Το ιστολόγιο του/της ofios

...κόκκινη LANCIA DELTA, αν και τρέχει το ενδεχόμενο να είναι ελαφρώς διαφορετικός ο αριθμός του ευγενέστατου κυρίου που μου έκανε την χάρη να με αποκαλέσει "καραγκιοζάκο" πάνω στην γέφυρα των Πετραλώνων.
Κόρνα : "Μπιιπ!" (αλήθεια, θέλει τόνο το Μπιιιπ;; και αν ναι , θέλει σε κάθε "ι" ;;)
Κεφαλή (δικιά μου) αριστερά σε χρόνο dt : "τι τρέχει ρε τσολιά;;;"
Σταματάει (νάναι καλά το παλλικάρι).
Παίρνει το βλέμμα του καρχαρία, το μάτι μισοκρύβεται στο πάνω βλέφαρο, κρεμάει το κάτω χείλι : "Δε σε νοιάζει άμα σε σκοτώσω ρε;;;" ( άμα δε νοιάζει εσένα που θα με σκοτώσεις, θα νοιάζει εμένα, βλάκας είμαι... ;)
"Γιατί να με σκοτώσεις ρε αδερφέ, ματάκια δεν έχεις να βλέπεις μπροστά σου;" (πολύς αέρας βγαίνει μαζί με τις λέξεις, μάλλον του ψιλοφτύνω το παράθυρο, καταραμένο μπακοκοίλι...)
"Ξέρω εγώ αν έχω ματάκια !" (ουφ!, δόξα τω θεω , ήξερε...)
"Και τότε τι κορνάρεις αφού με βλέπεις;" (ρητορική ερώτηση, κυττάζω δεν σημαίνει απαραιτήτως και βλέπω...)
"Πάς μεσ' τη μέση ρε!!!" (η αλήθεια είναι ότι η μέση στον συγκεκριμένο δρόμο είναι σχεδόν ξυστά στο πεζοδρόμιο...)"άντε φύγε από δω, καραγκιοζάκο!!!"
...και χάθηκε μέσα στ' απόβραδο, μέσα στη μπόρα στον καημό και στη νυχτιά...
Βέβαια , τον ακολούθησα (ναι, ρε Θανάση , με κόπο , ρε Θανάση! που να χέσω τις σοκολατόπιτες και τα τσηζ κέϊκ... ) και τον πρόλαβα μπροστά στον σταθμό των Πετραλώνων όπου κόρναρε σε άλλο θρασύτατο υποκείμενο που ήταν μπροστά του (μάλλον δεν θα είχε δει ούτε εκείνος στις ειδήσεις πως θα πέρναγε τέτοιο καμάρι από εκεί και τόλμησε να βγει στον δρόμο).
Πλησίασα στο παράθυρο: "μπράβο, που μιλάς έτσι μπροστά στο παιδί σου!!!", πρόλαβα να πώ και ' κείνος χάθηκε μέσα στ' απόβραδο κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.
Πρόλαβε όμως και κείνος, ευγενέστατος και με πλήρη συνείδηση της ευθύνης της ανατροφής του παιδιού του, και μου απέστειλε συναδελφικό χαιρετισμό, ξέρετε, εκείνον με το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο, που πα να πει "είσαι νούμερο ένα!!!".

Διαβάζω και μοιράζομαι μαζί σας:

"Οι ίδιες μεγάλες οικογένειες που πολλές φορές από μανία επιδείξεως έκαναν άσχημα σπίτια, έστω και νεοκλασσικά, στο τέλος του πολέμου από κακογουστιά και κακό υπολογισμό λαχτάρισαν το διαμερισματάκι της πολυκατοικίας."

"Το κράτος επικυρώνει λύσεις , δεν εφευρίσκει λύσεις. Τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε και τα λύνουμε μείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα χάλια των Αθηνών εκφράζουν αυτό που είμαστε: νευρικοί αγχώδεις, επιπόλαιοι, μανιώδεις για λαχεία, καμωμένοι κιμά από την TV και το ραδιόφωνο."

"Αλλά αυτή η μωρουδίστικη αντίληψη των ρωμιών ότι όλα θα τα κάνει το κράτος κι αυτοί τίποτα, είναι απολύτως απαράδεκτη. Πώς να ενισχύσει τι κράτος ανύπαρκτα αισθήματα κι ανύπαρκτες απαιτήσεις;"

"Δίπλα στον κίνδυνο της κατεδαφίσεως και της εγκατάλειψης που οδηγεί στο φυσικό γκρέμισμα, υπάρχει ο μέγας κίνδυνος της φροντίδας που λέγεται αξιοποίηση, αναπαλαίωση και ό,τι άλλο θέλετε. Όπου ανακατεύεται το κράτος ξοδεύονται αρκετά χρήματα, κάνει γκάφες αισθηματικές και εγκληματικές διορθώσεις."

Σταματάω εδώ.
Έπεσε στα χέρια μου σ΄ένα παλαιοβιβλιοπωλείο το "ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΑΙ" του Τσαρούχη και ό,τι βρήκα μέσα του, με έκπληξη για την λιτότητα και την ακρίβεια της περιγραφής, σας τόγραψα σαν συνέχεια της Κυριακάτικης ξενάγησης του Ηλία.

Μαύρα όλα.
Μαύρα όλα τα ποδήλατα στο Άμστερνταμ

Έξω απ' το τρένο δάσος τα ποδήλατα
ανάλαφρα και με χωρίς αναβάτες, παρέα από μόνα τους,
το πιό κεφάτο μαύρο της ζωής μου.

Πέρα-δώθε ρόδες
πάνω σε δρόμους με ζωγραφισμένα πάνω τους ποδήλατα με οβάλ τροχούς
Οι αναβάτες σε όρθια θέση
να βλέπουν μπροστά το καρτ-ποστάλ που μέσα του κινούνται.
Το πιό ευκίνητο μαύρο της ζωής μου.

Στη μπυραρία ροκανίδι στο πάτωμα
αφημένα ποδήλατα απ' έξω
κουστούμια και γραβάτες με τον ιμάντα της τσάντας χιαστί στο στήθος.
Το πιό αυτονόητο μαύρο της ζωής μου .

Πλάϊ στο ποτάμι τουλίπες στους πάγκους
στην άκρη του ματιού μου ποδήλατα αδιάκοπα.
Το πιό αεικίνητο μαύρο της ζωής μου

Έξω απ' το μουσείο.
Ο Van Gogh δεν ζωγράφισε ούτε ένα ποδήλατο
περνάει απ' το μυαλό μου σκέψη άδικη.

Ιούνιος του '98
Παρέα με φίλη που έφυγε απ' το φως της μέρας.
Το πιό ακαταλαβίστικο μαύρο της ζωής μου.

ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080603&nid=8735689&sn=&spid=876