KERATEA: Solidarity Ride

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί νιώθω όμορφα σήμερα και τείνω στο συμπέρασμα πως μάλλον είναι επειδή χτες Κυριακή ήπια μόνο δυο τσιγκινοκούτια μπύρες ενώ απέκτησα μαυρισματάκι σένιο από το μπράτσο ως τον καρπό πάνω στη Χάρλευ. Αν και όλες αυτές τις μέρες μου την είχε "σπάσει" αυτή η μιζερομουρμούρα με το φεστιβάλ της Κερατέας, μιας και ξαφνικά βάλθηκαν όλες οι πολιτίκαλυ κορέκτ Κασσάνδρες να μου υπενθυμίζουν πως είναι «κακό» να δηλώνεις αλληλέγγυος με την τοπική κοινωνία.

Εντάξει ρε παιδιά, για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ σκουπίδια έλαβα μέρος, γιατί δεν θέλω να μου τα πηγαίνουν στη Κερατέα. Ούτε στα Λιόσια θέλω. Εγώ θέλω να φτιάξουνε κλίβανους στα σχολεία της κάθε γειτονιάς και να τα καίνε οι μαθητές, οι οποίοι θα αποφοιτούν ρακοσυλλέκτες. Να κάνουνε τα κ@λόπαιδα τίποτα χρήσιμο γιατί όλο στις καταλήψεις είναι κι οι έρμοι οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν να πληρώνουν! Να συνεχίσω τώρα που πρότεινα μια εναλλακτική λύση?

Έτσι λοιπόν βρέθηκα στο Σύνταγμα περιτριγυρισμένος μ’ ένα κάρο ΡΕΜΑΛΙΑ που περίμεναν υπομονετικά να πάει 11 και τέταρτο για να ξεκινήσουμε να ψηνόμαστε στον ανοιξιάτικο ήλιο, τραβώντας εκεί στον ελληνικό Νότο, να δούμε αν πράγματι υπάρχουν ακόμα αυτοί οι υβριδικοί Αρβανιτο-Γαλάτες, που συνεχίζουν να τσιγκλάνε τις κοιμισμένες μας συνειδήσεις εδώ και κάμποσους μήνες.

Μέχρι το Κορωπί μπορώ να πω πως ήταν μια καλή διαδρομή. Χαρούμενες φάτσες, ζεστά βλέμματα και πετάλι σε ρυθμούς να μπορούν όλοι, δηλαδή όσο χάλια είχα προβλέψει. Από κει και πέρα τα πράγματα έγιναν πολύ μα πολύ χάλια! Ένας όμορφος επαρχιακός στενός και φιδίσιος δρόμος, να περνά από χωράφια και λιβάδια, η άνοιξη να σου διαλύει ένα ένα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα κι η ησυχία της φύσης να σου τρυπά επώδυνα τ' αυτιά.

Η παραπάνω φωτό από fotoset που ανέβασε σύντροχος στο facebook

Κάποτε, ίσως να πέρασαν χρόνια, αφού βέβαια φάγαμε κάτι ανηφόρες με σούπερ αργό ρυθμό και κατόπιν κατάπιαμε λαίμαργα όλες τις κατηφόρες που ακολουθούσαν, ακριβώς τότε φτάσαμε στο περιβόητο μπλόκο, όπου νομίζω πως άκουσα ZZ-Top την ώρα της εισόδου ενώ εκατοντάδες φάτσες έδειξαν να καραγουστάρουν την είσοδό μας χειροκροτώντας και φωνάζοντας.

Δεν μπορώ να πω πως ανήκω στους λόκαλ χιλμπίλις της περιοχής αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχω μάθει πως όλοι αυτοί οι «βλάχοι» είναι αγνότεροι όλων των μικροαστών υπερεπαναστατών που έχω γνωρίσει και τελικά, αν μπορέσεις να συνυπάρξεις και να συνδιαλλαγείς μαζί τους, τότε μόνο έχεις μια μικρή ελπίδα να αλλάξει αυτή η κοινωνία. Άλλωστε η αλληλεγγύη δεν απευθύνεται στους ομοίους αλλά στους διαφορετικούς από εμάς κι αυτό μετρά περισσότερο.

Πάντως οφείλω να πω πως τελικά ήταν τόσο χάλια που θα μπορούσα να είχα μείνει με σκηνή όλο το Σ/Κ, ίσως την επόμενη φορά να "κάτσει". Επιστροφή από το Κορωπί με το μετρό αν και με λίγο τσίγκλημα παραπάνω ίσως να άλλαζα γνώμη.

Φυσικά σιχτίρισα όλα τα ρεμάλια που μίλησα, τα πήρα με όλους αυτούς που δεν μίλησα κι αν ξανακάνετε κανά σκηνικό τέτοιο να το ξέρετε, θα ‘ρθω πάλι καβάλα στη Χάρλεϋ να σας ρίχνω καντήλια σε όλη τη διαδρομή!

Χάρτης Διαδρομής...

View Keratea: Apr 2011 in a larger map