Προσπαθώ να θυμηθώ, πώς βρέθηκα σ αυτό το ράφι, όπου συγκατοικούν αρμονικά ο Φλωμπέρ με τον Παπαδιαμάντη, ο Τσαρλς Μίνγκους με την Σύλβια Πλαθ.
Ο Παναγιώτης ήταν μάστορας στις μινιατούρες. Άστραφτα μόλις με χρωμάτισε και πέρασε το βερνίκι. Μαύρο για τη σέλα, τα λάστιχα και το τιμόνι, τα μεταλλικά μέρη σε λαμπερό ασημί.
Τι κρίμα, πολλά δεν θυμάμαι από εκείνο το ταξίδι. Φωτογραφίζουμε, για να κρατήσουμε ό,τι ξεφεύγει από τη μνήμη, το μεγάλο σουρωτήρι. Άνοιξη του 1990. Mombasa, Nairobi, Maasai Mara. Δεν θα επιχειρήσω κανενός είδους χρονικό. Τυχαία θα ανασύρω τις εικόνες, όπως έρχονται.
''Δε φτάνει η κούραση από το σχολείο, πρέπει να τρέχω και στο Πλαίσιο, για τα χαρτικά της Ισμήνης'', σκεφτόταν ο Δημήτρης, βάζοντας πρώτη στην τελευταία μικρή ανηφόρα. ''Με τόσα αυτοκίνητα παρκαρισμένα απ έξω, άντε να βρεις ένα δέντρο, να κλειδώσεις το ποδήλατο''.
Μεσημέρι, γύρω στις τρεις, το κατάστημα ήταν γεμάτο. Σε λίγα λεπτά, το παλιό, μαύρο Ideal τον περίμενε ασφαλές στη σκιά ενός δέντρου. ''Δύσκολη ώρα διάλεξα'', μουρμούρισε και χαμογέλασε στον ευγενικό υπάλληλο στην είσοδο. ''Θα ανεβείτε στον ημιόροφο, στα είδη σχεδίου''.
Πολύτιμη πεταλούδα,
καρφιτσωμένη,
πίσω από το τζάμι.
Η παλιά αγάπη.