έτσι ελαφρά τη καρδία και απανωτά να τα πετάτε τα raleigh και θα έχουμε κανένα ατύχημα... ειδικά τον columbus και τον gpiter δεν τους βλέπω να συνέρχονται σύντομα!
Σα να βλέπω μια -τάση να την πω;- αλλαγή να την πω; - ή μήπως ένα απλό διάλειμμα και στάχτη στα μάτια μας μέχρι την επόμενη επινικελωμένη βόμβα... θα δείξει...
... το παθαμε οταν το πρωτοειδαμε το Raleigh, κυριε Pavlos K.
Κι αφου περασαμε το πρωτο shock, τωρα πια οι συνεπειες της τελικης παρουσιασης, βρισκονται μεσα σε "αντεξιμα" επιπεδα (αν μπορει να πει κανεις αντεξιμο την ταχυκαρδια...).
Παντως, φανταζομαι δεν προκειται για αλλαγη στασης η τασης.
Φανταζομαι, οτι η καθε φορα ακολουθουμενη μεθοδος, εχει να κανει με την κατασταση που βρισκεται το ποδηλατο: Καλη κατασταση χρωματος; Το γυαλιζουμε, και το αφηνουμε ως εχει. Κακη κατασταση; Τριψιμο και ξαναβαψιμο.
Το ιδιο και με τα χρωμια...
Δε γουστάρω το χρυσό, δεν πολυσυμπαθώ τα ιταλικά, η σελίδα με τα ποδήλατά σας μου γονατίζει τον υπολογιστή και ρίχνω καντήλια κάθε φορά που μπαίνω. Το χειρότερο όμως το 'παθα σήμερα, μάλλον εσείς μου το προξενήσατε και πρέπει αύριο να πάω στο γιατρό. Ξαφνικά άνοιξε το στόμα μου προσπαθώντας να βγάλει το επιφώνημα θαυμασμού Α μα ήχος δεν βγήκε κανένας παρά κρέμασε το σαγόνι μου μέχρι τις πατούσες! Το στόμα μου είναι αδύνατον να κλείσει. Έπαθα ΑΦΩΝΙΑ! Θα σας παρακαλούσα να σταματήσετε γιατί ήδη νιώθω τα μάτια μου ν αλληθωρίζουν κι αρχίζω ν' ανησυχώ...
Το αποτέλεσμα θα αποζημιώνει ακόμα και τον Cino εκεί που είναι και σίγουρα θα στενοχωριέται που δεν μπορεί να το ανεβάσει στο Passo del Turchino....
Μια μέρα, μια πολύ ειδική μέρα, θα πρέπει να μου το δανείσετε για λίγο. Θα το στήσω σε ένα ρομαντικό μέρος, θα πάρω την κοπέλα μου και θα της πω: "Διάλεξε όποιο κόντρα παξιμάδι θες, σήμερα σε παντρεύομαι!"
Εγω αυτο που εχω να πω
ειναι οι zorzilia
ειναι μεγαλοι απατεωνες.
Τους εδωσα το cinelli
να μου βαλουν 2 καπακια στις βαλβιδες
και απο τοτε το εχουν κανει δικο τους.
Αισχος, κυριε προεδρε! Αισχος!
Scrabler λίγη υπομονή ακόμα και τα βάσανα τελειώνουν. Ακολουθεί το colnago-colnago, απαίτηση του φίλου Sotos62 κι ένα ακόμα ολίγον πιο κλασικό.
Όσο για εσένα Pavlo, το ποδήλατο το παίρνεις για βόλτα αλλά για την κοπέλα πρέπει να βάλεις το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη. Επιχρυσωμένο είπαμε, ΟΧΙ χρυσό...
Με τον Ghandee δεν απομένει παρά ένας δρόμος: Ο δικαστικός.
.
.
Σας ευχαριστούμε όλους.
...η μαλλον το Κοσμηματοπωλειο, παρουσιασε επιτελους (σφυριχτρες, πυροτεχνηματα, κλαπ-κλαπ), ΤΟ Κομματι.
Μοναχα μια διευκρινιση:
Ειναι σιγουρα του '80; Μηπως ειναι του '90;
Οοοοχι, δε μπερδευτηκα καθολου, για το Master μιλαω!!
Ρε τι παθαμε Τριτιατικα, μετα ψαχνουμε να δουμε τι φταιει για τις αυπνιες...
Θεωρώ,αν και τα τελευταία 20 χρόνια έχουν κυκλοφορήσει πάμπολλα είδη
σκληροτράχηλων ποδηλάτων,ότι το κουρσάκι είναι η επιτομή της ποδηλασίας
(ίσως να ευθύνεται και το κληρονομικό γονίδιο απ τον πατέρα μου).
Αν και ποδηλατώ σπάνια,μόνο στο κουρσάκι μπορώ να νιώσω την καρδιά να φτερουγάει, τα πόδια να ακροβατούν και το βλέμμα να δραπευτεύει.
Διπλοσκέλετα και loop frame,όποτε μπορώ και τα φτιάχνω, μου αρέσει να τα κοιτώ,το κουρσάκι μου αρέσει να το οδηγώ.
Το colnago, όταν το είδα από κοντά,δεν θυμάμαι αν έδειξα το θαυμασμό μου μπροστά σας,αλλά τρελλάθηκα.
Δεν είναι για μένα το κάθε τι ξεχωριστά,αλλά, το σύνολό του.
Είναι οι γραμμές του, είναι οι μούφες του, τα λογότυπά του,είναι τα περιφερειακά του,η επιβλητικότητά του,είναι όλα μαζί.
Είναι ποίηση είναι μαγεία,συχτήρι και ανάθεμα μαζί.
Είναι άσσος και σπαθί, είναι φωτιά και λάβα.
Είχα πει ότι, μετά την παρουσίασή του, η τέφρα μου θα σας δίνει συγχαρήκια.
Άλλαξα γνώμη... σκορπείστε τη στάχτη μου στο Cambiago...
θάχει νά λέει και στα γεράματά της...
Ευχαριστώ πολύ που μου φορτώσατε τις μπαταρίες.
Θα μου χρειαστεί για το επόμενο μεγάλο διάστημα που θα δουλεύω στη ταράτσα του πατρικού μου (πρέπει να προσέχουμε και τη μάνα μας είχες πει Lia)
Ναι ναι έτσι και 56άρια να τα βγάζετε να μου μπαίνουν ιδέες... να κλειδώνετε καλά...!
να πω και κάτι, αν και δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται... εμένα αυτοί οι τροχοί δε μου αρέσουν καθόλου, αισθητικά πάντα. Κάτι το πλέξιμό τους, κάτι το μυστήριο κέντρο τους... Κάτι με χαλάει... θα προτιμούσα κάτι σε shamal ας πούμε!
καλά ρε παιδιά, μη βαράτε, ένας ένας...&@!!#*%!# αχ, ωχ, μη
Κουκλάρα η Ιταλίδα.. -κρατιέμαι για να μην γράψω κάτι άλλο που αρχίζει από Μ.. και μας κόψουν-
Φινέτσα, απίστευτη ομορφιά και άκρος επιθετική σιλουέτα.... Πραγματικά πανέμορφο..... δηλώνω θαυμαστής της! πάω να πιω κάνα τσίπουρο...τέλος.
Το Cinelli θα δείτε με τον καιρό ότι ασημί μπλε
είναι πολύ καλύτερο από το αρχικό σοκ που προκα-
λεί το μαύρο χρυσό. Από την άλλη θα πιάσει πολύ
περισσότερα λεφτά σε μια δημοπρασία το τωρινό
χρώμα :)
Τα στεφάνια μπορείτε να μας πείτε από ποιόν τα
πήρατε στην Ελβετία;
Τα στεφάνια μπορείτε να μας πείτε από ποιόν τα
πήρατε στην Ελβετία;
Τα στεφάνια αγοράστηκαν από κατάστημα custom ποδηλάτων της Ζυρίχης διά ζώσης. Όμως υπάρχει και site της εταιρείας (gorilla urban cycling) μέσω του οποίου μπορείς να επικοινωνήσεις για αγορά και αποστολή.
...
να πω και κάτι, αν και δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται... εμένα αυτοί οι τροχοί δε μου αρέσουν καθόλου, αισθητικά πάντα. Κάτι το πλέξιμό τους, κάτι το μυστήριο κέντρο τους... Κάτι με χαλάει... θα προτιμούσα κάτι σε shamal ας πούμε!
καλά ρε παιδιά, μη βαράτε, ένας ένας...&@!!#*%!# αχ, ωχ, μη
Συμφωνούμε με την άποψη περί αισθητικής ΑΛΛΆ: Οι Vento στοιχίζουν περίπου το 1/4 της τιμής των Shamal σε ένα ήδη πολύ υψηλό συνολικό κόστος του ποδηλάτου.
Ευχαριστούμε για τα επικοδομητικα σχόλια που εννοείται ότι πάντα επιτρέπονται.
Κουκλάρα η Ιταλίδα.. -κρατιέμαι για να μην γράψω κάτι άλλο που αρχίζει από Μ.. και μας κόψουν-
Φινέτσα, απίστευτη ομορφιά και άκρος επιθετική σιλουέτα.... Πραγματικά πανέμορφο..... δηλώνω θαυμαστής της! πάω να πιω κάνα τσίπουρο...τέλος.
Τέλος - τέλος αλλά να περισσέψει και κανένα τσίπουρο για την εκδρομή στο Ναύπλιο Εεεεε...
...
να πω και κάτι, αν και δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται... εμένα αυτοί οι τροχοί δε μου αρέσουν καθόλου, αισθητικά πάντα. Κάτι το πλέξιμό τους, κάτι το μυστήριο κέντρο τους... Κάτι με χαλάει... θα προτιμούσα κάτι σε shamal ας πούμε!
καλά ρε παιδιά, μη βαράτε, ένας ένας...&@!!#*%!# αχ, ωχ, μη
Συμφωνούμε με την άποψη περί αισθητικής ΑΛΛΆ: Οι Vento στοιχίζουν περίπου το 1/4 της τιμής των Shamal σε ένα ήδη πολύ υψηλό συνολικό κόστος του ποδηλάτου.
Ευχαριστούμε για τα επικοδομητικα σχόλια που εννοείται ότι πάντα επιτρέπονται.
Σίγουρα, δεν το συζητώ! Τώρα είδα πως οι shamal βγαίνουν ακόμα ως σύγχρονο μοντέλο σε παρόμοιο σχέδιο με τους vento, οπότε δε θα μου άρεσαν ούτως ή άλλως οι νέοι.
Αναφερόμουν φυσικά σε εκείνους με το ψηλό προφίλ του '90 με τα φούξια γραφικά (και οι vento έτσι έβγαιναν). Προσωπικά, δε νομίζω πως υπάρχουν ομορφότεροι τροχοί...
Κουκλάρα η Ιταλίδα.. -κρατιέμαι για να μην γράψω κάτι άλλο που αρχίζει από Μ.. και μας κόψουν-
Φινέτσα, απίστευτη ομορφιά και άκρος επιθετική σιλουέτα.... Πραγματικά πανέμορφο..... δηλώνω θαυμαστής της! πάω να πιω κάνα τσίπουρο...τέλος.
Τέλος - τέλος αλλά να περισσέψει και κανένα τσίπουρο για την εκδρομή στο Ναύπλιο Εεεεε...
...μωρε ελατε εσεις στο Ναυπλιο, και μη σας νοιαζει για τα τσιπουρα (δεν ειναι αναγκη να ειναι Ναυπλιωτικα τα τσιπουρα...ασε που αυτοι στα Ναυπλια δεν ειναι σιγουρο οτι ξερουν να φτιαχνουν τσιπουρα...).
πάνω κάτω πάνω κάτω χάλασε η ροδέλα απο το mouse μια το cinelli μια το colnago , μόλις είδα το πρωτο είπα οκ τα παιδιά έπιασαν κορυφή έφτασαν στο απόγειό τους και μέσα σε λιγες μέρες παλι έμεινα άφωνος,1000 μπραβο.
Μήπως θα μπορούσατε κάποια στιγμή να ετοιμάσετε κάποιο video με τα στάδια των εργασιών που κάνετε νομίζω θα είχε ενδιαφέρον.
Είμαι από τους τυχερούς ποδηλάτες που έχουν βολτάρει μια αρκετά μεγάλη γκάμα διπλοσκέλετων ποδηλάτων της μεταπολεμικής Ελλάδας ... Για να καταλάβετε πόσο τυχερός αισθάνομαι είναι σαν κάποιος που έχει πάθος με τις κούρσες να έχει οδηγήσει της περισσότερες...Έτσι μπορώ να σας διαβεβαιώσω με σιγουριά πως ναι! το συγκεκριμένο ποδήλατο είναι ο βασιλιάς της κατηγορίας του... ή αλλιώς το καλύτερο διπλοσκέλετο που φτιάχτηκε ποτέ. 'Όταν το δεις δίπλα σε γερμανικό π.χ... ένα bismarck, έχει μεγάλη διαφορά σε γεωμετρία, σου δίνει την αίσθηση πως είναι πιο μακρύ και πιο χαμηλό... έχει με άλλα λόγια μια πιο χυτή σιλουέτα σε σχέσει με τα υπόλοιπα διπλοσκέλετα και αυτό του δίνει άλλη αίσθηση στον δρόμο και άλλο βήμα.. πιο ξεκούραστο, και πιο ''αεράτο''.. πραγματικά δεν αισθάνεσαι τα 22 κιλά του.
Το ένα από τα τέσσερα DTT που έχω το χρησιμοποιώ σαν καθημερινό ποδήλατο.. κάνω τα ψώνια, της βόλτες μου, ακόμα και κάποιες μικρές αποδράσεις των 20-30 χιλιομέτρων.. δεν με προβλημάτισε ποτέ ίσα-ίσα που αν καμιά φορά παίρνω κανένα πιο σύγχρονο μου λείπει το πράσινό μου raleigh....και θυμάμαι τον γέρο ποδήλατά που μου είχε πει '' Γιώργο.. όλα τα ποδήλατα καλά και χρυσά αλλά το Ράααλυ απέθαντο!! ''
Εκείνο δε το αγαλματάκι στο φτερό πραγματικά είναι πονοκέφαλος... μιλάω για το μικρό που φόραγε το DTT ... Το φοράει μόνο το ένα από τα τέσσερα που έχω και πραγματικά έχω φάει τον τόπο για να το βρω στα άλλα τρία... πολύ σπάνιο και δυσεύρετο, παρόλο που το μεγάλο είναι πιο όμορφο το βρίσκεις πιο εύκολα. Αλλά όπως λέει και ο κανόνας του συλλέκτη ''πάντα υπάρχει ένα που σε περιμένει''.
Ακόμα.... είμαι από τους τυχερούς που το έχουν δει και σε κατάσταση ΝΟS, επίσης λέω με βεβαιότητα πως το έχετε κάνει παιδιά τέλειο και είναι ολόιδιο με το NOS που έχω δει.... συγχαρητήρια.
Ερώτηση... πως και δεν κρατήσατε τα φρένα με τον κλασικό κολιέ και περάσατε σε κούνιες είχατε θέμα με το τιμόνι?
Μπορώ να πώ είναι ότι έχω μείνει άφωνος!
Raleigh Sports... Η αγάπη των παιδικών και εφηβηκών μου χρόνων, ένα ποδήλατο που αν και ξεκίνησε για πόλης, βρέθηκε να κάνει στα πόδια μου και ανηφόρες και cyclocross (χωματόδρομοι γάρ) και ψώνια και βόλτες και σούζες καντηλάτες και κατηφόρες απίστευτες και άλματα και ποτέ δεν είπε όχι.. Βέβαια μετά από χρόνια κακομεταχείρησης παρέδωσε το πνεύμα (σπάσαν οι κολλήσεις στις μούφες) αλλά μέχρι τότε με υπέφερε το κακόμοιρο.. Και το δικό σας είναι ταμάμ το ίδιο (μέχρι να το δώ αναρωτιόμουν για τη μνήμη μου) εκτός από το πίσο τριτάχυτο κέντρο και τη χρυσή ρίγα στο σκελετό και τα φτερά του δικού μου, σημάδι των τελευταίων παρτίδων Sports. Απίστευτο ποδήλατο, χαλί αλλά και γρήγορο, κρίμα που τότε δεν μπορούσα να εκτιμήσω τη "νεκροφόρα" μου!. Μόνο μια Brooks του λείπει (όχι από τις καλές, τις άλλες με τα ελατήρια λέω!) και κλείνει!
Για το bello 'Nago... Τι να πεί κανείς για την αμαρτία προσωποποιημένη... Φωτιά και λαύρα, χαίρεσαι να το βλέπεις, ηδονίζεσαι να πατάς, η διαδρομή σου ξαφνικά γίνεται μαγική. Αν το νιώσεις να στρίβει τίποτα πια δεν είναι το ίδιο και ο αναβάτης στο top tube σε συντροφεύει ακόμα και στην πιο μοναχική διαδρομή σου. Απίστευτη η κατάστασή του.
Μόνη ένσταση οι ρόδες, πιστεύω ότι για το Vintage Look ένα ζευγάρι στεφάνια Mexico 68 / Moskva 80 πλεγμένο σε κέντρο Record / Centaur / Athena θα ήταν το τέλειο... Κι έτσι όπως είναι όμως σου φωνάζει 'Άντε, πάτα κι άλλο..." κι εύχομαι αυτό το διαμάντι να το βγάζετε στο στοιχείο του, την άσφαλτο... (όχι, δεν είναι ποδήλατο βιτρίνας το Master) και να μπορέσω να τό δώ από κοντά και ίσως και να ανέβω για λίγο πάνω του, ανταλάσσοντας βόλτα με το δικό μου Master Piu Decor του '92.
Μπράβο ρε παιδιά για το πάθος σας και την προσοχή στη λεπτομέρεια σε όλες τις δουλειές σας!
Αγαπητά μου παιδιά, στη χώρα του απόλυτου τίποτα, της αγνωμοσύνης και της παντελούς ελλειψης σεβασμού προς κάθε τι, είναι - αν μη τι άλλο- συγκινητικό να βλέπεις τέτοια αγάπη, τέτοιο μεράκι και τέτοιες ικανότητες!
'Ξεφυλλίζοντας' τα κατορθώματα σας, γύρισα πίσω 45 χρόνια, σε μια πόλη που ήταν ακόμη φτιαγμένη στα μέτρα των ανθρώπων που τη κατοικούσαν, γεμάτη αυλές, αλάνες, τράμ,ποδήλατα, αλλά κυρίως γεμάτη αγάπη, μια πόλη των ονείρων για να παραφράσω λίγο τον Ι.Καμπανέλλη.
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Θα ήθελα απλώς την άδειά σας να αναδημοσιεύσω κάποιες (ποιές να πρωτοδιαλέξω άραγε?)απο τις φωτογραφίες σας σε ένα blog (όψιμο, αλλα ποτέ δεν είναι αργά!) σχετικά με την -κατά την ταπεινή μου άποψη- επιστροφή στην κομψή ποδηλασία στις μέρες μας.
Ισως σας φανεί λίγο ντεμοντέ για την εποχή μας, ίσως λίγο ανόητο και σοφιστικέ για τους καιρούς που περνάμε, ίσως όμως, -κατ εμέ πάντα-, να είναι μια τελευταία ελπίδα, η διατηρήση του πολιτισμού και του καλού γούστου (συμπαρομαρτούντων και του οικολογικού αλλά και οικονομικού ζητήματος), λίγο πρίν τον απόλυτο εκχυδαισμό της καθημερινότητας με αφορμή την οικονομική -τάχα μου- καταστροφή.
Συγχωρήστε μου εκείνο το πατρικό 'αγαπητά μου παιδιά' της εισαγωγής, αλλά τα 55 χρόνια ενός κορμιού που επιμένει (κρυφά όμως!) να νοιώθει και να ασχολείται με δουλειές 20ρηδων, νομίζω με δικαιολογούν...
Αγαπητέ chicliste.
Ευχαριστούμε για τα όμορφα λόγια σου!
Αν έχεις την ευγενή καλοσύνη, ενημέρωσέ μας σχετικά με τη διεύθυνση του blog που αναφέρεις προκειμένου να συναινέσουμε στο αίτημα.
.
.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Γιώργος από τους zorzilia χάρηκε ιδιαιτέρως με το "αγαπητά μου παιδιά", μια και είναι 4 ολόκληρα χρόνια μικρότερός σου.
έτσι ελαφρά τη καρδία και απανωτά να τα πετάτε τα raleigh και θα έχουμε κανένα ατύχημα... ειδικά τον columbus και τον gpiter δεν τους βλέπω να συνέρχονται σύντομα!
Σα να βλέπω μια -τάση να την πω;- αλλαγή να την πω; - ή μήπως ένα απλό διάλειμμα και στάχτη στα μάτια μας μέχρι την επόμενη επινικελωμένη βόμβα... θα δείξει...
... το παθαμε οταν το πρωτοειδαμε το Raleigh, κυριε Pavlos K.
Κι αφου περασαμε το πρωτο shock, τωρα πια οι συνεπειες της τελικης παρουσιασης, βρισκονται μεσα σε "αντεξιμα" επιπεδα (αν μπορει να πει κανεις αντεξιμο την ταχυκαρδια...).
Παντως, φανταζομαι δεν προκειται για αλλαγη στασης η τασης.
Φανταζομαι, οτι η καθε φορα ακολουθουμενη μεθοδος, εχει να κανει με την κατασταση που βρισκεται το ποδηλατο: Καλη κατασταση χρωματος; Το γυαλιζουμε, και το αφηνουμε ως εχει. Κακη κατασταση; Τριψιμο και ξαναβαψιμο.
Το ιδιο και με τα χρωμια...
μα ναι, γι' αυτό και αναφέρω το "διάλειμμα" και τη στάχτη στα μάτια! Ε ε έρχεται...!
Δε γουστάρω το χρυσό, δεν πολυσυμπαθώ τα ιταλικά, η σελίδα με τα ποδήλατά σας μου γονατίζει τον υπολογιστή και ρίχνω καντήλια κάθε φορά που μπαίνω. Το χειρότερο όμως το 'παθα σήμερα, μάλλον εσείς μου το προξενήσατε και πρέπει αύριο να πάω στο γιατρό. Ξαφνικά άνοιξε το στόμα μου προσπαθώντας να βγάλει το επιφώνημα θαυμασμού Α μα ήχος δεν βγήκε κανένας παρά κρέμασε το σαγόνι μου μέχρι τις πατούσες! Το στόμα μου είναι αδύνατον να κλείσει. Έπαθα ΑΦΩΝΙΑ! Θα σας παρακαλούσα να σταματήσετε γιατί ήδη νιώθω τα μάτια μου ν αλληθωρίζουν κι αρχίζω ν' ανησυχώ...
είμαι ένας απ τους χρυσούς τυχερούς που έλιωσαν μπροστά στη θέα του...
Σας είμαι ευγνώμων που περιθάλψατε και φροντίσατε το προστατευόμενο
πλέον και μεσογειακό επίσης,cinelli carati-carati.
Όταν θα εκτοξεύσετε και τον άλλο πύραυλο εδάφους-εδάφους, το colnago-colnago,
θάχει απομείνει η τέφρα μου να σας δίνει συγχαρήκια...
Το αποτέλεσμα θα αποζημιώνει ακόμα και τον Cino εκεί που είναι και σίγουρα θα στενοχωριέται που δεν μπορεί να το ανεβάσει στο Passo del Turchino....
Μια μέρα, μια πολύ ειδική μέρα, θα πρέπει να μου το δανείσετε για λίγο. Θα το στήσω σε ένα ρομαντικό μέρος, θα πάρω την κοπέλα μου και θα της πω: "Διάλεξε όποιο κόντρα παξιμάδι θες, σήμερα σε παντρεύομαι!"
Εγω αυτο που εχω να πω
ειναι οι zorzilia
ειναι μεγαλοι απατεωνες.
Τους εδωσα το cinelli
να μου βαλουν 2 καπακια στις βαλβιδες
και απο τοτε το εχουν κανει δικο τους.
Αισχος, κυριε προεδρε! Αισχος!
Scrabler λίγη υπομονή ακόμα και τα βάσανα τελειώνουν. Ακολουθεί το colnago-colnago, απαίτηση του φίλου Sotos62 κι ένα ακόμα ολίγον πιο κλασικό.
Όσο για εσένα Pavlo, το ποδήλατο το παίρνεις για βόλτα αλλά για την κοπέλα πρέπει να βάλεις το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη. Επιχρυσωμένο είπαμε, ΟΧΙ χρυσό...
Με τον Ghandee δεν απομένει παρά ένας δρόμος: Ο δικαστικός.
.
.
Σας ευχαριστούμε όλους.
Μαζί σου και γω Ghandee στο ΣτΕ.
Τους έχω δανείσει το ράφι και ότι έχει πάνω του και ακόμα δεν τάχουν επιστρέψει:τα ότι έχει πάνω του,το ράφι ας το κρατήσουν...
Ιδού κύριε Πρόεδρε η αλήθεια για το ράφι!!!
Αυτά μας δάνεισε ο ΚΥΡΙΟΣ Sotos :
Uploaded with ImageShack.us
Ένσταση : Το ραδιόφωνο, το γραμμόφωνο και το σφυρί είναι ΔΙΚΑ μας.
Ναι αυτά είναι...
Η φωτό είναι προ 30ετίας.
Τώρα όμως θέριεψαν και γίναν cinelli και colnago.
Αντιθέτως σφυρί και ραδιόφωνο μήναν μπασμένα.
Δεν είναι απ την ίδια πάστα (μετάλλου) φαίνεται...
Η εξέλιξη της δίκης μετά από παρέμβαση του κυρίου Columbus, μεταφέρεται στο καφενείο.
...η μαλλον το Κοσμηματοπωλειο, παρουσιασε επιτελους (σφυριχτρες, πυροτεχνηματα, κλαπ-κλαπ), ΤΟ Κομματι.
Μοναχα μια διευκρινιση:
Ειναι σιγουρα του '80; Μηπως ειναι του '90;
Οοοοχι, δε μπερδευτηκα καθολου, για το Master μιλαω!!
Ρε τι παθαμε Τριτιατικα, μετα ψαχνουμε να δουμε τι φταιει για τις αυπνιες...
Εδώ είμαστε...
Θεωρώ,αν και τα τελευταία 20 χρόνια έχουν κυκλοφορήσει πάμπολλα είδη
σκληροτράχηλων ποδηλάτων,ότι το κουρσάκι είναι η επιτομή της ποδηλασίας
(ίσως να ευθύνεται και το κληρονομικό γονίδιο απ τον πατέρα μου).
Αν και ποδηλατώ σπάνια,μόνο στο κουρσάκι μπορώ να νιώσω την καρδιά να φτερουγάει, τα πόδια να ακροβατούν και το βλέμμα να δραπευτεύει.
Διπλοσκέλετα και loop frame,όποτε μπορώ και τα φτιάχνω, μου αρέσει να τα κοιτώ,το κουρσάκι μου αρέσει να το οδηγώ.
Το colnago, όταν το είδα από κοντά,δεν θυμάμαι αν έδειξα το θαυμασμό μου μπροστά σας,αλλά τρελλάθηκα.
Δεν είναι για μένα το κάθε τι ξεχωριστά,αλλά, το σύνολό του.
Είναι οι γραμμές του, είναι οι μούφες του, τα λογότυπά του,είναι τα περιφερειακά του,η επιβλητικότητά του,είναι όλα μαζί.
Είναι ποίηση είναι μαγεία,συχτήρι και ανάθεμα μαζί.
Είναι άσσος και σπαθί, είναι φωτιά και λάβα.
Είχα πει ότι, μετά την παρουσίασή του, η τέφρα μου θα σας δίνει συγχαρήκια.
Άλλαξα γνώμη... σκορπείστε τη στάχτη μου στο Cambiago...
θάχει νά λέει και στα γεράματά της...
Ευχαριστώ πολύ που μου φορτώσατε τις μπαταρίες.
Θα μου χρειαστεί για το επόμενο μεγάλο διάστημα που θα δουλεύω στη ταράτσα του πατρικού μου (πρέπει να προσέχουμε και τη μάνα μας είχες πει Lia)
Νάστε πάντα καλά.
Sorry, Sorry τυπογραφικό λάθος 1999999990 διορθώνεται ΑΜΕΣΩΣ!!!
@ Sotos62: Έχεις μια βόλτα (ή και περισσότερες) με πρώτη ευκαιρία "για να κολλήσει η τέφρα επάνω του"!
Ευχαριστούμε πολύ παιδιά!
Ναι ναι έτσι και 56άρια να τα βγάζετε να μου μπαίνουν ιδέες... να κλειδώνετε καλά...!
να πω και κάτι, αν και δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται... εμένα αυτοί οι τροχοί δε μου αρέσουν καθόλου, αισθητικά πάντα. Κάτι το πλέξιμό τους, κάτι το μυστήριο κέντρο τους... Κάτι με χαλάει... θα προτιμούσα κάτι σε shamal ας πούμε!
καλά ρε παιδιά, μη βαράτε, ένας ένας...&@!!#*%!# αχ, ωχ, μη
Κουκλάρα η Ιταλίδα.. -κρατιέμαι για να μην γράψω κάτι άλλο που αρχίζει από Μ.. και μας κόψουν-
Φινέτσα, απίστευτη ομορφιά και άκρος επιθετική σιλουέτα.... Πραγματικά πανέμορφο..... δηλώνω θαυμαστής της! πάω να πιω κάνα τσίπουρο...τέλος.
Το Cinelli θα δείτε με τον καιρό ότι ασημί μπλε
είναι πολύ καλύτερο από το αρχικό σοκ που προκα-
λεί το μαύρο χρυσό. Από την άλλη θα πιάσει πολύ
περισσότερα λεφτά σε μια δημοπρασία το τωρινό
χρώμα :)
Τα στεφάνια μπορείτε να μας πείτε από ποιόν τα
πήρατε στην Ελβετία;
Τα στεφάνια αγοράστηκαν από κατάστημα custom ποδηλάτων της Ζυρίχης διά ζώσης. Όμως υπάρχει και site της εταιρείας (gorilla urban cycling) μέσω του οποίου μπορείς να επικοινωνήσεις για αγορά και αποστολή.
Συμφωνούμε με την άποψη περί αισθητικής ΑΛΛΆ: Οι Vento στοιχίζουν περίπου το 1/4 της τιμής των Shamal σε ένα ήδη πολύ υψηλό συνολικό κόστος του ποδηλάτου.
Ευχαριστούμε για τα επικοδομητικα σχόλια που εννοείται ότι πάντα επιτρέπονται.
Τέλος - τέλος αλλά να περισσέψει και κανένα τσίπουρο για την εκδρομή στο Ναύπλιο Εεεεε...
Σίγουρα, δεν το συζητώ! Τώρα είδα πως οι shamal βγαίνουν ακόμα ως σύγχρονο μοντέλο σε παρόμοιο σχέδιο με τους vento, οπότε δε θα μου άρεσαν ούτως ή άλλως οι νέοι.
Αναφερόμουν φυσικά σε εκείνους με το ψηλό προφίλ του '90 με τα φούξια γραφικά (και οι vento έτσι έβγαιναν). Προσωπικά, δε νομίζω πως υπάρχουν ομορφότεροι τροχοί...
...μωρε ελατε εσεις στο Ναυπλιο, και μη σας νοιαζει για τα τσιπουρα (δεν ειναι αναγκη να ειναι Ναυπλιωτικα τα τσιπουρα...ασε που αυτοι στα Ναυπλια δεν ειναι σιγουρο οτι ξερουν να φτιαχνουν τσιπουρα...).
πάνω κάτω πάνω κάτω χάλασε η ροδέλα απο το mouse μια το cinelli μια το colnago , μόλις είδα το πρωτο είπα οκ τα παιδιά έπιασαν κορυφή έφτασαν στο απόγειό τους και μέσα σε λιγες μέρες παλι έμεινα άφωνος,1000 μπραβο.
Μήπως θα μπορούσατε κάποια στιγμή να ετοιμάσετε κάποιο video με τα στάδια των εργασιών που κάνετε νομίζω θα είχε ενδιαφέρον.
Είμαι από τους τυχερούς ποδηλάτες που έχουν βολτάρει μια αρκετά μεγάλη γκάμα διπλοσκέλετων ποδηλάτων της μεταπολεμικής Ελλάδας ... Για να καταλάβετε πόσο τυχερός αισθάνομαι είναι σαν κάποιος που έχει πάθος με τις κούρσες να έχει οδηγήσει της περισσότερες...Έτσι μπορώ να σας διαβεβαιώσω με σιγουριά πως ναι! το συγκεκριμένο ποδήλατο είναι ο βασιλιάς της κατηγορίας του... ή αλλιώς το καλύτερο διπλοσκέλετο που φτιάχτηκε ποτέ. 'Όταν το δεις δίπλα σε γερμανικό π.χ... ένα bismarck, έχει μεγάλη διαφορά σε γεωμετρία, σου δίνει την αίσθηση πως είναι πιο μακρύ και πιο χαμηλό... έχει με άλλα λόγια μια πιο χυτή σιλουέτα σε σχέσει με τα υπόλοιπα διπλοσκέλετα και αυτό του δίνει άλλη αίσθηση στον δρόμο και άλλο βήμα.. πιο ξεκούραστο, και πιο ''αεράτο''.. πραγματικά δεν αισθάνεσαι τα 22 κιλά του.
Το ένα από τα τέσσερα DTT που έχω το χρησιμοποιώ σαν καθημερινό ποδήλατο.. κάνω τα ψώνια, της βόλτες μου, ακόμα και κάποιες μικρές αποδράσεις των 20-30 χιλιομέτρων.. δεν με προβλημάτισε ποτέ ίσα-ίσα που αν καμιά φορά παίρνω κανένα πιο σύγχρονο μου λείπει το πράσινό μου raleigh....και θυμάμαι τον γέρο ποδήλατά που μου είχε πει '' Γιώργο.. όλα τα ποδήλατα καλά και χρυσά αλλά το Ράααλυ απέθαντο!! ''
Εκείνο δε το αγαλματάκι στο φτερό πραγματικά είναι πονοκέφαλος... μιλάω για το μικρό που φόραγε το DTT ... Το φοράει μόνο το ένα από τα τέσσερα που έχω και πραγματικά έχω φάει τον τόπο για να το βρω στα άλλα τρία... πολύ σπάνιο και δυσεύρετο, παρόλο που το μεγάλο είναι πιο όμορφο το βρίσκεις πιο εύκολα. Αλλά όπως λέει και ο κανόνας του συλλέκτη ''πάντα υπάρχει ένα που σε περιμένει''.
Ακόμα.... είμαι από τους τυχερούς που το έχουν δει και σε κατάσταση ΝΟS, επίσης λέω με βεβαιότητα πως το έχετε κάνει παιδιά τέλειο και είναι ολόιδιο με το NOS που έχω δει.... συγχαρητήρια.
Ερώτηση... πως και δεν κρατήσατε τα φρένα με τον κλασικό κολιέ και περάσατε σε κούνιες είχατε θέμα με το τιμόνι?
Μπορώ να πώ είναι ότι έχω μείνει άφωνος!
Raleigh Sports... Η αγάπη των παιδικών και εφηβηκών μου χρόνων, ένα ποδήλατο που αν και ξεκίνησε για πόλης, βρέθηκε να κάνει στα πόδια μου και ανηφόρες και cyclocross (χωματόδρομοι γάρ) και ψώνια και βόλτες και σούζες καντηλάτες και κατηφόρες απίστευτες και άλματα και ποτέ δεν είπε όχι.. Βέβαια μετά από χρόνια κακομεταχείρησης παρέδωσε το πνεύμα (σπάσαν οι κολλήσεις στις μούφες) αλλά μέχρι τότε με υπέφερε το κακόμοιρο.. Και το δικό σας είναι ταμάμ το ίδιο (μέχρι να το δώ αναρωτιόμουν για τη μνήμη μου) εκτός από το πίσο τριτάχυτο κέντρο και τη χρυσή ρίγα στο σκελετό και τα φτερά του δικού μου, σημάδι των τελευταίων παρτίδων Sports. Απίστευτο ποδήλατο, χαλί αλλά και γρήγορο, κρίμα που τότε δεν μπορούσα να εκτιμήσω τη "νεκροφόρα" μου!. Μόνο μια Brooks του λείπει (όχι από τις καλές, τις άλλες με τα ελατήρια λέω!) και κλείνει!
Για το bello 'Nago... Τι να πεί κανείς για την αμαρτία προσωποποιημένη... Φωτιά και λαύρα, χαίρεσαι να το βλέπεις, ηδονίζεσαι να πατάς, η διαδρομή σου ξαφνικά γίνεται μαγική. Αν το νιώσεις να στρίβει τίποτα πια δεν είναι το ίδιο και ο αναβάτης στο top tube σε συντροφεύει ακόμα και στην πιο μοναχική διαδρομή σου. Απίστευτη η κατάστασή του.
Μόνη ένσταση οι ρόδες, πιστεύω ότι για το Vintage Look ένα ζευγάρι στεφάνια Mexico 68 / Moskva 80 πλεγμένο σε κέντρο Record / Centaur / Athena θα ήταν το τέλειο... Κι έτσι όπως είναι όμως σου φωνάζει 'Άντε, πάτα κι άλλο..." κι εύχομαι αυτό το διαμάντι να το βγάζετε στο στοιχείο του, την άσφαλτο... (όχι, δεν είναι ποδήλατο βιτρίνας το Master) και να μπορέσω να τό δώ από κοντά και ίσως και να ανέβω για λίγο πάνω του, ανταλάσσοντας βόλτα με το δικό μου Master Piu Decor του '92.
Μπράβο ρε παιδιά για το πάθος σας και την προσοχή στη λεπτομέρεια σε όλες τις δουλειές σας!
Αnche un amico, è stato aggiunto in nostra famiglia
Benvenuto fratello mio
e aspettare le foto ,di tuo colnago
Per quanto vecchio VENTO
allora ...in mia corsa
Item Photos
Colnago οτι κ να πουμε ειναι λιγο,εχει κ ο αδερφος μου ενα το mapei κ κοιμαται μαζι του κυριολεκτικα.
Αγαπητά μου παιδιά, στη χώρα του απόλυτου τίποτα, της αγνωμοσύνης και της παντελούς ελλειψης σεβασμού προς κάθε τι, είναι - αν μη τι άλλο- συγκινητικό να βλέπεις τέτοια αγάπη, τέτοιο μεράκι και τέτοιες ικανότητες!
'Ξεφυλλίζοντας' τα κατορθώματα σας, γύρισα πίσω 45 χρόνια, σε μια πόλη που ήταν ακόμη φτιαγμένη στα μέτρα των ανθρώπων που τη κατοικούσαν, γεμάτη αυλές, αλάνες, τράμ,ποδήλατα, αλλά κυρίως γεμάτη αγάπη, μια πόλη των ονείρων για να παραφράσω λίγο τον Ι.Καμπανέλλη.
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Θα ήθελα απλώς την άδειά σας να αναδημοσιεύσω κάποιες (ποιές να πρωτοδιαλέξω άραγε?)απο τις φωτογραφίες σας σε ένα blog (όψιμο, αλλα ποτέ δεν είναι αργά!) σχετικά με την -κατά την ταπεινή μου άποψη- επιστροφή στην κομψή ποδηλασία στις μέρες μας.
Ισως σας φανεί λίγο ντεμοντέ για την εποχή μας, ίσως λίγο ανόητο και σοφιστικέ για τους καιρούς που περνάμε, ίσως όμως, -κατ εμέ πάντα-, να είναι μια τελευταία ελπίδα, η διατηρήση του πολιτισμού και του καλού γούστου (συμπαρομαρτούντων και του οικολογικού αλλά και οικονομικού ζητήματος), λίγο πρίν τον απόλυτο εκχυδαισμό της καθημερινότητας με αφορμή την οικονομική -τάχα μου- καταστροφή.
Συγχωρήστε μου εκείνο το πατρικό 'αγαπητά μου παιδιά' της εισαγωγής, αλλά τα 55 χρόνια ενός κορμιού που επιμένει (κρυφά όμως!) να νοιώθει και να ασχολείται με δουλειές 20ρηδων, νομίζω με δικαιολογούν...
Φιλικά
chicliste
Αγαπητέ chicliste.
Ευχαριστούμε για τα όμορφα λόγια σου!
Αν έχεις την ευγενή καλοσύνη, ενημέρωσέ μας σχετικά με τη διεύθυνση του blog που αναφέρεις προκειμένου να συναινέσουμε στο αίτημα.
.
.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Γιώργος από τους zorzilia χάρηκε ιδιαιτέρως με το "αγαπητά μου παιδιά", μια και είναι 4 ολόκληρα χρόνια μικρότερός σου.