρκετά χρόνια.... ποδηλάτης με σταματά στο φανάρι (και εγώ με ποδήλατο.... αγκομαχούσα στην Πατησίων...
) και μου έδωσε την αρχική κατευθηντήρια γραμμή...
Από τότε, κάθε φορά που έβγαινα και έβλεπα άλλους ποδηλάτες όλο και κάτι μάθαινα.
Ειδικά το CMR (critical mass ride) και άλλες παράλληλες δράσεις των podilates.gr ήταν ΣΧΟΛΕΙΟ.
Όταν δε ξεκίνησα τις βολτονήσεις (βόλτα / προπόνηση = βολτόνηση) εκεί να δεις. Κάθε φορά ήταν "ιδιαίτερο φρονιστήριο".
Συμβουλή μου, διαβάστε, ρωτήστε, κάντε πετάλι, συμμετέχετε σε δράσεις / πορείες / βόλτες με άλλους ποδηλάτες.
Πριν 5-6 χρόνια υπήρχαν 2-3 "βόλτες" όλες και όλες (το μήνα). Πλέον κάθε μέρα έχει τη δική της βόλτα, σε ότι ρυθμό και "κατεύθυνση" θέλει ο καθένας από μας. Δικαιολογίες ΔΕΝ υπάρχουν....
Καλές πεταλιές σε όλους.
.......θα πιστέψει ότι ποδήλατο κάνουν μόνο αυτοί που είναι πάνω από 40. Καιρό είχα να δω συνέλευση γερόντων από κοντά.
Λοιπόν φίλε JimBar η δική μου ιστορία έχει ως εξής.
Είχα πάρει το ποδήλατο με το ταχυδρομείο από εξωτερικό. Το συναρμολόγησα και επειδή δεν είχα τρόμπα, πήγα στο πιο κοντινό βενζινάδικο (τρία οικοδομικά τετράγωνα πιο κάτω) να φουσκώσω τα λάστιχα. Τα φούσκωσα και μετά γύρισα σπίτι επάνω στο ποδήλατο. Περιττό να σου πω ότι είχα τα ίδια συμπτώματα με εσένα που έκανες καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα. Είχε στεγνώσει το στόμα μου, τα πόδια μου έτρεμαν και φοβόμουνα ότι θα σταματήσουν να με κρατάνε, κλπ κλπ. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και περίμενα το χάρο να έρθει να με πάρει.
Η σκέψη να πάω στη δουλειά με το ποδήλατο είχε αρχίσει να απομακρύνεται κάπως. Την επόμενη μέρα το ξανά καβάλησα και έκανα μία διαδρομή δύο χιλιομέτρων. Την τρίτη το πήρα απόφαση και πήγα στη δουλειά (16 χιλ. πήγαινε-έλα). Στην αρχή μου φαινόταν βουνό. Μετά από την πρώτη εβδομάδα είχα βάλει φτερά στα πόδια αλλά φοβόμουν ακόμη τις ανηφόρες. Να μη στα πολυλογώ μετά από ένα μήνα καθημερινής διαδρομής στη δουλειά ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω όσα χιλιόμετρα ήθελα. (Πρόσφατα έλαβα μέρος και σε ένα brevet 200 χιλ. που το έβγαλα μέσα σε 12.30 ώρες. Έτρεχα να προφτάσω το RockaRolla αλλά εις μάτην).
Η καμπύλη αύξηση της αντοχής τον πρώτο μήνα ήταν σχεδόν κατακόρυφη. Αυτή την ανηφόρα που την πρώτη εβδομάδα την βλέπεις και τρομάζεις, τη δεύτερη την ανεβαίνεις επάνω στο ποδήλατο και την τρίτη δεν την καταλαβαίνεις καθόλου.
Το μόνο που χρειάζεται να έχεις στο μυαλό είναι το λίγο περισσότερο κάθε μέρα. Αν αρχίσεις απότομα δεν προλαβαίνουν να σφίξουν οι μύες. Τους κάνεις δηλαδή περισσότερο κακό παρά καλό.
Οι συμβουλές που σου έδωσαν τα παιδιά παραπάνω ήταν σωστές συν μία ακόμη σημαντική: Διατάσεις πριν και μετά την ποδηλασία. Επαναλαμβάνω για να εμπεδωθεί: Διατάσεις των μυών τουλάχιστον των ποδιών πριν και μετά την ποδηλασία. Προστατεύει τους μύες από τη συστολή και τους κάνει εύκαμπτους ώστε να έχουν το μάξιμουμ της απόδοσής τους.
Καλώς ήρθες στην παρέα
Θοδωρής (επίσης παλιόγερος)
... άντε τώρα κοίτα να βγάλεις και τις βοηθητικές μπας και περάσεις καμια μαμά με καροτσάκι λαϊκής ή καναν συνομήλικό σου παππού με "πι".....
..
..
..
..
αλήθεια, οι πιγκουίνοι πως κάνουν διατάσεις???
Δεν φταίει όμως κανένας άλλος, εγώ φταίω που, όντας μεγαλύτερος, όταν σε έπαιζα στα γόνατά μου ................
Μήπως θα έπρεπε να μετονομάσουμε το θέμα σε
"40 + and the bicycle";;
Πάντως προσωπικά δεν θα έλεγα τον εαυτό μου γιαγιά, παρόλο που σας ρίχνω στην ηλικία..!
.....να ανοίξει μία νέα κατηγορία κάτω από το "Φόρουμ" που να ονομάζεται ΚΑΠΗ δηλαδή:
ΚΑμένοι (ίσως και μία άλλη λέξη που να αρχίζει από ΚΑ και να τελειώνε σε -μένοι........όχι αυτή βρε δαιμόνιο μυαλό)
Ποδηλάτες
Ηλικιωμένοι
Γιατίιιιι.. τι έχει η λεξούλα του δαιμόνιου μυαλού σου; Μήπως δεν είναι στα δικά μας δαιμονικά μυαλά;;;
Πιάνομαι από το προαναφερθέν θέμα αντοχής για λίγη αθλητοφιλοσοφία.
Το θέμα της αντοχής, κατά την ταπεινή μου άποψη (mho) έχει ως εξής:
Τον πρώτο - πρώτο καιρό αν το προσπαθήσεις λιγάκι μπορείς να δεις πολύ μεγάλη βελτίωση ίσως γιατί γρήγορα μπορείς να βελτιωθείς και τεχνικά.
Δηλαδή πέρνεις τα πολλά - πολλά άσχετα του εντελώς αρχάριου και έτσι σύντομα έχεις τρομερή βελτίωση.
Το λέω αυτά για να ενθαρρύνω τον κάθε παππού νεούδι στο να μην τα παρατήσει αλλά με κάποια προσπάθεια και μικροδιορθώσεις ενδεχομένως να δει τεράστια διαφορά.
Από κει και πέρα, αν θες να το πας παρακάτω, και όσο το πηγαίνεις, ο ρυθμός μεταβολής της βελτίωσης όλο και θα φθίνει ( αλλιώς θα είμασταν θεοί! )
Αν ο Jimbar είναι παπούς, εγώ τι είμαι ακριβώς; Το πάζλ λύνεται δια της επιλύσεως της κάτωθι αλγεβρικής εξισώσεως:
Αν x η ηλικία μου σε 10 μήνες και 15 ημέρες, τότε,
4x+2(x-15)-375=0
Λύση
4x+2x-30-390=0
6x-360=0
6x=360
x=360/6
x=60
hurray!!!
Η εξίσωση και η λύση της είναι ευγενική προσφορά της Ελληνικής Εταιρείας Μαθηματικής Αυθεντίας.
Μη τη παρεξηγείτε.. Έχει λαλήσει.. !!!!
Καλημέρα σε όλες τις Κυρίες και Κυρίους της παρεούλας ..
Να σας ευχαριστήσω που απαντήσατε και να απαντήσω και εγώ με την σειρά μου..
kynhgos77> το παράδειγμά σου παλικάρι μου, με τα «πους απς» (push ups) ίσως είναι ότι πιο σωστό γι’ αυτό που έκανα ή, γι'αυτό που μου συνέβη. Το θέμα είναι ότι πίστεψα, ότι τελικά θα μπορούσα να ξαναγίνω δεκαεπτά (17) ετών και να αντέξω. Αλλά φυσικά δεν..
RockaRolla> η φωτό μου παλικάρι μου, είναι φτιαγμένη με «φώτοσοπ» (photoshop) για να παραπλανόνται στην ατελείωτη «γοητεία» της (τι γράφω στην ηλικία μου ο άνθρωπος.. ) η κυρίες. Αν γνωρίζανε ότι έχω καμπούρα, γυάλινο μάτι, μασέλα, ξύλινο πόδι και υποχρεούμαι να παίρνω και τα μπλε «χαπάκια», τότε καμία δεν θα μου μίλαγε.
Σοβαρά τώρα.. πιστεύω ότι για αρχή, κάπου κοντινά θα ήτανε πολύ πιο ωραία. Το ωραιότερο όμως θα ήτανε να παρευρεθώ σε μία παρεούλα όπου εκεί να μου δείξουν πραγματικά στο πώς να κάνω ΣΩΣΤΑ ποδήλατο. Ταχύτητες, στάση του σώματος, κ.λ.π. .. κ.λ.π. Και ευελπιστώ ότι μάλλον θα γίνει.
MikeWithBike> «Γειτονάκι» καλησπέρα. Καλώς ήρθες και καλή αρχή και σε σένα παλικάρι μου. Έψαξες και ΤΟΥΣ βρήκες. Μιχάλη, είμαι ποδηλάτης από την Κυριακή που μας πέρασε δηλαδή .. χμμμμ μίας ημέρας. Επίσης ναι μεν έχω και εγώ εγγραφεί στον ιστοχώρο (site) αλλά δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω κανέναν διότι δυστυχώς, δεν κατέχω. Πέραν όμως αυτού, νιώθω και εγώ την ανάγκη να γνωρίσω άτομα, με τα οποία να μπορούμε να βρισκόμεθα για ποδηλατοβόλτα, και φυσικά πέραν του να μαθαίνω μαζί τους, να μην νιώθω ότι τους καθυστερώ. Αυτό πραγματικά θα με χαλάσει ιδιαίτερα. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση (και αυτό το γράφω και το εννοώ, πέραν της παραπάνω «πλάκας» των αναγραφομένων μου) σε καμία περίπτωση λοιπόν, δεν θα ήθελα να αισθανθώ ότι καθυστερώ/χαλώ την βόλτα των υπολοίπων. Θα προτιμήσω να μην πάω και να κάνω την βόλτα μόνος μου και ας έχει αρνητικό αποτέλεσμα στις γνώσεις που θα μπορούσα να αποκομίσω παρατηρώντας τους. Καλή συνέχεια και σε σένα παλικάρι μου.
tkant> καλησπέρα και σε σένα Θοδωρή. Μια μικρή διόρθωση: ΔΕΝ έκανα σαράντα (40) χιλιόμετρα! Με τα «χίλια ζόρια» και μετά από δύο στάσεις έφτασα από Αγία Βαρβάρα στο Πολυτεχνείο (νομίζω γύρο στα 8-10 το πολύ 12 χιλιόμετρα, ίσως να κάνω και λάθος). Εμένα μου φάνηκαν 108-210 & 320 τουλάχιστον για να μην προσμετρήσω ΚΑΙ τις στροφές. Πάντως το σίγουρο είναι ότι, εάν είχα ξεκινήσει και εγώ για ΝΕΜΕΑ, θα έπρεπε να είχα δηλώσει «Κ.Α.» (Κανονική Άδεια) στην υπηρεσία μου, και να είχα ξεκινήσει προς τον δεκαπενταύγουστο (15/8) για να είμαι εκεί προς τέλος Σεπτέμβρη.. Αλήθεια «Τεό» (από το Theodore), τη ποδήλατο έχεις;
Wicca> μάλλον έτσι πρέπει να μετονομαστεί.. «παππούς, 40+, 50+ και έχει ο ΘΕΟΣ»
Wicca & tkant> για πια λεξούλα λέτε παιζάκια (το παιζάκια είναι η μασέλα που μου έφυγε) ..
to> «Αθλητοφιλοσοφία» .. δε’ν’κακόόό .. το «λιγάκι» είναι που με τρώει .. διότι για «λιγάκι» πήγα και εγώ αλλά μου βγήκε πάάάρα πολύ. Πράγματι όμως θα μάθω. Διότι αυτό επιθυμώ. Όσο μου πάρει μεν, αλλά θα μάθω δε.
Royal Oak> ευτυχώς που την έλυσες διότι προσωπικά, πέραν των παραπάνω, είμαι ΚΑΙ αγράμματος ..
Wicca> μια χαρά τα λέει η μικρή.. Δεν παρεξηγώ καμία και κανέναν. Διότι ο πιο λαλημένος εδώ μέσα, ίσως είμαι εγώ.
Με αυτά και με αυτά δε με είπατε ..
θα πάμε για καφεδάκι στο Παλατάκι ή όχι;;
Ηρθε και η σειρά μου να σε καλωσορίσω στην παρέα. Διαβάζοντας όλους τους παραπάνω σχολιασμούς, θα έλεγα ότι οι φίλοι εδώ, ως επι το πλείστον και πολύ έντεχνα, συζήτησαν τον προβληματισμό σου και σίγουρα ο καθε ένας μπορεί να προσθέσει κάτι ακόμη στη μικρή ποδηλατική μας πείρα.
Αγάλι, αγάλι! Γνωρίζω πολύ καλά τον ενθουσιασμό του καινούριου (για να μην χρησιμοποιήσω λεξεις που ξεκινούν από ΚΑ και τελειώνουν σε οτιδήποτε!), 'ενα χιλιόμετρο κάθε φορά θα σε φτάσει στην κατοστάρα χωρίς καν να το καταλάβεις, τι 40+ doesn't matter άλλωστε σε αυτό το θρεντάκι απ' ότι φαίνεται λίγο πολύ όλοι είμαστε παλιοσειρές, απλά έχε μαζί τα απαραίτητα viagra για την ποδηλατική διαδρομή σου.. Καλωσήθρες και καλές πεταλιές!!
Καλημέρα Yellow1850.
Σε ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα και για το μήνυμά σου.
Καλές πεταλιές μας εύχομαι ..
καλησπέρα και από εμένα.
Καινούργιος και εγώ στο χώρο της ποδηλασίας, κάτοχος ποδηλάτου μόλις δύο εβδομάδων. Έχω ξεκινήσει με δοκιμαστικές καθημερινές βόλτες 2-3 χιλιομέτρων στην περιοχή μου, και μία ατυχή προσπάθεια για τη διαδρομή μέχρι τη δουλειά μου (απόσταση 11 χλμ.) την οποία διέκοψα στη μέση. Περιττό να σας πω ότι από το Σάββατο που έκανα την προσπάθεια με έχει πιάσει η μέση μου, γεγονός που πιθανώς να είναι φυσικό λόγω της ηλικίας μου (47) και του μεγάλου βάρους μου.
Σκέφτομαι να ακολουθήσω τη συμβουλή σας και να επιχειρήσω μικρές και αργές αλλαγές/αυξήσεις του χρόνου και απόστασης με το ποδήλατο με σκοπό να είμαι σε θέση να πραγματοποιώ την απόσταση σπίτι-δουλειά μέσα στο φθινόπωρο.
Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ο πόνος στη μέση. Οφείλεται στην έλλειψη γυμναστικής ή μπορεί να οφείλεται και στη ρύθμιση του ποδηλάτου (π.χ. σέλα, ύψος κλπ.)? Κάθε συμβουλή θα ήταν καλοδεχούμενη.
Ευχαριστώ και καλώς σας βρήκα όλους.
Αν δεν το έχεις κάνει ήδη ξεκίνα και ρίξε μια ματιά εδώ:
http://www.podilates.gr/?q=node/13630 που περιγράφει μερικά βασικά για την ποδηλασία (ρυθμίσεις σέλας κλπ). Στη συνέχεια κάνε μικρές καθημερινές βόλτες με πολλές διατάσεις μυών πριν και μετά τη βόλτα.
Σε ένα μήνα θα μπορείς να πάς όπου θέλεις.
Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και το υλικό.
Θα προσπαθήσω να πάρω ότι πιο χρήσιμο από αυτά.
Γειά σας παιδιά. Χαίρομαι που δεν είμαι μόνο εγώ αρχάρια και άσχετη.Συμφωνώ κι εγώ με όσους είπαν, μπες σε παρέα και πήγαινε ομαδικές βόλτες, διάλεξε τις χαλαρές και κοντά εκεί που μένεις, να μη νιώθεις πολύ ξένος.Είναι σημαντικό να νιώσεις αποδεκτός, να μη σε κομπλάρουν οι έμπειροι.
Κι εγώ πάνω από 40, γυναίκα, αλλά όχι γιαγιά, με παλαιό κλασικό ποδήλατο.See you out there.
Gekel > καλώς σε, στην παρεούλα μας.
Καλύτερα απ’ όλα (επειδή είμαι παθών το λέω και ίσως να μην έχεις το δικό μου πρόβλημα (http://www.podilates.gr/node/10132)) να δεις πρώτα έναν ιατρό. Όσο για το θέμα των ρυθμίσεων του ποδηλάτου σου, τα παιδιά εδώ μέσα (forum) θα σε κατατοπίσουν πλήρως. Καλή αρχή και εύχομαι να βρεθούμε και από κοντά για μικρή & χαλαρή βόλτα. Διότι όπως κατάλαβες, και εγώ τώρα ξεκινώ. Αλλά αν θέλεις την γνώμη ενός πρωτάρη στο αντικείμενο, πιστεύω ότι καλά κάνεις, και κάνεις μικρές αποστάσεις (δες ποιος μιλάει, χαχαχαχα).
BookLuv > Κορίτσι μου, καλώς σε και σε σένα.
Μου είναι σχετικά δύσκολο να «μπω» σε παρέα, διότι έχω την αίσθηση ότι θα τους ταλαιπωρήσω, καθυστερήσω, ίσως ακόμη και να τους κουράσω με τις συνεχής στάσεις μου. Γι’ αυτό και προσπαθώ μόνος μου. Δεν νιώθω μη αποδεκτός αλλά ούτε κομπλάρω με τους έμπειρους. Και αυτοί κάποτε ήτανε στην δική μου θέση.
Όσο γι’ αυτό το παππούς και το γιαγιά, συγνώμη παιδιά αλλά νιώθω παππούς. Ο κάθε ένα μας όπως νιώθει και αγαπά. :)
Καλές μας πεταλιές