Δρόμοι

Τα Νέα - 22/09/2006)

Οι ποδηλατόδρομοι μένουν στα σχέδια, τα Ι.Χ. πολλαπλασιάζονται

ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ, ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ

Κινείται με ποδήλατο στους δρόμους της Αθήνας και της Αττικής για περισσότερα από 10 χρόνια. Ο ιδιωτικός υπάλληλος Γιώργος Μακρόπουλος χρησιμοποιεί το ποδήλατο για να πάει στη δουλειά του, για τις βόλτες με φίλους, για να κάνει τα ψώνια του. Όπως λέει όμως, οι συνθήκες για το ποδήλατο στην Αθήνα χειροτερεύουν μέρα με την ημέρα...

«Ο αριθμός των Ι.Χ. αυξάνεται συνεχώς, ενώ οι υποδομές για το ποδήλατο είναι ελάχιστες, αφού οι ποδηλατόδρομοι σχεδιάζονται αλλά δεν κατασκευάζονται. Συνεπώς οι κίνδυνοι για τους ποδηλάτες στους δρόμους παραμένουν». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως λέει, είναι η μελέτη του καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Θ. Βλαστού για τη δημιουργία ποδηλατόδρομου στην 3ης Σεπτεμβρίου που θα έφτανε μέχρι το Φάληρο. «Η μελέτη αυτή δυστυχώς έχει μείνει στα συρτάρια».

Σύμφωνα με τους ποδηλάτες πάντως, η έλλειψη υποδομών είναι αυτό που αποτρέπει τους καινούργιους φίλους του ποδηλάτου να κινηθούν με αυτό στην πόλη. «Στο Μετρό δεν επιτρέπεται να μπαίνει το ποδήλατο στα βαγόνια. Πώς λοιπόν θα χρησιμοποιήσει ποδήλατο ένας πολίτης - ο οποίος είναι πιθανόν να μην έχει και μεγάλες αντοχές - που χρειάζεται να διανύσει πολύ μεγάλες αποστάσεις και λεωφόρους, για παράδειγμα από την Αγία Παρασκευή στο Κέντρο;» αναρωτιέται ο κ. Μακρόπουλος. Το ίδιο συμβαίνει και εξαιτίας της έλλειψης ποδηλατοθηκών (χώροι πάρκινγκ) έξω από τους χώρους του Μετρό. Και αυτό παρά το γεγονός ότι σχεδόν σε όλα τα Μετρό του κόσμου η μεταφορά ποδηλάτου στα βαγόνια επιτρέπεται.

Λύσεις ανάγκης

Ο Γιώργος Μακρόπουλος κινείται με το ποδήλατό του, αλλά επιλέγει «ασφαλείς» διαδρομές και όχι κεντρικές αρτηρίες

(Ελευθεροτυπία - 20/09/2006)

Του ΦΙΛΗ ΚΑΥΤΑΤΖΗ

«Το πρόβλημα για τις δημοτικές Αρχές και τις κυβερνήσεις δεν είναι ότι οι συνθήκες είναι κακές. Είναι ο χώρος που χρειάζεται το ποδήλατο. Αυτό είναι το δίλημμα για τον πολιτικό, το ρίσκο. Δεν έχει δηλαδή να πείσει για το ποδήλατο, αλλά για την ανάγκη μιας άλλης πιο ανθρώπινης πόλης».

Για ποιο ποδήλατο πρόκειται όμως και ποιοι είναι οι όροι της επιστροφής του, ρωτά ο Θάνος Βλαστός, αναπληρωτής καθηγητής Συγκοινωνιολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, γνώστης του θέματος, για να απαντήσει μέσω της «Ε»: «Το ποδήλατο τον προηγούμενο αιώνα δεν ήταν λύση απέναντι σε κυκλοφοριακά αδιέξοδα, ήταν μια προφανής φυσική επιλογή. Σήμερα, στην εποχή της ταχύτητας, των ανέσεων και της ιδιωτικότητας, όπου σχεδόν ο καθένας διαθέτει αυτοκίνητο και μπορεί να μεταφέρει πολυτελώς τα περιττά κιλά του σε άνετες πολυθρόνες, στο εσωτερικό ενός κλειστού και αποστειρωμένου ατομικού περιβάλλοντος, το ποδήλατο αντιπροσωπεύει μια επιθετική στάση».

Η πρόταση της μελέτης του Θάνου Βλαστού «Το ποδήλατο σε 17 ελληνικές πόλεις - οδηγός εκπόνησης μελετών» (σ.σ.: συνέβαλαν στη συγγραφή της οι Δημήτρης Μηλάκης και Κώστας Αθανασόπουλος) δεν είναι καινούργια, αλλά είναι εγκεκριμένη και επίκαιρη. Αφορά την Αθήνα (περιλαμβάνει και Καλλιθέα και Δυτική Αθήνα), την Αμαλιάδα, το Βόλο, το Ηράκλειο Κρήτης, τη Θεσσαλονίκη, την Καρδίτσα, την Κέρκυρα, την Κω, τη Λαμία, τη Λάρισα, το Μεσολλόγι, την Πάτρα, τη Ρόδο, την Τρίπολη, το Παλαιό και το Νέο Ψυχικό. Σε χώρες όπως η Δανία και η Ολλανδία, η πρόταση, να μπει το ποδήλατο στη ζωή μας, αφού η ζωή μας έχει γίνει... ποδήλατο, έχει γίνει επίσημη πολιτική.

«Η "Οικολογική Αθήνα" επιχειρεί να αναδείξει την περιπέτεια της (έτοιμης από χρόνια) μελέτης Βλαστού, γιατί πιστεύει ότι και στην Αθήνα το ποδήλατο αποτελεί ρεαλιστική δυνατότητα.