Ιστολόγια

Εδω και ενα μηνα εχουν αποκατασταθει τα δρομολογια του προαστιακου.Απο πειραια εχει καθε και :44.Το πρωτο δρομολογιο ομως ξεκιναει στις στις 4.36 απο πειραια και περναει απο σταθμο λαρισης στις 4.57 με προορισμο την κορινθο οπως και τα επομενα.Το επομενο δρομολογιο ειναι στις 5.44 και περναει απο αθηνα στις 6.06.
Τελευταιο δρομολογιο απο πειραια ειναι στις 22.44 και απο σταθμο λαρισης στις 23.06
Απο ανω λιοσια προς πειραια το πρωτο δρομολογιο ειναι στις 6.47 ανα 1 ωρα και το τελευταια στις 23.47.
Το πρωτο δρομολογια απο δουκισσης πλακεντιας(προερχομενο απο αεροδρομιο) προς ανω λιοσια ειναι στις 5.46 αλλα αν θελει καποιος ανταποκριση προς πειραια πρεπει να παρει το δρομολογιο των 6.29,7.29,8.29 κλπ ενω αν θελει προς κορινθο πρεπει να παρει το δρομολογιο των 6.00 αντιστοιχα και ανα μια ωρα το αντιστοιχο 7.00,8.00 κλπ.Ολα τα δρομολογια απο αεροδρομιο τερματιζουν ανω λιοσια

Πολλά πολλά νεύρα ρε φίλε, που να στα λέω, ρε θα σκάσω, πούφ θα κάνω ρε!

Είναι, που λες ρε φίλε, να έρθει ο ξάδερφός μου από τη Νέα Υόρκη. Όλα τα χαμε, αυτός μας έλειπε ρε, εδώ χάσαμε τους bikings, κανείς δεν καταλαβαίνει τον πόνο του ποδηλάτη, μου τον κουβαλήσαν κι αυτόν. Είχα βάλει και την Ιρακινή σημαία στο μπαλκόνι ρε φίλε, να ξέρει τι τον περιμένει, αλλά την κατέβασε η θειά η Μαριγούλα... Με την τσίμπλα στο μάτι που λες, χώθηκα να κουβαλάω και τα πράγματά του, ασήκωτα ρε φίλε, κι όχι πως δεν μπορούσα να τα σηκώσω, για μένα μιλάμε, αλλά κοψομεσιάστηκα ρε φίλε. “Ρε ξάδερφε, πέτρες έχουμε κι εδώ, δεν χρειαζόταν να φέρεις από την Αμερική!” του φώναζα εγώ, η γιαγιά Παγώνα με τσίμπαγε, να βγάλω λέει τον σκασμό. Μίλαγε και περίεργα το αμερικανάκι ρε φίλε, άντε να τον καταλάβεις, βέβαια είναι που εγώ την γλώσσα την παίζω στα δάχτυλα ρε, όχι ρε φίλε, δεν γλύφομαι, που πήγε το μυαλό σου, ρε η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόπανους τσακίζει ρε! Αλλά λέω να κάνω μια προσπάθεια, μην μας βγεί η φήμη ότι δεν είμαστε και φιλόξενοι δηλαδής, που εμείς ρε, είχαμε τον Ξενιτεμένο Δία από τότενες κι όλοι λέγανε “τι γαμάτοι που είναι αυτοί οι Έλληνες ρε φίλε...”

Καθόμαστε να φάμε, μια τυπική ημέρα στο σπίτι ρε φίλε, δεκαπέντε άτομα, ένα γουρουνόπουλο, πέντε σαλάτες, ένα ταψι μουσακάς και δυό ταψιά γαλακτομπούρεκο, πάει καλά, λέω εγώ, θα μας μείνει το φαΐ...

“Και τι δουλειά κάνεις ρε ξάδερφε;” Μου απαντάει κάτι μασημένα, ότι είναι λέει μασαζέρ, ε, λέω εγώ, φαίνεται ότι είναι φλούφλης, ετοιμάζομαι να απαντήσω κάτι, με ξανατσιμπάει η γιαγιά Παγώνα, λέω, άστο να πάει στο καλό, μου είχε κάνει το μπούτι μπλέ- μωβέν ρε φίλε... Αρχίζει ο μπάρμπας μου ο Θωμάς να ρωτάει τι ακριβώς είναι αυτό, λέει αυτός πως είναι κάτι σαν “ταχυδρόμος με ποδήλατο”.

Ααααααααααμάν! Να τα μας λέω εγώ, δικός μας είναι κι αυτός, ποδήλατα παντού ρε, σε όλο τον κόσμο!
“Και γιατί ρε ξάδερφε οι ταχυδρόμοι εκεί έχουν ποδήλατο”, τον ρωτάω, “γιατί πάει πιο γρήγορα μου απαντάει αυτός..”.

Πήξαμε στους φλώρους ρε φίλε, τι πράγμα είναι αυτό, πολλά πολλά νεύρα έχω σου λέω, δεν κρατιέμαι! Να σου πω τον πόνο μου να σπαράξεις ρε όμορφε, θα κλάψεις με μαύρο δάκρυ, ρε που πάει ο κόσμος, τι είναι ο άνθρωπος, και καλά ο άνθρωπος, τι είναι ο ποδηλάτης ρε φίλε...

Ξεκινάω που λες ρε αδερφούλη, να κάνω βόλτα με τους bikings, να γουστάρω, να κατακτήσω την πόλη ρε, να σακατέψω κανέναν ταρίφα που θα με κοιτάξει περίεργα, να κάνω τα ωραία μου, να με δουν τα γκομενάκια να συγκλονιστούν, καταλαβαίνεις... Έχω βάλει την κατσικίσια την προβιά, πήρα και το ρόπαλο παραμάσχαλα, παρφουμαρίστηκα με Μυρτώ λεμόνι που είναι και σέξι και βουρ! Ραντεβού στο γνωστό μέρος, πάω να βρω τα φιλαράκια και τι να δω! Δεν έχει έρθει κανείς!

Ααααααμάν! Θα τους πάτησε κανένας πωρωμένος κομπλεξικός φορτηγατζής γιατί θα του κλείσανε τον δρόμο, τι να σκεφτώ ρε φίλε, υπάρχει άλλη λογική εξήγηση; Πολλά πολλά νεύρα με πιάσανε, φούντωσα, λέω θα πάρω τον aspro-timoni-me-polixroma-grips, να δω σε ποιο νοσοκομείο τους έχουν ρε... Χτυπάει το τηλέφωνο ρε φίλε, το σηκώνει, ακούω θόρυβο από πίσω, "γήπεδο κατάντησαν τα νοσοκομεία" σκέφτομαι... Που είσαι ρε άσπρο-τιμόνι-με-πολύχρωμα-γκριψ τον ρωτάω; "Βγήκα με το φιδέης" μου απαντά...

Ααααααμάν! Προδοσία! Μαύρη αντάρα και κακιά με χτύπησε κατακέφαλα, σκοτείνιασε ο κόσμος μου ρε φίλε... "Και τι κάνεις αυτού;" τον ρωτάω, μήπως υπάρχει καμιά λογική εξήγησις, μήπως πήγε να τους σαμποτάρει, να ψαρέψει γκομενάκια για να τα φέρει σε εμάς, λέω, μπορεί να την είδε τζέμης μποντ. "Εεεεεεεε, ναααααα....." ψελλίζει, "είναι πολύς ο κόσμος, είναι κι ωραία η βόλτα... ε, είπα να πάω κι εγώ...."

Έκλεισα το τηλέφωνο ρε φίλε, τα μάτια μου είχαν διάμετρο 28άρας ζάντας... Το χάσαμε το παιδί, το χάσαμε! Μας το πήρανε ύπουλα! Αλλά καλά αυτός, φαινόταν από την αρχή, τον ήξερα εγώ... ΕΓΩ ρε, ΕΓΩ; ΕΜΕΝΑ με το ΕΓΩ κεφαλαίο ρε, κανένας δεν μου ξεφεύγει, τους ξέρω εγώ κάτι τέτοιους... Άστον αυτόν! Οι άλλοι; Ο kathistos-orthopetalistis-me-lofio; Αυτός που είναι;