Πόλη

Γελοίοι μέχρι το μεδούλι και υποκριτές έβαλαν στο μάτι και τα ΚΑΠΗ. Και μιλάνε για ταξιδια στο εξωτερικό θαρρείς και τα ΚΑΠΗ ξημεροβραδιάζονται στη χλιδή επειδή μια φορά το χρόνο τους πάνε στη Βουλγαρία . Ολοι καταλάβαμε ότι θέλουν να τα κλείσουν. Ας αφησουν τις μα....Πρέπει να πέσει πολυ σάλιο στα μουτρα του Προβόπουλου και του κάθε Προβόπουλου.Και μπόλικες μασέλες!!! Αν θέλει να κόψει έξοδα ας μειώσει το προσωπικό στην τράπεζα που ειναι υπεράριθμο και όχι τα ΚΑΠΗ.

Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με το ποδήλατο?
Μεγάλη αν σκεφτει κανείς οτι μας κάνουν τη ζωή ποδήλατο
μόνο για ανηφόρες..
Εγώ θέτω ένα απλό ερωτημα για τους ποδηλάτες και κανείς δεν μου απαντά.

Επειδή οι καιροί ειναι πολυ χάλια σκεφτόμουν ότι μια ομάδα με νέους και ευαισθητοποιημένους ανθρώπους όπως ειναι σε γενικές γραμμές οι ποδηλάτες θα έπρεπε να ειναι πιο δραστήριοι πάνω σε θέματα κοινωνικά και όχι μόνο ποδηλατικά.

Ποδηλατοπορεία κατα της φτώχειας ή ποδηλάτοπορεία για τα ΚΑΠΗ.
Ποδηλατοπορία για το αισχος της παραλιακής, την εγκατάλειψη του κέντρου, την ανεργία των νέων, την αδιαφορία των πάντων, κτλ κτλ..

Θέλω να πω ότι ωραία η ποδηλατικός ρουχισμός, τα κίτρινα κορμάκια, τα ποδηλατικά καλσονάκια και τα πανάκριβα κουρσάκια αλλά μήπως θα έπρεπε αφου βρισκόμαστε που βρισκόμαστε γιατι να μην δείξουμε και τη δυσαρεσκειά μας με όσα συμβαίνουν??

Ως πότε θα κάνουμε τους τουρίστες περνώντας απο την Πατησίων και την Ομόνοια και γνεφοντας ανέμελα στην εξαθλίωση του κέντρου?
Τι θα γίνει δηλαδη αν οι ποδηλατοβόλτες μας αποκτήσουν κοινωνικη υπόσταση? Θα σταματησει να ερχεται ο κόσμος?
Θα ηθελα πολυ να ξέρω πως το βλέπουν οι διογρανωτές του freeday το όλο θέμα γιατί η μεγαλύτερη δύναμη της ποδηλατοβόλτας ειναι κυρίως εκεί..

Μιας και τώρα τελευταία είναι την μόδας οι κανόνες που επιβάλλονται άνωθεν χωρίς ίχνος συγκατάθεσης από τους εφαρμόζοντες (βλ απαγόρευση του καπνίσματος, μείωση μισθών και συντάξεων, τυφλή υπακοή στο δελτίο ειδήσεων και προπαγάνδας κλπ) είπα κι εγώ να γράψω ένα δεκάλογο για τη συμπεριφορά που πρέπει να έχουμε στα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς καν να μου το ζητήσετε. Δεκάλογος που αποτελείται όμως μόνο από έξι θέσεις επηρεασμένος από το κλίμα περικοπών και λιτότητας. Είναι γραμμένος για τα τραίνα, ισχύει όμως εξίσου καλά για όλα τα μέσα.

1. Όταν σταματάει το τραίνο στην αποβάθρα δεν στεκόμαστε πλευρικά της πόρτας για να κατέβουν οι άνθρωποι που είναι μέσα, αλλά τρέχουμε πάντα πρώτοι, στεκόμαστε μπροστά στην πόρτα και όταν ανοίξει μπαίνουμε σπρώχνοντας προς τα μέσα αυτούς που βγαίνουν. Ενίοτε τους κοιτάμε και με μισό μάτι που έκαναν το λάθος και βρέθηκαν στο διάβα μας.

2. Εάν θέλουμε να ανέβουμε στο συρμό για μία ή δύο στάσεις ποτέ δεν περιμένουμε να επιβιβαστούμε τελευταίοι. Μπαίνουμε πάντα πρώτοι και περιμένουμε μπροστά στην πόρτα δυσανασχετώντας με τους υπόλοιπους που προσπαθούν μάταια να μπούνε κι αυτοί μέσα. Κρατιόμαστε δε πάντα από μία χειρολαβή επειδή αυτοί που μπαίνουν μπορεί να μας σπρώξουν προς τα μέσα.

3. Όταν έχει πολύ κόσμο για να προλάβουμε να μπούμε, πάντα τρέχουμε κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στις γριές βλέποντάς τες όπως ακριβώς βλέπουν οι σκιέρ τα εμπόδια που πρέπει να περάσουν μία δεξιά και μία αριστερά όταν κάνουν κατάβαση για ρεκόρ χρόνου σε απότομη πλαγιά. Αν τις τσακίσουμε με τα μπαστουνάκια μας δε δίνουμε σημασία θα τις σηκώσουν οι άλλοι.