Ιστολόγια

Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά τη γνωριμία μου με τους Ποδηλάτ-ισσ-ες, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μπόρεσα να συναντήσω ανθρώπους, που μοιράστηκα μαζί τους τη χαρά του ποδηλάτου. Ευχαριστώ γιατί με έκαναν πιο τολμηρή μαζί του, γιατί με έμαθαν να διεκδικώ όλα όσα επιθυμώ, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αρχής γενομένης από το γκρουπ των Β.Π. που με έμαθαν τις βόλτες με κολύμπι στην παραλία κι ως τους αλητόγατους, στους οποίους βρήκα όσα πιστεύω για την αστική ποδηλασία, τους αλητόγατους με τα τόσο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά ομάδας με αρχές που τηρούνται αυστηρά, αλλά ταυτόχρονα ομάδας ανοιχτής σε όσους μπορούν να σεβαστούν ακόμα κι αν δεν δεχτούν αυτές τις αρχές, για τις ωραίες βόλτες που διοργανώνουν με την δική τους ιδιαίτερη πειθαρχία και ομαδικό πνεύμα. Τους θεωρώ όλους οικογένειά μου ακόμα κι όταν διαφωνούμε σε κάποιες περιπτώσεις. Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον Φρειδερίκο, το Λουκά κι όλους στο μαγαζί του, που τόσο υπομονετικά ανταποκρίνονται στις «ιδιοτροπίες» μου και κατ’ ουσίαν μου επιτρέπουν να συναποφασίσουμε για το ποδήλατο που θα μου φτιάξουν, ακόμα κι αν είναι κοινά γνωστό πως οι γνώσεις μου είναι τραγικά περιορισμένες. Θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά απ’ τους Φίλους του Ποδηλάτου που στο 24ωρο περιποιήθηκαν το καινούργιο μου ποδήλατο, ειδικότερα όμως τον Βαγγέλη που με συμβούλεψε για τη διαμόρφωσή του πολύ πριν το αγοράσω και δεν θέλω να ξεχάσω όσους με μικροσυμβουλές με έκαναν καλύτερη και πιο οξυδερκή ως τώρα.

Οι αξέχαστες μελωδίες του μεγάλου συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι αντηχούν στους δρόμους της γενέτειράς του, της Ξάνθης, σχηματίζοντας μαζί με τα ποδήλατα μια τέλεια σύνθεση.

Έχω ήδη κλείσει μια εβδομάδα με το Boardwalk και μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα ότι κάνει αυτά που ήθελα να κάνει και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.Ξεκινάω καθημερινά από το σπίτι και με το ποδήλατο είμαι σε 10 λεπτά στο σταθμό του μετρό. Η διαδρομή είναι σχετικά εύκολη, χωρίς μεγάλες ανηφόρες-κατηφόρες και χωρίς πολύ κίνηση (προς το παρόν). Υπάρχουν μερικά φαρδιά πεζοδρόμια στη διαδρομή αλλά συνήθως είναι μπλοκαρισμένα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάδους κλπ, οπότε δεν τα προτιμώ.Φτάνω στο σταθμό, λύνω το ποδήλατο, το κατεβάζω με τα χέρια από τις σκάλες και πηγαίνω στο τελευταίο βαγόνι. Από το Κορωπί περνάνε μόνο οι συρμοί του Αεροδρομίου, αυτοί με τις σχάρες και τις θέσεις για τις βαλίτσες. Κάτω από αυτές τις σχάρες στερεώνω το Boardwalk έτσι ώστε να μην εμποδίζει ούτε και να λερώνει η αλυσίδα του.

Βρέθηκα λοιπόν ένα Σάββατο μεσημέρι στο λεωφορείο προς Κορωπί, με ένα ολοκαίνουριο Dahon Boardwalk στα χέρια. Βρήκε εύκολα το χώρο του στην κεντρική πόρτα του λεωφορείου, στο κομμάτι που προορίζεται για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες. Ευτυχώς δεν υπήρχε πολύς κόσμος και έτσι δεν ενόχλησα κανέναν.

Το Κορωπί είναι μια πόλη που προσφέρεται για ποδηλασία. Το νέο κομμάτι της είναι πλήρως τετραγωνισμένο, με αρκετά φαρδιούς δρόμους και καλή ορατότητα στις διασταυρώσεις, αφού υπάρχουν ακόμη πολλά άκτιστα οικόπεδα.

Ρύθμισα τό ύψος της σέλας και του τιμονιού και έκανα τις πρώτες μου βόλτες… οι οποίες με δυσκόλεψαν λίγο: Η σέλα με πίεζε πολύ, το αριστερό γόνατο έκανε παράξενους ήχους και ώντας αγύμναστος κουράστηκα πολύ γρήγορα. Έφτασα στο σπίτι, το έλυσα σχετικά γρήγορα και το ανέβασα επάνω στο σπίτι. Διάβασα μερικά πράγματα σχετικά με το νέο μου απόκτημα σε ελληνικά και ξένα fora (πάντα το κάνω όταν αγοράζω κάτι καινούριο), είδα αρκετές φορές το που δείχνει το άνοιγμα και το κλείσιμο του Dahon και ξανακατέβηκα για μια βόλτα.