Περιβάλλον

Αστική αυτοκίνηση

Πάνε 5 χρόνια από τότε που επέλεξα το ποδήλατο αντί της μηχανής για να μεταφέρομαι καθημερινά. Μετά από τόσα χιλιόμετρα δεν είναι ούτε η πραγματικότητα της οικονομίας, ούτε της οικολογίας, ούτε της ταχύτητας, ούτε της γυμναστικής, ούτε της ηρεμίας, ούτε της απλότητας, ούτε και η αδιαμφισβήτητη κοινωνικότητα αυτού του μέσου μεταφοράς που συνεχίζει να με κερδίζει. Είναι η απίστευτη, η ακαταμάχητη αίσθηση της αυτοκίνησης, της αυτονομίας, της απεξάρτησης από τεχνοεμμονές που δήθεν προσφέρουν λύσεις. Είναι η αίσθηση του βέλτιστου, 5.000 θερμίδες ανά 100 χλμ. Αυτό είναι όλο.

"Το ποδήλατο και οι...4 εποχές."

Γειά σας φίλοι και φίλες ποδηλάτες ποδηλάτισσες.

Ήθελα να ρωτήσω και να μου απαντήσεται αν συμβαίνει σε σας το ίδιο που συμβαίνει και σε μένα...
Τώρα που έχει αρχίσει και"κρυώνει" ο καιρός,"κρυώνει"και η διαθεσή μου για ποδηλατοβόλτες.
Τι εννοώ..
Το καλοκαίρι έκανα αρκετά χλμ,έπαιρνα το ποδήλατο είτε μέρα είτε νύχτα και εξαφανιζόμουν δεν με ενδιέφερε τι ώρα θα ξεκινήσω την βόλτα μου και τι ώρα θα επιστρέψω!Υπήρχε η διάθεση και παρέα να μην είχα,να πάρω την παραλιακή να φτάσω μέχρει βουλιαγμένη-Βάρκιζα,να ξαπλώσω στην παραλία και να απολαύσω την θέα κοιτώντας την θάλασσα εννοείτε με φόντο το ποδήλατο..
Τώρα όμως αυτό που παρατηρώ δεν υπάρχει η διάθεση να πάρω απόγευμα-βράδυ το ποδήλατο και να πάω είτε στην παραλιακή έιτε στα βόρεια προάστεια,κάνω ποδήλατο μόνο για να πάω στο κέντρο για δουλειές από τα νότια προάστεια που είμαι και προσπαθώ να κάνω μια "συντήρηση",πάντα μεσημέρια γιατί για τα βράδια δεν με βλέπω να πηγαίνω ειδηκά αν δεν υπάρχει και παρέα!
Τελικά τώρα που "κρυώνει" ο καιρός συμβαίνει και σε σας το ίδιο που συμβαίνει και σε μένα?
Καλές ποδηλατοβόλτες!!!

Σε Είδα [και την άκουσα!]

Σήμερα είμαι άρρωστος, έχω πυρετό, πονάω σ’ όλο μου το κορμί και, διάβολε, δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Μάλλον δεν με κόβω να πηγαίνω για δουλειά αύριο αλλά χρειάζομαι μια «βοήθεια», θέλω να χαμογελάσω λίγο ρε αδερφέ μέσα στη τόση μιζέρια που βλέπω γύρω μου και το καλύτερο είναι η περιήγηση στην αγαπημένη μου κατηγορία αυτού του φόρουμ που είναι το… «ΣΕ ΕΙΔΑ»! Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο οι «Μικρές Αγγελίες» αλλά μια μπλογκιά θα μου ρίξει το πυρετό. Γι’ αυτό θα ξεκινήσω με τον φίλο που κι αυτός δηλώνει άρρωστος…

Τίτλος: Βοήθεια είμαι άροστος

Κατ αρχήν κι εσύ –όπως και τόσοι άλλοι- είσαι ΑΡΡΩΣΤΑ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ! Διόρθωσέ το αυτό και μετά θα σου στείλω με πιμι πώς να φτιάχνεις μανιταρόσουπα ζεστή πακέτο με μια μπουκάλα κόκκινο από το λιντλ! Αλλά δώσε μου μια ιδέα για τα συμπτώματα που αντιμετωπίζεις, τι ακριβώς νιώθεις?

Quote:
Ποδηλάτες και ποδηλάτησες εγω όποτε βλέπο στο δρόμο αναβάτισα κοιτάω το ποδήλατο. Της ροδίτσες του, τα σασμανάκια του, με τι χρωματάκι εχει ντηθεί ο σκελετάκος του, τη μποτήτσες φοράει το πιρουνάκη του, τα φρενάκια του και διαφορες άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέριες. Το κακό όμος είναι οτι δεν προλαβένω να κοιτάξω την αναβάτρια!. Για αυτό νομίζω οτι είμαι άροστος και ζητάω βοήθεια ή καμια συμβουλή ή κανένα ομιοπαθή να συζιτίσουμε την καταστασή μας. Ευχαριστώ.

Δηλαδή ρε μεγάλε εσύ κοιτάς το πάνω σωλήνα να δεις αν είναι χρωμόλη ή κάρβουνο και κατόπιν προσπερνάς το γυμνό μπούτι για να πας στο σαζμάν προσπαθώντας να διαβάσεις αν λέει deore ή altus? Σορρυ ρε συ αλλά αυτό δε γιατρεύεται, είναι καλπάζουσα ποδηλατομανία και σε βλέπω σύντομα στo Τεξας να κάνεις πρόταση γάμου στον Γκάρυ Φίσερ!

Τίτλος: ροζ ποδήλατο μαύρη φούστα

Ρε σεις για σεξ το πάει εδώ… επιτέλους! Μα για να δούμε…