Εσωτερικό

Το ξέρω πως με βρίζετε.
Με τα χυδαιότερα λόγια.
Ξέρω πως είμαι ο αντιπαθέστερος πολιτικός των τελευταίων δεκαετιών.
Και όχι μόνον αυτό.
Περιμένετε να πεθάνω για ναρθείτε να χέσετε στον τάφο μου.
Με βλέπετε στην τηλεόραση και με γεμίζετε φάσκελα.
Με βλέπετε να βγαίνω απ΄την υπουργική μερσεντές και σιχαίνεστε το μούτρο μου, το λίπος που περιφέρω τριγύρω σαν σώμα μου.
Δεν επιθυμώ να σας απαλλάξω απ’ αυτό. Ακούτε την φωνή μου και σας φαίνεται πως ακούτε τις καμπάνες της κόλασης. Θυμάστε τον φραπέ που μου είχε ρίξει εκείνο το υποκέιμενο και εύχεστε να ήταν χειροβομβίδα.

Τα ξέρω όλα και όσα δεν ξέρω τα φαντάζομαι με μεγάλη ακρίβεια.

Κάθε μου φράση περνάει από χίλια κόσκινα στα μπλογκ και στις συζητήσεις σας, προσπαθείτε να με αγγίξετε με βρισιές, με προσβολές, με απειλές.
Μάταια.
Είμαι εδώ και σεις είστε εκεί.
Ούτε πιό κάτω, ούτε πιό πάνω.
Αλλά, μεταξύ μας υπάρχει ένα χάος που δεν θα μπορέσετε ποτέ να διασχίσετε για να πειράξετε ποτέ έστω και μια τρίχα μου.

Με ικανοποιεί, με ερεθίζει αφάνταστα το ότι, τόσος κόσμος θα έδινε το δεξί του χέρι για να μου κάνει κακό και δεν μπορεί. Ξυπνάει μέσα μου μια άγρια χαρά για κάθε έναν καινούργιο φόρο που σας βάζω, για κάθε μέτρο που σας φέρνει πιό κοντά στην απόγνωση.
Δεν έχουμε τίποτε κοινό, μα τίποτε. Να το θυμάστε.
Σας βλέπω σαν υψωμένες γροθιές και ανοιχτά στόματα που κραυγάζουν στα κανάλια και τίποτε άλλο.
Κι΄όσο σας βλέπω χαίρομαι που δεν είμαι ένας από σας, ανεβαίνει μέσα μου ένα κύμα περηφάνειας για την απόσταση που έχω πετύχει να έχω από εσάς. Κι’ αν ξέρατε με πόσο λίγο κοπο και πόσο εύκολα σας έχω φέρει στο χείλος της τρέλλας, θα απορούσατε. Αρκεί μια υπογραφή μου, ένα νία, μια ελλειπής τεκμηρίωση και σας έχω πνίξει ακόμη βαθύτερα.

Με 155 βουλευτές έμεινε ο Γιωργάκης ύστερα από την παραίτηση του βουλευτή του Γιώργου Λιάνη. Έτσι είναι όταν το πλοίο βυθίζεται πρώτα την κάνουν τα ποντίκια από τα αμπάρια.

Μόλις έμαθα ότι η κυβέρνηση πέφτει. Αλήθεια σας λέω πέφτει. Με τις υγείες μας. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα αναλάβει ελληνική κυβέρνηση τη χώρα, όχι υπάλληλοι του ΔΝΤ.

http://tkant.wordpress.com/

Σήμερα το πρωί χτύπησε το ξυπνητήρι και το έκλεισα για να μάθει να ξυπνάει τον κόσμο πρωινιάτικα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σηκώθηκα τρία τέταρτα αργότερα και έτρεχα σαν το Βέγγο στις ταινίες του για να προλάβω να ετοιμαστώ.
Πριν φτάσω στο σταθμό του προαστιακού με πιάνει λάστιχο. Τα τελευταία μέτρα τα κάνω με το ποδήλατο στο χέρι. Κοίτα να δεις γκαντεμιά λέω και σκέφτομαι ότι όταν φτάσω στον προορισμό μου θα το μπαλώσω με το τελευταίο μπάλωμα που μου έμεινε και θα πάω στη δουλειά. Η δεύτερη σαμπρέλα που κουβαλάω πάντα μαζί είχε τρυπήσει την προηγούμενη ημέρα.
Φτάνω στο σταθμό μου και βγαίνω στο δρόμο όπου ανοίγω τσάντες εργαλεία κλπ και επισκευάζω τη σαμπρέλα. Τη φουσκώνω (εδέησα ευτυχώς τις τελευταίες ημέρες να αγοράσω μία τρόμπα) και όταν πάω να τραβήξω την τρόμπα διαπιστώνω ότι αρνείται πεισματικά. Τραβάω εγώ την τρόμπα να βγεί από την βαλβίδα, τραβάει και η σαμπρέλα από μέσα. Μετά από μια σκληρή μάχη ακούω ένα πααάφφφφφςςςςς! Η σαμπρέλα προτιμάει να κοπεί στο σημείο που ενώνεται με τη βαλβίδα παρά να μου δώσει πίσω την τρόμπα μου αμαχητί.
Σύμπτωση λέω είναι και παίρνω τηλέφωνο το συνάδελφο για να του πω καθώς έρχεται να μου αγοράσει δύο σαμπρέλες και να αντικαταστήσω την πεισματάρα πριν φύγω. Εκείνη τη στιγμή διαπιστώνω ότι το τηλέφωνο κλείνει γιατί δεν έχει μπαταρία. Πολύ καλά λέω, έτσι είσαστε όλοι; Θα κρατήσω κι εγώ την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω! Θα πάω στη δουλειά με τα πόδια, για να μάθετε να μου κάνετε μαγκιές.

Όταν φτάνω στο κτίριο δέχομαι ένα τηλέφωνο από τη γυναίκα μου που με πληροφορεί ότι είμαστε πια διάσημοι, δεν χρειάζεται να δουλεύουμε και ότι το απόγευμα έχει κανονίσει συνέντευξη τύπου να εξηγήσουμε σε όλο το πανελλήνιο πως ακριβώς έγιναν όλα. Ναι, και εγώ αναρωτήθηκα αν έχει περάσει στην απέναντι όχθη και τη ρωτώ να μου εξηγήσει τι εννοεί. Μου λέει ότι είμαστε πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες και ότι πληροφορήθηκε το γεγονός από την ξαδέρφη της.

Με αφορμή την ανακοίνωση του Υπ. Υγείας που δημοσιεύθηκε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο (μπορεί και στην τηλεόραση αλλά δεν είμαι και σίγουρος) περί της προθέσεως να γίνει διαγωνισμός για την προμήθεια χιλιάδων ποδηλάτων (έλα Παναγία μου) και τη διάθεση τους στους πολίτες είπα να γράψω μερικά σχόλια.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε (και καλό είναι να το κάνετε) τι ακριβώς ειπώθηκε για το θέμα.

Καλά ε, είμαστε πολύ μπροστά!
Όταν ακούω τέτοιες φοβερές παπάρες, μου προκύπτει το ερώτημα αν απλά μας περνάνε για χαζούς, ή μήπως έχουμε πράγματι χαζέψει και μπορούμε να ακούμε χωρίς ενδοιασμούς λόγια του αέρα χορταίνοντας ψυχικά και αναπληρώνοντας το πολιτιστικό, οικονομικό, και πνευματικό κενό που επικρατεί στις τσέπες, το περιβάλλον και το μυαλό μας σήμερα.
Η αλήθεια είναι ότι τείνω μάλλον προς τη δεύτερη άποψη. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι μπορεί ο κάθε ένας να βγαίνει και να λέει τέτοιες παπάρες ακόμα και σε περίοδο που δεν χαρακτηρίζεται ως προεκλογική. Εκεί να δεις τι γίνεται!
-Θα σας φτιάξουμε σχολεία.
-Μα δεν έχουμε παιδιά....
-θα σας κάνουμε και παιδιά !!
Αν διαβάσει κάποιος το κείμενο ψύχραιμα θα διαπιστώνει ότι είναι γεμάτο αντιφάσεις που προδίδουν ότι ο σκοπός δεν είναι αυτός που περιγράφεται αλλά ο σχηματισμός εντυπώσεων που απευθύνεται σε μυαλά διαμορφωμένα από την τηλεόραση έτσι ώστε να δέχονται άκριτα οποιοδήποτε μήνυμα βγει από το στόμα ανθρώπου που φοράει γραβάτα και λέει τις ειδήσεις (ή κάτι αντίστοιχο σε έντυπο λόγο).

Πάμε λοιπόν με χαρά: