-Ζωής πλεύση-

 
                Ζωής πλεύση

Στάσεις ξεχασμένες, λάθη πολλοστά
κοίτα στο βάθος, κάποια είναι γνωστά·
πολλά αυτά που θέλεις, αυτά που αναζητείς
νιώθω πως ξέρεις και μόνο εσύ μπορείς.

Σε πόσα τραγούδια, με ήχους ζωηρούς
είμαστε τόσα... αξεπέραστους καιρούς
κι όταν γύρω μας πλέκονται εικόνες θολές
ένα είναι σίγουρο, αγάπες γεννήθηκαν εχθές.

Εκείνα που διχάζουν, όσα δίνουν χρόνο στη σιωπή
εμένα εχθρεύουν, παλεύουν τη δική μου φωνή
όμως άκου το χτύπο, ξεκινά από μακριά
σαν σχέση ατράνταχτη, είναι πνοή που ξυπνά.

Δώρα κι αγγέλοι, φίλοι της μοναξιάς,
εσύ που γύρω σου μυστήριο πάλι σκορπάς
κοίτα με και πες μου, ποιο άστρο σε καλεί;
μαζί του είσαι; μήπως εσένα ακολουθεί;

Ένα όνειρο γίνε, φοβερή αστραπή
εσύ τους συντρόφους σου ξεχνάς στη στιγμή
τώρα, γύρνα και πες μου πώς θα δοθείς;
σε ξένα χέρια μήπως θα χαθείς;

Οτιδήποτε είναι σίγουρο, μοιάζει απλό
τόσο... που εξαφανίζεται στον ακόλουθο ρυθμό
κι όσα δίπλα του συνεχίζουν να ζουν
αλλάζουν, είναι ήχοι εκρήξεων, μιλούν!

Σε τόσα ταξίδια -σαν σε χορό-
τα πάντα μονοιάζουν κι εγώ συγχωρώ·
αγάπη και μίσος, μια ατελείωτη διαδοχή
ανάγκες που πνίγουν, ένα κορμί με αντοχή.

Σπύρος Β.

 
 
___________________________________________________________________
Αν θυμίζει στον καθένα σας κάτι... απαντώ ότι είναι αυτοβιογραφικό.
Δεν θα ήθελα να γίνει το νήμα πεδίο αντιπαραθέσεων.
Ευχαριστώ

Και το παραπονεμένο αδελφάκι του :) -Το κλειδί του Παραδείσου-