Το ποδηλατάκι μου
Υποβλήθηκε από Fotinos_89 στις Τετ, 21/09/2011 - 21:17.Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα. Δεν τους άκουγα, δεν με ένοιαζε πως να το πω. Μου το έλεγαν και αδιαφορούσα. Δεν θα τύχει σε μένα, αποκλείεται. Αφού έχει τόσα ποδήλατα τριγύρω. Εγώ το κλειδώνω κάτω στο στενάκι. Ποιος να έρθει στο στενάκι. Σιγά μην έρθει κάποιος εκεί να το κλέψει με τόσο κόσμο που μένει τριγύρω. Αλλά και να έρθει έχει και άλλα ποδήλατα βέβαια, οπότε ας κλέψει εκείνα. Ας πάρει εκείνα. Γιατί να πάρει το δικό μου; Δεν έχει λόγο. Μετά κοιμόμουνα ήσυχος και έπειτα από δύο χρόνια δεν με ένοιαζε και ήχος να ακουστεί. Δεν με ένοιαζε να ακουστεί κάτι μεταλλικό, κάτι παράξενο, κάτι ασυνήθιστο. Μετά από δύο χρόνια χαλάρωσα. Σταμάτησα να πετάγομαι στο παράθυρο να δω αν είναι κανείς και το θέλει το δικό μου το ποδήλατο για εκείνον και θέλει να το πάρει με την βία. Σταμάτησα, το άφησα - βέβαια είμαι και λίγο υπερβολικός. Άλλωστε κλέβουν μόνο των άλλων τα ποδήλατα.