Πόλη

Συμμετέχω σε πορείες-διαδηλώσεις για περισσότερο από δύο δεκαετίες, και μέσα σ’αυτές με μάζεψαν κάποτε αναίσθητο, όταν με βρήκε δακρυγόνο στο «Δόξα Πατρί». Όλο αυτό το διάστημα και μέσα σε αυτό το πλαίσιο τής κοινωνικής διαμαρτυρίας, δεν προέβην ποτέ σε οποιαδήποτε πράξη βίας. Η κατάσταση που επικρατεί τόσο εδώ στη χώρα μας όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τέτοια, που το θεωρώ αδιανόητο να κλείνομαι στον μικρόκοσμό μου και να μη βρίσκομαι στον δρόμο διεκδικώντας, ή έστω διαδηλώνοντας την αντίθεσή μου για όλ’αυτά που συμβαίνουν.

Τις προάλλες με πήρε ο φίλος μου ο Αντερέας τηλέφωνο και με λύπη, μου ανακοίνωσε την κλοπή του ποδηλάτου του.

Το ποδήλατο αυτό δεν ήταν κάποιο ακριβό ποδήλατο, ένα παλιό ατσαλάκι ήταν (στη γλώσσα των ποδηλατών είναι το ποδήλατο κατασκευασμένο από ατσάλι κι όχι από αλουμίνιο), αλλά με αυτό έκανε τις δουλειές του, πήγαινε βόλτες και γενικά επειδή το είχε χρόνια το είχε αγαπήσει όπως αγαπάμε όλοι τα ποδήλατά μας από τα μικράτα μας χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο.

Τη συγκεκριμένη μέρα που έλαβε χώρα το γεγονός το είχε φορτώσει και με τις τσάντες επειδή είχε να μεταφέρει και μερικά πραγματάκια. Έβαλε μέσα και το πέταλο με το οποίο το κλείδωνε, έβαλε ένα σκούφο που τον είχε κάνει δώρο μία φίλη (πιθανόν να τον είχε πλέξει και με τα χεράκια της) επειδή εκείνη η ημέρα ήταν λίγο κρύα και ένα αδιάβροχο για την περίπτωση βροχής. Σταμάτησε λοιπόν σε ένα μαγαζί να πάρει κάτι και άφησε το ποδήλατο σε απόσταση βολής. "Το 'χω" σκέφτηκε και δεν έβγαλε το πέταλο να το κλειδώσει. Του έριχνε και κάποιες κλεφτές ματιές μία εκ των οποίων δε βρήκε στόχο. Στη θέση του ποδηλάτου στεκόταν πεισματικά η κολόνα που το είχε ακουμπήσει χωρίς ίχνος ποδηλάτου επάνω της.

γειά σας, παιδιά,

το πρωί ο ποδηλατάδικος της εμπιστοσύνης μου έβαλε καινούρια λάστιχα κι ένα καινούριο σήμα· έτσι δε θα ξαναβάλω το ηλήθιο επικάλυμμα

καλή ποδηλασία

γειά χαρά,

χτές ένας φίλος μου χάρισε περικάλυμμα για το κράνος· περίφανα το έβαλα και πετάλησα σπίτι. Όταν με είδε ο άνδρας έσπασε στα γέλεια· μόλις επέσε κάτω και μου είπε· «Χαχαχα, τι σου έγινε;
Είσαι στα καλά σου; Αχαχαχαχα...» Του απάντησα ότι μου συνέφερε να με δούν οι τενεκεδούχοι αφού το σήμα είχε χαλάσει· «Θάπρεπε να ξέρεις καλά ότι δε μ´ενδιαφέρει το τι λένε οι άλλοι, το επικάλλυμα το θεωρώ πραχτικό, κατάλαβες.»
«Δές το έτσι· με το επικάλλυμα γελοποιείς εντελώς. Φαντάσου ότι αυτοί που δεν εργάζονται προκαλούνται από σένα. Οδηγούνε με τον συνηθημένο σταθμό μέθυσης και μπορεί να σε πατήσουν για αστεία! Το θέλεις αυτό να γίνει;!»

Λοιπόν, αυτό δεν περιέμεινα! Όταν κυκλοφορώ με το τρίκυκλό μου, θέλω να με δούνε όλοι, το άν με γελάνε ή όχι δε με νοιάζει.

Τι γνώμη έχετε εσείς;
Σας ευχαριστώ εκ πρωτέρων.