Καλησπέρα ποδηλάτες ποδηλάτισσες
θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση: υπάρχουν διαδρομές στην Αθήνα που να ξεκινούν από κέντρο και αν ναι που τερματίζουν; τις διαδρομές τις αλλάζεται συχνά, και αν ναι κάθε πότε ;
Ευχαριστώ πολύ
Καλησπέρα σε όλους και όλες
Μολις έγινα μέλος στο site και ασχολούμαι με το ποδήλατο ενεργά τον τελευταίο χρόνο ,και λέω τον τελευταίο χρόνο γιατί στην Αθήνα που ήμουν δύσκολα έβγαινα για διαδρομές λόγω των αυτοκινήτων -οδηγών.
Τελοσπαντων τα τελευταία δυο χρόνια ζω και εργάζομαι στην Ρόδο και όπως προανέφερα ασχολούμαι με το ποδήλατο τον τελευταίο χρόνο, (πριν από λίγες μέρες αγόρασα ένα αγωνιστικό Fidusa και ο λόγος ήταν γιατί κάνω διαδρομές ,πιο συγκεκριμένα από το λιμάνι της Ρόδου έως το Παραδεισι περίπου 16 k.m)όπως και στην Αθήνα έτσι και εδώ οι οδηγοί είναι απρόσεκτοι όσο αναφορά προς το ποδήλατο -ποδηλάτη αλλά με ένα ελαφρυντικό εδώ τουλάχιστον το καλοκαίρι λόγω τουριστών είναι λίγο πιο προσεκτικοί
Δυστυχώς το ποδήλατο εδώ δεν είναι και τόσο δημοφιλές και ο λόγος είναι λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους (ανηφόρες και αέρας) πράγμα που το κάνει δύσκολο για τον ποδηλάτη -ίσα (η διαδρομή που ανέφερα είναι ευθεία αλλά έχει αέρα και σε κάποια σημεία του δρόμου είναι ακατάλληλος λακκούβες σαμαράκια)παρόλο αυτά όμως υπάρχουν ομάδες οργανωμένες οι οποίες κάνουν κάποιες διαδρομές. Αυτά είχα να σας πω,
Καλό Βράδυ
Diamond
Δεν είμαι ποδηλάτης. Είμαι όμως φίλος ποδηλάτη. Αυτό και μόνο το γεγονός μου δίνει το δικαίωμα να μπορώ να εκφράσω την άποψή μου σε αυτό το χώρο. Προσθέστε δε και την ιδιότητά μου ως παλιού, προ τριακονταετίας, κατόχου ενός 35κιλου σιδερένιου SAINT ETIEN μπακάλικου ποδηλάτου με κόντρα φρένο, η μόνη κληρονομιά του μακαρίτη του παππού μου. Και δεν ήμουν μόνο κάτοχος αλλά και φανατικός χρήστης του μέχρι που κατάλαβα ότι η Αθήνα είναι μία πόλη τελείως αφιλόξενη για τέτοιου είδους δραστηριότητες.
Και συμβιβάστηκα όπως κάθε έμβιος οργανισμός που διαθέτει το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης. Έπρεπε να επιβιώσω βλέπετε. Έγινα λοιπόν χρήστης των υποδομών που μου προσέφερε αυτή η πόλη, που δεν ήταν τίποτα άλλο από ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟδρομοι και ΠΕΖΟδρόμια.
Δεν σας κρύβω ότι όλους εσάς που επιμένετε να χρησιμοποιείτε το ποδήλατό σας τόσο για τις καθημερινές σας μετακινήσεις στο κέντρο της Αθήνας όσο και για την δασκέδασή σας, σας φαντάζομαι στο μυαλό μου κάτι σαν τον «V» στο “V FOR VENDETTA”, επαναστάτες.
Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι σας θαυμάζω λιγάκι εάν κάποιες φορές δεν μου κάνατε την μίζερη καθημερινότητά μου ακόμα πιο δύσκολη.
Γιατί είναι πραγματικά δυσάρεστο για εμένα τον υποχρεωμένο να οδηγώ τον ΙΧ μου καθημερινά από και προς τη δουλειά μου (διαφορετικά πρέπει να αλλάξω 5 μεταφορικά μέσα για μία απλή διαδρομή) που κινούμαι με μέση ωριαία ταχύτητα 5 χλμ/ώρα, όταν βρίσκω την ευκαιρία σε κάποια ελάχιστα σημεία να κινηθώ με 40 χλμ/ώρα να βρίσκω μπροστά μου ένα ποδηλάτη ο οποίος διεκδικώντας τον χώρο που του ανήκει κινείται στη μέση του δρόμου ασθμαίνοντας με 15 χλμ/ώρα.
Ναι, δε λέω...καλή η απογευματινή βόλτα της Κυριακής, αλλά, επειδή είχα καιρό να βγω με παρέα νεοφώτιστων, θυμήθηκα το φοβερό άγχος μην τύχει και συμβεί κάτι που θα μπορούσα να τόχω προλάβει.
Βλέπεις, η κυκλοφοριακή αγωγή στην πράξη είναι εντελώς άλλη από εκείνη στα χαρτιά και στα blog...
Δεν μπορούσα να πιστέψω πως στο Θησείο κινδύνεψα από ποδηλάτη που μούκανε επανειλημμένα σφήνες μέσα στον κόσμο!
Αντιθέτως, το ζώο με το 4Χ4 που πέρασε απίστευτα ξυστά από τον καθρέφτη μου (ά, ναι, ξέχασα να σας πω για το καινούργιο μου πραγματικά πολύτιμο απόκτημα) , απλώς για να επιβεβαιώσει τον κανόνα, ήταν αναμενόμενο και έτυχε της ανάλογης διαδικασίας (κράξιμο και μπινελίκι με σκοπό να σταματήσει, αλλά, πονηρός ο βλάχος, δεν σταμάτησε).
Είπα ζώο και θυμήθηκα το άλλο ζώο που είχε παρκάρει τελείως πάνω στο πεζοδρόμιο στην περιοχή μου και του αφιέρωσα ένα αυγό στο παρμπρίζ, έτσι για το καλό.
Το χειρότερο, πιστεύω, που κάνουν οι νέοι ποδηλάτες είναι ότι, χώνονται στην οποιαδήποτε εσοχή βρουν στον δρόμο χωρίς να κρατάνε ευθεία πορεία και ουσιαστικά, χωρίς να διεκδικούν τον χώρο που τους ανήκει.
Μετά, θέλει πολύ συζήτηση για να τους πείσεις να μην ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια (γειά σου Κατερίνα...)
Επίσης, θέλει πάρα πάρα πάρα πολύ κουβέντα για να τους πείσεις να ανεβάσουν την σέλλα στο σωστό ύψος (καλημέρα, Μαρία...).
Τέλος, θέλει αρκετή εκπαίδευση για να μην ανοίγονται πολύ όταν περνάνε εμπόδια (hi, paintball-boy...)
Να μην παραλείψω να σημειώσω ότι, οι διαφορετικές προσωπικότητες είναι εξαιρετικό χρώμα στην παρέα. Υπάρχουν άτομα που το ποδήλατο τους πάει αφάνταστα, τους βλέπεις και λες πως ανέκαθεν ήταν πάνω στο ποδήλατο (γειά σας, Καλλιόπη...)
Το στυλ ή τόχεις ή δεν τόχεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, ψαρούκλα-ποδηλάτης δικαιούται να γυρνάει σπίτι της στις τρείς το πρωί...(ξανά γειά σας , Καλλιόπη...)
Υπάρχει τέλος, και το απίστευτο τέρας, η γυναίκα μου, που αν έκανε συχνότερα ποδήλατο θα με είχε εξαφανίσει.