Το ιστολόγιο του/της Royal Oak

Αν στη ζωή μας αυτό που έχει υπέρτατη σημασία είναι η ύπαρξη των κατ’ ιδίαν σχέσεων, ναι εδώ έχουμε φτάσει, να διακυβεύονται οι κατ’ ιδίαν σχέσεις...δράττομαι της ευκαιρίας του θανάτου ενός ακόμα σημαντικού ανθρώπου απ’ το χώρο του βιβλίου, ναι του βιβλίου από χαρτί και κείμενο, με ή χωρίς εικόνες, σε σχήμα κώδικα, έτσι όπως πρωτοδιαμορφώθηκε εκεί παλιά, τον 3ο μχ αιώνα...αναφέρομαι στον Κώστα Νικολάκη...(link is external)

Ξεκιναμε λοιπόν με νέο τίτλο αυτό το φόρουμ με το ποίημα της Μάτσης Χατζηλαζάρου για ’κείνον.

Ας καταθέτει λοιπόν, όποιος νιώθει την ανάγκη το τάμα του στον έρωτα με κάθε τρόπο που θέλει και μπορεί...σε τούτο εδώ το Θυσιαστήριο.

Το’κλεψα απ’ τη φίλη μου τη Ρ. που μας το’στειλε πρωΐ-πρωΐ...δεν άντεξα να μην το μοιραστώ...τόση ομορφιά...έτσι... για όσους έχουν γράψει ερωτικούς πόνους εδω μέσα...και είναι αρκετοί!

ΙΔΟΥ Η ΔΑΣΚΑΛΑ!!! Απολαύστε την!!!

Για ’κείνον με την αντρίκια φωνηματιά...(link is external)

Χαίρετε ΟΛΟΙ!

Ανοίγω ακόμα ένα θεραπευτικό blog.
Αυτό του σαρκασμού και της ειρωνείας. Και τα δύο πράξεις που θεμελιώνουν μια καλή ιστορία γέλωτος.

Ο γέλως είναι απαραίτητος στους χαλεπούς καιρούς για το ανθρώπινο είδος.

Μια μικρή τράπεζα όπου θα κατατίθενται τα αισθήματά μας με όποιο μέσο μας είναι αρεστό και ταιριάζει στην κάθε αναγκαιότητα των στιγμών μας. Μια συλλογικότητα αισθημάτων λοιπόν, γιατί η σιωπή και η άβυσσός της στην ξένωση μας ταξιδεύει...