Πολιτική

Μελέτη επισημαίνει πιθανές βλάβες στην υγεία μας

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή

Τα οχήματα που κινούνται με αιθανόλη πιθανώς να βλάπτουν πολύ περισσότερο την υγεία μας απ’ ό,τι τα συμβατικά που καίνε πετρέλαιο, αναφέρει αμερικανική έρευνα. Οπως διαπιστώθηκε από την ανάλυση ηλεκτρονικού προτύπου με τη βοήθεια του οποίου προβλέφθηκε η ποιότητα του αέρα που θα αναπνέουμε το 2020, σε κάποιες περιοχές τα επίπεδα του όζοντος θα αυξηθούν κατακόρυφα εφόσον όλα τα οχήματα λειτουργούν με αιθανόλη.

Αναδημοσίευση από www.oneearth.gr

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, επισημαίνουν ειδικοί, καθώς η ανεξέλεγκτη μαζική καλλιέργεια φυτών για βιοκαύσιμα μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες αυξήσεις των τιμών τροφίμων

Μπορεί οι οπαδοί των βιοκαυσίμων να δίνουν την εντύπωση πως σύντομα τα αυτοκίνητα θα κινούνται με καλαμπόκι, ο ηλεκτρισμός θα παράγεται από ζάχαρη και η ενέργεια από φοινικέλαιο, όμως τη στιγμή που σε κάποιες φτωχές χώρες η παραγωγή βιοκαυσίμων θα αποφέρει κέρδη, για άλλους ίσως σημάνει πείνα καθώς οι τιμές των τροφίμων θα ανέβουν.

Τα τελευταία χρόνια προωθείται η ιδέα πως η αιθανόλη μπορεί να επιλύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη δίχως να διαταράξει το οικοσύστημα. Αυτή την άποψή ενστερνίστηκαν πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος και ο Βραζιλιάνος ομόλογός του στη πρόσφατη συνάντηση τους στη Βραζιλία. Στο Σάο Πάολο οι δύο άντρες έδωσαν το πράσινο φως για τη δημιουργία μιας διεθνούς αγοράς αιθανόλης, με την οποία οικολόγοι και ειδικοί διαφωνούν έντονα, προειδοποιώντας ότι τα «καθαρά» καύσιμα θα μπορούσαν να προκαλέσουν περισσότερο κακό παρά καλό.

της Βίκης Μαγαλιού
Αναδημοσίευση από την Εποχή

Oι σύγχρονες πόλεις δείχνουν κουρασμένες, ανίκανες να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες
των κατοίκων τους, θα έλεγε κανείς ότι πάσχουν από αστική εξάντληση. Γι' αυτό
και πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις αναπλάσεις των υπαίθριων χώρων,
τις πεζοδρομήσεις και ό,τι αφορά τις αποκαλούμενες πολεοδομικές παρεμβάσεις
για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων των πόλεων.
Η πολεοδομία γεννήθηκε το 19ο αιώνα ως προσπάθεια "κοινωνικής διευθέτησης"
των οικισμών καθώς και των προβλημάτων της εκπαίδευσης, της υγείας, των μεταφορών,
κ.λπ. Σήμερα γίνεται πλέον κατανοητό ότι ο αστικός σχεδιασμός - είναι γενικά
- η παρέμβαση του πολιτικού συστήματος πάνω στο οικονομικό σύστημα. Τα προβλήματα
της πόλης που ζητούν τη λύση τους δεν αφορούν πια την κοινωνική αφομοίωση
αλλά τη διαχείριση του συνολικού συστήματος. Οι γειτονιές που κατασκευάζονται,
δεν έχουν παρά μόνο δύο θέματα που κυριαρχούν πάνω στο σύνολο: την κυκλοφορία
των αυτοκινήτων και την άνεση μέσα στο σπίτι. Χαρακτηρίζονται δηλαδή από εσωστρέφεια
και ατομικισμό και αφαιρούν τη δυνατότητα για κοινή δράση, κοινωνικοποίηση.
Είναι με άλλα λόγια η φτωχή έκφραση της αστικής ευτυχίας, ενώ λείπει κάθε
προδιάθεση για παιχνίδι.
Ο σύγχρονος κόσμος κατασκευάζει μαζί με τις νέες πόλεις, το πεδίο που τον
αντιπροσωπεύει ενώ ταυτόχρονα εκφράζει στο χώρο, στην καθαρή γλώσσα της οργάνωσης
της καθημερινής ζωής, τη βασική αρχή της αλλοτρίωσης και της καταπίεσης. Η
απογοητευτική έλλειψη ιδεών που εμφανίζεται σε όλους τους τομείς της κουλτούρας,
της πολιτικής, της οργάνωσης της ζωής, αντικατοπτρίζεται στη σύγχρονη αρχιτεκτονική
και πολεοδομία που κάνουν την αποξένωση χειροπιαστή. Ο αστικός χώρος, ένας
χώρος μαζικός, συγκεντρωτικός, θα μπορούσε να ευνοεί την κοινοτική, την ομαδική,
τη συλλογική ζωή. Παρ' όλα αυτά όμως λειτουργεί καταπιεστικά στο σύνολο του
με τη βοήθεια της θεσμοποιημένης αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιεί ως εργαλεία
καταπίεσης την αισθητική και την ηθική του συστήματος. Παράδειγμα: κακώς θεωρείται
ότι στην Αθήνα επικρατεί "οικοδομική αναρχία", καθώς αποτελεί δημιούργημα
μιας συγκεκριμένης οικονομικό - κοινωνικής τάξης πραγμάτων: πολυκατοικίες
- βίλες - παράγκες αυθαίρετα και νόμιμη κερδοσκοπική οικοδόμηση (Πέραμα, Δραπετσώνα,
Ψυχικό).