ΙΩΣΗΦ ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΟΓΛΟΥ

« Ιωσήφ Καραπιπέρογλου, εκ Καππαδοκίας την καταγωγήν έχων, κύριε πρόεδρε.

Ο πατήρ μου εξεκίνησε ως απλός πωλητής σαπώνων και αλισίβας περί των δρόμων τε και χωρίων της επαρχίας εις ην εκατοίκουν, η δε μήτηρ μου εχρημάτισε οικονόμος των αξιοπρεπεστέρων οικιών του Αϊδινίου.

Μοίρα οικτρά ηνάγκασέ με εις ακουσίαν έξοδον εκ της πατρώας γης της Ιωνίας, είτα δε, εις τους δρόμους των Αθηνών με ώθησε προς εξεύρεσιν εργασίας τινός.

Τέχνην κατείχον εκ του πάππου μου, Αθανασίου Τουλμάογλου, γανωτού εις το επάγγελμα, και δεξιότην ανέπτυξα εις το τα σύρματα και τα μέταλλα περιπλέκων, να δύναμαι να κατασκευάζω περιπλόκους κατασκευάς πολλάκις χρησίμους, ενίοτε δε, απλώς διακοσμητικάς.

Εργατικός ειμί, κύριε πρόεδρε, ουδόλως δε απατεών ως ούτως ο κατήγορος επιθυμεί αποδείξαι με ενώπιον του σεβαστού δικαστηρίου.

Η τιμιότης δε, ουδαμώς με εγκατέλειψε, έτι δε και φόβον έχων περί της φήμης, αλλά και του ονόματος της οικογενείας μου, ότε χρόνος ελεύθερος μοι προέκυπτε, εφρόντιζον όπως και την ελαχίστην στιγμήν αναπαύσεως να μετατρέπω εις επωφελήν ασχολία.

Πλησίον δε της οικίας μου εν τη παρόδω Μουστοξύδη, πλησίον δε των στάβλων του ιππικού του σεβαστού ημών Βασιλέως, συντηρεί κατάστημα και δια το ακριβέστερον, παράγκαν άνευ θυρός, στεγασμένην δε δια τσίγκων, ο ουτιδανός Τσακμακλής Σωτηράκης, επονομαζόμενος και «σουγιαδάκιας» όστις μοι παρεσκεύασε την δίκην ταύτην.

Δεν είναι, κύριε πρόεδρε του σεβαστού πλημμελειοδικείου ίδιον του χαρακτήρος μου η μακρυγορία, επιτρέψατέ μοι όμως, να περιγράψω μετά λεπτομερειών το συμβάν.

Την πρωίαν της Τετάρτης, ότε και εγένετο η αρχή του θλιβερού συμβάντος, ομάς μειρακίων τινών εκ των παρακειμένων πλινθόκτιστων οικιών της περιοχής Γουδή, προσήλθε εις την παράγκαν του απεριγράπτου Τσακμακλή, του επονομαζομένου και «τραπεζόμαγκα» προς ενοικίασιν ποδηλάτων.

Αφ’ ενός η κακή κατάστασις των ενοικιασθέντων ποδηλάτων, αφ’ ετέρου δε η εντατική χρήσις ης έτυχον αι αξιοθαύμασται αύται κατασκευαί εκ των μειρακίων μετά την ολοήμερην χρήσιν των, επροκάλεσαν βλάβας, άλλες μικράς, άλλες δε σοβαράς.

Δαίμων τις κατέλαβέ με και με προέτρεψεν να προτείνω εις τον επονείδιστον Τσακμακλήν, τον επονομαζόμενον και «σπανοφαλτσέτα», όπως επισκευάσω έναντι ευτελούς ποσού τα ποδήλατα, τας ρομαντικότατας αυτάς κατασκευάς, αι οποίαι μου έφερναν εις τον νουν τας ημέρας της νεότητός μου εν Αϊδινίω.

Η επισκευή ενός των ποδηλάτων απεδείχθη εκ των υστέρων δυσχερεστέρα του αρχικώς υπολογισθέντος, δεδομένου ότι, η βάσις του καθίσματος, η σέλλα όπως συνήθως καλείται, είχε συστραφεί και καταστραφεί ολοσχερώς.

Εις εμέ, λοιπόν, υπέπεσεν το βάρος και η ευθύνη της αποκαταστάσεως της βλάβης ούτης, εργασίαν την οποίαν έφερον εις πέρας με επιτυχίαν, χωρίς μάλιστα να χρεώσω τον επι πλέον χρόνο εργασίας ός απητήθη εις τον ρυπαρόν και τρισάθλιον Τσακμακλή, τον επονομαζόμενον και «λέπουρα».

Μοίρα οικτρά ωδήγησεν την κόρην του συνταγματάρχου του Βασιλικού μας ιππικού Αφεντάκη Χαριλάου, να ενοικιάσει το εν λόγω ποδήλατον αύθι μετά την επισκευήν του.

Μοίρα οικτρά ωδήγησεν την κορασίδαν εις οδούς άνευ επιστρώσεώς τινας, όθε εθραύσθη ο άξων της σέλλας εις το σημείον της συγκολλήσεως με την σέλλαν, την οποίαν είχον επιτύχει μετά πολλών κόπων και βασάνων, με αποτέλεσμα η κορασίς να κρημνισθεί εκ του ποδηλάτου ευτυχώς, άνευ βλάβης σοβαρής οστού τινός.

Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνην δια την θραύσιν του άξονος, κύριε πρόεδρε, αν και δεν δύναται να αποδοθεί η ευθύνη αποκλειστικώς εις το πρόσωπόν μου.

Αποποιούμαι όμως, πάσαν ευθύνην περί διαρρήξεως του παρθενικού υμένος της κορασίδος υπό του άξονος, δεδομένου ότι, αύτη εσυνοδεύετο υπό συνομιλήκου νεαρού τινός, αγνώστων λοιπών στοιχείων, εις τον «άξονα» του οποίου θα πρέπει να αποδοθεί η ρήξις του υμένος, πολλάκις δε μάλιστα κατά το παρελθόν και ουχί άπαξ, και επ' ουδενί λόγω εις την αστοχίαν της εργασίας μου».

ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΠΡΩΙΝΟΣ ΚΥΡΗΞ», 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 192...