Ιστολόγια

Dahon Boardwalk - Μέρος 1: Η απόφαση

Πραγματικά σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πώς οδηγήθηκα κάποιο βράδυ να αναζητώ πληροφορίες για αναδιπλούμενα ποδήλατα στο internet...πάντως ήταν για καλό! Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή όμως:Εδώ και περίπου ένα χρόνο έχω μετακομίσει στο Κορωπί (θα αναφερθώ σε άλλο post σε αυτό το θέμα). Οδηγώ ένα Fiat Cinquecento αλλά λόγω της μεγάλης απόστασης από το κέντρο (και φυσικά της οικολογικής συνείδησης που με διακρίνει!) αποφάσισα να μετακινούμαι με συγκοινωνίες. Με δεδομένη την 6μηνη διακοπή των διαδρομών του μετρό προς το αεροδρόμιο, χρησιμοποιούσα λεωφορείο μέχρι την Εθνική Άμυνα, μετρό μέχρι τον Κεραμεικό και από εκεί είτε με τα πόδια είτε με λεωφορείο (3 στάσεις) μέχρι το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Μιλάμε για διαδρομή περίπου 1.30 ώρας καθημερινά!

Λίγο πριν την επανέναρξη της λειτουργίας του Μετρό προς το αεροδρόμιο, έπεσε το μάτι μου στα αναδιπλούμενα ποδήλατα. Αφού επιβεβαίωσα ότι επιτρέπονται στο Μετρό, σκέφτηκα ότι θα με βολέψει. Μικρή η απόσταση από το σπίτι στο μετρό (5 λεπτά με το αυτοκίνητο-δεν παλεύεται με τα πόδια!), δίπλωμα του ποδηλάτου, μετρό και στη συνέχεια ξεδίπλωμα του ποδηλάτου και κατευθείαν για το Πανεπιστήμιο!Κοίταξα τα αναδιπλούμενα ποδήλατα που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά και εστίασα το ενδιαφέρον μου στα 2 φθηνότερα (καθότι η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη...): Orbea Balade & Dahon Boardwalk. Δοκίμασα πρώτα το Balade στο cyclist.gr, στη Βάρη: Πολύ όμορφο εμφανισιακά, φοβερό χρώμα, με εύκολο άνοιγμα-κλείσιμο, σχάρα για μικρά πακετάκια αλλά λίγο βαρύ. orbeabalade

Tour de France 2009 - - Καταπληκτικό photo set

Ενα καταπληκτικο photo set απο 40 φωτογραφίες του Tour de France 2009
Απολαύστε ...

http://www.boston.com/bigpicture/2009/07/2009_tour_de_france.html

Σάρα Κέην, Λαχταρώ - 4.48 Ψύχωση

 
Γεώργιος Βρούτος (1843-1909)
«Ο έρωτας σπάζει το τόξο» ή «Έρωτας» ή «Έρωτας τοξοθραύστης»
Το αγαπημένο μου άγαλμα!... συνάμα με Canova και Rodin. (κήπος Ζαππείου)

 
Sarah Kane, Crave
Σάρα Κέην, Λαχταρώ (Δίψα), Μτφρ. Τζένη Μαστοράκη

(ένα απόσπασμα)
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου...
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,

SNIPER

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο είναι τεράστιο και σε ορισμένα σημεία ιδιαίτερα σκληρό.

Αποσπάσματα από την συνέντευξη του ελεύθερου σκοπευτή Λ... Α... στον πόλεμο της Σερβίας.
.......................................................................................
Ποιό όπλο φοβήθηκες περισσότερο;

Το G3 και το Μ4. Ξέρω, νομίζεις πως θα σούλεγα το Kalashnikov, αλλά η αλήθεια είναι ότι, δεν το φοβήθηκα ποτέ στα χέρια άτακτου στρατού που δεν ξέρει να το κουμαντάρει. Τα άλλα δύο όμως, είναι επικίνδυνα στα χέρια οποιουδήποτε. Τέλος πάντων, πρέπει να έχει κανείς στο νού του πως δεν σκοτώνει το όπλο, αλλά, ο χειριστής.
Αυτά βέβαια, σταμάτησαν να με απασχολούν μετά που άλλαξα θέση στο πεδίο μάχης.

Πότε αποφάσισες να γίνεις ελέυθερος σκοπευτής;

Δεν το αποφασίζει ο στρατιώτης αυτό. Ο λοχαγός μου, είχε παρατηρήσει πως σημάδευα περισσότερο και έριχνα λιγότερες σφαίρες από τους άλλους. Μετά μια μέρα με πήρε κι΄ανεβήκαμε σ΄ένα λόφο πάνω από την Μπ..... και μου ζήτησε να χτυπήσω κινούμενους στόχους.
Τώρα, από δω και κάτω δεν νομίζω πως θα σ΄αρέσουν αυτά που θ΄ακούσεις και μάλλον πρέπει να σταματήσουμε πριν σου φτιάξω εφιάλτες μες΄το μυαλό σου. Δεν είμαι αυτό που βλέπεις ή, αυτοί που ανάμεσά τους νιώθεις ασφαλής δεν είναι ούτε εκείνοι αυτό που βλέπεις.

Δηλαδή;

Εγώ, σκότωσα. Εσύ δεν έχεις σκοτώσει, τουλάχιστον όχι ακόμα. Πριν απ΄αυτό, ήμουν όπως είναι και οποιοσδήποτε γνωστός σου, ήρεμος, άκακος, ακίνδυνος. Μετά, χανόταν η πατρίδα, σκοτώθηκαν κοντινοί μου άνθρωποι και άρχισα να ανασαίνω αλλιώς, να στο πώ έτσι. Απαλά, ρυθμικά, βαθειά και σταθερά για να μένει η κάννη ακίνητη.

Πάμε στις δοκιμαστικές βολές;

Επιμένεις...

Categories: 
contact