περιμενες στα φαναρια της Φραντζη, εκει που ειναι το Συγγρου-Φιξ, πανω σε μια ομορφη μαυρη κουρσα...φορουσες σορτσακι και αμανικο μπλουζακι και ησουν τοσο ανεμελη και σεξυ...σταματησα πισω σου και σε χαζευα...εφυγες ανυποψιαστη μαζι με τα αυτοκινητα και τις ογκωδεις μηχανες οταν αναψε το πρασινο και συντομα οι δρομοι μας χωρισανε...μου εφτιαξες τη μερα, κοριτσακι...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
παρά ποτέ...
Αυτό το "και σε χάζευα" πρέπει να το διορθώσεις τα μάλλα!!!
...γιατι να το διορθωσω?
αν είσαι παντρεμένος...
Αν δεν είσαι, δεν θα ήταν καλύτερα να έγραφες "και σε γνώρισα" και κάνουμε παρέα κ.λπ.;
...θηλυκου γενους ειμαι...και ελευθερη...αλλα παλι δε καταλαβα τι θελεις να πεις...
Η εικόνα δεν μιλά και παραμένει μια εικόνα κάτι το στατικό. Άλλο να γνώριζες το άτομο -την δυναμική- που περικλείει η εικόνα σου κι άλλο να μιλάς αφηρημένα.
Αν μιλούσες μπορεί να ήταν μια σκέτη απογοήτευση το άτομο και σήμερα ούτε καν να ανέφερες το συμβάν. Βέβαια πολλές φορές εξιδανικεύουμε κάτι οτιδήποτε γιατί θέλουμε να "πιστεύουμε" ότι υπάρχει για εμάς "κάτι το διαφορετικό" έστω κι ως ανάμνηση.
Κατανοητός;
Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής είναι ότι όταν βλέπουμε κάποιον-κάποιαν που μας ενδιαφέρει δε θα πρέπει να μένουμε στο "χάζεμα". Θα πρέπει να του-της μιλάμε κιόλας.
Μας έχουν φάει τα facebook και τα messenger.
τους πιο ομορφους ερωτες τους ζουμε στη φαντασια μας...ή μεσα απο την τεχνη...κι αυτους που ζουμε στη πραγματικοτητα με τη φαντασια μας παλι τους ζουμε...
Δηλαδή αν είχες πάρει και το τηλεφωνάκι της αντί να είναι στη φαντασία σου,θα σε χαλούσε?:)
αλλα θα ηταν λιγακι δυσκολο να μαζευω τηλεφωνα απο ολες αυτες που μου αρεσουν κατα καιρους (και δεν ειναι λιγες)...θα εκανε τη ζωη μου μαλλον χαοτικη και περιπλοκη, οχι?...αν και το περιστατικο ειναι πραγματικο, δεν εστειλα το ποστ για να το δει και να απαντησει αλλα πιο πολυ για αισθητικους λογους και λογους αλληλεγυης...με καταλαβαινεις?
ναι κατάλαβα:)
βέβαια,η ισορροπία βοηθάει...
μιλώντας είτε για πετάλι είτε για
έρωτες ,είτε για χρώματα,είτε για βιοποικιλότητες,είτε για
'ανθρωποποικιλότητες'! :)
Τυχαίνει πολλές φορές και είτε διασταυρώνομαι με άλλους ποδηλάτες στο δρόμο, είτε σταματάω δίπλα τους στα φανάρια. Πάντα τους χαιρετάω. Σπάνια με έχει χαιρετίσει κάποιος πρώτος. Μερικοί, όταν διασταυρωνόμαστε δεν ανταποδίδουν καν τον χαιρετισμό μου.
Πολύ αποξένωση ρε γμτ.
...και μια και μιλαμε για ισορροπιες, ουρανια τοξα και ποικιλιες, θελω το 10% μου και το θελω ολο! αντε ρε παιδια, αγορια, κοριτσια, ξερω οτι ειστε εκει εξω, γραψτε, μιληστε, εκφραστειτε, παρτε το χωρο που ειναι δικος σας! δε θα το κανει κανενας αλλος για μας...και ειναι καλο για ΟΛΟΥΣ!
Μη στεναχωριέσαι,όταν καταλάβουμε σιγά σιγά ότι η αλλυλεγγύη είναι που δίνει χρώμα στη ζωή μας,θα λέμε καλημέρα με το ζόρι προκειμένου να μπαλώσουμε τα κενά.
Εσύ συνέχισε,χρειάζονται οι άνθρωποι που ακόμα λένε καλημέρα.Δεν είσαι δα και κανα ξωτικό,κάποιοι θα σου απαντήσουν κάποια στιγμή:) Και εγώ το ίδιο ένιωθα,αλλά οι άλλοι μένουν με την ξινίλα τελικά:P
@chrispi εδώ όμως είναι μία ολότητα,δεν νομίζω οτι κανείς ξετυλίγει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ωστε να 'φωνάξει' για αυτά:)
Ίσως το βλέπω και λάθος,δεν ξέρω...
Ότι υπάρχουν τα πάντα βέβαια,δεξιοί,αριστεροί,σημαίες και
χρώματα,να είσαι σίγουρη παρόλαυτα :)
Μόνο για τον Κακλαμάνη δεν υπάρχει τίποτα απο όλα αυτά στην Αθήνα..χεχεχεχεχε:P
Σου γράφω κάποιες από τις σκέψεις μου...
Ο έρωτας ως νοητική αφαίρεση, ως ιδέα, σαφώς δεν είναι ύλη, παρά μια αφηρημένη και γενική ικανότητα. Όταν ερχόμαστε σε επαφή -συναισθήματα και σκέψεις- υλοποιείται μέσα σε χώρο και σε χρόνο, γίνεται κάτι το εξαιρετικά συγκεκριμένο, μια ολότητα με ταυτότητα.
Ο έρωτας είναι μια προδιάθεση του νου, η ύπαρξη του όμως προϋποθέτει την ύλη, είναι εφαρμογή πάνω στην ύλη.
Ο έρωτας είμαστε εμείς -όντα από ύλη- κι αφού υποκύπτει στις διαδικασίες μας, βιώνει άρα ζει, επίσης υπάρχει όσο υπάρχουμε, έχει αρχή άρα και τέλος, δηλαδή θα λέγαμε ότι γεννιέται και πεθαίνει.
Ο έρωτας ενώ δεν είναι ύλη -τελικά ως όλον- αποκτά υλική υπόσταση.
Όχι, η ζωή περικλείει τα πάντα ακόμη κι αυτά που νομίζεις ότι αποφεύγεις. :)
Εσύ βάζεις τους σπόρους, άλλο αν θα ευδοκιμήσουν...
Αν αναφέρεσαι στον έρωτα το σωστό είναι "όλα ή τίποτα"!
10% inbetween her legs :P
Eμμμ μου φαίνεται ότι έχω μείνει πίσω.
Αυτό το "10%" ως έκφραση πώς προέκυψε; είναι ρητό από ταινία/τραγούδι...;
(πέραν του logo μου)
..προφανως λογω ιδιαιτερων προτιμησεων δεν ειναι το ιδιο ευκολο να "κοινοποιηθουν" τα συναισθηματα , οσο σε μια περιπτωση ανδρα-γυναικας.
Οποτε ,νομιζω δικαιολογημενα η chrispi κρατησε διακριτική σταση και δεν "ανοίχτηκε" οπως την παροτρύνετε.
Βέβαια "δεν παίζεις εν ου παικτείς" αλλά ρε παιδί μου το κυνηγάς...
..συμφωνω με εσενα (στο κυνηγι) αλλα να υπαρχει και προσοδοφόρο εδαφος!
Στην προκειμενη περιπτωση τα πραγματα ηταν πιο δυσκολα γιατι μιλαμε και για απαραιτητη ταυτιση προτιμησεων , περαν του ενδιαφεροντος ,κατι που στις αλλες περιπτωσεις ειναι (συνηθως) δεδομενη.
Εγώ συμφωνώ με τον Nayarxos, πες ένα γεια, κάνε ντριν το κουδουνάκι σου... δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά θα γίνει και κάτι οτιδήποτε...
Απλά κάνε ένα, το ελάχιστο, από τα πολλά που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή!
να φωναξουμε την ιδιαιτεροτητα μας? μα η σιωπη αυτη (κι οχι μονο σε αυτο το φορουμ αλλα παντου) ειναι εκκωφαντικη και φωναζει και αποκαλυπτει παρα πολλα...
ειναι αυτο που λες για τον Κακλαμανη, που η σιωπη του ειναι που κραυγαζει και ειναι πραγματικα γελοια...τυχαινει να ειμαι στο Βερολινο εδω και κατι βδομαδες, που περα απο μια ησυχη, φιλικη σε ολους, γεματη ποδηλατα, ζωντανη, πανεμορφη πολη εχει δημαρχο τον Klaus Wowereit που ειναι ανοιχτα ομοφυλοφιλος...ετσι απλα, οπως απλο ειναι για ολους τους στρειτ...αυτο το απλο μου λειπει και διεκδικω..σε αυτο το φορουμ αλλα και παντου...
το 10% ειναι το πιθανολογουμενο, (φυσικα δε μπορουμε να ξερουμε με ακριβεια αφου πολλοι κρυβονται), ποσοστο των γκει και των λεσβιων σα μερος του γενικοτερου πληθυσμου...
αυτα...
...αλλα βρεχει απο χθες εδω και ειναι πολυ ομορφα...θυμηθηκα αυτο...προσεξτε τη θειικη εκφραση του Gene Kelly οταν στρεφει το προσωπο του στον ουρανο...
http://www.youtube.com/watch?v=rmCpOKtN8ME
Δεν ξέρω... αναφέρεις τους γερμανούς/ίδες ως πρότυπο... οι οποίοι ως γνωστό έχουν διαφορετική σχέση με το σώμα τους, οκ, αλλά είναι εξίσου γνωστό ότι στις σχέσεις τους είναι παγεροί κι αδιάφοροι...
Πόσο ωραίο είναι να ζεις σε μία πόλη τόσο ωραία με μοναδική παρέα τα δικά σου συναισθήματα;
εαν η Αθηνα ειχε δηλωμενο ομοφυλοφιλο δημαρχο, η πολη θα ηταν καλυτερη; μονο απο τις διαφορετικες σεξουαλικες προτιμησεις θα αλλαζε κατι ουσιαστικο;
εδω μεσα αισθανεσαι καποιου ειδους καταπιεση;
δεν υπαρχει κανενος ειδους σιωπη στο φορουμ, απλα ειναι ποδηλατικο φορουμ και ειναι προς τα εκει το ενδιαφερον μας (πχ και εγω κανω ορειβασια αλλα δεν δηλωνω την ιδιαιτεροτητα μου αυτη οπου σταθω και οπου βρεθω, δεν αισθανομαι οτι οι ποδηλατες ειναι εχθρικοι προς την ορειβασια επειδη δεν κανουν συχνα συζητησεις γυρω απο αυτο το θεμα)
η εξήγηση που δίνω είναι καταπίεση=ενοχική παθητικότητα
1.Εnjoy Berlin as much as you can:) εκεί που μπορείς να παίξεις μπάλα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- μέσα στη μέση του δρόμου:P
Έχε όμως στο νου σου οτι σε μία πόλη 4πλάσια απο την Αθήνα,ζουν 3.000.000 κάτοικοι με αποτέλεσμα να νιώθεις πολύ λιγότερο πνιγμένη απο ότι στην Αθήνα που βουλιάζουμε απο κόσμο και αυτόματα κατα συνέπεια,πολύ πιο καλοδιάθετη...
2.Δεν νομίζω οτι έχει σχέση με τη σεξουαλική επιλογή η σιωπή στο φόρουμ.Το ίδιο θα συνέβαινε αν άρχιζες να αραδιάζεις περί μουσικών επιλογών ή ακραίων πολιτικών θέσεων και ούτω καθ'εξης.Έχει σχέση με το ότι είναι ένα φόρουμ για το πετάλι...
Αν πραγματικά θέλεις να ρίξεις ένα καλό χαστούκι σε όσα πιστεύεις,be yourself.Όταν δείς το άτομο του ενδιαφέροντος σου,απλά μίλα της.Σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Ίσως αντιδράσει άσχημα μία φορά,ίσως και μία δεύτερη,κάποια στιγμή θα επέλθει η ισορροπία κοινωνικά.
Στο μεταξύ,θα έχεις ρίξει τον εγωισμό σου όσο τον ρίχνει ένας άντρας προκειμένου να γνωρίσει μία κοπέλα.Δηλαδή βασικά σιγά τα αυγά:)
Η κοινωνία πλάθεται μέσα απο την καθημερινή τριβή,όχι μέσα απο κουβέντες στα φόρουμ.Γιατί στα φόρουμ ο καθένας λέει ότι θέλει χωρίς φραγμό,ορίζει τον εαυτό του όπως θέλει αυτός,είναι ασφαλής πίσω απο μία οθόνη.
Έξω πρέπει να υπάρχει κάθε κίνηση ανθρώπων που διεκδικεί μία ίση θέση στην κοινωνία.Το ίδιο ισχύει και για το ποδήλατο στην Αθήνα.Αν δεν βγείς να σε δούν,δεν θα το αποδεχτούν κάποτε.
Και προσέχεις τι λέξη χρησιμοποιώ,δεν μιλάω για ανοχή,μιλάω για αποδοχή :)
Όχι λέξεις,πράξεις :)
+1000
Άλλωστε, αυτό έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, τα τελευταία χρόνια...
Και η φαντασία έχει απόλυτη σχέση με την ύλη, αγαπητέ spyrosv...
Αν όμως πούμε ανοιχτά, ότι η αγάπη, ο έρωτας και η φαντασία είναι χημικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στο δικό μας σώμα κι όχι έξω απ' αυτό, θα χαλάσουμε την χημεία του (μεταφυσικού) ρομαντισμού ορισμένων, επιβεβαιώνοντας στην ουσία - χωρίς να το ξέρουν - αυτό που φαινομενικά απορρίπτουν.
Χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε, στόχος είναι η εξιδανίκευση, με όπλο πάντα την πολυτέλεια των φιλολογικών ελιγμών και εκλογικεύσεων που μας προσφέρει απλόχερα ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Γι αυτό, εν κατακλείδι, σε ότι αφορά τα συναισθήματα (και δη τα ερωτικά), σημασία δεν έχει τόσο τι πραγματικά υπάρχει "εκεί έξω" αλλά το πως το βιώνουμε εμείς, τελικά...
+1000 Elderly Biker
Εγώ το πιστεύω αυτό γενικά, ως προς το πως προσλαμβάνουμε την πραγματικότητα, πώς δεν έχει σημασία τι είναι κάτι ή τι γίνεται στην "πραγματικότητα", αλλά τι νομίζουμε εμείς ότι είναι ή ότι γίνεται.Στον κόσμο μας δλδ ....χαχα