Οι άνθρωποι μετρούν τον χρόνο με περίεργους τρόπους
Υποβλήθηκε από fantasmamore στις Τετ, 22/10/2008 - 11:10.Ήταν απλά ελεύθερη, νομίζω πως καμία άλλη λέξη δεν μπορούσε να περιγράψει καλύτερα αυτό που του έδινε εκείνη η εικόνα… Απορροφούσε αυτή την ελευθερία, κλεισμένος στο αυτοκίνητό του, σαν σφουγγάρι. Ο χρόνος είχε σταματήσει κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο, σαν τα αυτοκίνητα μπροστά του. Το ραδιόφωνο επαναλάμβανε μονότονα για το αναποδογυρισμένο βυτιοφόρο που είχε δημιουργήσει ουρές χιλιομέτρων στην Εθνική.
Έστρεψε πάλι του βλέμμα του στην κοπέλα που κατέβαινε το χωμάτινο δρομάκι που κυλούσε παράλληλα στον δρόμο. Τα καστανόξανθα μαλλιά της, αφήναν μια πινελιά στο καλοκαιρινό τοπίο και μικρά συννεφάκια σκόνης ξεπηδούσαν μέσα από τα ξεραμένα χόρτα για να χαθούν μετά από λίγη ώρα.
Ελεύθερη!
Πόσος καιρός να πέρασε στα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στο σήμερα και την τελευταία φορά που ανέβηκε στη σέλα του ποδηλάτου του; Οι άνθρωποι μετρούν τον χρόνο με πολύ περίεργους τρόπους, σκέφτηκε. Οι άνθρωποι μετρούν τη ζωή τους με περίεργους τρόπους…
Θυμήθηκε το χαμόγελο του παππού του όταν γύριζε κουρασμένος στο σπίτι, τα καλοκαιρινά βράδυα και, χαιδεύοντας του το κεφάλι του έλεγε να κατέβει πια από το γαιδουράκι του. Γιατί έτσι αποκαλούσε το ποδήλατο ο παππούς, γαιδουράκι. Θυμήθηκε ένα κοριτσάκι που είχε έρθει διακοπές από την Ιταλία και κάνανε ποδήλατο όλη μέρα. Πως συνεννοούνταν; Δεν μπορούσε να θυμηθεί, ίσως και να μη μιλούσαν, αλλά κάνανε ποδήλατο. Πόσα χρόνια, αλήθεια!
Η καστανόξανθη πινελιά χανόταν σιγά σιγά μέσα στα ξεραμένα χόρτα και τα συννεφάκια σκόνης άφηναν μια αδιόρατη ομίχλη πίσω της. Ελεύθερη! Κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος είχε χαθεί στην ακινησία και τον αυγουστιάτικο ήλιο.