Για την ΜΑ[μα Γυ]ΦΤΑΚΙ
Ας το κάνω λοιπόν κι αυτό. Γιατί από προχτές με πνίγει κι αυτό. Για τη ΜΑΦΤΑΚΙ λοιπόν.
Για το χαμόγελό της, την αγάπη της για τα ποδήλατα και τις ομάδες τις ποδηλατικές που στήριζε. Τις βόλτες που ανελλιπώς συμμετείχε...απ’ τον καιρό των Αλητόγατων.
Για μένα όχι μόνο αυτό. Υπήρχε και μια οικογενειακή εξ αγχιστείας σχέση πολλών χρόνων. Η γιαγιά της ήταν και θεία μου, αδελφή της πεθεράς μου... Όταν την συνάντησα στην ποδηλατοπορεία του 2009 και μετά στις αξέχαστες βόλτες των Αλητόγατων, κάναμε κι άλλου είδους ταίριασμα.