Αχ, μπαγασάκο...
... και μετά μου λες εμένανε, είναι δύσκολο να κάνεις ποδήλατο την σήμερον ημέραν.
... και μετά μου λες εμένανε, είναι δύσκολο να κάνεις ποδήλατο την σήμερον ημέραν.
Για όσους έχουν λίγη όρεξη για διάβασμα. Ένα ταξίδι 1000+ χλμ. στην ελληνική γη.
Φωνές, γέλια, λόγια του αέρα, λόγια σοβαρά κι αστεία. Αχ καλέ σα δε ντρέπεται λέω γω, μια βαρύγδουπη δήλωση σούργελου διατρέχει την πλατεία. Μια ριπή γέλιο κακαριστό κυρά-Κατίνας. Πολύχρωμες γραβάτες προτείνει ο μαυριδερός μετανάστης με το γλυκύτατο μειδίαμα. Μια ριπή πατσουλί παρελαύνει ενώπιον πολλών ρουθουνιών εκπληρώνοντας το σκοπό της. Μια άλλη ριπή κριστιάν ντ΄ ορ. Ο βιολιστής στο πόστο του στη γωνία, τολμηρός σήμερα, σολάρει κύματα Δουνάβεως. Στριμωγμένα κηδειόχαρτα στο στύλο της γωνίας αναδίδουν φθηνό θυμίαμα νεκροταφείου. Τακ τακ τακ τα τακούνια της κοκέτας.
Ήταν τις προάλλες ένα βράδυ που χαλάρωνα σερφάροντας με το τάμπλετ στο κρεβάτι πριν τον ύπνο μπας και δω κάνα ποδήλατο όμορφο να το ονειρεύομαι τη νύχτα, ξέρεις τώρα όπως σερφάρεις εσύ διαβάζοντας αυτή την ιστορία καλή ώρα, και λοιπόν μού πετάει το facebook κάπου σε μια άκρη ένα μήνυμα για ένα cycling group, έτσι το ΄λεγε ούτε ξέρω τι διάολο κουμπί πατήθηκε, συμβαίνουν αυτά στα τάμπλετ εύκολα πατάει το δάχτυλο τα κουμπιά από μόνο του λες κατά λάθος.