Εμένα πάλι δεν με ενοχλεί όταν με κυνηγούν τα κοπρόσκυλα, ίσα ίσα που τους πιάνω την κουβέντα και με βαριούνται... Τα ζώα που φοβάμαι κυρίως είναι οι κάγκουρες και κάποιοι ταξιτζήδες... Το τελευταίο ζώο που με δάγκωσε ήταν ένας 18χρονος που οδηγούσε ένα rallie (έτσι γράφεται;) Σε αυτόν πως γίνεται να ρίξουμε φόλα;;;
Υ.Γ. Μην ξανακούσω βλακώδη σχόλια για ζώα... Η βλακεία καβαλάει τέσσερεις ρόδες (ή και δύο, γιατί μερικοί από εμάς είναι... ποδηλατοκάγκουρες) και προκαλεί πολύ μεγαλύτερα ατυχήματα από "δαγκώματα". Μένω στο σημείο που "σκοτώθηκε" ο Παναγούλης και βλέπω το καλοκαίρι σχεδόν κάθε βράδυ διάφορους τέτοιους να καταλήγουν αναποδογυρισμένοι και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι θα γινόταν αν ήμουν στη λεωφόρο εκείνη την στιγμή. Μακάρι αντί γι' αυτόν τον φόβο να είχα αυτόν του δαγκώματος... Αλλά που να μείνουν και κοπρίτες ζωντανοί δίπλα σε λεωφόρο...
Υ.Γ.2. Για να κρίνουμε κάποιον δεν χρειάζεται να ξέρουμε τι καφέ πίνει το πρωί, απλά διαβάζουμε τις απόψεις του... Ότι λέμε κρίνεται... Οτιδήποτε, πάντα! (και φυσικά κι εγώ, τώρα)
Ομολογώ πως φοβάμαι τα σκυλιά. Μάλλον τελικά πιο επικίνδυνα είναι αυτά που οι κατοχοί τους τα βγάζουν έξω χωρίς φίμωτρο και χωρίς σακούλα και γάντια για να συλλέξουν τα απορρίματά τους. Όσοι από εσάς έχετε ποτέ τσουλήσει στο δρόμο καρότσι με μικρό παιδί μέσα θα καταλαβαίνετε τι σημαίνει να μην μπορείς να πας από το δρόμο και στο πεζοδρόμιο να πατάς τα σκατά του σκύλου του μαλάκα. Γενικώς φίλοι και φίλες άμα δεν οδηγήσετε καρότσι σ' αυτήν την ΚΩΛΟΠΟΛΗ που ζούμε και που κάποτε ήταν "διαμαντόπετρα στο δαχτυλίδι της γης" και σήμερα είναι χαβούζα του κερατά, δεν θα καταλάβετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πόσο ΧΑΛΙΑ είναι.
Στο θέμα μας λοιπόν, μια φορά που μου την έπεσαν διάφορά σκυλιά και ήμουν πεζός, ρώτησα απλά τον αρχηγό τους "γιατί μου φωνάζετε, τι σας έκανα;" ακριβώς όπως θα μιλούσα σε έναν άνθρωπο. Έτσι μου βγήκε μέσα στον τρόμο μου, έτσι έκανα και αυτά απλά έφυγαν.
Σχετικά με το καρότσι δεν μπορώ να πω τίποτα και όταν κουβαλάς ένα πλασματάκι είναι τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Έχεις απόλυτο δίκιο!
Σχετικά με τις ακαθαρσίες, όταν ήμουν στην Ιταλία και έβγαζα βόλτα ένα σκυλάκι με ένα φίλο μου τα απογεύματα, όταν βλέπαμε αστυνομικό (δεν μου κάθεται καλά η λέξη, αλλά ας είμαστε ευπρεπείς, μπορεί να μας διαβάζουν και... πλασματάκια :P ) γυρνάγαμε και πηγαίναμε μέσα από τα στενά, γιατί... θα του έκοβε κλήση επειδή δεν είχε μαζί του το φτυαράκι!!!
Υπερβολικό, αλλά σωστό!
δεν είναι ανάγκη να είσαι φιλόζωος για να ξεχωρίζεις την βλακεία των ανθρώπων από την επιθετικότητα κάποιου σκύλου, από όσο κατάλαβα στο ατυχές συμβάν με το δάγκωμα από σκύλο δεν εμπλεκόταν αδέσποτος σκύλος αλλά κάποιο "εκπαιδευμένο" σκυλί το οποίο από την πολύ εκπαίδευση δεν άκουσε το αφεντικό του, για αυτό και η μήνυση.. αν έχω καταλάβει βέβαια σωστά. Επειδή είμαι και εγώ μια περήφανη σκυλομάνα, η οποία βέβαια λόγω μεγέθους του σκυλιού δεν μπορώ να έχω την χαρά να την βάζω σε κάποιο καλάθι στο ποδήλατο και να την έχω μαζί μου, είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα σκυλιά , υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, όπως άλλωστε σε όλα σε αυτήν την ζωή, δεν θα πείραζαν ποτέ άνθρωπο που δεν θα τα πειράξει. Ίσως να βοηθούσε αν σας έλεγα κάτι που έχω προσέξει από την δική την σκυλίτσα, όποιος άνθρωπος έρχεται σπίτι ή τον συναντάμε στον δρόμο και φοβάται γίνεται και αυτή επιθετική και σίγουρα γαυγίζει, κάτι που το κάνει πολύ σπάνια, από όσο μου έχουν εξηγήσει τα σκυλιά μυρίζουν τον φόβο, εκρίνεται κάποια ουσία στο σώμα μας, και αντιδρούν σαν να πρόκειται να απειληθούν. Έτσι έχω μάθει ακόμα και αν τύχει και εγώ να φοβηθώ κάποιο σκυλί στο δρόμο να ελέγχο το φόβο μου έτσι ώστε να μην προκαλέσω το ζωντανό. Και προς Θεού ακόμα και για τα επιθετικά σκυλιά δεν ευθύνονται τα ίδια αλλά αυτοί που τα κακομεταχειριστεί και βασανίσει, αν τους βρείτε "δαγκώστε" τους.
Διάβασα κάπως αργά τα σχόλιά σας. Δεν θα θυμώσω με τον beef-tech και με τον τρόπο που μου απευθύνει τον λόγο. Η σοφή γιαγιά μου έλεγε, ο καθένας δίνει ό,τι έχει. Δυστυχώς δεν εισπράτουμε στη ζωή πάντα συμπεριφορές που μας πρέπουν. Ή μήπως τελικά μας πρέπουν όλες οι συμπεριφορές; Γηράσκω αεί διδασκόμενη.
Ακαδημαϊκά μιλώντας, η δική μου αγωγή -κάπως παλιομοδίτικη- μου λέει, πως η προσφώνηση 'φίλε', στο βαθμό που η επικοινωνία μας δεν είναι κατά πρόσωπο, δεν εκφράζει την ύπαρξη κάποιας βαθειάς φιλίας, αλλά αποσκοπεί να δώσει φιλική έμφαση στο λόγο, να υποδηλώσει καλή διάθεση του γράφοντα απέναντι σ'αυτόν που του απευθύνει τον λόγο. Ο χαρακτηρισμός γλυκερή είναι πολύ ενδιαφέρων. Θα τον σκεφτώ. Ήθελα να ξέρω αλήθεια, πώς θα γινόταν αλλιώς να εκφράσει κανείς την δική του εμπειρία με τα ατίθασα αδέσποτα σκυλιά, για τις επόμενες φορές που θα μιλήσω γι'αυτό. Επίση δηλώνω μη φιλόζωη. Ό,τι έχει το πρόθεμα φιλο- μπροστά του με κάνει εχθρό. Προτιμώ να μιλώ σαν άνθρωπος που είχε την τύχη να συζήσει και με ζώα αρμονικά κι ευτυχισμένα. Πριν το σκύλο μου είχα δύο γάτες που έζησαν ευτυχισμένες μαζί μας για 15 ολόκληρα χρόνια. Στο πατρικό μου είχαμε γάτες σκύλους και πουλιά. Οι σύντροφοί μου λοιπόν, τα ζώα είχαν πάντα όνομα. Στο ημερολόγιο ζωής μου, άν έγραφα, θα είχαν πρώτους ρόλους. Η Λούσυ μου, όταν ήμουν 18 χρονών έφαγε τις άκρες του απολυτηρίου μου του Γυμνασίου (εξατάξιο τότε). Ή Λούσυ (σκυλίτσα), που αγαπούσαν όλοι στη γειτονιά μας, πέθανε από φόλα ενός επι δηλώσει φασίστα (είχε κάνει Α3), που εμφανίστηκε στην κοινότητά μας ξαφνικά και νύχτα-μέρα μας απειλούσε όλους, ότι θα φέρει την αστυνομία για χάρη γούστου. Είχε γίνει φόβητρο και ήταν λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Αν ο Λαφίτ μου φύγει απ'τη ζωή, θα ακολουθήσει άλλο πλάσμα παρατημένο κι ελπίζω μαζί να τελειώσουμε τη ζωή μας.
Η αγωγή σκύλου δεσποζόμενου στο δρόμο δεν είναι αυτής της συζήτησης. Η δική μας πρακτική είναι να χρησιμοποιούμε χαρτί κουζίνας για να μαζεύουμε τις ακαθαρσίες του Λαφίτ. Ο δε Λαφίτ γνωρίζει, πως όταν αρχίζουμε να κόβουμε αλεπάλληλα κομάτια χαρτί κουζίνας είναι η ώρα της βόλτας. Πάει στην πόρτα και χοροπηδάει κάνοντας τρελούς κύκλους γύρω απ'τον εαυτό του.
Συγνώμη που μάκρυνα την κουβέντα πάλι. Πάντως μιλώντας εδώ, όντας ξένοι μεταξύ μας δεν μπορώ να φανταστώ άλλο τρόπο να απευθύνουμε το λόγο παρά με ένα de facto φιλικό ύφος. Αυτό το φιλικό ύφος όπως όλοι γνωρίζετε θέλει μια τρίχα για να μετατραπεί σε καυγά. Εγώ δεν παίζω, ούτε χορεύω σ'αυτό το σκοπό.
δεν το είπα για να θυμώσεις. το είπα για να μην ξαναπείς "φίλε μου" όταν δεν το εννοείς. αν δεν το εννοείς, τί το λες; μήπως και τα υπόλοιπα που λες, δεν τα εννοείς;
Η σοφή γιαγιά μου έλεγε, ο καθένας δίνει ό,τι έχει.
χαμηλής ποιότητας μπηχτή. ότι δήθεν μίσος βγάζω επειδή μίσος έχω.
πρόβλημα με τα ζώα δεν έχω. έχω πρόβλημα με τα ζώα που με δαγκώσαν. έχω μια δαγκωματιά. από τότε που την απέκτησα, δίνω αυτό. την δαγκωματιά. γι'αυτό τώρα, όταν σκύλος μου ορμάει, φοβάμαι. δεν κατάλαβα... είμαι παλιάνθρωπος, δεν είμαι φιλόζωος και κακοποιώ τα ζώα, αν δεν το αφήσω να με δαγκώσει;
μου θυμίζει ένα περιστατικό. ο σκύλος ενός έχεζε στην παραλία. η μάνα μου (μόλις έβγαινε απο τη θάλασσα) του είπε, επί λέξη: "σας παρακαλώ κύριε, μην αφήνετε τον σκύλο σας να λερώνει στην παραλία". αυτός της απάντησε "δεν είστε φιλόζωη". Φιλοζωία είναι να αφήνουμε τα ζώα μας να χέζουμε όπου να'ναι; να γελάμε και να λέμε αστεία όταν μας δαγκώσουν; Αυτό δεν είναι φιλοζωία είναι αίσχος. δεν είμαι φιλόζωος αν δεν το αφήσω να με χέσει;
το "φίλε μου" δεν δίνει φιλική "έμφαση". Δηλαδή μπορείς να πεις ό,τι σου κατέβει και κοτσάρωντας ένα "φίλε μου" να γίνει φιλικό; προφανώς όχι. άρα λοιπόν το "φίλε μου" είναι περιτύλιγμα για κάτι άλλο, σίγουρα όχι φιλικό. είναι πούστικο και εδώ τελειώνει η συζήτηση περί αυτού.
Στη χαλκίδα έχει/είχε χτιστεί κτίριο που θα φυλάσσονταν σκυλιά. αρχικά μπορούσε να δεχθεί πες 100 σκυλιά (120? 110?). αμ έλα που έρχεται ο "φιλοζωικός οργανισμός" από την αθήνα που δίνει τις εγκρίσεις για αυτά τα κτίρια και είπε "κάθε σκύλος χρειάζεται όσο χώρο όσο χρειάζεται και ένας άνθρωπος." Αποτέλεσμα; 9 στα 10 σκυλιά πάλι στο δρόμο. επειδή τα 2χ2 μέτρα είναι λίγα, χρειάζεται ολόκληρο δωμάτιο. φιλόζωοι είναι; αν ήταν ζωόφιλοι (τώρα το έγραψα σωστά) όπως διατυμπανίζουν, να τα πάρουν στο σπίτι τους. Εγώ μιά φορά και γατί έχω μαζέψει που ήταν σε σκουπιδοτενεκέ και το γλύτωσα λίγη ώρα πριν έρθει το σκουπιδιάρικο. Δεν διατυμπανίζω ότι είμαι ζωόφιλος. Δεν κλωτσάω όμως σκύλο που δεν με έχει πειράξει. Δεν κλώτσησα ούτε καν τον σκύλο που με δάγκωσε, που σε αυτοάμυνα και μόνο, θα έλεγε κανείς ότι είχα το περιθώριο να το κάνω αν επέμενε να με δαγκώνει (δεν νομίζω να μου πει κανείς ότι κακώς θα το έκανα αν ο σκύλος δεν έλεγε να με αφήσει...) όπως έκανε σε μιά άλλη γυναίκα. και γω πάει στο διάολο πες ότι η 10εκ ουλή που απέκτησα στη γάμπα, είναι και (μη χέσω) σέξι, καθ'ότι άντρας. Σε μια γυναίκα πως θα φαίνεται που η γάμπα της έχει φάει κάπου 20 ράμματα; που το δέρμα της είναι τώρα σαν να έχει περάσει αμμοβολή; το θεωρείς λίγο;
ένας παραπάνω είπε ότι κρινόμαστε από αυτά που λέμε... διαφωνώ. κρινόμαστε από αυτά που κάνουμε και αποδεικύνονται ότι κάνουμε. με τα λόγια όλοι μπορούν να είναι μάγκες. Έχω χαρτούρα 2 ετών, πάχους 2εκ+, με εισηγήσεις, καταγγελίες, ενημερώσεις, αιτήσεις προς το δήμαρχο, τον συνήγορο του πολίτη, το λιμενικό, την αστυνομία, τον δήμο και και και, όχι μόνο για τα αδέσποτα (μαζί και όσα παρατάνε οι αθηναίοι) αλλά και για οχετούς που πάνε στην παραλία, με καπότες σύριγγες και σκατόχαρτα που είναι στον φράχτη του δημοτικού παιδικού σταθμού με όσους βρωμίζουν (δεν μιλάω για κουτάκι τσιγάρων, που είναι χαρτί στο κάτω κάτω, αλλά μην γράψω πάλι "χέζουν", θα με πείτε "ελληνάρα") στην παραλία, πλένουν τα ρούχα τους και τα απόνερα πάνε εκεί που κάνουν μπάνιο οι άνθρωποι... με την πρώτη ευκαιρία θα τα βγάλω σε blog μαζί με φωτογραφίες, της "απαντήσεις" από τον εκάστοτε φορέα κτλ.
Θα μπορούσα να τα είχα ξεφορτωθεί χωρίς να με πάρει κανείς χαμπάρι. αυτό όμως θα ήταν ξεφτίλα, απάνθρωπο και θα έδειχνε ότι δεν υπάρχει πιά εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και τη συνεργασία.
μεταξύ μας δεν έχουμε να χωρίσουμε το παραμικρό κ γι'αυτό δεν με απασχολεί κ πολύ τι θα νομίσετε για μένα. νομίζετε ότι είμαι μαλάκας; επειδή αντιδρώ σε λόγια και πράματα που έχετε συνηθίσει να λέτε και να ακούτε; με γειά σας με χαρά σας.
"πούστικο"... πολύ σικ! Μ' αρέσει όταν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στους άλλους με σεβασμό... Είναι πολύ σικ! Και ταιριάζει με το "μαλακίες", "γλοιώδη ψευδοφιλικά", "ντροπή σου ρε" που έγραψες πιο πριν... Νομίζω πως αυτές οι εκφράσεις θέτουν τις βάσεις κάθε σοβαρής κουβέντας και μπορούν να οδηγήσουν σε εξαίσια συμπεράσματα! Εύγε νεαρέ μου! Επίσης δε μπορώ παρά να εκθειάσω τον τρόπο με τον οποίο βοηθάς στην διεξαγωγή της συζήτησης! "εδώ τελειώνει η συζήτηση περί αυτού", "τέτοια σχόλια να κοπούν δια ροπάλου"... Είσαι γεννημένος δημοκράτης βρε! Ατιμούτσικο! :P
Υ.Γ. Δεν ξέρω τι κάνεις στο σπίτι σου, αλλά οι βωμολοχίες ενοχλούν, και πολύ περισσότερο όταν μιλάς σε μια γυναίκα... Ενοχλούν εμένα δηλαδή, γιατί εκείνη δεν ξέρω πως το βλέπει...
Υ.Γ. Α! ξέχασα οτι χαρακτηρίζεις τις απόψεις των άλλων, λέγωντας "τέτοιες σαχλαμάρες να μην άκουγα"... Εύγε και πάλι!
από όσο κατάλαβα στο ατυχές συμβάν με το δάγκωμα από σκύλο δεν εμπλεκόταν αδέσποτος σκύλος αλλά κάποιο "εκπαιδευμένο" σκυλί το οποίο από την πολύ εκπαίδευση δεν άκουσε το αφεντικό του, για αυτό και η μήνυση..
ο σκύλος είναι αδέσποτος. η μήνυση δεν έγινε προς συγκεκριμένο πρόσωπο (εδώ που τα λέμε, ακόμα δεν έχουν γίνει από εμένα μηνύσεις προς το παρόν. εγώ θέλω να λυθεί το πρόβλημα. η γυναίκα που της έκανε σοβαρή ζημιά, έχει καταθέσει μήνυση όμως).
αν έχω καταλάβει βέβαια σωστά.
οκ
είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα σκυλιά , υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, [...] δεν θα πείραζαν ποτέ άνθρωπο που δεν θα τα πειράξει.
δεν είμαι σίγουρος αν υποννοείς πως το συγκεκριμένο σκυλί το πείραξα. ήμουν πάνω στο ποδήλατο σε χώμα. αν έκανα σαλτιμπαγκιές για να το πειράξω θα είχα πέσει κάτω. μάντεψε λοιπόν για ποιά περίπτωση σκύλου μιλάμε. Μου φαίνεται μυστήριο που όλοι πάνε να βγάλουν εμένα φταίχτη... "φοβήθηκες" "το πείραξες" "πήγαινες γρήγορα" "μπήκες στην περιοχή του" "το απείλησες" "ο ερμής ήταν στον δία"...
από όσο μου έχουν εξηγήσει τα σκυλιά μυρίζουν τον φόβο, εκρίνεται κάποια ουσία στο σώμα μας, και αντιδρούν σαν να πρόκειται να απειληθούν.
δηλαδή, με καταλαβαίνουν ότι φοβάμαι και σε αυτό ανταποκρίνονται με το να γίνονται επιθετικά; δηλαδή αν αντιληφθείς πως ένας σε φοβάται, κινείσαι επιθετικά προς αυτόν; νοιώθουν απειλή από κάποιον που τα φοβάται; γιατί δεν μου κάθεται καλά εμένα αυτό;
εκτός αν μυρίζουν φόβο και στο ηλεκτροκίνητο τηλεκατευθυνόμενό μου, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που όχι μόνο του γάβγιζαν και το κυνήγαγαν αλλα το δάγκωναν.
Έτσι έχω μάθει ακόμα και αν τύχει και εγώ να φοβηθώ κάποιο σκυλί στο δρόμο να ελέγχο το φόβο μου έτσι ώστε να μην προκαλέσω το ζωντανό.
έχεις παιδιά;
ανθρώπους παιδιά;
σε ρωτώ: αν σκύλος ορμήσει στο παιδί σου, θα του πεις αυτά που λες τώρα; "να ελέγχεις τον φόβο σου για να μην το προκαλέσεις και σε δαγκώσει";
Και προς Θεού ακόμα και για τα επιθετικά σκυλιά δεν ευθύνονται τα ίδια αλλά αυτοί που τα κακομεταχειριστεί και βασανίσει, αν τους βρείτε "δαγκώστε" τους.
δηλαδή το ότι είναι ζώα που κυνηγάνε για το φαΐ τους δεν παίζει κανένα ρόλο; τα σκυλιά μαθαίνουν να δαγκώνουν με την κακομεταχείριση; Δεν μου κάθεται καλά αυτό. νομίζω το κάνουν επειδή αυτή είναι η φύση τους. είναι κυνηγετικά ζώα.
φαντασμαμόρε να υποθέσω πως με τα υπόλοιπα που είπα συμφωνείς; δεν σε είδα να απαντάς σε τίποτα άλλο, παρά μόνο σαρκάζεσαι τους χαρακτηρισμούς μου.(οι οποίοι είναι η απάντηση στο "φίλε μου") ( το "φίλε μου" όταν ο άλλος δεν το εννοεί είναι πούστικο. σε πείραξε η λέξη; θες να δείξεις φιλικός; δειξε το με λόγια, όχι με το περιτύλιγμα "φίλε μου").
με κάποια συμφωνώ, με κάποια άλλα όχι, με κάποια ναι αλλά με άλλο τρόπο... Αυτό που με πείραξε όμως, ήταν το ύφος σου. Ακόμα και τις ίδιες απόψεις να είχα, δεν θα μπορούσα να πάρω το μέρος σου, αφού θεωρώ οτι δεν σέβεσαι τους άλλους... Επειδή όμως η συζήτηση αγνώστων μέσα από forum εύκολα παρεξηγείται, σου ζητώ να γράφεις πιο ευγενικά και αν το δικό μου post ήταν στοχευμένο και απόλυτο, να ξέρεις πως ο σκοπός μου δεν ήταν να επιτεθώ σε εσένα (σάμπως σε ξέρω;) αλλά στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι! (τον οποίο βρίσκω εξοργιστικό) Περισσότεροι θα σε ακούσουν αν βγάζεις λιγότερο θυμό!
Φιλικά
Εγώ δεν αγνοώ τα όσα λες, αλλά απαιτώ να τα λες με κόσμιο τρόπο. Δεν σου ζητώ να μην γράφεις, αλλά να γράφεις με σεβασμό. Δεν σου λέω πως ότι και να πεις είναι βλακεία αν εκφράζεσαι έτσι, αλλά οτι και δίκιο να είχες θα το έχανες... Με λίγα λόγια, δεν είμαι υποχρεωμένος να διαβάζω απόψεις όταν υποβαθμίζουν τους συνομιλητές. Και μην ξεχνάς πως ανάλογα με το πως γράφεις, δίνεις βαρύτητα κάπου την οποία αφαιρείς από κάπου αλλού... Οι βρισιές είναι επιθετικά σχόλια, επομένως ο αναγνώστης επικεντρώνεται εκεί...
Τώρα θα ξεκινήσω για να πάω στο γήπεδο. Θα πάω για να δω ποδόσφαιρο. Γνωρίζω εκ των προτέρων πως θα υπάρχει γκρίνια. Γνωρίζω πως θα υπάρχουν βωμολοχίες. Οι άνθρωποι που θα είναι εκεί (εκτός από... 20 Δαννούς!) θα έχουν τις ίδιες απόψεις με εμένα... Τι θα έπρεπε, να πάρω στα σοβαρά τα όσα λένε ή μήπως να φωνάξω κι εγώ τα ίδια συνθήματα για μανάδες και πατεράδες, λες κι οι άλλοι δεν είναι αθλητές; Εγώ θα πάω για να δω μπάλα, να περάσω όμορφα το βράδυ μου και να πιώ και μια μπύρα στο τέλος με τους φίλους μου.
Η νοοτροπία του γηπέδου, ούτε καν στο γήπεδο δεν με συγκινεί... Πόσο μάλλον σε μορφές διαλόγου που τις καθιστά a priori στείρες κι εκνευριστικές...
Καλό σου απόγευμα
(και την οργή σου στα πετάλια!!!)
Φιλικά
Και για την επικοινωνία. Σε διαβεβαιώ, πως δεν είσαι σε καμία θέση να κρίνεις, αν εννοώ αυτά που λέω. Η εμπάθειά σου σε τυφλώνει και σε όσα έχεις δίκιο, που έχεις, δεν θα βρείς μ' αυτό τον τρόπο σύμμαχο κανέναν.
Και για να μαθαίνεις, σε πληροφορώ, πως στην ηλικία που είμαι, δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά, που να μην έχω εννοήσει, τι λέω κι επίσης δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά, που η ΑΦΟΒΙΑ μου να εννοώ αυτά που λέω, να μην μου έχει γυρίσει μπούμεραγκ. Δεν έχεις ιδέα σε ποιάν απευθύνεις το λόγο μ' αυτό τον τρόπο.
Σίγουρα δεν έχουμε τα ίδια λεκτικά και ηθικά εφόδια σαν άτομα κι έτσι εγώ δεν μπορώ να πετάω χολή με τον τρόπο που πετάς εσύ. Άρα, ναι! υπερέχεις σ' αυτό το σπορ. Σε άλλο φόρουμ άνοιξα την συζήτηση για ακραίες συμπεριφορές ποδηλατώντας κι είχα πάντα στο μυαλό άλλους οδηγούς στο δρόμο. Δεν φανταζόμουνα τέτοια χολή από ποδηλάτη. Έχω μείνει άναυδη.
Υπάρχει περίπτωση να ποδηλατήσω δίπλα σου σε ποδηλατοπορεία; Με πιάνει τρόμος!
Κι επειδή ευθύνομαι κι εγώ γι αυτό, ας μιλήσουμε για τα ζωάκια και τους κινδύνους που πιθανον εγκυμονούν για εμάς ή για το οτι είναι καλοί φίλοι... Νομίζω πως μια τέτοια συζήτηση αν γινόταν σε ένα καφέ, όπου ο ένας θα έβλεπε τον άλλον, δεν θα είχε την ίδια κατάληξη...
Όλοι φίλοι είμαστε κι όλοι ένα πάθος μοιραζόμαστε!
Υ.Γ. Εξάλλου όταν βλέπω τι έγραψα χτες, αισθάνομαι πως αναλώθηκα σε πράγματα χωρίς νόημα... Κι όσο λάμπει ο ήλιος έξω και με περιμένουν τα 20χλμ της επιστροφής, αναρωτιέμαι πόση αξία δίνουμε τελικά σε όλα αυτά... Εσείς όχι;
Κάντε έναν κόπο και διαβάστε πόσες αναγνώσεις έχει αυτό το post.
Μου θυμίζει ένα άλλο που είχε ξεκινήσει ο vlachos και είχε κάπου 1200 reads, είχε κάνει high score, κέρδισε και κανονάκι.
Είναι προφανές: διαβάζουμε ό,τι έχει να κάνει με καυγά, μας ερεθίζει ο τσαμπουκάς, ζητάμε την αναμέτρηση.
Να σημειώσω ότι, ο τίτλος του post είναι "σκύλος τέρμα αλητεία".
Τα υπόλοιπα λεκτικά ξύδια και οι επίσης λεκτικές λεμονόκουπες πώς διάολο καταφέρανε και χωθήκανε εδώ μέσα και λερώσανε ένα post που είχε ξεκινήσει τόσο ωραία;
Μέχρι και η royaloak, που αν μη τι άλλο είναι πάντα υποδειγματική στην επικοινωνία της, κρατάει με δυσκολία την αγανάκτησή της.
Την άλλη φορά ξεκίνησε post για την κοπέλα που έπεσε και χτύπησε στην ποδηλατοπορεία και κατέληξε να γίνει ένας χαμός αντεγκλήσεων και ανταλλαγής ύβρεων.
Τι διάολο, τόσα απωθημένα αφήνει το ποδήλατο ή τόσο πωρωμένοι είμαστε, που ούτε το ποδήλατο δεν μπορεί να μας ηρεμήσει.....
Συμφωνώ μαζί σου Όφιε. Δεν προτίθεμαι να συνεχίσω καμία λογομαχία. Ό,τι κι αν ακουστεί από δω κι εμπρός. Λυπάμαι, γιατί ένιωσα τόση χαρά με το αρχικό ποστ, που απλά ήθελα να προσθέσω και τη δική μου και ίσως το λάθος μου ήταν, ότι ήθελα να γεφυρώσω μ'αυτή μου την εμπειρία αγάπης, κάθε αρνητικό ανάμεσα στις αγέλες των ζώων και των ανθρώπων. Το αρχικό πόστ κατέγραφε αυτή την αρμονία. Πρόσφατα έριξαν σπρέυ δηλητήριο στη Φωκίωνος Νέγρη, στο γρασίδι της και πέθαναν αρκετά σκυλιά με φοβερό τρόπο. Ο άντρας μου ήταν μάρτυρας μιας τέτοιας σκηνής και μου είπε, πως δεν θα το ξεχάσει ποτέ του. Υπάρχουν άνθρωποι που με έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα στη ζωή μου. Απομακρύνθηκα δραστικά απ'αυτούς τους ανθρώπους και το μόνο που έκανα ήταν να διαδώσω το ποιόν τους. Η λύση δεν είναι να στρέφουμε πίσω το μίσος που μας εκτοξεύουν. Όλα αυτά είναι μπούμεραγκ. Πολύ δε περισσότερο σε περιπτώσεις που αφορά ζώα. Τα ζώα όντας ζώα έχουν μια καθαρότητα στη συμπεριφορά τους. Γνωρίζει κανείς πότε θυμώνουν και πότε αγαπούν. Κι αυτό είναι αφοπλιστικό τουλάχιστον για συνειδήσεις σαν τη δική μου.
Ποιός άναψε το θέμα με τις απειλές του;
" @royaloak, πρόσεχε καλά!
Submitted by ofios on Thu, 02/10/2008 - 00:17.
Κόψε τα συμβιβαστικά και τα άλλα γλυκανάλατα γιατί θα πω στη θεία μου τη Σταμάτα να σου βάλει μάγια!"
Τη θειά σου φοβηθήκαμε όλοι! Αει στο καλό! ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ! Για να μην αναφερθώ στα σχόλια με το δύσμοιρο το αρκουδάκι...
Άντε πια... Και μετά αναρωτιόμαστε ποιός φταίει... :P
Αυτή η χαρμολύπη είναι όπως η γλυκόξινη σάλτσα; :P Παρασκευή μεσημέρι, 1,5 ώρα πριν την ανέπίσημη έναρξη του Σαββατοκύριακου, πολλά ζητάς... Αλλά θα κάτσω να διαβάσω με ηρεμία και θα σου απαντήσω...
(Αυτό με τα B-comments -κατά το B-movies- μου άρεσε!)
Μην προσπαθούμε να το εξωραΐσουμε λες και τα αδέσποτα αποτελούν φυσικό ενδημικό είδος της αστικής και περιαστικής πανίδας.
Τα αδέσποτα απαγορεύονται και ενώ έιναι υποχρεωτικό εδώ και χρόνια τα ζώα να φέρουν μικροτσίπ αναγνώρισης, ο νόμος ΔΕΝ τηρείται.
Μπράβο στην royaloak που μετέτρεψε ένα αδέσποτο σε δεσποζόμενο, διαφωνώ με την λογική ότι του βάζουμε ένα λουρί, το ταίζουμε και το αμολάμε να γυρνάει από την Φωκίωνος στό περιστέρι. Αυτό έιναι το χειρότερο έιδος αδέσποτου και η πολιτεία πρέπει να λάβει μέτρα.
Η το ζώο είναι δικό σου και έχεις την ευθύνη του ή είναι αδέσποτο!
Τον τελευταίο καιρό αρχίζω να βλέπω όλο και περισσότερες ταμπέλλες σε δημόσιους χώρους "Απαγορέυονται τα Ζώα" Είναι η λογική κατάληξη της συμπεριφοράς τών κατόχων ζώών πού σκατίζουν παντού..εκεί που παίζουν παιδιά, εκεί που περπατούν πεζοί, παντού!
Τώρα άν η απογόρευση αφορά μερικά δίποδα πού κατέχουν τετράποδα δέν ξέρω...
Και ένα κόλπο. Ο καλύτερος τροπος να μαζέψη κανείς τις ακαθαρσίες τού ζώου του έιναι σακκούλα πλαστική. Την φοράς σαν γάντι, πιάνεις τις ακαθαρσίες και μετά την γυρνάς ανάποδα. ( το μέσα έξω) και οι ακαθαρσίες είναι μέσα στήν σακκούλα. Τελειώνεις με χαρτι κουζίνας πού βάζεις και αυτό μέσα στή σακκούλα.
Τα αδέσποτα έχουν δημιουργήσει με επιθέσεις σε ποδηλάτες σοβαρά ατυχήματα, χώρια πού έχουν χαλάσει σε πολλούς την μέρα μας...και την βόλτα μας.
Υποβαθμίζουν την καθημερινότητά μας όπως τόσα άλλα θέματα αλλά το θέμα έχει μια ιδιαιτερότητα γιατί αφορά έμψυχα όντα.
Μόλις γύρισα από το πολυάνθρωπο Λονδίνο. Είναι γνωστό ότι οι Αγγλοι είναι από τους λαούς πού διατηρούν κατοικίδια συντροφιάς.
Ε.....λοιπόν στούς δρόμους του Λονδίνου ΔΕΝ υπάρχουν αδέσποτα...ούτε γάτες δέν κυκλοφορούν. Σκούλες σκουπίθδια βγαίνουν το βράδυ και τίποτα δέν τους επιτίθεται ως το πρωί..
Υπάρχει όμως πολιτική για τα ζώα ( όχι για τα αδέσποτα...δέν χρειάζεται) και νόμοι πού τηρούνται...
Νομίζω ότι είμαστε όλοι φταίχτες γιατί επιτρέπουμε στούς άρχοντες μας να επιτρέπουν την διαιώνιση του προβλήματος και δέν κάνουν κανένα βήμα να τηρηθεί ο νόμος πού θα οδηγήσει σταδιακά στήν λύση του. ( μαρκάρισμα με τσίπ )
Αφού μόλις γύρισες απ' το Λονδίνο, ίσως θα ξέρεις πως εκεί υπάρχει η RSPCA (Royal Society for the Prevention of Cruelty for Animals), που πολύ σοβαρά κατά κάποιο τρόπο έχει την ευθύνη της καλής ζωής των βασανισμένων ζώων και της 'ανακύκλωσης' των πληθυσμών αυτών σε ιδιοκτήτες.
Δεν βλέπεις λοιπόν αδέσποτα ζώα στην πόλη γιατί φροντίζουν να μην τα δείς. Όσον αφορά στις ακαθαρσίες, το 1989-1992 που ζούσα εκεί, το σπίτι μου ήταν δίπλα στο Regent's Park. Αν κάποιος ήθελε να ξαπλώσει στο γρασίδι του θα έπρεπε να έχει υπ' όψιν ότι μπορούσε να ξαπλώσει πάνω σε κακά σκύλου ή οποιουδήποτε άλλου ζώου, μια και το Λονδίνο έχει την δική του χλωρίδα και πανίδα (π.χ. ως και αλεπούδες έρχονταν στο προαύλιο της πολυκατοικίας μου).
Το 2003-2006, που ξαναέζησα εκεί, κάθε κολώνα φωτισμού στα πεζοδρόμια είχε σήμα περί του προστίμου που θα πλήρωνε ο ιδιοκτήτης σκύλου, που θα άφηνε τις ακαθαρσίες του στο δρόμο. Στο πάρκο δε, επειδή ξαναέμεινα κοντά στο Regent's Park υπήρχαν ειδικά απορριμματοδοχεία για τα κακά των σκύλων. Προφανώς τα ανακυκλώνουν για την κηπουρική τους δραστηριότητα. Κι όλοι όσοι έχουν ζήσει ή ταξιδέψει στο Λονδίνο ξέρουν ότι η κηπουρική είναι πλέον λαϊκή ενασχόληση, μια και τα φυτά πουλιώνται στις υπαίθριες αγορές με τις βοτανικές τους ονομασίες. Πόσο μάλλον στα Πάρκα.
Επίσης το φετεινό καλοκαίρι, αδερφικός μου φίλος που ζεί στο Dorset, μου έστειλε e-mail, ότι στη περιοχή τους έγινε εκστρατεία για τα αδέσποτα της Σκοπέλου κι αυτός μόνο, σε μία 'πορεία' με την υπέροχη μαύρη λαμπραντορίνα τους μάζεψε 1000 λίρες.
Αλλά, αγαπητέ μου συνονόματε (δεν είναι το δικό μου σκυλί που ταξειδεύει ανά την Αθήνα, αλλά γνωστού μου), ας γυρίσουμε στη Ελλάδα που ζούμε κι εργαζόμαστε, αυτήν που μέχρι χτές τα ζώα θανατώνονταν από την επίσημη φιλοζωϊκή, και η πολιτική της στείρωσης και του εμβολιασμού, έτσι όπως ασκείται τουλάχιστον στο Δήμο Αθήνας, αποσκοπεί στη σταδιακή εξάλειψη των αδέσποτων μέσα απ' την διακοπή της δυνατότητας αναπαραγωγής τους. Τα μικροτσίπ τα βάλαμε, ε, και; Όμως και η οιαδήποτε RSPCA αν δεν έχει κοινωνία με σεβασμό κι αγάπη για τα ζώα δεν θα μπορεί, να παράγει κανένα έργο διαχείρισής τους.
Φυσικά και τα αδέσποτα ανήκουν στην πανίδα της πόλης μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Το ίδιο και οι παπαγάλοι που σε συγκεκριμένο πάρκο των Βρυξελλών έχουν εγκατασταθεί σε σμήνη (τους είδα να τιτιβίζουν μεσα στο καταχείμωνο, με χιονιά, όντας φιλοξενούμενη σε σπίτι φίλου). Παπαγάλοι, που έχουν δραπετεύσει απ'τα απαίσια κλουβιά που τους εγκλωβίζουν. Έκανα το λάθος να πάρω μία ροζέλα και ξέρω, πώς οι παπαγάλοι είναι ευφυέστατα πουλιά και το επόμενο στάδιο από την 'προσαρμογή' στο κλουβί που τους βάζουμε είναι να παρατηρήσουν τα ανοίγματά του και να δραπετεύσουν σηκώνοντας τις πόρτες τους με τα παντοδύναμα ράμφη και πόδια τους. Στη βόρεια Αγγλία έχουν βρεθεί ζώα κατασπαραγμένα με τον τρόπο που θα κατασπάρασε μεγάλο αιλουροειδές (τίγρης;λιοντάρι;). Αυτό σε μεγάλη κλίμακα. Το θέμα ήταν πώς βρέθηκαν σε άγρια κατάσταση αυτά τα αιλουροειδή. ΚΛΠ, ΚΛΠ. Αυτό το θέμα δεν έχει τέλος.
Και για να γίνω σαφής η πανίδα μιας περιοχής διαμορφώνεται όχι μόνο απ'τα είδη που ιστορικά αναπτύχθηκαν σ'αυτήν, αλλά κι απ'αυτά που προστίθενται έμμεσα με άλλες διαδικασίες.
Όσον αφορά στον τρόπο υγειινής της βόλτας του σκύλου, ναι εγώ τον περασμένο Αύγουστο αγόρασα από pet shop του Dorchester, κι όχι του Λονδίνου, ειδικό μεταλλικό εργαλείο περισυλλογής, με σακούλα, και ναι κάνουμε συνδυασμό σακούλας και χαρτιών. Επειδή δε η βόλτα είναι δουλειά του άντρα μου, ναι ο άντρας μου δεν ντροπιάζεται όταν τον κοιτούν οι περαστικοί περιγελαστικά (δυό μέτρα άντρας), να κάνει αυτές τις κινήσεις.
Χτες είμασταν εγώ, η maria-n κι ο fantasmamore σε κεντρικό στέκι του Συντάγματος μιλώντας για την μελλοντική πιθανότητα έκθεσης με θέμα το ποδήλατο. Είχαμε συντροφιά μας ένα Golden Retreiver, που τα αφεντικά του είχαν δέσει έξω απ' το μαγαζί. Κάθησε ώρες στα πόδια μας αναζητώντας τα χέρια μας για χάδια. Στο τέλος έφυγε μαζί με την κυρά του και τον κύρη του πάνω στην μοτοσυκλέτα τους ξαπλωμένος πάνω στο μεγάλο τεπόζιτό της.
Ας σεβαστούμε κι ας αγαπήσουμε, όσο μπορούμε κι όσα μπορούμε. Το έγραψε και κάποιος άλλος εδώ. Σε άλλη συζήτηση.
Το κατάλαβα ότι ο "αλήτης" δεν είναι ο δικός σου σκύλος. Ισως ο τρόπος που εξέφρασα την αντίθεσή μου για τα δήθεν δεσποζόμενα ζώα, δημιούργησε την εντύπωση ότι μιλούσα για τόν δικό σου σκύλο.
Δέν θα συμφωνήσω για την θέση σου όσον αφορά την πανίδα. Επιμένω ότι τα αδέσποτα δέν είναι ενδημικό είδος της αστικής και περιαστικής πανίδας.
Το γεγονός ότι η πανίδα μιάς περιοχής μεταβάλεται με κάποια ανθρώπινη παρέμβαση δέν κάνει την νέα κατάσταση αποδεκτή, ούτε φυσική. Δέν πρέπει να προστατεύεται, αντιθέτως πρέπει να γίνεται κάθε προσπάθεια να ανατραπεί και να επιστρέψει στό φυσιολογικό.
Ο αστικός χώρος διαβίωσης, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στήν Αθήνα και πολλές άλλες μεγαλουπόλεις, δεν είναι ο φυσικός βιότοπος ούτε κάν του ανθρώπου πού καταπιέζεται ιδιαίτερα από τον συνωστισμό...Σάν κότες σε πτηνοτροφείο έιμαστε ένα πράμα...
Νομίζω σε αυτό τον βεβαρημένο ζωτικό χώρο δέν χωρούν και τα αδέσποτα. Χώρια πού έιναι ντροπή για τον πολιτισμό μας και για τούς δημοτικούς άρχοντες.
Στίς παραθεριστικές περιοχές, γύρω από την Αθήνα, τώρα είναι η εποχή πού αρχίζει η δράση τών συμμοριών αδέσποτων. Στίς αγέλες της περασμένης χρονιάς πού το καλοκαίρι έβρισκαν εύκολα τροφή και τεμπέλιαζαν, προστίθενται και τα νέα κουτάβια πού τάιζαν οι παραθεριστές, χωρίς όμως να αναλάβουν και την ευθύνη τους. Εφόσον ξεπέρασαν με αυτό τον τρόπο το στάδιο της "βρεφικής" θνησιμότητας, μεγάλωσαν αρκετά και τώρα πού οι ¨φιλόζωοι" παραθεριστές πήραν των οματιών τους και γύρισαν στήν Αθήνα πεινάνε σε βαθμό πού επιτίθενται σε κοτέτσια, σε αρνιά και κατσίκια και στούς ίδιους τους χωριανούς όταν κουβαλάνε ψώνια από το μπακάλικο.
Και βέβαια πέφτουν οι φόλες βροχή,...Τό ξέρω...έχασα και εγώ σκυλάκι πού βρήκε, παρά την τακτική μου επιθεώρηση ,τρύπα στα σύρματα και βγήκε έξω...
Κατά την άποψή μου λοιπόν το μεγαλύτερο κακό το κάνουν οι "φιλόζωοι περιορισμένης ευθύνης" οι οποίοι μάλιστα έχουν και την συνείδησή τους ήσυχη...
Είναι αλήθεια ότι ότι όταν μιλάς για έμψυχα επεμβαίνει το συναίσθημα αλλά τελικά οι άνθρωποι έχουν προτεραιότητα. Κανένα πρόγραμμα προστασίας ζώων δέν πέτυχε άν αγνοούσε τις ανάγκες και τις προτεραιότητες τών ντόπιων πληθυσμών.
Το ότι καταπατούμε σαν είδος, ζωτικό χώρο άλλων ειδών είναι αλήθεια αλλά...τότε να μιλήσουμε για τρόπους ελέγχου του ανθρώπινου υπερπληθυσμού και για το άν αυτό είναι ηθικά σωστό και πρακτικά εφικτό.
Μήπως απλά είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε από την φύση να "διορθώσει" το θέμα ανθρώπινος υπερπληθυσμός , όπως κάνει με τους λεμούριους...
Απλά οι Δήμοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Χρειάζεται πίεση γι'αυτό. Αυτό έγινε στην Αθήνα. Όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εκείνο που με προβληματίζει είναι η πιθανή δημιουργία μηχανισμών εκκαθάρισης εν γένει εν ονόματι των δικαιωμάτων όσων είναι δικαιούχοι. κι αυτό δεν αφορά μόνο τα ζώα, αλλά και όσους ανθρώπους, θεωρούνται από πολλούς παρείσακτοι. Ας σεβαστούμε πρώτοι τους χώρους που διαβιούμε κι ας επιβάλουμε στις αρχές να αντιμετωπίσουν την ανεξέλεγκτη αύξηση των πληθυσμών με πολιτισμένους τρόπους. Που σημαίνει φροντίδα και για τους ανθρώπους και για τα ζώα.
Κάτι ακόμα που με ενοχλεί είναι ότι επικαλούμαστε κοινωνικά μοντέλα προωθημένα λες και είναι, σήμερα κι όλα, εφαρμόσιμα στην μίζερή μας πραγματικότητα. Το πολιτιστικό σοκ το περνάμε όλοι με κάποιο τρόπο, ειδικά όσοι έχουμε εκπαιδευτεί και συνηθίσει σε οργανωμένους τρόπους ζωής κι εργασίας και τρώμε τα μούτρα μας καθημερινά. Παλεύουμε κάθε δευτερόλεπτο με τον οπλισμό μας και προσπαθούμε να κάνουμε τη διαφορά. Στο μεταξύ ζούμε με όλα αυτά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εξομοιονόμαστε. Άλλοτε η κόντρα του ανέμου μας πισωγυρίζει, άλλοτε προχωράμε μέσα σ'αυτή έστω και με αργά βήματα.
Όμως το φοβερό σ'αυτή τη συζήτηση είναι ότι κάναμε νιανιά μια εμπειρία που παρουσίασε το αρχικό πόστ, που είχαν τα παιδιά στη βόλτα τους. Μία εμπειρία εξαιρετικά όμορφη και συγκινητική, γιατί μέσα στην αποστειρωμένη πόλη, που θέλουμε να έχουμε, αποδείχτηκε πως μπορούμε να συνυπάρχουμε στη βάση πρωτογενών κι αγνών ενστίκτων κι αισθημάτων. Με μια αθωότητα, που σπανίζει. Δείτε το στον αντίποδα της άλλης δυνατότητας, της συγκρουσιακής με τις άγριες πεινασμένες αγέλες. Εγώ θέλω κι επιμένω να κρατήσω αυτή την εμπειρία, σαν μία ακόμα κοντά σε άλλες, που έχω ακούσει ή έχω βιώσει με αδέσποτα. Κι αυτό ισχύει, όπως και στην πολύ γνωστή και πολυσυζητημένη περίπτωση των πεινασμένων ανθρώπων, που είτε περιθωριοποιούμενοι εγκληματούν, είτε πασχίζουν να επιβιώσουν μέσα στην κοινωνική ομάδα κι όχι ενάντιά της, τιμώντας παρά τις δυσκολίες την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η συνάντηση των παιδιών με τα αδέσποτα κατά την γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική περίπτωση αξιοπρεπούς συνύπαρξης με κανόνες κι ό,τι και να πούμε αυτό δεν μπορεί να αλλοιωθεί σαν σημαντική ποιότητα.
Και μια που κουβεντιάζουμε για αδέσποτους φιλαράκους να ξέρετε ότι μερικοί τυχεροί αδέσποτοι έχουν β ρει το καταφύγιο τους στον Μαρκόπουλο. Από εκεί πήρα και τη δικιά μου μικρή κοπριτούλα.....τη φρουφρού μου .Σας δίνω site για να επωφεληθούν και ακόμα περισσότεροι. www.kazshelter.org
Εμένα πάλι δεν με ενοχλεί όταν με κυνηγούν τα κοπρόσκυλα, ίσα ίσα που τους πιάνω την κουβέντα και με βαριούνται... Τα ζώα που φοβάμαι κυρίως είναι οι κάγκουρες και κάποιοι ταξιτζήδες... Το τελευταίο ζώο που με δάγκωσε ήταν ένας 18χρονος που οδηγούσε ένα rallie (έτσι γράφεται;) Σε αυτόν πως γίνεται να ρίξουμε φόλα;;;
Υ.Γ. Μην ξανακούσω βλακώδη σχόλια για ζώα... Η βλακεία καβαλάει τέσσερεις ρόδες (ή και δύο, γιατί μερικοί από εμάς είναι... ποδηλατοκάγκουρες) και προκαλεί πολύ μεγαλύτερα ατυχήματα από "δαγκώματα". Μένω στο σημείο που "σκοτώθηκε" ο Παναγούλης και βλέπω το καλοκαίρι σχεδόν κάθε βράδυ διάφορους τέτοιους να καταλήγουν αναποδογυρισμένοι και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι θα γινόταν αν ήμουν στη λεωφόρο εκείνη την στιγμή. Μακάρι αντί γι' αυτόν τον φόβο να είχα αυτόν του δαγκώματος... Αλλά που να μείνουν και κοπρίτες ζωντανοί δίπλα σε λεωφόρο...
Υ.Γ.2. Για να κρίνουμε κάποιον δεν χρειάζεται να ξέρουμε τι καφέ πίνει το πρωί, απλά διαβάζουμε τις απόψεις του... Ότι λέμε κρίνεται... Οτιδήποτε, πάντα! (και φυσικά κι εγώ, τώρα)
Ομολογώ πως φοβάμαι τα σκυλιά. Μάλλον τελικά πιο επικίνδυνα είναι αυτά που οι κατοχοί τους τα βγάζουν έξω χωρίς φίμωτρο και χωρίς σακούλα και γάντια για να συλλέξουν τα απορρίματά τους. Όσοι από εσάς έχετε ποτέ τσουλήσει στο δρόμο καρότσι με μικρό παιδί μέσα θα καταλαβαίνετε τι σημαίνει να μην μπορείς να πας από το δρόμο και στο πεζοδρόμιο να πατάς τα σκατά του σκύλου του μαλάκα. Γενικώς φίλοι και φίλες άμα δεν οδηγήσετε καρότσι σ' αυτήν την ΚΩΛΟΠΟΛΗ που ζούμε και που κάποτε ήταν "διαμαντόπετρα στο δαχτυλίδι της γης" και σήμερα είναι χαβούζα του κερατά, δεν θα καταλάβετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πόσο ΧΑΛΙΑ είναι.
Στο θέμα μας λοιπόν, μια φορά που μου την έπεσαν διάφορά σκυλιά και ήμουν πεζός, ρώτησα απλά τον αρχηγό τους "γιατί μου φωνάζετε, τι σας έκανα;" ακριβώς όπως θα μιλούσα σε έναν άνθρωπο. Έτσι μου βγήκε μέσα στον τρόμο μου, έτσι έκανα και αυτά απλά έφυγαν.
Σχετικά με το καρότσι δεν μπορώ να πω τίποτα και όταν κουβαλάς ένα πλασματάκι είναι τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Έχεις απόλυτο δίκιο!
Σχετικά με τις ακαθαρσίες, όταν ήμουν στην Ιταλία και έβγαζα βόλτα ένα σκυλάκι με ένα φίλο μου τα απογεύματα, όταν βλέπαμε αστυνομικό (δεν μου κάθεται καλά η λέξη, αλλά ας είμαστε ευπρεπείς, μπορεί να μας διαβάζουν και... πλασματάκια :P ) γυρνάγαμε και πηγαίναμε μέσα από τα στενά, γιατί... θα του έκοβε κλήση επειδή δεν είχε μαζί του το φτυαράκι!!!
Υπερβολικό, αλλά σωστό!
Τα αδέσποτα δεν κυνηγούν τον ποδηλάτη. Κυνηγούν το ποδήλατο.
Και ναι. Και εγώ φοβάμαι μόνον κάτι δίποδα ζώα, ότι και αν οδηγώ.
Καλησπέρα και από εμένα,
δεν είναι ανάγκη να είσαι φιλόζωος για να ξεχωρίζεις την βλακεία των ανθρώπων από την επιθετικότητα κάποιου σκύλου, από όσο κατάλαβα στο ατυχές συμβάν με το δάγκωμα από σκύλο δεν εμπλεκόταν αδέσποτος σκύλος αλλά κάποιο "εκπαιδευμένο" σκυλί το οποίο από την πολύ εκπαίδευση δεν άκουσε το αφεντικό του, για αυτό και η μήνυση.. αν έχω καταλάβει βέβαια σωστά. Επειδή είμαι και εγώ μια περήφανη σκυλομάνα, η οποία βέβαια λόγω μεγέθους του σκυλιού δεν μπορώ να έχω την χαρά να την βάζω σε κάποιο καλάθι στο ποδήλατο και να την έχω μαζί μου, είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα σκυλιά , υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, όπως άλλωστε σε όλα σε αυτήν την ζωή, δεν θα πείραζαν ποτέ άνθρωπο που δεν θα τα πειράξει. Ίσως να βοηθούσε αν σας έλεγα κάτι που έχω προσέξει από την δική την σκυλίτσα, όποιος άνθρωπος έρχεται σπίτι ή τον συναντάμε στον δρόμο και φοβάται γίνεται και αυτή επιθετική και σίγουρα γαυγίζει, κάτι που το κάνει πολύ σπάνια, από όσο μου έχουν εξηγήσει τα σκυλιά μυρίζουν τον φόβο, εκρίνεται κάποια ουσία στο σώμα μας, και αντιδρούν σαν να πρόκειται να απειληθούν. Έτσι έχω μάθει ακόμα και αν τύχει και εγώ να φοβηθώ κάποιο σκυλί στο δρόμο να ελέγχο το φόβο μου έτσι ώστε να μην προκαλέσω το ζωντανό. Και προς Θεού ακόμα και για τα επιθετικά σκυλιά δεν ευθύνονται τα ίδια αλλά αυτοί που τα κακομεταχειριστεί και βασανίσει, αν τους βρείτε "δαγκώστε" τους.
Όλα (ως επί το πλείστον) κατανοητά και σεβαστά, αλλά την επιθετικότητα έναντι της Royaloak δεν την κατάλαβα...
Διάβασα κάπως αργά τα σχόλιά σας. Δεν θα θυμώσω με τον beef-tech και με τον τρόπο που μου απευθύνει τον λόγο. Η σοφή γιαγιά μου έλεγε, ο καθένας δίνει ό,τι έχει. Δυστυχώς δεν εισπράτουμε στη ζωή πάντα συμπεριφορές που μας πρέπουν. Ή μήπως τελικά μας πρέπουν όλες οι συμπεριφορές; Γηράσκω αεί διδασκόμενη.
Ακαδημαϊκά μιλώντας, η δική μου αγωγή -κάπως παλιομοδίτικη- μου λέει, πως η προσφώνηση 'φίλε', στο βαθμό που η επικοινωνία μας δεν είναι κατά πρόσωπο, δεν εκφράζει την ύπαρξη κάποιας βαθειάς φιλίας, αλλά αποσκοπεί να δώσει φιλική έμφαση στο λόγο, να υποδηλώσει καλή διάθεση του γράφοντα απέναντι σ'αυτόν που του απευθύνει τον λόγο. Ο χαρακτηρισμός γλυκερή είναι πολύ ενδιαφέρων. Θα τον σκεφτώ. Ήθελα να ξέρω αλήθεια, πώς θα γινόταν αλλιώς να εκφράσει κανείς την δική του εμπειρία με τα ατίθασα αδέσποτα σκυλιά, για τις επόμενες φορές που θα μιλήσω γι'αυτό. Επίση δηλώνω μη φιλόζωη. Ό,τι έχει το πρόθεμα φιλο- μπροστά του με κάνει εχθρό. Προτιμώ να μιλώ σαν άνθρωπος που είχε την τύχη να συζήσει και με ζώα αρμονικά κι ευτυχισμένα. Πριν το σκύλο μου είχα δύο γάτες που έζησαν ευτυχισμένες μαζί μας για 15 ολόκληρα χρόνια. Στο πατρικό μου είχαμε γάτες σκύλους και πουλιά. Οι σύντροφοί μου λοιπόν, τα ζώα είχαν πάντα όνομα. Στο ημερολόγιο ζωής μου, άν έγραφα, θα είχαν πρώτους ρόλους. Η Λούσυ μου, όταν ήμουν 18 χρονών έφαγε τις άκρες του απολυτηρίου μου του Γυμνασίου (εξατάξιο τότε). Ή Λούσυ (σκυλίτσα), που αγαπούσαν όλοι στη γειτονιά μας, πέθανε από φόλα ενός επι δηλώσει φασίστα (είχε κάνει Α3), που εμφανίστηκε στην κοινότητά μας ξαφνικά και νύχτα-μέρα μας απειλούσε όλους, ότι θα φέρει την αστυνομία για χάρη γούστου. Είχε γίνει φόβητρο και ήταν λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Αν ο Λαφίτ μου φύγει απ'τη ζωή, θα ακολουθήσει άλλο πλάσμα παρατημένο κι ελπίζω μαζί να τελειώσουμε τη ζωή μας.
Η αγωγή σκύλου δεσποζόμενου στο δρόμο δεν είναι αυτής της συζήτησης. Η δική μας πρακτική είναι να χρησιμοποιούμε χαρτί κουζίνας για να μαζεύουμε τις ακαθαρσίες του Λαφίτ. Ο δε Λαφίτ γνωρίζει, πως όταν αρχίζουμε να κόβουμε αλεπάλληλα κομάτια χαρτί κουζίνας είναι η ώρα της βόλτας. Πάει στην πόρτα και χοροπηδάει κάνοντας τρελούς κύκλους γύρω απ'τον εαυτό του.
Συγνώμη που μάκρυνα την κουβέντα πάλι. Πάντως μιλώντας εδώ, όντας ξένοι μεταξύ μας δεν μπορώ να φανταστώ άλλο τρόπο να απευθύνουμε το λόγο παρά με ένα de facto φιλικό ύφος. Αυτό το φιλικό ύφος όπως όλοι γνωρίζετε θέλει μια τρίχα για να μετατραπεί σε καυγά. Εγώ δεν παίζω, ούτε χορεύω σ'αυτό το σκοπό.
ψυχολογικό τζούντο δεν λέγεται αυτό;
δεν το είπα για να θυμώσεις. το είπα για να μην ξαναπείς "φίλε μου" όταν δεν το εννοείς. αν δεν το εννοείς, τί το λες; μήπως και τα υπόλοιπα που λες, δεν τα εννοείς;
Η σοφή γιαγιά μου έλεγε, ο καθένας δίνει ό,τι έχει.
χαμηλής ποιότητας μπηχτή. ότι δήθεν μίσος βγάζω επειδή μίσος έχω.
πρόβλημα με τα ζώα δεν έχω. έχω πρόβλημα με τα ζώα που με δαγκώσαν. έχω μια δαγκωματιά. από τότε που την απέκτησα, δίνω αυτό. την δαγκωματιά. γι'αυτό τώρα, όταν σκύλος μου ορμάει, φοβάμαι. δεν κατάλαβα... είμαι παλιάνθρωπος, δεν είμαι φιλόζωος και κακοποιώ τα ζώα, αν δεν το αφήσω να με δαγκώσει;
μου θυμίζει ένα περιστατικό. ο σκύλος ενός έχεζε στην παραλία. η μάνα μου (μόλις έβγαινε απο τη θάλασσα) του είπε, επί λέξη: "σας παρακαλώ κύριε, μην αφήνετε τον σκύλο σας να λερώνει στην παραλία". αυτός της απάντησε "δεν είστε φιλόζωη". Φιλοζωία είναι να αφήνουμε τα ζώα μας να χέζουμε όπου να'ναι; να γελάμε και να λέμε αστεία όταν μας δαγκώσουν; Αυτό δεν είναι φιλοζωία είναι αίσχος. δεν είμαι φιλόζωος αν δεν το αφήσω να με χέσει;
το "φίλε μου" δεν δίνει φιλική "έμφαση". Δηλαδή μπορείς να πεις ό,τι σου κατέβει και κοτσάρωντας ένα "φίλε μου" να γίνει φιλικό; προφανώς όχι. άρα λοιπόν το "φίλε μου" είναι περιτύλιγμα για κάτι άλλο, σίγουρα όχι φιλικό. είναι πούστικο και εδώ τελειώνει η συζήτηση περί αυτού.
Στη χαλκίδα έχει/είχε χτιστεί κτίριο που θα φυλάσσονταν σκυλιά. αρχικά μπορούσε να δεχθεί πες 100 σκυλιά (120? 110?). αμ έλα που έρχεται ο "φιλοζωικός οργανισμός" από την αθήνα που δίνει τις εγκρίσεις για αυτά τα κτίρια και είπε "κάθε σκύλος χρειάζεται όσο χώρο όσο χρειάζεται και ένας άνθρωπος." Αποτέλεσμα; 9 στα 10 σκυλιά πάλι στο δρόμο. επειδή τα 2χ2 μέτρα είναι λίγα, χρειάζεται ολόκληρο δωμάτιο. φιλόζωοι είναι; αν ήταν ζωόφιλοι (τώρα το έγραψα σωστά) όπως διατυμπανίζουν, να τα πάρουν στο σπίτι τους. Εγώ μιά φορά και γατί έχω μαζέψει που ήταν σε σκουπιδοτενεκέ και το γλύτωσα λίγη ώρα πριν έρθει το σκουπιδιάρικο. Δεν διατυμπανίζω ότι είμαι ζωόφιλος. Δεν κλωτσάω όμως σκύλο που δεν με έχει πειράξει. Δεν κλώτσησα ούτε καν τον σκύλο που με δάγκωσε, που σε αυτοάμυνα και μόνο, θα έλεγε κανείς ότι είχα το περιθώριο να το κάνω αν επέμενε να με δαγκώνει (δεν νομίζω να μου πει κανείς ότι κακώς θα το έκανα αν ο σκύλος δεν έλεγε να με αφήσει...) όπως έκανε σε μιά άλλη γυναίκα. και γω πάει στο διάολο πες ότι η 10εκ ουλή που απέκτησα στη γάμπα, είναι και (μη χέσω) σέξι, καθ'ότι άντρας. Σε μια γυναίκα πως θα φαίνεται που η γάμπα της έχει φάει κάπου 20 ράμματα; που το δέρμα της είναι τώρα σαν να έχει περάσει αμμοβολή; το θεωρείς λίγο;
ένας παραπάνω είπε ότι κρινόμαστε από αυτά που λέμε... διαφωνώ. κρινόμαστε από αυτά που κάνουμε και αποδεικύνονται ότι κάνουμε. με τα λόγια όλοι μπορούν να είναι μάγκες. Έχω χαρτούρα 2 ετών, πάχους 2εκ+, με εισηγήσεις, καταγγελίες, ενημερώσεις, αιτήσεις προς το δήμαρχο, τον συνήγορο του πολίτη, το λιμενικό, την αστυνομία, τον δήμο και και και, όχι μόνο για τα αδέσποτα (μαζί και όσα παρατάνε οι αθηναίοι) αλλά και για οχετούς που πάνε στην παραλία, με καπότες σύριγγες και σκατόχαρτα που είναι στον φράχτη του δημοτικού παιδικού σταθμού με όσους βρωμίζουν (δεν μιλάω για κουτάκι τσιγάρων, που είναι χαρτί στο κάτω κάτω, αλλά μην γράψω πάλι "χέζουν", θα με πείτε "ελληνάρα") στην παραλία, πλένουν τα ρούχα τους και τα απόνερα πάνε εκεί που κάνουν μπάνιο οι άνθρωποι... με την πρώτη ευκαιρία θα τα βγάλω σε blog μαζί με φωτογραφίες, της "απαντήσεις" από τον εκάστοτε φορέα κτλ.
Θα μπορούσα να τα είχα ξεφορτωθεί χωρίς να με πάρει κανείς χαμπάρι. αυτό όμως θα ήταν ξεφτίλα, απάνθρωπο και θα έδειχνε ότι δεν υπάρχει πιά εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και τη συνεργασία.
μεταξύ μας δεν έχουμε να χωρίσουμε το παραμικρό κ γι'αυτό δεν με απασχολεί κ πολύ τι θα νομίσετε για μένα. νομίζετε ότι είμαι μαλάκας; επειδή αντιδρώ σε λόγια και πράματα που έχετε συνηθίσει να λέτε και να ακούτε; με γειά σας με χαρά σας.
"πούστικο"... πολύ σικ! Μ' αρέσει όταν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στους άλλους με σεβασμό... Είναι πολύ σικ! Και ταιριάζει με το "μαλακίες", "γλοιώδη ψευδοφιλικά", "ντροπή σου ρε" που έγραψες πιο πριν... Νομίζω πως αυτές οι εκφράσεις θέτουν τις βάσεις κάθε σοβαρής κουβέντας και μπορούν να οδηγήσουν σε εξαίσια συμπεράσματα! Εύγε νεαρέ μου! Επίσης δε μπορώ παρά να εκθειάσω τον τρόπο με τον οποίο βοηθάς στην διεξαγωγή της συζήτησης! "εδώ τελειώνει η συζήτηση περί αυτού", "τέτοια σχόλια να κοπούν δια ροπάλου"... Είσαι γεννημένος δημοκράτης βρε! Ατιμούτσικο! :P
Υ.Γ. Δεν ξέρω τι κάνεις στο σπίτι σου, αλλά οι βωμολοχίες ενοχλούν, και πολύ περισσότερο όταν μιλάς σε μια γυναίκα... Ενοχλούν εμένα δηλαδή, γιατί εκείνη δεν ξέρω πως το βλέπει...
Υ.Γ. Α! ξέχασα οτι χαρακτηρίζεις τις απόψεις των άλλων, λέγωντας "τέτοιες σαχλαμάρες να μην άκουγα"... Εύγε και πάλι!
από όσο κατάλαβα στο ατυχές συμβάν με το δάγκωμα από σκύλο δεν εμπλεκόταν αδέσποτος σκύλος αλλά κάποιο "εκπαιδευμένο" σκυλί το οποίο από την πολύ εκπαίδευση δεν άκουσε το αφεντικό του, για αυτό και η μήνυση..
ο σκύλος είναι αδέσποτος. η μήνυση δεν έγινε προς συγκεκριμένο πρόσωπο (εδώ που τα λέμε, ακόμα δεν έχουν γίνει από εμένα μηνύσεις προς το παρόν. εγώ θέλω να λυθεί το πρόβλημα. η γυναίκα που της έκανε σοβαρή ζημιά, έχει καταθέσει μήνυση όμως).
αν έχω καταλάβει βέβαια σωστά.
οκ
είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα σκυλιά , υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, [...] δεν θα πείραζαν ποτέ άνθρωπο που δεν θα τα πειράξει.
δεν είμαι σίγουρος αν υποννοείς πως το συγκεκριμένο σκυλί το πείραξα. ήμουν πάνω στο ποδήλατο σε χώμα. αν έκανα σαλτιμπαγκιές για να το πειράξω θα είχα πέσει κάτω. μάντεψε λοιπόν για ποιά περίπτωση σκύλου μιλάμε. Μου φαίνεται μυστήριο που όλοι πάνε να βγάλουν εμένα φταίχτη... "φοβήθηκες" "το πείραξες" "πήγαινες γρήγορα" "μπήκες στην περιοχή του" "το απείλησες" "ο ερμής ήταν στον δία"...
από όσο μου έχουν εξηγήσει τα σκυλιά μυρίζουν τον φόβο, εκρίνεται κάποια ουσία στο σώμα μας, και αντιδρούν σαν να πρόκειται να απειληθούν.
δηλαδή, με καταλαβαίνουν ότι φοβάμαι και σε αυτό ανταποκρίνονται με το να γίνονται επιθετικά; δηλαδή αν αντιληφθείς πως ένας σε φοβάται, κινείσαι επιθετικά προς αυτόν; νοιώθουν απειλή από κάποιον που τα φοβάται; γιατί δεν μου κάθεται καλά εμένα αυτό;
εκτός αν μυρίζουν φόβο και στο ηλεκτροκίνητο τηλεκατευθυνόμενό μου, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που όχι μόνο του γάβγιζαν και το κυνήγαγαν αλλα το δάγκωναν.
Έτσι έχω μάθει ακόμα και αν τύχει και εγώ να φοβηθώ κάποιο σκυλί στο δρόμο να ελέγχο το φόβο μου έτσι ώστε να μην προκαλέσω το ζωντανό.
έχεις παιδιά;
ανθρώπους παιδιά;
σε ρωτώ: αν σκύλος ορμήσει στο παιδί σου, θα του πεις αυτά που λες τώρα; "να ελέγχεις τον φόβο σου για να μην το προκαλέσεις και σε δαγκώσει";
Και προς Θεού ακόμα και για τα επιθετικά σκυλιά δεν ευθύνονται τα ίδια αλλά αυτοί που τα κακομεταχειριστεί και βασανίσει, αν τους βρείτε "δαγκώστε" τους.
δηλαδή το ότι είναι ζώα που κυνηγάνε για το φαΐ τους δεν παίζει κανένα ρόλο; τα σκυλιά μαθαίνουν να δαγκώνουν με την κακομεταχείριση; Δεν μου κάθεται καλά αυτό. νομίζω το κάνουν επειδή αυτή είναι η φύση τους. είναι κυνηγετικά ζώα.
φαντασμαμόρε να υποθέσω πως με τα υπόλοιπα που είπα συμφωνείς; δεν σε είδα να απαντάς σε τίποτα άλλο, παρά μόνο σαρκάζεσαι τους χαρακτηρισμούς μου.(οι οποίοι είναι η απάντηση στο "φίλε μου") ( το "φίλε μου" όταν ο άλλος δεν το εννοεί είναι πούστικο. σε πείραξε η λέξη; θες να δείξεις φιλικός; δειξε το με λόγια, όχι με το περιτύλιγμα "φίλε μου").
με κάποια συμφωνώ, με κάποια άλλα όχι, με κάποια ναι αλλά με άλλο τρόπο... Αυτό που με πείραξε όμως, ήταν το ύφος σου. Ακόμα και τις ίδιες απόψεις να είχα, δεν θα μπορούσα να πάρω το μέρος σου, αφού θεωρώ οτι δεν σέβεσαι τους άλλους... Επειδή όμως η συζήτηση αγνώστων μέσα από forum εύκολα παρεξηγείται, σου ζητώ να γράφεις πιο ευγενικά και αν το δικό μου post ήταν στοχευμένο και απόλυτο, να ξέρεις πως ο σκοπός μου δεν ήταν να επιτεθώ σε εσένα (σάμπως σε ξέρω;) αλλά στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι! (τον οποίο βρίσκω εξοργιστικό) Περισσότεροι θα σε ακούσουν αν βγάζεις λιγότερο θυμό!
Φιλικά
fantasmamore, αν θες, διαβάζεις. http://en.wikipedia.org/wiki/Style_over_substance
Εγώ δεν αγνοώ τα όσα λες, αλλά απαιτώ να τα λες με κόσμιο τρόπο. Δεν σου ζητώ να μην γράφεις, αλλά να γράφεις με σεβασμό. Δεν σου λέω πως ότι και να πεις είναι βλακεία αν εκφράζεσαι έτσι, αλλά οτι και δίκιο να είχες θα το έχανες... Με λίγα λόγια, δεν είμαι υποχρεωμένος να διαβάζω απόψεις όταν υποβαθμίζουν τους συνομιλητές. Και μην ξεχνάς πως ανάλογα με το πως γράφεις, δίνεις βαρύτητα κάπου την οποία αφαιρείς από κάπου αλλού... Οι βρισιές είναι επιθετικά σχόλια, επομένως ο αναγνώστης επικεντρώνεται εκεί...
Τώρα θα ξεκινήσω για να πάω στο γήπεδο. Θα πάω για να δω ποδόσφαιρο. Γνωρίζω εκ των προτέρων πως θα υπάρχει γκρίνια. Γνωρίζω πως θα υπάρχουν βωμολοχίες. Οι άνθρωποι που θα είναι εκεί (εκτός από... 20 Δαννούς!) θα έχουν τις ίδιες απόψεις με εμένα... Τι θα έπρεπε, να πάρω στα σοβαρά τα όσα λένε ή μήπως να φωνάξω κι εγώ τα ίδια συνθήματα για μανάδες και πατεράδες, λες κι οι άλλοι δεν είναι αθλητές; Εγώ θα πάω για να δω μπάλα, να περάσω όμορφα το βράδυ μου και να πιώ και μια μπύρα στο τέλος με τους φίλους μου.
Η νοοτροπία του γηπέδου, ούτε καν στο γήπεδο δεν με συγκινεί... Πόσο μάλλον σε μορφές διαλόγου που τις καθιστά a priori στείρες κι εκνευριστικές...
Καλό σου απόγευμα
(και την οργή σου στα πετάλια!!!)
Φιλικά
Μην το χοντρύνουμε άλλο. Εγώ έχω αρχές. Εσύ;
Και για την επικοινωνία. Σε διαβεβαιώ, πως δεν είσαι σε καμία θέση να κρίνεις, αν εννοώ αυτά που λέω. Η εμπάθειά σου σε τυφλώνει και σε όσα έχεις δίκιο, που έχεις, δεν θα βρείς μ' αυτό τον τρόπο σύμμαχο κανέναν.
Και για να μαθαίνεις, σε πληροφορώ, πως στην ηλικία που είμαι, δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά, που να μην έχω εννοήσει, τι λέω κι επίσης δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά, που η ΑΦΟΒΙΑ μου να εννοώ αυτά που λέω, να μην μου έχει γυρίσει μπούμεραγκ. Δεν έχεις ιδέα σε ποιάν απευθύνεις το λόγο μ' αυτό τον τρόπο.
Σίγουρα δεν έχουμε τα ίδια λεκτικά και ηθικά εφόδια σαν άτομα κι έτσι εγώ δεν μπορώ να πετάω χολή με τον τρόπο που πετάς εσύ. Άρα, ναι! υπερέχεις σ' αυτό το σπορ. Σε άλλο φόρουμ άνοιξα την συζήτηση για ακραίες συμπεριφορές ποδηλατώντας κι είχα πάντα στο μυαλό άλλους οδηγούς στο δρόμο. Δεν φανταζόμουνα τέτοια χολή από ποδηλάτη. Έχω μείνει άναυδη.
Υπάρχει περίπτωση να ποδηλατήσω δίπλα σου σε ποδηλατοπορεία; Με πιάνει τρόμος!
Κι επειδή ευθύνομαι κι εγώ γι αυτό, ας μιλήσουμε για τα ζωάκια και τους κινδύνους που πιθανον εγκυμονούν για εμάς ή για το οτι είναι καλοί φίλοι... Νομίζω πως μια τέτοια συζήτηση αν γινόταν σε ένα καφέ, όπου ο ένας θα έβλεπε τον άλλον, δεν θα είχε την ίδια κατάληξη...
Όλοι φίλοι είμαστε κι όλοι ένα πάθος μοιραζόμαστε!
Υ.Γ. Εξάλλου όταν βλέπω τι έγραψα χτες, αισθάνομαι πως αναλώθηκα σε πράγματα χωρίς νόημα... Κι όσο λάμπει ο ήλιος έξω και με περιμένουν τα 20χλμ της επιστροφής, αναρωτιέμαι πόση αξία δίνουμε τελικά σε όλα αυτά... Εσείς όχι;
Κάντε έναν κόπο και διαβάστε πόσες αναγνώσεις έχει αυτό το post.
Μου θυμίζει ένα άλλο που είχε ξεκινήσει ο vlachos και είχε κάπου 1200 reads, είχε κάνει high score, κέρδισε και κανονάκι.
Είναι προφανές: διαβάζουμε ό,τι έχει να κάνει με καυγά, μας ερεθίζει ο τσαμπουκάς, ζητάμε την αναμέτρηση.
Να σημειώσω ότι, ο τίτλος του post είναι "σκύλος τέρμα αλητεία".
Τα υπόλοιπα λεκτικά ξύδια και οι επίσης λεκτικές λεμονόκουπες πώς διάολο καταφέρανε και χωθήκανε εδώ μέσα και λερώσανε ένα post που είχε ξεκινήσει τόσο ωραία;
Μέχρι και η royaloak, που αν μη τι άλλο είναι πάντα υποδειγματική στην επικοινωνία της, κρατάει με δυσκολία την αγανάκτησή της.
Την άλλη φορά ξεκίνησε post για την κοπέλα που έπεσε και χτύπησε στην ποδηλατοπορεία και κατέληξε να γίνει ένας χαμός αντεγκλήσεων και ανταλλαγής ύβρεων.
Τι διάολο, τόσα απωθημένα αφήνει το ποδήλατο ή τόσο πωρωμένοι είμαστε, που ούτε το ποδήλατο δεν μπορεί να μας ηρεμήσει.....
Συμφωνώ μαζί σου Όφιε. Δεν προτίθεμαι να συνεχίσω καμία λογομαχία. Ό,τι κι αν ακουστεί από δω κι εμπρός. Λυπάμαι, γιατί ένιωσα τόση χαρά με το αρχικό ποστ, που απλά ήθελα να προσθέσω και τη δική μου και ίσως το λάθος μου ήταν, ότι ήθελα να γεφυρώσω μ'αυτή μου την εμπειρία αγάπης, κάθε αρνητικό ανάμεσα στις αγέλες των ζώων και των ανθρώπων. Το αρχικό πόστ κατέγραφε αυτή την αρμονία. Πρόσφατα έριξαν σπρέυ δηλητήριο στη Φωκίωνος Νέγρη, στο γρασίδι της και πέθαναν αρκετά σκυλιά με φοβερό τρόπο. Ο άντρας μου ήταν μάρτυρας μιας τέτοιας σκηνής και μου είπε, πως δεν θα το ξεχάσει ποτέ του. Υπάρχουν άνθρωποι που με έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα στη ζωή μου. Απομακρύνθηκα δραστικά απ'αυτούς τους ανθρώπους και το μόνο που έκανα ήταν να διαδώσω το ποιόν τους. Η λύση δεν είναι να στρέφουμε πίσω το μίσος που μας εκτοξεύουν. Όλα αυτά είναι μπούμεραγκ. Πολύ δε περισσότερο σε περιπτώσεις που αφορά ζώα. Τα ζώα όντας ζώα έχουν μια καθαρότητα στη συμπεριφορά τους. Γνωρίζει κανείς πότε θυμώνουν και πότε αγαπούν. Κι αυτό είναι αφοπλιστικό τουλάχιστον για συνειδήσεις σαν τη δική μου.
Ποιός άναψε το θέμα με τις απειλές του;
" @royaloak, πρόσεχε καλά!
Submitted by ofios on Thu, 02/10/2008 - 00:17.
Κόψε τα συμβιβαστικά και τα άλλα γλυκανάλατα γιατί θα πω στη θεία μου τη Σταμάτα να σου βάλει μάγια!"
Τη θειά σου φοβηθήκαμε όλοι! Αει στο καλό! ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ! Για να μην αναφερθώ στα σχόλια με το δύσμοιρο το αρκουδάκι...
Άντε πια... Και μετά αναρωτιόμαστε ποιός φταίει... :P
μετά χαρμολύπης παρατηρώ πως όσα έγραψα παραγκωνίζονται και, αντί απαντήσεων, διαβάζω... σχόλια για σχόλια δευτερεύουσας σημασίας.
Αυτή η χαρμολύπη είναι όπως η γλυκόξινη σάλτσα; :P Παρασκευή μεσημέρι, 1,5 ώρα πριν την ανέπίσημη έναρξη του Σαββατοκύριακου, πολλά ζητάς... Αλλά θα κάτσω να διαβάσω με ηρεμία και θα σου απαντήσω...
(Αυτό με τα B-comments -κατά το B-movies- μου άρεσε!)
Χίλια συγγνώμη, ξέφυγα απ' το θέμα!!!
Κι 'όχι μόνον αυτό, αλλά δεν απάντησα και επί της ουσίας!!!
Κι' αν βρεθούμε σε κανένα cmr, με τί μούτρα θ΄αντικρύσω αυτούς που έβλαψα;!
Ώχ, το κάνω πάλι, ξεφεύγω απ' το θέμα!
Σχωρνάτε με συχωριανοί! Έσφαλλα!
Πάω να μυρίσω τις κάλτσες μου, να πνίξω τον καημό μου....
απάντα τις ερωτήσεις πρώτα και κάνε μετά όση πλάκα θες.
Μην προσπαθούμε να το εξωραΐσουμε λες και τα αδέσποτα αποτελούν φυσικό ενδημικό είδος της αστικής και περιαστικής πανίδας.
Τα αδέσποτα απαγορεύονται και ενώ έιναι υποχρεωτικό εδώ και χρόνια τα ζώα να φέρουν μικροτσίπ αναγνώρισης, ο νόμος ΔΕΝ τηρείται.
Μπράβο στην royaloak που μετέτρεψε ένα αδέσποτο σε δεσποζόμενο, διαφωνώ με την λογική ότι του βάζουμε ένα λουρί, το ταίζουμε και το αμολάμε να γυρνάει από την Φωκίωνος στό περιστέρι. Αυτό έιναι το χειρότερο έιδος αδέσποτου και η πολιτεία πρέπει να λάβει μέτρα.
Η το ζώο είναι δικό σου και έχεις την ευθύνη του ή είναι αδέσποτο!
Τον τελευταίο καιρό αρχίζω να βλέπω όλο και περισσότερες ταμπέλλες σε δημόσιους χώρους "Απαγορέυονται τα Ζώα" Είναι η λογική κατάληξη της συμπεριφοράς τών κατόχων ζώών πού σκατίζουν παντού..εκεί που παίζουν παιδιά, εκεί που περπατούν πεζοί, παντού!
Τώρα άν η απογόρευση αφορά μερικά δίποδα πού κατέχουν τετράποδα δέν ξέρω...
Και ένα κόλπο. Ο καλύτερος τροπος να μαζέψη κανείς τις ακαθαρσίες τού ζώου του έιναι σακκούλα πλαστική. Την φοράς σαν γάντι, πιάνεις τις ακαθαρσίες και μετά την γυρνάς ανάποδα. ( το μέσα έξω) και οι ακαθαρσίες είναι μέσα στήν σακκούλα. Τελειώνεις με χαρτι κουζίνας πού βάζεις και αυτό μέσα στή σακκούλα.
Τα αδέσποτα έχουν δημιουργήσει με επιθέσεις σε ποδηλάτες σοβαρά ατυχήματα, χώρια πού έχουν χαλάσει σε πολλούς την μέρα μας...και την βόλτα μας.
Υποβαθμίζουν την καθημερινότητά μας όπως τόσα άλλα θέματα αλλά το θέμα έχει μια ιδιαιτερότητα γιατί αφορά έμψυχα όντα.
Μόλις γύρισα από το πολυάνθρωπο Λονδίνο. Είναι γνωστό ότι οι Αγγλοι είναι από τους λαούς πού διατηρούν κατοικίδια συντροφιάς.
Ε.....λοιπόν στούς δρόμους του Λονδίνου ΔΕΝ υπάρχουν αδέσποτα...ούτε γάτες δέν κυκλοφορούν. Σκούλες σκουπίθδια βγαίνουν το βράδυ και τίποτα δέν τους επιτίθεται ως το πρωί..
Υπάρχει όμως πολιτική για τα ζώα ( όχι για τα αδέσποτα...δέν χρειάζεται) και νόμοι πού τηρούνται...
Νομίζω ότι είμαστε όλοι φταίχτες γιατί επιτρέπουμε στούς άρχοντες μας να επιτρέπουν την διαιώνιση του προβλήματος και δέν κάνουν κανένα βήμα να τηρηθεί ο νόμος πού θα οδηγήσει σταδιακά στήν λύση του. ( μαρκάρισμα με τσίπ )
Αφού μόλις γύρισες απ' το Λονδίνο, ίσως θα ξέρεις πως εκεί υπάρχει η RSPCA (Royal Society for the Prevention of Cruelty for Animals), που πολύ σοβαρά κατά κάποιο τρόπο έχει την ευθύνη της καλής ζωής των βασανισμένων ζώων και της 'ανακύκλωσης' των πληθυσμών αυτών σε ιδιοκτήτες.
Δεν βλέπεις λοιπόν αδέσποτα ζώα στην πόλη γιατί φροντίζουν να μην τα δείς. Όσον αφορά στις ακαθαρσίες, το 1989-1992 που ζούσα εκεί, το σπίτι μου ήταν δίπλα στο Regent's Park. Αν κάποιος ήθελε να ξαπλώσει στο γρασίδι του θα έπρεπε να έχει υπ' όψιν ότι μπορούσε να ξαπλώσει πάνω σε κακά σκύλου ή οποιουδήποτε άλλου ζώου, μια και το Λονδίνο έχει την δική του χλωρίδα και πανίδα (π.χ. ως και αλεπούδες έρχονταν στο προαύλιο της πολυκατοικίας μου).
Το 2003-2006, που ξαναέζησα εκεί, κάθε κολώνα φωτισμού στα πεζοδρόμια είχε σήμα περί του προστίμου που θα πλήρωνε ο ιδιοκτήτης σκύλου, που θα άφηνε τις ακαθαρσίες του στο δρόμο. Στο πάρκο δε, επειδή ξαναέμεινα κοντά στο Regent's Park υπήρχαν ειδικά απορριμματοδοχεία για τα κακά των σκύλων. Προφανώς τα ανακυκλώνουν για την κηπουρική τους δραστηριότητα. Κι όλοι όσοι έχουν ζήσει ή ταξιδέψει στο Λονδίνο ξέρουν ότι η κηπουρική είναι πλέον λαϊκή ενασχόληση, μια και τα φυτά πουλιώνται στις υπαίθριες αγορές με τις βοτανικές τους ονομασίες. Πόσο μάλλον στα Πάρκα.
Επίσης το φετεινό καλοκαίρι, αδερφικός μου φίλος που ζεί στο Dorset, μου έστειλε e-mail, ότι στη περιοχή τους έγινε εκστρατεία για τα αδέσποτα της Σκοπέλου κι αυτός μόνο, σε μία 'πορεία' με την υπέροχη μαύρη λαμπραντορίνα τους μάζεψε 1000 λίρες.
Αλλά, αγαπητέ μου συνονόματε (δεν είναι το δικό μου σκυλί που ταξειδεύει ανά την Αθήνα, αλλά γνωστού μου), ας γυρίσουμε στη Ελλάδα που ζούμε κι εργαζόμαστε, αυτήν που μέχρι χτές τα ζώα θανατώνονταν από την επίσημη φιλοζωϊκή, και η πολιτική της στείρωσης και του εμβολιασμού, έτσι όπως ασκείται τουλάχιστον στο Δήμο Αθήνας, αποσκοπεί στη σταδιακή εξάλειψη των αδέσποτων μέσα απ' την διακοπή της δυνατότητας αναπαραγωγής τους. Τα μικροτσίπ τα βάλαμε, ε, και; Όμως και η οιαδήποτε RSPCA αν δεν έχει κοινωνία με σεβασμό κι αγάπη για τα ζώα δεν θα μπορεί, να παράγει κανένα έργο διαχείρισής τους.
Φυσικά και τα αδέσποτα ανήκουν στην πανίδα της πόλης μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Το ίδιο και οι παπαγάλοι που σε συγκεκριμένο πάρκο των Βρυξελλών έχουν εγκατασταθεί σε σμήνη (τους είδα να τιτιβίζουν μεσα στο καταχείμωνο, με χιονιά, όντας φιλοξενούμενη σε σπίτι φίλου). Παπαγάλοι, που έχουν δραπετεύσει απ'τα απαίσια κλουβιά που τους εγκλωβίζουν. Έκανα το λάθος να πάρω μία ροζέλα και ξέρω, πώς οι παπαγάλοι είναι ευφυέστατα πουλιά και το επόμενο στάδιο από την 'προσαρμογή' στο κλουβί που τους βάζουμε είναι να παρατηρήσουν τα ανοίγματά του και να δραπετεύσουν σηκώνοντας τις πόρτες τους με τα παντοδύναμα ράμφη και πόδια τους. Στη βόρεια Αγγλία έχουν βρεθεί ζώα κατασπαραγμένα με τον τρόπο που θα κατασπάρασε μεγάλο αιλουροειδές (τίγρης;λιοντάρι;). Αυτό σε μεγάλη κλίμακα. Το θέμα ήταν πώς βρέθηκαν σε άγρια κατάσταση αυτά τα αιλουροειδή. ΚΛΠ, ΚΛΠ. Αυτό το θέμα δεν έχει τέλος.
Και για να γίνω σαφής η πανίδα μιας περιοχής διαμορφώνεται όχι μόνο απ'τα είδη που ιστορικά αναπτύχθηκαν σ'αυτήν, αλλά κι απ'αυτά που προστίθενται έμμεσα με άλλες διαδικασίες.
Όσον αφορά στον τρόπο υγειινής της βόλτας του σκύλου, ναι εγώ τον περασμένο Αύγουστο αγόρασα από pet shop του Dorchester, κι όχι του Λονδίνου, ειδικό μεταλλικό εργαλείο περισυλλογής, με σακούλα, και ναι κάνουμε συνδυασμό σακούλας και χαρτιών. Επειδή δε η βόλτα είναι δουλειά του άντρα μου, ναι ο άντρας μου δεν ντροπιάζεται όταν τον κοιτούν οι περαστικοί περιγελαστικά (δυό μέτρα άντρας), να κάνει αυτές τις κινήσεις.
Χτες είμασταν εγώ, η maria-n κι ο fantasmamore σε κεντρικό στέκι του Συντάγματος μιλώντας για την μελλοντική πιθανότητα έκθεσης με θέμα το ποδήλατο. Είχαμε συντροφιά μας ένα Golden Retreiver, που τα αφεντικά του είχαν δέσει έξω απ' το μαγαζί. Κάθησε ώρες στα πόδια μας αναζητώντας τα χέρια μας για χάδια. Στο τέλος έφυγε μαζί με την κυρά του και τον κύρη του πάνω στην μοτοσυκλέτα τους ξαπλωμένος πάνω στο μεγάλο τεπόζιτό της.
Ας σεβαστούμε κι ας αγαπήσουμε, όσο μπορούμε κι όσα μπορούμε. Το έγραψε και κάποιος άλλος εδώ. Σε άλλη συζήτηση.
Όλα είναι καθαρά θέμα αγάπης.
Αγαπητή royaloak,
Το κατάλαβα ότι ο "αλήτης" δεν είναι ο δικός σου σκύλος. Ισως ο τρόπος που εξέφρασα την αντίθεσή μου για τα δήθεν δεσποζόμενα ζώα, δημιούργησε την εντύπωση ότι μιλούσα για τόν δικό σου σκύλο.
Δέν θα συμφωνήσω για την θέση σου όσον αφορά την πανίδα. Επιμένω ότι τα αδέσποτα δέν είναι ενδημικό είδος της αστικής και περιαστικής πανίδας.
Το γεγονός ότι η πανίδα μιάς περιοχής μεταβάλεται με κάποια ανθρώπινη παρέμβαση δέν κάνει την νέα κατάσταση αποδεκτή, ούτε φυσική. Δέν πρέπει να προστατεύεται, αντιθέτως πρέπει να γίνεται κάθε προσπάθεια να ανατραπεί και να επιστρέψει στό φυσιολογικό.
Ο αστικός χώρος διαβίωσης, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στήν Αθήνα και πολλές άλλες μεγαλουπόλεις, δεν είναι ο φυσικός βιότοπος ούτε κάν του ανθρώπου πού καταπιέζεται ιδιαίτερα από τον συνωστισμό...Σάν κότες σε πτηνοτροφείο έιμαστε ένα πράμα...
Νομίζω σε αυτό τον βεβαρημένο ζωτικό χώρο δέν χωρούν και τα αδέσποτα. Χώρια πού έιναι ντροπή για τον πολιτισμό μας και για τούς δημοτικούς άρχοντες.
Στίς παραθεριστικές περιοχές, γύρω από την Αθήνα, τώρα είναι η εποχή πού αρχίζει η δράση τών συμμοριών αδέσποτων. Στίς αγέλες της περασμένης χρονιάς πού το καλοκαίρι έβρισκαν εύκολα τροφή και τεμπέλιαζαν, προστίθενται και τα νέα κουτάβια πού τάιζαν οι παραθεριστές, χωρίς όμως να αναλάβουν και την ευθύνη τους. Εφόσον ξεπέρασαν με αυτό τον τρόπο το στάδιο της "βρεφικής" θνησιμότητας, μεγάλωσαν αρκετά και τώρα πού οι ¨φιλόζωοι" παραθεριστές πήραν των οματιών τους και γύρισαν στήν Αθήνα πεινάνε σε βαθμό πού επιτίθενται σε κοτέτσια, σε αρνιά και κατσίκια και στούς ίδιους τους χωριανούς όταν κουβαλάνε ψώνια από το μπακάλικο.
Και βέβαια πέφτουν οι φόλες βροχή,...Τό ξέρω...έχασα και εγώ σκυλάκι πού βρήκε, παρά την τακτική μου επιθεώρηση ,τρύπα στα σύρματα και βγήκε έξω...
Κατά την άποψή μου λοιπόν το μεγαλύτερο κακό το κάνουν οι "φιλόζωοι περιορισμένης ευθύνης" οι οποίοι μάλιστα έχουν και την συνείδησή τους ήσυχη...
Είναι αλήθεια ότι ότι όταν μιλάς για έμψυχα επεμβαίνει το συναίσθημα αλλά τελικά οι άνθρωποι έχουν προτεραιότητα. Κανένα πρόγραμμα προστασίας ζώων δέν πέτυχε άν αγνοούσε τις ανάγκες και τις προτεραιότητες τών ντόπιων πληθυσμών.
Το ότι καταπατούμε σαν είδος, ζωτικό χώρο άλλων ειδών είναι αλήθεια αλλά...τότε να μιλήσουμε για τρόπους ελέγχου του ανθρώπινου υπερπληθυσμού και για το άν αυτό είναι ηθικά σωστό και πρακτικά εφικτό.
Μήπως απλά είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε από την φύση να "διορθώσει" το θέμα ανθρώπινος υπερπληθυσμός , όπως κάνει με τους λεμούριους...
Απλά οι Δήμοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Χρειάζεται πίεση γι'αυτό. Αυτό έγινε στην Αθήνα. Όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εκείνο που με προβληματίζει είναι η πιθανή δημιουργία μηχανισμών εκκαθάρισης εν γένει εν ονόματι των δικαιωμάτων όσων είναι δικαιούχοι. κι αυτό δεν αφορά μόνο τα ζώα, αλλά και όσους ανθρώπους, θεωρούνται από πολλούς παρείσακτοι. Ας σεβαστούμε πρώτοι τους χώρους που διαβιούμε κι ας επιβάλουμε στις αρχές να αντιμετωπίσουν την ανεξέλεγκτη αύξηση των πληθυσμών με πολιτισμένους τρόπους. Που σημαίνει φροντίδα και για τους ανθρώπους και για τα ζώα.
Κάτι ακόμα που με ενοχλεί είναι ότι επικαλούμαστε κοινωνικά μοντέλα προωθημένα λες και είναι, σήμερα κι όλα, εφαρμόσιμα στην μίζερή μας πραγματικότητα. Το πολιτιστικό σοκ το περνάμε όλοι με κάποιο τρόπο, ειδικά όσοι έχουμε εκπαιδευτεί και συνηθίσει σε οργανωμένους τρόπους ζωής κι εργασίας και τρώμε τα μούτρα μας καθημερινά. Παλεύουμε κάθε δευτερόλεπτο με τον οπλισμό μας και προσπαθούμε να κάνουμε τη διαφορά. Στο μεταξύ ζούμε με όλα αυτά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εξομοιονόμαστε. Άλλοτε η κόντρα του ανέμου μας πισωγυρίζει, άλλοτε προχωράμε μέσα σ'αυτή έστω και με αργά βήματα.
Όμως το φοβερό σ'αυτή τη συζήτηση είναι ότι κάναμε νιανιά μια εμπειρία που παρουσίασε το αρχικό πόστ, που είχαν τα παιδιά στη βόλτα τους. Μία εμπειρία εξαιρετικά όμορφη και συγκινητική, γιατί μέσα στην αποστειρωμένη πόλη, που θέλουμε να έχουμε, αποδείχτηκε πως μπορούμε να συνυπάρχουμε στη βάση πρωτογενών κι αγνών ενστίκτων κι αισθημάτων. Με μια αθωότητα, που σπανίζει. Δείτε το στον αντίποδα της άλλης δυνατότητας, της συγκρουσιακής με τις άγριες πεινασμένες αγέλες. Εγώ θέλω κι επιμένω να κρατήσω αυτή την εμπειρία, σαν μία ακόμα κοντά σε άλλες, που έχω ακούσει ή έχω βιώσει με αδέσποτα. Κι αυτό ισχύει, όπως και στην πολύ γνωστή και πολυσυζητημένη περίπτωση των πεινασμένων ανθρώπων, που είτε περιθωριοποιούμενοι εγκληματούν, είτε πασχίζουν να επιβιώσουν μέσα στην κοινωνική ομάδα κι όχι ενάντιά της, τιμώντας παρά τις δυσκολίες την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η συνάντηση των παιδιών με τα αδέσποτα κατά την γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική περίπτωση αξιοπρεπούς συνύπαρξης με κανόνες κι ό,τι και να πούμε αυτό δεν μπορεί να αλλοιωθεί σαν σημαντική ποιότητα.
Και μια που κουβεντιάζουμε για αδέσποτους φιλαράκους να ξέρετε ότι μερικοί τυχεροί αδέσποτοι έχουν β ρει το καταφύγιο τους στον Μαρκόπουλο. Από εκεί πήρα και τη δικιά μου μικρή κοπριτούλα.....τη φρουφρού μου .Σας δίνω site για να επωφεληθούν και ακόμα περισσότεροι. www.kazshelter.org
tosh wra ginetai gia skulous kai adespotous malista me atomo profanws asxeto me skulous
hmarton