Πολιτική

Ένα γράμμα

Πατέρα, μάνα,

σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω ότι χθες, στην Αθήνα, στο Κερατσίνι, πέθανε ένας άνθρωπος. Για την ακρίβεια τον σκότωσαν. Στο δρόμο. Με μαχαίρι. Σαν το σκυλί. Μπροστά στην κοπέλα και τους φίλους του.

Θα με ρωτήσετε γιατί τον σκότωσαν. Τον σκότωσαν γιατί πίστευε και αγωνιζόταν για κάτι διαφορετικό. Κάτι διαφορετικό από αυτό στο οποίο πιστεύουν αυτοί που του έμπηξαν το μαχαίρι στην καρδιά και τον άφησαν να ξεψυχήσει στον δρόμο.

Τον σκότωσαν γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε τίποτα, ούτε καν στο αναίτιο αυτό μίσος που οδηγεί όλες τους τις πράξεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα στη ζωή τους, μόνο μια απέραντη μοναξιά, και ένα τεράστιο εγωισμό, ότι δήθεν είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους, από αυτούς που διαφέρουν.

Categories: 

Η βία των ανθρώπων με ξεπερνά

Η βία των ανθρώπων με ξεπερνά...

Ευχόμαστε για αλλαγή κυβέρνησης

Γειά χαρά,

ευχόμαστε πάρα πολλοί να μήν ξαναβγεί βασίλισσα η Μέρκελ! Την Κυριακή ψηφίζουμε· ελπίζω να βγούνε αυτοί που ξέρουνε πως να οδηγούνε τη χώρα μας για να ενωθούμε μια Ευρώπη.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει υποχρέωση να ψηφίσει κανείς, οπότε εξαρτάται από το κίνητρο να ξεκινηθεί ο κόσμος για να ψηφίσει. Σε όσους βαριούνται να σηκώσουνε τον κώλο τους· ας πάνε στη γερμανική ΚΌΛΑΣΗ ντυμένοι σε κουρέλια!

Σας εύχομαι κάθε καλό

Categories: 

Ο «θάνατος» του εμποράκου (αλλά και του δασκάλου, του φύλακα κλπ)

Τι γίνεται όταν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη; Αλλά ακόμα κι αν είχες, τι γίνεται όταν κουβαλάς μέσα σου την «πετριά» και δεν θέλεις να τον εκμεταλλευτείς ώστε να σε «βολέψει» κάπου;
Τι γίνεται όταν δεν θέλεις να μάθεις να δένεις γραβάτα και να ζεις διαρκώς συμβατικά, αγαπάς τη δουλειά αλλά όχι το στενό ωράριο και μπορεί να «σχολάσεις» στις 3 τα ξημερώματα και την άλλη μέρα να πας για δουλειά στις 11 (με σκοπό να ξανακάτσεις πάλι μέχρι τις 3);
.
.
.

Categories: