Ιστορία

Με μια διεθνιστική διάθεση απέναντι στη μουσική του κόσμου μας ξεκινώ αυτό το νήμα δίπλα στα άλλα πετυχημένα μουσικά νήματα. Απ’ την πλευρά μου θα καταθέτω ό,τι πιο αισθαντικό πέφτει στην αντίληψή μου από μουσικές που βρίσκονται ριζωμένες στα βάθη των αιώνων. Μια αναφορά και στα όργανα και την χροιά που έχουν θα γίνεται όποτε αυτό χρειάζεται ή όποτε κάτι σημαντικό μπορεί να λεχθεί γι’ αυτά...

Ξεκινώ με μουσική απ’ την κεντρική Ασία. Την περιοχή που λογαριάζεται σαν Κουρδιστάν...Κουρδική μουσική λοιπόν με ταμπουρά και λύρα κεμεντζέ...

Έχω καιρό να διηγηθώ καμιά ιστορία. Έτσι μαζεύτηκαν μερικές μικρές που σκέφτηκα να τις αραδιάσω εδώ όλες για να τις βγάλω από μέσα μου και να κλείσουν σιγά σιγά.

Μια γενιά μαζί με τη Δόμνα Σαμίου που μαθήτευσε στον Σίμωνα Καρά κι έκανε πράξη όσα ήθη διδάχθηκε...η Δόμνα Σαμίου στα τραγούδια, ο Λυγούργος Αγγελόπουλος στην εκκλησία...Ο μαϊστορας της Αγίας Ειρήνης στην Αιόλου...Μια εκκλησιά είχαμε ν’ ακούμε εκκλησιαστική μουσική απ’ τα βάθη των αιώνων με τα ποιοτικά και ποσοτικά σημάδια της Βυζαντινής Παρασημαντικής, πιστά εκτελεσμένα, με τις αναπνοές εκεί που άρμοζε, χωρίς περιττές εντάσεις στην έκφραση, αλλά κι όπου

Η αλέα με τη δρόσο.

(Μια αδέξια αναφορά στην θαυμαστή ιστορία Περηφάνειας και Προκατάληψης της Jane Austen).

Σε μια στροφή ξεπρόβαλαν ξάφνου μια αλέα με θεόρατες κι όλάνθιστες πικροδάφνες. Φυσούσε ένα ανεπαίσθητο αγέρι, αρκετό για να διασπείρει τα πολύχρωμα άνθη παντού. Ήρθαν στο στόμα της. Κόλησαν στα χείλη της. Με την ανάστροφη του χεριού της τα πέταξε πέρα. Για δες, σκέφτηκε. Τα άνθη δεν είναι πάντα ωραία. Κι αυτό, καθώς η μύτη και οι πνεύμονές της λιγώθηκαν από την ελαφρά παλιακή, αλλά εξαιρετικά έντονη μυρωδιά των ανθών.