Το ιστολόγιο του/της BookLuv

Βαθυπράσινη ομπρέλα,
φορτωμένη τους καρπούς της φωτιάς.

Σπατάλη της φύσης,
βόλια στα χέρια των αγοριών.

Τρίτη, 14 Ιανουαρίου 2014

Μακάριοι οι Πτωχοί....
Από παιδί το έκανα. Παρατηρούσα αγνώστους ανθρώπους και τους έβγαζα ονόματα. Όχι τυχαίους. Όχι τύπους που συναντάμε μια φορά μονάχα. Εκείνους τους άλλους, που τους βλέπουμε κάθε μέρα, την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, αλλά δεν ξέρουμε πώς τους λένε.

Εδώ και καιρό παίζω το παιχνίδι με τους συνεπιβάτες. Ξέρω σε ποια στάση μπαίνουν, πού κατεβαίνουν.Δεν έχουν ακόμα όλοι τ όνομά τους.

Παράθυρα αδιαπέραστα
τα μάτια των ανθρώπων.
Φιμέ τζάμια,
που καθρεφτίζουν μόνο το έξω.

Πού και πού μονάχα
σ ένα βαθύ, διάφανο βλέμμα,
διαβάζεις την ψυχή.

Στην παγωμένη ερημιά
της στάσης,
ζεστή, ολόφωτη πολιτεία
έρχεται να σε πάρει μέσα της.
Βραδινό λεωφορείο.