Ιστολόγια

Μια ποδηλατική ομάδα δημιουργείται!

http://podilatesioannina.blogspot.com/

Κάθε Κυριακή στην μικρή, επαρχιακή πόλη, ήταν γιορτή. Από κάθε γωνιά, από κάθε μακρινή συνοικία, ξεκινούσαν σαν μικρά ρυάκια που κατηφορίζουν προς την θάλασσα, και μαζεύονταν στο κέντρο, στην μεγάλη πλατεία με τα πλατάνια, τα παιδιά με τα ποδήλατα. Η πόλη κάθε Κυριακή ξυπνούσε χαμογελαστή από τα γέλια, τα τραγούδια, τις φωνές και τα κουδουνίσματά τους. Ένας ένας, δυο δυο, παίρνανε τον δρόμο, συναντιόντουσαν στις διασταυρώσεις, καλημερίζονταν, και συνέχιζαν παρέα. Μερικές φορές γινόντουσαν τόσοι πολλοί που κλείνανε τους δρόμους, ακόμα και τους πιο φαρδιούς. Κοντά στο μεσημέρι μαζεύονταν στην πλατεία και την γέμιζαν με τις αντανακλάσεις του ήλιου πάνω στα στιλβωμένα σώματα των ποδηλάτων τους. Καθόντουσαν για ώρες και στήνανε ένα πανηγύρι, με τραγούδια και ακροβατικά, μιλούσανε ώρες ατέλειωτες για την μουσική, την ποίηση, τον έρωτα, την ζωή. Ανταλλάζανε βιβλία, δίσκους, ιδέες, κάνανε φιλίες, ερωτεύονταν. Οι ηλικιωμένοι που περνούσανε, κοντοστέκονταν και τους χαζεύανε. Χαμογελούσαν γαλήνια, θαυμάζανε και ζηλεύανε τα νιάτα, την ζωντάνια τους, την ελευθερία τους… Μετά από ώρες, και ενώ συνήθως το σκοτάδι άρχιζε να πέφτει, παίρνανε τον δρόμο ο καθένας για το σπίτι του. Αισθάνονταν όλοι πιο γεμάτοι καθώς αποχαιρετιζόντουσαν και δίνανε ραντεβού για την επόμενη Κυριακή…

Ώσπου μια Κυριακή η πόλη ξύπνησε μέσα στην σιωπή. Ούτε τραγούδια, ούτε φωνές, ούτε κουδουνίσματα. Όλοι βγήκαν απορημένοι στους δρόμους για να τους βρουν άδειους, με χιλιάδες μικρά λευκά χαρτιά να πετάνε από δω κι από κει μανιασμένα. Όσοι τα διάβαζαν, τα περνούσαν αμίλητοι στον διπλανό τους. Σε λίγες ώρες η σιωπή της πόλης είχε γίνει ένας βουβός θρήνος, και μακριές ουρές από μαυροφορεμένες φιγούρες άρχισαν να ανηφορίζουν προς το νεκροταφείο…

Ο ήλιος έπεφτε βασανιστικά πάνω του και του έκαιγε το σβέρκο. Βρισκόταν περίπου στα μισά της διαδρομής του προς την κωμόπολη και, αν και οι μεγάλες ανηφόρες είχαν περάσει, είχε ακόμα πολύ περπάτημα. Σκέφτηκε να ξαποστάσει σε μια ελιά και να συνεχίσει όταν η ζέστη θα είχε υποχωρήσει, αλλά φοβόταν μήπως καθυστερήσει και τον πάρει η νύχτα, δεν ήξερε και καλά την διαδρομή... Και το χειρότερο ήταν πως του είχε τελειώσει το νερό και ο λαιμός του, κατάξερος, τον πονούσε φοβερά. Έτσι συνέχισε να σέρνει τα βήματά του στην καυτή άσφαλτο, ελπίζοντας πως θα συναντούσε κάποιο χωριό στην διαδρομή ή έστω κάποια πηγή.
Μετά από λίγο, κι ενώ χάζευε τα πόδια του που παίζανε με την σκιά του, στον ίδιο μονότονο ρυθμό περπατήματος, άκουσε το γάβγισμα ενός σκύλου. Σήκωσε το κεφάλι και σκέπασε τα μάτια του με την παλάμη για να μπορέσει να δει. Στην κορφή του λόφου υπήρχε ένα μικρό λευκό σπιτάκι με κεραμίδια και μια μάντρα με μισοπεσμένα δοκάρια, που χορεύανε στον αχνό της καυτής γης. “Τουλάχιστον, θα έχει νερό” σκέφτηκε και κίνησε προς τα εκεί.
Ο παππούλης που έμενε εκεί, προφανώς βοσκός, ήταν πολύ ευγενικός. Του πρόσφερε νερό και φρούτα και τον ρώτησε που πήγαινε.
- Θέλω να πάω στην Αθήνα κι έπειτα, αν όλα μου πάνε καλά, να γυρίσω τον κόσμο.
Ο γέρος τον κοίταξε με περιέργεια.
- Και πόσο χρονών είσαι;
- 15.
- 15...
- Μάλιστα.
- Οι γονείς σου το ξέρουν πως έφυγες; Τους είπες που πας;
- Ο πατέρας μου δεν ξέρω ποιος είναι, δεν τον γνώρισα ποτέ.
- Κι η μάνα σου;
Ο νεαρός έμεινε σιωπηλός και χαμήλωσε το κεφάλι, ντρεπόταν να πει την αλήθεια.
- Εντάξει λοιπόν, εμένα λόγος δεν μου πέφτει. Αλλά με τα πόδια στην Αθήνα, δεν πρόκειται να φτάσεις ποτέ. Έλα μαζί μου...

Την Τρίτη 12-5-09 θα επισκεφθει τους "Φίλους του Ποδηλάτου" ο Stephen Allen ο οποίος αν και επιληπτικός κάνει τον γύρο του κόσμου με το ποδηλατο του εδω και 7 μήνες. Ανήκει σε μια οργάνωση www.seizetheworld.com που προωθεί την έρευνα για την επιληψία και υποστηρίζει οτι τα άτομα με ένα τέτοιο πρόβλημα μπορούν να έχουν μια δραστηρια ζωή.
Θα δείξει φωτογραφίες απο το ταξίδι του και θα ήθελε να γνωριστούμε.
(Ακολουθεί η επιστολή που μας έστειλε):

Hello Friends of The Bicycle!

I apologize for not being able to write to you in Greek. I found your website when I was searching for bike shops in Athens on the internet. I am currently riding through the city on a bicycle tour around the world to raise money for epilepsy research. www.seizetheworld.com. If you are interested in seeing photos and video of the tour, please visit the site!

Also, I will be in the city for about three weeks, and if there might be any interest, I would be thrilled to give a presentation of some of the photos that I have taken during my journey. This could be pretty casual, or organized however you like! Things have often worked well gathering people together for dinner, or a drink, sharing pictures, and having a great time discussing bikes, travel, etc. It is often a great reason to bring people together.

Seize The World is a non profit foundation in the United States that is based on the goal of promoting the idea that people with epilepsy can lead active lifestyles. I have epilepsy myself and have managed to be touring on the road for the past seven months. It has been fabulous. If there might be interest in making a connection, please let me know! I will be around. Also, if you have recommendations for a good shop in Athens that might be helpful for making a couple of repairs, that could be great! Thanks for your help. Take care.
Stephen Allen
seizeworld@gmail.com
www.seizetheworld.com