Το ιστολόγιο του/της Royal Oak

Για την ΜΑ[μα Γυ]ΦΤΑΚΙ

Ας το κάνω λοιπόν κι αυτό. Γιατί από προχτές με πνίγει κι αυτό. Για τη ΜΑΦΤΑΚΙ λοιπόν.

Για το χαμόγελό της, την αγάπη της για τα ποδήλατα και τις ομάδες τις ποδηλατικές που στήριζε. Τις βόλτες που ανελλιπώς συμμετείχε...απ’ τον καιρό των Αλητόγατων.

Για μένα όχι μόνο αυτό. Υπήρχε και μια οικογενειακή εξ αγχιστείας σχέση πολλών χρόνων. Η γιαγιά της ήταν και θεία μου, αδελφή της πεθεράς μου... Όταν την συνάντησα στην ποδηλατοπορεία του 2009 και μετά στις αξέχαστες βόλτες των Αλητόγατων, κάναμε κι άλλου είδους ταίριασμα.

Σιώπησαν οι τερετισμοί, οι καταβασίες, οι ειρμοί, τα τροπάρια, οι δοξολογίες του Λυκούργου Αγγελόπουλου...

Μια γενιά μαζί με τη Δόμνα Σαμίου που μαθήτευσε στον Σίμωνα Καρά κι έκανε πράξη όσα ήθη διδάχθηκε...η Δόμνα Σαμίου στα τραγούδια, ο Λυγούργος Αγγελόπουλος στην εκκλησία...Ο μαϊστορας της Αγίας Ειρήνης στην Αιόλου...Μια εκκλησιά είχαμε ν’ ακούμε εκκλησιαστική μουσική απ’ τα βάθη των αιώνων με τα ποιοτικά και ποσοτικά σημάδια της Βυζαντινής Παρασημαντικής, πιστά εκτελεσμένα, με τις αναπνοές εκεί που άρμοζε, χωρίς περιττές εντάσεις στην έκφραση, αλλά κι όπου

Categories: 

Νυχτερινό.

Λέφτερος είσαι;

Ήμουν λέφτερος.

Μάλλον δεν είσαι πια!

Πόσο πάει ο πόνος;

Δεκάκις όσο η χαρά.

Θα αντέξω με δυό χαρές;

Μισή ακόμα κι όλα καλά.

Όχι πολύ σησάμι.

Όχι! Εντάξει.

Εικοσιοκτώ ίντσες επί τόσες στροφές, πόσο;
Πόσο, λοιπόν;

Δυο γωνιές και κάτι…πάντως όχι πολύ…
Γιατί;

Το παραθύρι που κοιμάται η αγάπη…εδώ, να το!
Τώρα το λούζει το μισοάδειο φεγγάρι…

Κοιμάται ή αγρυπνά;

Δεν ξέρω…

Θα της πεις ένα τραγούδι;

Θα σφυρίξω το "Ριφιφί" να βγει…

Ποιό Ριφιφί;

Ο Ουροβόρος

Στενό σοκάκι...
κατηφορικό...
σκάλες...
βουστροφηδόν...
κατεβαίνει σε μια ρεματιά...
κοάζουν τα βατράχια...
μυρίζουν τα υδρόβια βοτάνια...
μικρό φίδι έρπει ανάμεσα στις πέτρες και τ’ ασφοδίλια...
αφήνει το παλιό του πουκάμισο
κι εκεί που κανείς πρόσμενε...
πως θα’ βγει ένα ακόμα,
αυτό αρχίζει να καταπίνει την ουρά του...
προς αναβίωση της ίδιας του της ύπαρξης...
βρώση της ίδιας του της ύπαρξης...
καλό σημάδι σκέφτηκα
κι άρπαξα το πουκάμισο ευλογώντας την τύχη μου...
τόκρυψα ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου μου,
εκεί που διάβαζα στον ίσκιο των πλατάνων...