Ένα ασήμαντο καθημερινό επεισόδιο. Μια εικόνα + μερικές λέξεις - λιγότερες από χίλιες.
Πρώτα, δες τη φωτογραφία. Πάρ´ το σαν ένα τεστ παρατηρητικότητας.
Παρατήρησες κάτι περίεργο; Εάν όχι, δίκιο θα έχεις, δεν σε κατηγορώ, και πρέπει τώρα να το εξηγήσω:
Το ερικάκι αποσύρθηκε λόγω μη ευρέσεως μπαταρίας. Ερικάκι = Ericsson s700i, ιστορικό κινητό, έγραψε ιστορία ταξιδεύοντας και υπηρετώντας με πιστά, έπεσε από βουνά γκρεμούς ποδήλατα, μια φορά έπεσε ενώ ποδηλατούσα και χρειάστηκα μισή ώρα να βρω τα κομμάτια και μόλις τα συναρμολόγησα δούλεψε ατάκα. Μειονέκτημά του, δεν μπορούσα να το χειριστώ σαν κάμερα σε γρήγορες καταστάσεις - και γι´ αυτό έχασα τον παππού. Φαντάσου τώρα ε, μέσα στην κίνηση της πόλης ανάμεσα στα αυτοκίνητα εν κινήσει, να βγάλεις το κινητό από την τσέπη, να το ανοίξεις, να επιλέξεις από το μενού τη φωτογραφική μηχανή, να το γυρίσεις, να ξεσκεπάσεις το κάλυμμα του φακού, να σκοπεύσεις, να βρεις το κουμπάκι της λήψης... στο μεταξύ χαιρέτα μας, πάει ο παππούς, πέταξε. Δυστυχώς έστριψε στον επόμενο δρόμο. Κι εγώ βιαζόμουν να πάω στη δουλειά και δεν μπορούσα να καθυστερήσω ακολουθώντας τον μέχρι να πετύχω καλή φωτογραφία. Κι αυτός ο άτιμος πήγαινε σφαίρα! Ε λοιπόν μέχρι να γίνει το κλικ μετά από όλα αυτά, ίσα που τον πρόλαβα στα πεταχτά ενώ έστριβε.
Στο συρτάρι μου βρέθηκε ξαφνικά μπροστά μου το ερικάκι, και πριν πάει για ανακύκλωση κράτησα την κάρτα του. Μέσα στην κάρτα εκείνη - αδιόρατη αποθήκη προσωπικών μνημών - βρήκα τη φωτογραφία. Και θυμήθηκα το ασήμαντο επεισόδιο.
Στη φωτογραφία λοιπόν, ένας παππούς οδηγεί το ποδήλατό του. Ένα παλό σαράβαλο ποδήλατο, και στο χέρι το δεξί κρατάει ένα μπαστούνι. Δυστυχώς βιαζόμουν όπως είπα, και δεν τον πήρα με το μπαστούνι να φαίνεται καλά, οπότε αν δεν πρόσεξες το μπαστούνι εγώ φταίω, όχι εσύ. Θα ήταν τουλάχιστον 75 χρονών. Για σκέψου το λιγάκι ρε φίλε: ένας παππούς που χρειάζεται μπαστούνι για να περπατήσει, κάνει ποδήλατο μια χαρά!
Τώρα λογικά θα μπορούσες να πεις, καλά ρε φίλε και πού ξέρεις, μπορεί το μπαστούνι να μην ήταν δικό του. Μπορεί να κατέβηκε στο κέντρο για να αγοράσει ένα μπαστούνι για τη γριά του.
Αμάν ρε φίλε, άσε μας πιά και συ, μη μας χαλάς το στόρυ ρε αδερφέ...
Αμάν πια, άσε μας να ονειρευόμαστε ότι είμαστε παππούδες που οδηγάμε κανονικά μέσα στην πόλη τα σαράβαλα ποδήλατά μας με το μπαστούνι στο τιμόνι...
Ναι, γμ το φελεκι μου, άσε μας να ονειρευόμαστε πως ειμαστε παπούδια κι οδηγάμε τα ποδήλατα με το μπαστούνι στο τιμόνι... σάμπως θα ζήσουμε να το δούμε?...
(άσε που τα παλιά καλά μπαστούνια έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται και ψάχνω μια άκρη να καβατζώσω για τις δυσκολες μέρες αλλα δε βρίσκω, ούτε στο η-μπέη!)
Συγνώμη, αυτό σας φαίνεται για μπαστούνι; Γιατί εμένα μου φέρνει σε γκλίτσα.
Μήπως είναι κανένα καλάμι ψαρέματος της Shimano;
Μπα όχι.
Ο παππούς είναι από ...χωριό οπότε θα είναι σίγουρα ...Campagnolo.
Ιδανικό για να στηρίζεσαι όταν έχεις κουμπωτά πετάλια και θες να σταματήσεις!
Γλίτσες ρε δεν έχει ο ηλεκτρονικός μπέης;
Τέλος πάντων με μια βολτίτσα σε κάνα βουνό βρίσκεις.
Πάντως μπαστούνι ήτανε, στάνταρ. Με ειδική ανατομική λαβή.
Καταρχήν...., Βασικά και Κύρια....., Τα έχουμε πει, τα έχουμε ξανα-μανα-γράψει.
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ έχει φτιαχτεί για να κάνει ποδήλατο και όχι για να περπατάει. Δες ένα οποιοδήποτε ποδήλατο. Παρατήρησε που είναι σέλα - πετάλια - χειρολαβές. Ακριβώς στις θέσεις που πρέπει για το ανθρώπινο σώμα.
Θυμίσου για πόσες χιλιάδες χρόνια τα ανθρωποειδή ήταν καμπουριαστά, (αέρο στάση, ότι πρέπει για κούρσα) πριν ορθώσουν ανάστημα.
Θυμίσου πόσο κουραστικό είναι να περπατάς πχ 10χλμ και πόσο άνετα πας με το ποδηλατάκι σου, και 10 και 20 και 30 χλμ.
Άι ρέστ μάι κέις.
.
.
.
.
.
.
.
.
κατά δεύτερον... [αλλά το γράφω εδώ χαμηλά, για να μην το διαβάσουν μερικοί και αναθεωρήσουν την αλήθεια του από πάνω σχολίου....] αν προσέξεις το μπαστούνι... είναι σε πλήρη ανάπτυξη, σε όλο του το μήκος. Κοινώς είναι "άκοπο", κοινώς μάλλον το αγόρασε και το μεταφέρει στον τελικό χρήστη-αποδέκτη. Από όσο βλέπω στη φωτο, δύσκολα θα μπορούσε ο συγκεκριμένος να το χρησιμοποιεί ως "μπαστούνι" για περπάτημα. Το μήκος του ενός και το ύψος του άλλου.... λένε άλλα....
γιου ρεστ γιόρ κέις.
Κι αυτός το ίδιο έκανε, και πριν από σένα: ρέστεντ χις κέις!