Ιστολόγια

Συγκέντρωση στο γνωστό μέρος.
Γνωστά και νέα πρόσωπα .
Χαιρετισμοί ,συζητήσεις .
Βόλτες κανονίζονται και ακυρώνονται. Ο κόσμος μαζεύεται.
Σύγκριση πλήθους με τη προηγούμενη φορά.Αγορά εφοδίων ,τσεκάρισμα ποδηλάτων .
Ξεκίνημα . Φωτάκια αναβοσβήνουν κατηφορίζοντας.Πορεία προς Πειραιά.
Άφιξη στον Πειραιά πορεία προς Πέραμα.
Ανησυχία για την καινούργια διαδρομή.
Εγρήγορση και παρεξηγήσεις.
Άφιξη στο Πέραμα.
Αποχωρήσεις.
Είσοδος στο καράβι ,παρκάρισμα ποδηλάτων.Το πλοίο απομακρύνεται από το λιμάνι, τα φώτα ξεθωριάζουν.
Η θερμοκρασία πέφτει, συζητήσεις και ... φτάσαμε !.
Η πόλη ήσυχη , μόνη κίνηση τα αυτοκίνητα του πλοίου.
Ιδέες για προορισμούς, βόλτα και επιστροφή.
Άφιξη στο Πέραμα βόλτα επιστροφής και αποχωρήσεις για σπίτια.
Άφιξη στο Θησείο, χαιρετισμοί και συνέχιση βόλτας σε αναζήτηση μπουγάτσας.
Εύρεση μπουγάτσας στην Κυψέλη ,ψιλοκουβέντα και πορεία προς σπίτι.
Ζεστό ντους και ύπνος με την ικανοποίηση μιας χορταστικής βόλτας και της γνωριμίας ενός καινουργιου τόπου στις ευχάριστες βραδυνές συνθήκες με την προστατευτική συνοδεία της παρέας.
Προσμονή για την επόμενη βόλτα

Καλησπερα σε ολους!!
Ειμαι καινούργιος και στο site και στη χρήση ποδηλάτου.
Θα ήθελα όποιος φίλος γνωρίζει να μου προτείνει διαδρομές απο κατεχακη με μεσογειων χωρίς να απαιτειται η μεταφορά του ποδηλάτου με αυτοκίνητο.
Μεχρι στιγμης κινούμαι στη διαδρομή κατεχάκη Θησείο και δεν έχω ανακαλύπσει κάτι καλύτερο
Ευχαριστώ προκαταβολικά!!!

Λοιπόν, άκουσέ με καλά, γιατί μαζί δεν θα ξαναμιλήσουμε ποτέ για όσον καιρό δουλεύεις για μας. Λάθη δεν επιτρέπονται. Τα κάνεις όλα όπως στα εξήγησε το παιδί που μιλήσατε. Παίρνεις το μηχανάκι σου, το σακκίδιό σου με όλα τα αυτά που σούδωσαν, τη φωτογραφική σου μηχανή να μοιάζεις τουρίστας και φυσιολάτρης, και οπωσδήποτε το καπελλάκι σου, να μη φαίνεται η μουρίτσα σου και τ’ αφήνεις τα πακετάκια εκεί που σου είπανε. Αυτά, έχουνε μέσα εκείνο που πρέπει και θα πάρουν μπροστά όταν πρέπει. Ξαναλέω, λάθη δεν επιτρέπονται. Αύριο είναι ευκαιρία, θάχει τουλάχιστον οκτώ, μη σου πω εννέα μποφόρ, είναι, λοιπόν, ευκαιρία.

Δεν θέλω δισταγμούς και μαλακίες. Αυτά που ακούς τριγύρω, εδώ θα μάθεις να μην σε επηρρεάζουν. Έχουμε μια δουλειά να κάνουμε τελεία και παύλα. Και είναι μια δουλειά που τρέφει πολλά σπιτάκια, μ’ ακούς; Πολλά παιδάκια τρώνε ψωμάκι από αυτό το μαγαζάκι. Και πολεοδομίες και ΔΕΗΔΕΣ και ΟΤΕΔΕΣ και όλοι οι λεβέντες με μας φτιαχτήκανε και στείλανε τα παιδάκια τους και σε ιδιωτικά για να μη τους τα δέρνουν τα ξένα. Λοιπόν, καταλαβαίνεις πως είναι σημαντικό και λάθη δεν επιτρέπονται.
Για την περίπτωση που κάνεις πίσω, ξέρεις πως θα σε βρούμε και θα σε συζητήσουμε κατάλληλα. Αν τώρα στην συνέχεια δεις πως δε βολεύεσαι με τον εαυτό σου...τί να σου πώ, πάρε το δρόμο σου και να ξέρεις πως είσαι άξιος της μοίρας σου.

Όσο βρισκόμουν στην Αθήνα πάντα έτρεμα να αφήσω το ποδήλατό μου κλειδωμένο έξω. Το άφηνα πάντα για σύντομο χρονικό διάστημα (μερικές ώρες), κατά προτίμηση σε σημείο που μπορούσα να βλέπω από εκεί που καθόμουν και όταν το κλείδωνα έλεγχα πάντα το σημείο και την "τεχνική" μου. Έτσι ποτέ (μέχρι σήμερα) δεν μου κλέψανε ποδήλατο.

Τόσο πολύ εμπιστεύομαι την κλειδαριά (πέταλο) που έχω στην Αθήνα που όταν κίνησα για Grenoble αποφάσισα να την πάρω μαζί μου να ασφαλίζει το νέο μου ποδήλατο εδώ. Φυσικά το ποδήλατο που έχω εδώ είναι ένα χρέπι που ίσα που τσουλάει (ειδικά μετά από ένα χρόνο κακομεταχείρισης και ενώ το αγόρασα ήδη "αρκετά" μεταχειρισμένο). Έτσι το κλειδώνω χωρίς ιδιαίτερη προσοχή όπου και όπως μπορώ, χωρίς να χάνω το χρόνο μου στο ψάξιμο.

Όπως όλες τις Δευτέρες λοιπόν έτσι και την περασμένη πήγα στο σουπερμάρκετ, το κλείδωσα σε ένα σήμα απέξω και μπήκα για τα ψώνια μου. Φυσικά μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξή μου όταν βγαίνοντας βρήκα το ποδήλατό μου πεσμένο κάτω, ενώ δεν μπορούσα να δω την κλειδαριά. Όσο απίστευτο και αν φανεί αρχικά νόμισα πως κάποιος είχε παραβιάσει την κλειδαριά και είχε αφήσει το ποδήλατο. Τελικά πλησιάζοντας είδα και την κλειδαριά μου ακόμα κλειστή πάνω στο σήμα (αρχικά την κάλυπτε ένα δεύτερο ποδήλατο που είχε αράξει δίπλα στο δικό μου στο ίδιο σήμα). Φυσικά αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι είχα ακουμπήσει το ποδήλατο πάνω στο σήμα και είχα κλειδώσει μόνο το σήμα (μην το πάρει κανείς) και όπως ο δεύτερος ποδηλάτης κλείδωσε και εκείνος έριξε το δικό μου (ξεκλείδωτο) ποδήλατο.

Είναι αλήθεια πως για πολλούς μήνες που είμαι εδώ κλειδώνω πάντα έξω. Δύο με άπειρες φορές τη μέρα ανάλογα με τις δουλειές μου και η κίνηση πλέον γίνεται αυτόματα, χωρίς σκέψη.

Ευτυχώς που το ποδήλατό μου είναι τόσο ραμολί (ramolli - όπως το χαρακτηρίζουν και οι ντόπιοι φίλοι) που κανένας δεν μπήκε καν στον κόπο να το πάρει και να φύγει 8)

Πάντως ας ρίχνουμε και μια δεύτερη ματιά στο κλείδωμα... (ειδικά όταν δεν έχουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας!)