KERATEA: Solidarity Ride
Προσπαθώ να καταλάβω γιατί νιώθω όμορφα σήμερα και τείνω στο συμπέρασμα πως μάλλον είναι επειδή χτες Κυριακή ήπια μόνο δυο τσιγκινοκούτια μπύρες ενώ απέκτησα μαυρισματάκι σένιο από το μπράτσο ως τον καρπό πάνω στη Χάρλευ. Αν και όλες αυτές τις μέρες μου την είχε "σπάσει" αυτή η μιζερομουρμούρα με το φεστιβάλ της Κερατέας, μιας και ξαφνικά βάλθηκαν όλες οι πολιτίκαλυ κορέκτ Κασσάνδρες να μου υπενθυμίζουν πως είναι «κακό» να δηλώνεις αλληλέγγυος με την τοπική κοινωνία.
Εντάξει ρε παιδιά, για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ σκουπίδια έλαβα μέρος, γιατί δεν θέλω να μου τα πηγαίνουν στη Κερατέα. Ούτε στα Λιόσια θέλω. Εγώ θέλω να φτιάξουνε κλίβανους στα σχολεία της κάθε γειτονιάς και να τα καίνε οι μαθητές, οι οποίοι θα αποφοιτούν ρακοσυλλέκτες. Να κάνουνε τα κ@λόπαιδα τίποτα χρήσιμο γιατί όλο στις καταλήψεις είναι κι οι έρμοι οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν να πληρώνουν! Να συνεχίσω τώρα που πρότεινα μια εναλλακτική λύση?
Έτσι λοιπόν βρέθηκα στο Σύνταγμα περιτριγυρισμένος μ’ ένα κάρο ΡΕΜΑΛΙΑ που περίμεναν υπομονετικά να πάει 11 και τέταρτο για να ξεκινήσουμε να ψηνόμαστε στον ανοιξιάτικο ήλιο, τραβώντας εκεί στον ελληνικό Νότο, να δούμε αν πράγματι υπάρχουν ακόμα αυτοί οι υβριδικοί Αρβανιτο-Γαλάτες, που συνεχίζουν να τσιγκλάνε τις κοιμισμένες μας συνειδήσεις εδώ και κάμποσους μήνες.