Ιστολόγια

Ποιός είναι άραγε ο λόγος που με οδήγησε οψέ να πιάσω την πένα καθούμενη εις το σεκρετέρ τριανταφυλίσσιου ξύλου;
Η επιστολή μου αυτή,έχει τόνο εξομολόγησης προς ένα κοινό που μόνο αυτό δύναται να με καταλάβει.
Δε θα μιλήσω για τα ideal,τα giant,τα GT,τα trek μείτε για τα σπαστά τα dahon....
Θέλω να μιλήσω γι αυτήν την ρουτίνα στο πετάλ,της ρόδας και της αλυσίδας.
Πολλοί απο σας,οι οποίοι δεν δύνανται να προστατέψουν το πολυαγαπημένο τους όχημα εις την οικία είτε σε κάποιο γκαράζιον βρίσκεσθε σε θέση να καταλάβετε το αίσθημα ευχαριστήσεως και ανακουφίσεως κάθε φορά που αντικρίζω το ποδήλατό μου,bicycle,bicicleta,fahrrad,,bicyclette(είμεθα και γλωσσσομαθείς βλέπετε)στην ίδια θέση οπυ εκλειδώθην την προηγούμενη νύχτα.Αίσθημα το οποίο προέρχεται απο το μόνιμο άγχος οτι ανα πάσα στιγμή το ποδήλατο-α μας μπορούν να πέσουν στα χέρια του κάθε τυχόντα ο οποίος τα βλέπει ωσαν αντικείμενα εύκολης απόκτησης χρημάτων.Το αίσθημα αυτό μας οδηγεί στην ψύχωσην να κλειδώνουμε τα ποδήλατα μας,με λογής κλειδαριές,πέταλα,φορτώνοντας τα με συναγερμούς,και μικροτσίπς εντοπισμού τους σε περίπτωση κλοπής τους!(εντάξει υπερβάλω λίγο).
Θα μιλήσω επίσης και για την περιπέτειαν την οποία ζω καθημερινά εις τους δρόμους τους μεγάλους,τους θορυβώδεις τους ασφυκτικούς!Μοναχά ένας ποδηλάτης μπορεί να αντιληφθεί την εγρύγορση των αισθήσεων εις τας μεγάλας λεωφόρους όπως συγγρού,όπως πατησίων,ή και στας μικρότερας όπως Λένορμαν κι Αχιλλέως.Μοναχά ενας-μια ποδηλάτης-ισσα μπορεί να αντιληφθεί τον εκνευρισμό τον οποίον προκαλούν οι γνωστοι οι οδηγοί ταξί,κοινώς "ταρίφες" σταματώντας οποτε και οπουδήποτε θελήσουν,ανοίγωντας διάπλαττα τας απαίσιας κίτρινας πόρτας τους ξαφνικά,δίχως να κοιτάξουν πίσωθεν τους,είτε αδιαφορώντας για την έλευση του ποδηλάτου,ωσαν να μην υπάρχουμεν.

Ήπιε μια γουλιά νερό και καβάλησε το ποδήλατό του. Κάθισε στη σέλα. Τελικά ήταν πιο αναπαυτικά από ότι περίμενε. Ίσως γιατί ή σέλα ήταν πιο φαρδιά από αυτές που ήξερε.
Έπιασε με τα δυό του χέρια το τιμόνι.
Ανέβασε το δεξί πετάλι με το κουντουπιέ μέχρι τις 45 μοίρες περίπου και πάτησε δυνατά επάνω του. Το αριστερό πόδι ακολούθησε υπάκουα.
Άρχισε να πεταλάρει στην αρχή αργά και στην συνέχεια πιο γρήγορα, πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα.
Έκλεισε τα μάτια και συνέχισε…

Ο πρώτος ήχος που άκουσε ήταν ένα επίμονο μπιπ μπιπ μπιπ. Άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε το κοντέρ. 180 σφυγμοί το δευτερόλεπτο έγραφε. ALARM!!! Αρκετά για την ώρα.
Κατέβηκε από το ποδήλατο και πήγε να κάνει ένα ντους.

ΤΙ ειρωνεία! Έπρεπε να διανύσει πολλές δεκάδες εικονικά χιλιόμετρα στο στατικό του ποδήλατο και να χάσει τουλάχιστον 15 κιλά. Τόσα είχε πάρει από τότε που απαρνήθηκε την παλιά του αγ'απη. Tόσα έπρεπε να χάσει για να τον συγχωρέσει για την απιστία του και να του επιτρέψει να την ξαναγγίξει.

Η παλιά του αγάπη, το παλιό του mongoose, τον περίμενε πιστά στην αποθήκη...

Ίδια ονόματα,τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες.
Ο Αλέξανδρος όμορφος,πετυχημένος, με δικό του ιατρείο στο Ψυχικό..
Ο.....Αλέξανδρος όμορφος,πετυχημενος δικηγόρος αλλά μόνος..Γιατί??
Σ' όλη του τη ζωή έψαχνε να βρεί πως θα ξεπεράσει τον Αλέξανδρο.
Καθόταν κάθε πρωί και μονολογούσε:
-Δεν τον αντέχω..Έχει καλύτερο σπίτι,όμορφη γυναίκα,πολλούς φίλους.Τι παραπάνω κάνει από μένα για να τα αξίζει όλα αυτά? Φυσούσε και ξεφυσούσε μπροστά στον καθρέφτη και ησυχία δεν έβρισκε.....
Ένα πρωινό σηκώθηκε ευδιάθετος!Βρήκε τον τρόπο να ξεπεράσει τον Αλέξανδρο.
Θα αγόραζε ολοκαίνουριο κλάσεις ανώτερο ποδήλατο από κείνον!
Ευχαριστημένος πήγε στο ποδηλατάδικο της γειτονιάς και αγόρασε κούρσα full carbon.Βγαίνει απ το μαγαζί γελώντας αυτάρεσκα:
Θα σου δείξω τώρα εγώ "τι εστί ποδήλατο"..Έτσι και έγινε.
Το σαββατοκύριακο παρακολουθούσε πότε θα βγαινε ο Αλέξανδρος με το ποδήλατο του για βόλτα.Όταν έβγαινε, ο....Αλέξανδρος έπαιρνε το κουρσί του και τον ακολουθούσε καταπόδας.
-Τώρα,να δούμε ποιος θα εντυπωσιάσει..
Έκπληκτος παρατήρησε ότι τον Αλέξανδρο με το "ατσαλο-ποδήλατο" τον χαιρετούσαν,του χαμογελούσαν ενώ σ' εκείνον ουτε βλέμμα!
Αυτό συνεχιζόταν καθε σαββατοκύριακο.
Ένα απόγευμα,ο.......Αλέξανδρος επέστρεφε στο σπίτι του απογοητευμένος.Η επιχείρηση "ξεπερνώντας τον Αλέξανδρο" δεν απέδιδε καρπούς!!
Στρίβοντας στην Μακεδονομάχων Πραντούνα, στο τέλος του δρόμου είδε ενα σκυλάκι τραυματισμένο.Χωρίς 2η σκέψη το σήκωσε και το έβαλε πίσω στην σχαρίτσα του για να το πάει σε γιατρό..Μετά το πήρε στο σπίτι του και το φρόντισε.
Ο πρώτος του φίλος,για φαντάσου..
Την επόμενη μέρα πριν φύγει για το γραφείο του,πήγε στον καθρεφτη του..Όχι για να μονολογήσει για τον Αλέξανδρο αλλα για να διαπιστώσει:
"Τελικά, δεν έχει σημασία τι είδους ποδήλατο έχεις,αλλα τι είδος ανθρωπια κουβαλάς."

γεια σε ολους!ζητω συγγνωμη για τυχον λαθη γιατι γραφω πρωτη φορα.
θα ηθελα να μου πει αν γνωριζει καποιος καποιο μαγαζι στο κεντρο της αθηνας
γιατι θελω να αγορασω κρανος και φωτακια,επισης περιμενω και τις συμβουλες
σας για τις επιλογες των προιοντων.

ευχαριστω προκαταβολικα!!!!