Και τώρα τι θα κάνεις
με το σκοτάδι
στο ένα από τα εφτά κέντρα
που αντιστοιχεί,
καθώς λένε,
στο φώς;
Και τώρα τι θα κάνω
με την ερημιά
στο ένα από τα εφτά κέντρα
που αντιστοιχεί,
καθώς λένε,
στον έρωτα;
[12/1/1992].
Όλη η κάμαρα ένα κρεβάτι.
Παράθυρο στο φεγγάρι,
στη βραδινή δροσιά.
Πήγαμε στη θάλασσα
εσύ κι εγώ,
και φέραμε την άμμο
στην κάμαρα.
Κρεβάτι ακροθαλασσινό,
παράθυρο στον ωκεανό
του πόθου μου.
[1991]
Νομίζω πως είμαι σίγουρη
για μένα.
Μένει πάντα αυτό το σκοτεινό πηγάδι,
το ανεξερεύνητο εσύ.
Θαρρώ πως είμαι βέβαιη
για σένα.
Μένει πάντα αυτός ο σκοτεινός λαβύρινθος,
το ανεξερεύνητο εγώ.
[2012]
Τα ξωκκλήσια του νησιού μου.
Άσπρο που τυφλώνει στον ήλιο,
μέσα δροσερό ημίφως
και αρχαία ξύλινα τέμπλα.
Μια Παναγία σχεδόν χαμογελάει.
Το χέρι ανάβει δυο κεράκια
αγκαλιασμένα.
Πάντα η ίδια ευχή.
[Αύγουστος 2012]